LPR

Na de opmerking dat ze toch echt een steunvordering nodig hebben voelde ze de bui al hangen en nu wil de onderaannemer opeens wel praten. Op dit moment hebben ze eindelijk een claim geformuleerd (32 pagina's). Daar ga ik eens even naar kijken, ondertussen blijft de ingebrekestelling lopen.

Het is niet mijn bedoeling om goedbedoelde adviezen in de wind te slaan. Echter krijg ik een beetje het idee dat iedereen mij aan een advocaat wil praten terwijl er helemaal nog geen noodzaak voor is. Op dit moment ga ik dus alleen maar kosten maken aan een project waar we al niets aan hebben verdiend. Ik zou er beter aan doen om een civiele procedure te starten wegens de schade die wij hebben opgelopen. Ik vind het al moeite genoeg dat ik straks misschien (denk het niet) naar een zitting moet omdat men een spelletje loopt te spelen. Daarom ben ik dus op zoek naar een stok om mee te slaan. De ingebrekestelling was er een, misschien zijn er meerdere. Het is een goedlopend bedrijf, we hebben geen lopende schulden of wat dan ook en genoeg cash op de bankrekening. Dus wat zou de basis moeten zijn voor een failissement? Er zijn geen steunvorderingen mogelijk. Al zou men ons failiet verklaren dan zou ik alle activiteiten overhevelen in een ander bedrijf en gaan (we werken alleen op projectbasis). Toen ik begon met ondernemen is mij verteld door een oudere ondernemer dat je schijt moet hebben aan de maatschappij. Dus niet de dingen doen waarvan anderen zeggen dat ze zouden moeten en juist net iets anders in je schoenen staan. Ik weet niet hoe ik jullie verder kan overtuigen hoe de zaak er voor ligt maar er is geen sprake van de situatie als hier boven. Als ik een dispuut zou hebben met een leverancier of klant dan heb ik normalier altijd een opdrachtbevestiging waar op terug kan worden gevallen. Ik ga juist altijd met mensen in gesprek om tot een oplossing te komen (poldermodel). Echter als iemand koud op mijn dak een advocaat zet met een dreiging tot faillisement dan kunnen ze toch mooi door de grond zakken hor.

Ten eerste gaat het om een bedrag van ongeveer 2000 euro. De crediteur heeft geen gelieerde BV's (de crediteur is een eenmanszaak). Totaal andere situatie. Ten tweede, wij betalen al onder rekeningen op tijd, we hebben geen betalingstermijnen van 60+ dagen zoals veel bedrijven tegenwoordig aanhouden. Als het werk is geleverd wordt er meteen betaald. We hebben ook geen personeel in dienst. Ten derde hebben wij nooit een aanmaning ontvangen over deze factuur. Deze vordering moet zoals gezegd eerst worden opgeëist via de normale rechtsgang. Ten vierde is er een dispuut aangaande de werken, hiervoor hebben wij ze al ingebreke gesteld. Dus ik waardeer de suggestie voor een advocaat, echter zie ik niet in waarom ik kosten moet gaan maken voor een zaak die gebaseerd is op blufpoker. Ze hebben de aanvraag naar ons gestuurd. Wat ik nog overweeg om hier een officiële reactie op te maken. En dat was mijn vraag hoe kan ik mijn kant van het verhaal aantoonbaar maken voordat ik op de zitting verschijn. Er is geen enkele reden voor een faillissement, het geld waar het om gaat staat gewoon bij ons op de rekening, we hebben enkel een dispuut over het uitgevoerde werk. Eventueel het geld in een escrowregeling storten kan ik nog wat voor voelen. Maar ook hier vind ik dat wij weer veel risico moeten nemen terwijl ik van mening ben dat wij niet fout zitten.

Om faillissement aan te vragen is een steunvordering van een derde vereist. Faillissementsaanvragen zonder steunvordering worden in de rechtzaak bijna altijd direct afgewezen. Tevens staat er nog een dispuut open aangaande de werken. Op dit moment zie ik het puur als een dreigmiddel.

Wij hebben verder een goedlopend bedrijf. En het is onmogelijk dat er nog een tweede crediteur is welke ook de aanvraag heeft ingediend. De overige rekeningen betalen wij allemaal op tijd. Het lijkt mij dat ze zonder een tweede schuldeiser niets kunnen beginnen. Tevens hebben wij nu een ingebrekestelling open staan aangaande de werken. Hoe kan ik nagaan dat deze is ingediend? De rechtbank laat er niets over uit begreep ik. En die advocaat van hen kan ik verder niet vertrouwen. Het lijkt mij zeer duidelijk dat het nu als drukmiddel is gebruikt.

Ik heb een 'faillissementsrekest' gekregen welke dus vol met leugens staat. Ik heb inmiddels de onderaannemer in gebreke gesteld en wacht het af. Maar als er maar twee schuldeisers nodig zijn dan zijn er flauwe spelletjes te spelen lijkt mij. Als iemand meerdere BV's heeft en vanuit deze BV's twee facturen heeft openstaan dan kan je dus al het faillissement aanvragen van een afnemer.

