Rijschool34

Hier kan ik me wel in vinden inderdaad. Heb er altijd heel hard voor gewekt maar het voelt ook alsof de energie op is

Dus je zegt eigenlijk dat het niet kan dat het vak me niet meer ligt? En ja dat zal af en toe frustrerend zijn. Alleen bouw ik geen band op met die mensen

Hmm klachten afhandelen de onzekerheid of je altijd wel genoeg klanten krijgt. En de leerling iets leren wat al lastig gaat. Valt voor mij toch zwaar. ik denk dat het niet het ondernemen is. Maar het soort werk. Dus het rijles geven. Ik word ouder. Het gat tussen mij en de leerlingen word groter. de mensen in de bus zou ik niet kennen. Dat daar een stress moment ontstaat snap ik en is vervelend maar neem ik niet mee na huis als dat een leerling fout na fout maakt niet oplost en bijna op moet. Hun mentale knop omzetten terwijl mijne niet juist staat maakt het me lastig. dus niet persee het ondernemen zelf. Maar het lesgeven

Ook jij bedankt voor je reactie natuurlijk! Ik ben al bezig bij de psycholoog. Ik denk alleen dat dit werk meer emotionele binding geeft met de leerlingen. En dat een rijschool met eigen naam en slagingspercentage enz online meer druk geeft voor mij dan bijvoorbeeld op de bus rijden. Maar dat weetje natuurlijk nooit tot je het geprobeerd hebt als ondernemer kan je het inderdaad uitbesteden. Ik heb het allemaal berekend maar dan kom ik ongeveer op het zelfde loon uit. En dan heb ik liever collega’s. En een vangnet

Beste Hans, heel erg bedankt voor je reactie en wat een fijne! uhm ik heb dus 11 jaar een rijschool! Vorig jaar een burn out gehad. Veel fijne collega’s die wel beetje hielpen. Maar ik ben vooral kritisch op mezelf en erg gevoelig. Een collega die stopte verwoorde het mooi met. We zijn geen ondernemers we zijn teveel gevoels mens. na de burn out een stuk minder gaan werken. Maar ervaar dat het werk minder bij me past. Mijn geduld is meer op en ik vind het niet zo leuk meer door ook de gebeurtenissen. Nu is mijn overweging om OGS les te geven. Dit is optische geluidssignalen. Dus mensen van de politie bijvoorbeeld te leren rijden met sirenes. Hierbij zit je met het zelfde werk alleen dan met volwassenen. Deze mensen kunnen al rijden en doen het omdat ze het zelf heel graag willen. Dat is voor mij een heel groot verschil. Ook hoef je met deze kandidaten niet op examen. Wat bij mij het volgende struikelblok was. Elk examen voelde ook als eigen examen. En dat heb ik 11 jaar vol kunnen houden maar wil ik nu niet meer ook omdat er een kleine op komst is. de tweede optie die ik heb overwogen. Is buschauffeur. Het pensioen daar is heel goed geregeld. Ik ben waar ik graag ben en dat is op de weg en onder de mensen. Ik moet het zelf doen. Ipv iemand het leren. En als ik klaar ben, doe ik de deur achter me dicht en ben ik klaar. Dat is bij de andere ook zo en voelt voor mij als een van de belangrijkste. bij de rijschool voel je altijd wel momenten van even weinig aanmeldingen. Of juist heel veel. Ik heb t idee dat ik streef na vastigheid en dat alles geregeld is.

Ben nu al een tijd bezig in mijn hoofd met het idee om te stoppen. Ik ben opzoek na ondernemers of ex ondernemers die het zelfde hebben mee gemaakt. ik ben denk ik een echte mensen mens en ondernemen zit misschien niet meer in mn bloed. Ik heb het 11 jaar gedaan. Met valle en opstaan. Ben een super goede instructeur en heb het ook altijd druk gehad nog steeds wachtlijsten. Maar ik leef teveel mee en alles eromheen trek ik me teveel aan. misschien ligt het niet aan het ondernemen maar aan het lesgeven aan pubers. Maar ik heb t idee dat ik meer rust wil. Maar krijg je dat als je niet meer onderneemt. Alles is dan geregeld. ik snap dat het hier misschien niet helemaal thuis hoort. Maar zoek lotgenoten. Ook al denk ik dat het me rust geeft doet het me serieus pijn. ook is er een kleine op komst en denk dat dat mee speelt. Ik wil mentaal thuis zijn