r.f.

Mooie casus, typisch een studieopdracht. Het gaat dus om een magazijninrichting voor vliegtuigonderdelen. Het is dus zeer belangrijk dat de juiste onderdelen worden gebruikt en de dure monteurs (startsalaris € 2.400?) niet te lang zoeken. Het is dus verstandig om onderdelen per SKU op een voorhaadhoudende locatie op te slaan en deze locatie logisch te labelen: bijv. Rek/Rij 21, Sectie A, Plank 6, Vak/Bak AZ. (21-A-6-AZ). Met een goede locatie indeling heb je geen plattegrond nodig. Kanban (het werken met twee of meer bakken als bestelindicator) kan je ook gebruiken als batch-label. Als je dus een voorraad boutjes heb binnengekregen, kan je een label uitprinten voor op het kanbanbakje en hoef je niet elk boutje te labelen. Het label kan je dus controleren of eventueel scannen ter administratie en juistheid van de pick. Het gebruik van foto's om producten te identiciferen, zeker bij makkelijk verwisselbare prodcten zoals boutjes, is aan te bevelen. Normaal gesproken is het goed om producten op grootte op te slaan, zodat je een optimale dichtheid hebt voor opslag en bereikbaarheid en geen gevaarlijke situaties creeëert door lopende orderpickers naast rijdende orderpickers te hebben. Uit de praktijk weet ik dat ondanks bovengenoemde oplossing het toch voorkomt dat zaken als boutjes en kabels verkeerd worden gepickt en dus verkeerd worden geleverd (als nacontrole ook faalt). Als labelen niet mogelijk is, dan is het raadzaam om dus een kaartje met foto en SKU in de bak of lade te leggen. Eventueel op elkaar lijkende producten niet naast elkaar te leggen. Dit zie je in de bouwmarkt het vaakst fout gaan, waar klanten producten in het verkeerde bakje terugleggen en je dus soms niet meer met zekerheid kunt zeggen of het product nu is wat je zoekt op basis van de labeling op het bakje. Wat je zegt over dat ze boven pas gaan nadenken waar een product ligt, klinkt niet echt logisch. Het lijkt me niet dat een monteur van elk vliegtuig weet wat het vervangend onderdeel is (deze kunnen gewijzigd zijn bij productverbetering) en dat moet dus opgezocht worden. Daar heb je een computer voor nodig (meestal) en dus haal je daaruit de voorraadlocatie. In een grote organisatie laat je het picken over aan gespecialiseerde medewerkers die productkennis en locatiekennis hebben (orderpickers met ervaring) en stukken goedkoper zijn dan monteurs.