MSP_vdV

Ik ben op zich wel bereid er nogmaals geld in te steken om uit de impasse te komen. Maar als ik heel eerlijk ben heb ik daar niet zoveel vertrouwen meer in. Ik ben ervan overtuigd dat er een middenweg is, maar ik ben er inmiddels ook van overtuigd dat die er voor mijn compagnon niet is. Daar is hij zeer duidelijk in. Ik neem jullie adviezen wel ter harte en probeer er nog een keer open in te gaan.

Al gedaan. Dat heeft overeenstemming over dit onderwerp opgeleverd, maar enkel mondeling. Op het moment dat het geformaliseerd moet worden geeft compagnon echter niet thuis. Resultaat: handenvol geld kwijt aan mediation zonder daadwerkelijk resultaat. Andere onderwerpen komen we overigens wel altijd uit, daar is geen mediation bij nodig. Enkel deze issue komen we blijkbaar niet uit. Het is voor mij eenvoudig, ik werk in de eerste plaats voor het geld, dat het leuk werk is is een prettig voordeeltje. Voor een standaard salaris kan ik beter in loondienst werken, minder risico, verzekerd, enz. Als dat tunnelvisie is, dan heb ik inderdaad tunnelvisie.

Ik ga daar eens mee aan de slag, bedankt voor de input!

Mee eens. Dit is dan ook niet het geval. Mijn werkzaamheden (privé) zijn niet concurrerend voor de BV. Wel leveren mijn privé werkzaamheden de BV zo nu en dan een nieuwe klant op. Dit gebeurt echter niet vaak aangezien de kans dat zo’n klant iets te zoeken heeft bij onze BV beperkt is. Ondanks de situatie waar wij inzitten ligt mijn focus wel op de BV en is de hoeveelheid privé werkzaamheden tegenwoordig zeer beperkt.

De (niet vastgelegde) afspraak is bij ons ook 40u. Verder klopt het inderdaad dat we zelf in control zijn van onze eigen agenda. Overuren zijn niet noodzakelijk en dus een eigen keuze. De keuze van de ene DGA om (zeer) veel overuren te maken (effectief of niet daargelaten), daar mag hij mijns inziens geen rechten aan (proberen te) ontlenen. Dat we ivm gelijke beloning elkaar aan de minimale inzet van 40u houden, dat is wat mij betreft helemaal prima.

Boven dat bedrag ja.

Dat is een bijzondere conclusie. De enige wens van hem waar ik nee tegen zeg is de wens om niets uit te keren. Gezien nee voor gaat op ja, doet mijn nee tegen het wel doen dus effectief niets. Mijn enige wens is dat er geld uit de BV komt.

Dat klopt in theorie, echter is dit in de praktijk een continu terugkomend punt van discussie. Het is een beetje een kip ei verhaal… Voor nu is voor mij eigenlijk de enige vraag, heb ik als aandeelhouder recht op uitbetaling van dividend, indien dit ruimschoots mogelijk is zonder de BV in gevaar te brengen of in haar groei te belemmeren (ter verduidelijking, de reserves coveren momenteel zo’n 15 jaar) of heeft mijn partner het recht het geld eindeloos in de BV gegijzeld te houden? Het zou toch van de zotte zijn als de enige manier om het geld waar ik hard voor gewerkt heb uit de BV te krijgen verkoop van mijn aandeel is?

Minimaal volgens de regels.

De mede-DGA verbiedt mij andere klussen uit te voeren naast onze gezamenlijke werkzaamheden. Mijn inkomsten zullen dus uit de bv moeten komen, maar dat komen ze niet in voldoende mate, vanwege de wens van diezelfde mede-DGA om zo weinig mogelijk uit te betalen; ergo, slechts een minimum salaris. Liefst betaalt hij helemaal niets uit, ondanks dat dit verplicht is. Ik snap dat hij mijn focus volledig op enkel onze bv wil, en daar sta ik ook achter, maar ik kan mijn vaste lasten niet betalen op deze manier. Mijn eigen inkomsten in de opstart periode van onze BV waren 3x zo hoog als wat ik nu maandelijks mag bijschrijven. Hij brengt mij met zijn wensen en eisen en zijn ‘nee’ in een onmogelijke situatie.

Nee helaas, het opzetten van deze overeenkomst wordt bemoeilijk door deze situatie. We zitten wat dat betreft dus ook vast.

Ik ben 50% eigenaar in een BV die nog 1 andere eigenaar heeft. Er is niets vastgelegd m.b.t minimale inzet. Nu is de situatie als volgt: Ik werk gemiddeld 40u per week voor onze onderneming. De andere DGA zegt 24/7 te werken en/of met de onderneming bezig te zijn. Dit is een keuze, de onderneming vereist dit niet. Daarnaast heb ik wat twijfels bij de efficiënte en effectiviteit van zijn werkzaamheden en levert het opleveren van werk midden in de nacht vaak fouten op. Wat mij betreft is dit structurele veel te veel uren maken dus niet per se in het belang van de onderneming. Echter vindt hij nu dat hij meer recht heeft op salaris en dividend. De situatie is zelfs zo dat er naast een minimaal salaris al jaren geen dividend uitgekeerd wordt omdat hij dit tegenhoudt. Voor mij is het hebben van een eigen onderneming op deze manier niet interessant. Er is ruim voldoende winst om dividenden uit te keren en daarnaast nog wat te kunnen investeren, enz. Heb ik het recht deze uitkering op te eisen? En wat zijn de rechten van mijn mede DGA met betrekking tot zijn verwachting dat ik 24/7 voor de onderneming bezig ben, om als gelijke gezien te kunnen worden in mijn rol van 50% eigenaar. Mag hij, omdat hij zelf de keuze maakt meer uren te maken, dit van mij ook eisen?