Die sociale voorzieningen zitten ook niet in het bruto salaris van de werknemer, maar in de werkgeverslasten bovenop dat bruto salaris. Verdient de meest verdienende werknemer dus 100K, dan bedragen de kosten (werkgeverslasten) voor die sociale voorzieningen 20K, en jouw totale kosten dus 120K.
De fiscus verlangt niet dat je een gebruikelijk loon van 120 K toepast, maar van 100K, dus zonder de sociale voorzieningen.
Voor die overige 20K kun jij als DGA een hoop "sociale voorzieningen" op eigen manier een stuk beter en voordeliger inkopen of regelen dan welke werknemer dan ook.
Beste Norbert,
Dank voor je uitleg. Vanzelfsprekend weet ik "ongeveer" hoe dit soort dingen zitten. Ik heb de indruk dat je mee huilt met de wolven. Maar dit ter zijde. Het punt is dat min of meer de DGA dezelfde behandeling krijgt als de medewerker. De regel is zo ontworpen dat je er te veel energie en kosten tegen aan moet zetten en dat het in de praktijk een afroom methode van de fiscus is.
maar kun je die mening dan ook motiveren? Het vorige argument is namelijk niet juist.
Het is een vrij land en zoals de Belastingdienst ook vermeld op de website over loon en aanmerkelijk belang:
Maak dus aannemelijk waarom het salaris lager zou moeten zijn. Maar doe dat dus niet met je huidige motivatie.
Verder lijkt me dat een beetje DGA van een bedrijf met 100 man personeel dit al veel eerder heeft afgestemd met zijn/haar fiscalist, bedrijfsjurist of accountant? Wie heeft dit salaris op deze wijze getoetst / geadviseerd?
Klopt. Natuurlijk werken we met fiscalisten, juristen en accountants. Meer hun advies hoef ik niet perse over te nemen. Er is hier sprake van een gevalletje "i told u so".
___
Citaten aangepast