CUGEL

Als ik een rekenvoorbeeld geef, rekenen julie dan met me mee ? Geniale Datacompressie is niet de juiste benadering namelijk. Virtueel gezien is het zelfs een kinderachtig model met "datacompressie" ,om die term er nog maar in te houden, die wel tot ca.10 exp 12 wordt en absoluut zonder dataverlies. How about that.....voor iemand die geen uitvinder is.....een baute uitspraak Ik denk dat iedereen rekent met de opslag van alle filmbeeldjes en dat dat gecomprimeerd wordt. Dat is nooit zijn uitgangspunt geweest en daarom denk ik dat hij dit ook nooit gedeeld heeft met iemand omdat het gewoonweg te simpel was(is). Ik denk dat hij gewoon heel lang heeft gedacht dat ie doordraaide en wat hem ook zijn gezondheid heeft gekost.Kun je nagaan 20 jaar lang een idee in je hoofd en plotseling de straat op met Pieper en zijn bevriendje investeerders dat zal hem wat zweet hebben gekost. Die tweede presentatie ging denk ik mis omdat de "hulpschijf" inderdaad defect was door die val. Waarschijnlijk was ie al aan het experimenteren met hoge res. films wat meer rekentijd koste in de algoritmen dan de beeldfrequentie toeliet maw de film was niet om aan te zien zonder steun van wat meer rekencapaciteit. Het probleem zit 'm helemaal niet in de vraag of die "filmcodes" wel op die key past..dat is naar mijn mening een eitje. Het oppakken aan de andere kant icm. het edoram (ja toch ?) geheugen is het werkelijke probleem. De uitkomst is optisch gezien ook om aan te zien. Ik lees de reacties wel weer eens

het leuke van dit verhaal is dat iedereen met zgn. bewijzen komt dat het onmogelijk is. Het enige wat ik door de regels lees is dat niemand ook maar een aangrijpingspunt kan vinden en met de huidige rekenkunde blijft werken. Heeft iemand er wel eens over nagedacht dat die 16 filmcodes op die 64kB chip wellicht een deling is van een veel groter getal die alle sequenties weergeeft ? Wie rekent de mogelijkheden uit? of zijn er al mensen aan het rekenen. Weet iemand eigenlijk ergens een forum waar "serieus" naar dit puzelstuk wordt gekeken.?

Het gaat dus eigenlijk niet om compressie maar juist om een andere manier van opslag. Ik heb het idee dat Jan inzag wat de maximale waarden van bijv. één beeldpunt was wat sowieso voor alle ander punten dan ook geldig is. Het enige wat dan nog gebeuren moet is in de database steeds maar op blijven slaan op welk tijdstip beeldpunten met dezelfde eigenschap veranderen. Daar destijds(en ook nu) de beeldfrequentie een constante is kun je dus al heel wat info weglaten en maakt het dus ook niet uit hoe lang bijv. een film is. Een half uurtje de zonsondergang filmen kan dus een redelijk korte code hebben, zolang je de beginwaarde(s) maar hebt. Met een zwart/wit film kun je dus redelijk gaan testen. Waarschijnlijk heeft Jan weleens een film gezien op zijn osciloscoop en toen gekeken of je een sinus kunt halveren om deze na een "berekening" weer te verdubbelen ;). Rest natuurlijk ook de vraag dat als er iemand ooit nog bijv. € 10 milj. in stopt of het een haalbare kaart zal zijn....Het blijft een leuk verhaal.

Jan is 20 jaar bezig geweest, reverse engineering moet dan ook gedaan worden met de techniek die toen voorhanden was volgens mij. Ik denk dat hij van de films één beeld heeft opgeslagen en vandaar uit alleen de verandering per pixel heeft aangegeven. Ik heb het boek nog niet gelezen maar als hij die presentaties gegeven heeft met een aantal films tegelijk zijn er qua kleuren in verschillende films veel overeenkomsten en bij een klein oppervlak kun je natuurlijk veel details die je toch bijna niet waarneemt weglaten. Ik ben niet wiskundig of natuurkundig onderlegd om te zeggen dat hij gewoon het verschil van ( en hoe )sinus signaal heeft gecodeerd. Wel vindt ik dit onderwerp reuze interessant want supergepositioneerde signalen op een basissignaal zijn naar mijn mening makkelijk snel terug te rekenen