Er staan een paar ernstige fouten in dit topic en aangezien dit onderwerp nog altijd actueel is reageer ik.
Lucien stelt dat een ingebrekestelling overbodig is als de betalingstermijn van een factuur verlopen is. Wanneer de schuldeiser een bedrijf is en de schuldenaar een consument, is dit niet altijd het geval. Wanneer er niks vooraf met de consument is afgesproken qua betalingstermijn (bijv. via algemene voorwaarden) en de consument pas in de factuur wordt geconfronteerd met een betalingstermijn, levert het laten lopen van die termijn géén automatisch verzuim op ex art. 6:83 sub a BW. Dan is toch echt een ingebrekestelling vereist. Zie http://www.wieringa-advocaten.nl/nl/weblog/2012/05/21/een-praktische-tip-ten-aanzien-van-het-noemen-van-een-betaaldatum-op-facturen
Romano schetst een traject waarbij pas na de laatste aanmaning een ingebrekestelling wordt gestuurd (en kennelijk voor de dagvaarding). Indien de schuldeiser een bedrijf is en de schuldenaar een consument volgt uit art. 6:96 lid 6 BW dat de veertiendagen-aanmaning gedaan moet worden nádat de consument in verzuim is. Voor dat verzuim moet de consument eventueel in gebreke worden gesteld (bijv. in een geval als in de vorige alinea. Het tracject is dus: factuur > herinnering > (evt.) ingebrekestelling > veertiendagen-aanmaning (bij consument) > dagvaarding.
Soms moet er ná de veertiendagen-aanmaning wél nog een handeling verricht worden voordat men mag dagvaarden. Dat besloot de Rechtbank Overijssel 2 juli 2015: "Weliswaar zijn nadere incassohandelingen niet nodig voor de verschuldigdheid van buitengerechtelijke kosten maar om te dagvaarden voor enkel de buitengerechtelijke kosten is, mede gelet op de inhoud van de veertiendagen-aanmaning, een vervolgstap nodig. Nu die stap niet is gezet, is er sprake van rauwelijks dagvaarden en dienen de proceskosten voor rekening van eiseres te komen."
Lucien stelt dat er bij eenmanszaken géén veertiendagen-aanmaning nodig is. Via de reflexwerking van het consumentenrecht geldt het consumentenrecht óók voor ondernemers die met consumenten gelijk kunnen worden gesteld. Een eenmanszaak is daarvan het voorbeeld bij uitstek.
