gizenga

Met een compagnon heb ik nu het afgelopen half jaar op een soort part-time basis samen gewerkt. De tweede is redelijk stil en die ken ik nu een aantal weken. Momenteel niet echt. De ene compagnon werkt er full-time en voedt zichzelf ermee. De verdere winst wordt weer in het bedrijf gestoken en er zal binnenkort een nieuw locatie gevonden en ingericht moeten worden. Daar zal hetgeen dat "in de pot zit" waarschijnlijk voor aangewend worden. Wat BV's betreft heb ik de basis kennis: aandelen op naam, redelijke scheiding van bedrijfs- en persoonlijk kapitaal. Ik ben het voorstel al zo aan het herstructureren zodat het duidelijk is voor beide partijen; die hele doelstelling van aantal verkopen van tafel is, ik vanaf het begin betaald word (al is het het minimum loon in de eerste maanden), ik in stappen aandeelhouder word, en dus.. ...die mogelijkheid van terug kopen van de aandelen door de compagnons tegen een vast bedrag ook van tafel is, (is dit juridisch überhaupt mogelijk? Je bent eigenaar van het bedrijf voor dat percentage dat je bezit en de waarde van ieder aandeel is in principe hetzelfde en wordt bepaald aan de hand van omzet, winstgevendheid, goodwill, etc etc etc... Right?!) EN dan zien we waar het schip hiermee strandt! Bedankt voor de al gegeven reacties, die vrij desastreus waren voor het desastreuze voorstel:-) en alvast bedankt voor de toekomstige reacties.

beste dames en heren, ik heb een "gevalletje" waar ik nog geen duidelijke antwoorden op heb kunnen vinden dus leg ik het voor aan jullie. Ik kan, zonder eigen investering, compagnon worden in een recent opgerichte, redelijk draaiende en groeiende onderneming. Heeft iemand van jullie ervaring met dit soort situaties waarbij je mede-aandeelhouder van de onderneming (BV) kan worden? Wat zijn gebruikelijke voorwaarden die door beide partijen gesteld kunnen worden? Van mij wordt nu verwacht om min of meer voor niets te werken totdat er een bepaald aantal nieuwe klanten is binnen gehaald (niet puur door mij, maar door de onderneming, en voor maximaal voor 3 maanden. Na 3 maanden krijg ik ongeveer een minimumloontje tot de target gehaald is). Daarna zou ik een normaal (stuk rianter) salaris, winstdeling, etc. ontvangen. Ik zou vanaf dag een volledig compagnon zijn wat betreft stemrecht etc. Na drie maanden word ik opgenomen in het register etc als mede-aandeelhouder. Mochten zich er ernstige zaken (bijv. aantoonbare vertrouwensbreuk) zich voordoen, dan zou hier van afgezien kunnen worden. Daarnaast wordt er voorgesteld om in het eerste jaar de mogelijkheid te hebben om de aandelen voor een bepaald vast bedrag terug te mogen kopen, in het geval dat ik geen werkzaamheden meer voor de onderneming meer zou verrichten. Ik kan me voorstellen dat ondernemingen zich willen beschermen voor mogelijke "verkeerde" aandeelhouders, maar zijn er andere constructies mogelijk? Houdt zoiets überhaupt juridisch stand? Is het niet zo: eenmaal aandeelhouder, dan aandeelhouder totdat je je aandelen besluite te verkopen om welke reden dan ook? Ik heb alle vertrouwen in de onderneming, mijn compagnons en het product en ik wil er 110% voor gaan, en ik snap dat de onderneming een constructie wilt hebben "voor het geval dat de samenwerking niet zo rooskleurig is", maar ik wil ook niet contractueel de zwakkere (lees: compleet machteloze) partij zijn mocht het onverhoopt zo lopen dat de andere compagnons een incentive zien om mij voor dat vaste bedrag "uit te kopen". Ook: is er een bepaalde manier waarop je kan afspreken dat je aandeel groter wordt wanneer je aanzienlijk meer werk (met resultaten) verricht dat bepaalde andere mede eigenaren? Of wordt zoiets, gaandeweg de tijd duidelijk en in samenspraak aangepast? Ik ben benieuwd naar jullie bevindingen en adviezen. En er zullen vast ook een hoop vragen opkomen, want het is niet de meest "straight-forward" constructie die er is

Dag dames en heren, ik heb een vraag waar ik voor mijn gevoel maar niet een bevredigend antwoord op weet te vinden. Dit is namelijk het geval: ik ben voor een Australische onderneming brillen aan het verkopen in Nederland. Aangezien ik de brillen niet zelf inkoop ben ik agent voor de Fabrikant. Ik ontvang de brillen en ik verstuur ze door naar de opticien. Maar nou het volgenden: ik ontvang het afgesproken bedrag van de opticien. Daarmee betaal ik de invoerrechten en btw bij levering (aan UPS). En vervolgens lever ik de producten aan de opticien. Ik houd het percentage dat mij toekomt en de rest maak ik over naar Australië. En dit lijkt me dan weer meer iets wat een importeur zou doen, maar dat ben ik dan ook weer niet want ik koop niets in. Zit ik hier nou gewoon te moeilijk over te denken is dit allemaal geen probleem of moet ik het grondig anders aan gaan pakken? Kan dit bepaalde implicaties hebben voor de fiscus? met vriendelijke groet, Pavle Boskovic