jacobus75

Ik ben aangesteld als: Aankomend Algemeen Directeur. Vele stappen zijn voorgesteld: Een stuk ICT Een stuk HR Een stuk Finance maar ik krijg enkel taken. Deelbeslissingen neemt hij zelf, eindbeslissingen. Kortom, 4 handen aan 1 stuur! Eerst zegt hij: regel maar een nieuwe medewerker. Dan ga ik daarmee aan de slag, in de overtuiging dat ik de handen vrij heb. Zegt hij vervolgens als er twee kandidaten over zijn: het mag geen vrouw worden. Kijk, en dat kan niet, zoiets meldt je dan vooraf. En zo gaat het o-v-er-a-l en telkens weer. Mijn slotsom: hij kan het simpelweg niet.

Veel reacties zijn enigszins vertroetelend en beschermend richting mijn vader. Dat aspect begrijp ik. Voor hem is het een enorme omschakeling, loslaten, scheiden, geraniums, etc, etc. Voor mij geldt dat ook, maar omgekeerd: juist aanpakken i.p.v. loslaten. Dat is natuurlijk leuker, maar laten we niet vergeten: het is ook verantwoordelijkheid. In de basis kan een DGA alles tegenhouden. Hij is en blijft de baas. Een opvolger het niets in te brengen dan lege briefjes. De macht en derhalve de sleutel voor dit proces liggen in handen van de DGA. Zo is het nu eenmaal. Heeft de DGA besloten om over te gaan dragen ( en dat is verteld aan het personeel ), dan gaat bovenstaand uitgangspunt kantelen. Dat kan niet anders, anders werkt dit proces niet. Welnu, de DGA zal zich in deze fase af moeten vragen: Welke plicht heb ik om de overdracht te faciliteren De opvolger daarentegen moet te kennen geven welk recht hij heeft om bepaalde zaken over te nemen. Beide houdingen zullen het bedrijfsbelang moeten dienen. En dit is precies waar ik voortdurend tegenaan loop: mijn vader wil deze rol niet spelen. Ik ben er daarom van overtuigd dat een adviseur zo'n DGA meer moeten overtuigen van het feit dat zij: *) de sleutel in handen hebben *) dan ook de wil moeten tonen, in woorden en daden. Per slot van rekening getuigt het van wijsheid als je weet wanneer je los moet laten. Maar het getuigt van moed als je het ook daadwerkelijk doet! Ben benieuwd wat jullie van dit uitgangspunt vinden...

Dank allemaal voor het meedenken! Enkele aanvullingen/onderstrepingen op mijn eerste verhaal is denk ik wel op zijn plaats: *) het personeel is op de hoogte van de wisseling van leiding, dus dat ligt vast. *) er is een vooraanstaand/groot accountantskantoor bij betrokken, maar ik twijfel of zij de juiste expertise in huis hebben. *) waarom? zij onderzoeken niet of er wel voldoende goesting is om het bedrijf over te dragen en of de DGA er wel aan toe is. Laten we zeggen een 0-meting. *) het proces loopt al vanaf medio 2013....Toen heb ik de wens uitgesproken, toen het onderwerp voorbij kwam. Sinds 2014 met een accountantskantoor erbij. *) overigens hebben zij wel vastgesteld dat niet het bedrijfsbelang voorop gaat bij mijn vader, maar zijn eigen wil om door te gaan. *) het is niet zo dat ik "snel" zou willen, maar je wat moet je als je vader het personeel het vertelt en jij moet nog 3 jaar op je handen zitten? *) mijn vader ervaart het zo dat ik het van hem afpak. *) daarentegen heb ik aangegeven dat ik graag zou zien dat hij de ambassadeursrol zou oppakken ( typering volgens ING ) dus langzaam afbouwen, stukje voor stukje, tot het niveau van Ambassadeur *) reactie van mijn vader: ik ga niet op mijn 70 nog onder iemand functioneren. (dit duidt op type Monarch) *) het is een misvatting om lichamelijke gezondheid als maatstaf te laten gelden. Abel Slippens (Sligro) zegt dat na je 60e de vitaliteit van ondernemen aan het afnemen is. *) een tussenweg lijkt niet te kunnen, het is alles of niets. *) wat voor mij niet te verkroppen is, is dat mijn vader mij zwart maakt! Bij het personeel en bij de accountant. Tot slot: *) ik voel mij erg machteloos, er wordt van je verlangd dat je de zaak gaat leiden, maar ik moet nog 3 jaar wachten. Tijdens die periode mag ik ook nergens over beslissen. *) er bekruipt mij steeds meer een gevoel dat er iets in zijn geest niet functioneert, waardoor het sowieso niet binnen het bereik ligt van mijn vader om verantwoord over te dragen. *) dus medische complicaties.

Hoi, Helaas is er in ons bedrijfje (15 man) herrie ontstaan. Sinds 2014 ben ik de beoogde opvolger van mijn vader. Hij heeft het bedrijf 25 jaar geleden zelf opgebouwd en draait tegenwoordig goed. Het is echt zijn kindje en het bepaalt in sterke mate zijn identiteit ook. Inmiddels is mijn vader 67 1/2, maar weet van geen overdragen. Hij verzint allerlei uitvluchten om het uit te stellen. 6 maanden geleden is het personeel op de hoogte gebracht van de overdracht. Ik had de verwachting dat mijn vader zou stoppen met het overdragen van taken (of taakjes...) en in plaats daarvan verantwoordelijkheden zou overdragen. Dat zou dan prima kunnen door het bedrijf op te delen in Functionele gebieden als HR, ICT, Sales, etc, etc. en dat ik dan telkens een tak erbij zou krijgen. Maar dat kan en wil hij niet! Hij wil nog meebeslissen over de kleur van het toiletpapier op ons toilet! Daarnaast probeert hij mij zwart te maken en eens even goed te vertellen dat ik het allemaal nog niet kan. Het voert te ver omdat allemaal hier uit de doeken te doen, maar dat is niet wat er werkelijk speelt. Hij verzint van alles om tijd te rekken. Ik ben geen psycholoog, maar mijn vader lijkt erg veel narcistische kenmerken te bezitten. Al met al is er een verziekte sfeer ontstaan, ook binnen de familie. Ik zit met mijn handen in het haar en kijk vol ongeloof terug hoe dit alles heeft kunnen ontstaan. 20 jaar werk ik er zonder 1 wanklank van mijn vader ontvangen te hebben en nu dit! Is er iemand die dit herkent en mij hierin kan adviseren? Dank! [verandering: titel]