Het is zeker een advocaat, althans ik heb d'r naam door Google gegooid en deze heeft wel meer uitspraken en zaken gedaan (niet heel bijzonder verder). Deze advocaat werkt wel alleen (ook ZZP'er) en ik vermoed dat het familie is van deze onderaannemer. Er staat helemaal niets op papier, geen handtekening niets. In het begin hebben we mondeling de afspraak gemaakt dat hij eerst zou laten zien wat hij kon en daarna zouden er we dan officieel een project van maken (met opdrachtbevestiging etc). Op een gegeven moment zijn we in gesprek gekomen over de facturen voor zijn werkzaamheden en hebben we een bedrag afgesproken. Daarna heeft hij deze factuur gestuurd echter het project was nog lang niet af. De discussie is dus zeker over wat er precies onder die factuur valt en of hij nou betaald zou moeten worden voor de uren die hij heeft gemaakt of het totale project. Gebruikelijk is dat hij betaald krijgt per project (zo hebben we in verleden ook projecten gedaan). We hebben een burndown sheet waar dit precies in is bijgehouden en verder de Skype-logs (waar hij op een gegeven moment ook zegt dat hij stopt met het project, eerder dan afgesproken). Tja een advocaat vind ik nog niet echt nodig, want dan gaan wij dus weer kosten maken terwijl hij een beetje loopt te zwetsen en te dreigen. En dat is nou juist wat ze willen en ik heb geen zin om hun spelletje mee te spelen. Hun 'bewijs' is gebaseerd op een e-mail waarin ik de facturen erken. Dat is allemaal wel zo alleen het werk moet eerst opgeleverd zijn en dan pas ga ik de factuur ook betalen (en dat staat ook in die mail). De enige discussie die je kan voeren is dat wij niet juist op de facturen hebben gereageerd. Maar het kan toch niet zo zijn dat hij allemaal willekeurige facturen kan sturen en dat ik dan elke factuur die hij stuurt moet gaan afwijzen? De tip dat er minimaal twee schuldeisers nodig zijn is een goede, daar kan ik wat mee als een stok om te slaan. Ik zal schriftelijk de advocate in gebreke stellen met CC naar de onderaannemer zelf. Dank voor de reacties.

De situatie is als volgt. Met mijn zakenrelatie heb ik een VOF. Binnen deze VOF hebben we een project aangenomen voor een klant waar we hebben gewerkt met een onderaannemer (ZZP'er). Er is een bedrag afgesproken voor het totale project. Dit is mondeling gegaan of via Skype. Nu is het echter zo dat de onderaannemer op een gegeven moment is gestopt met zijn werk (dit hebben we ook zwart op wit) en dat volgens de burndown-sheet ongeveer 30% van het werk af is. De onderaannemer heeft vrij snel in het project al een factuur gestuurd. Wij hebben deze natuurlijk nog niet betaald omdat we van mening zijn dat hij eerst moet opleveren. Nadat hij was gestopt met het project hebben we nog steeds de facturen natuurlijk niet betaald omdat we buitengewoon ontevreden zijn. Vorige week kreeg ik opeens telefoon van zijn advocaat, of dat ik even snel wilde betalen en anders gingen ze faillissement aanvragen. Ze stellen dat wij de facturen hebben erkend en dat hij wel degelijk heeft gewerkt voor zijn geld. Dat hij heeft gewerkt ontkennen wij ook niet, alleen het project is nooit opgeleverd, wat hebben wij aan een half project? De advocaat zegt dat dat dan ons risico is. Het punt is dat de advocaat nooit concreet een vordering heeft ingediend wat ze precies willen. We hebben alleen maar mondeling een gesprek gehad waarin ik ook heb gevraagd om hun standpunten op papier te zetten. Heb ik nooit ontvangen. Afgelopen vrijdag kreeg ik weer een telefoontje met hetzelfde verhaal en aan het einde van de middag een mail met een faillissementsaanvraag (welke ook ingediend is bij de rechtbank). Deze aanvraag staat vol met leugens. Ten eerste stellen dat wij zelfs na aangetekend schrijven niet hebben gereageerd, we hebben helemaal nooit een aanmaning voor de facturen gehad - laat staan een aangetekend schrijven. Tevens stelt men dat we ook andere schulden onbetaald laten wat niet waar is. Nou moet ik stellen dat wij ons hebben vergist in deze onderaannemer, ik zou hem willen classificeren als beunhaas. Tevens is hij zelf gestopt met het project en is het niet af. Nou heb ik eigenlijk de volgende simpele vragen: 1) Is het waar dat een onderaannemer recht heeft op een vergoeding als het werk niet af is (er staat niets op papier). 2) Hoe wordt er omgegaan met de definitie 'af'. We hebben het in dit geval over software-ontwikkeling en werken waarbij met een lijst met functionaliteiten. Er is slechts een beperkt aantal functies opgeleverd. De onderaannemer heeft er wel veel tijd in zitten maar dat is vooral zijn onkunde. 3) Wat ik begreep dat ik opgeroepen ga worden om te worden gehoord. Kan ik deze actie voor zijn door een verweer te sturen naar de rechtbank? Want de hele zaak klopt niet. Hoe is het beste om te gaan met dit soort onzinaanvragen?

De eerste keer kreeg ik ook iets van 1200 euro aan BTW terug, daarna alleen maar moeten betalen ;) . Het is geen probleem zolang je maar een goede boekhouding hebt.

Op dit moment heb ik inmiddels een jaar een succesvolle eenmanszaak met over 2007 gezien DGA-conform salaris (39.000). Samen met een vennoot heb ik een VOF. De verdeling in deze VOF is 50-50%. Binnen deze VOF doen we een aantal activiteiten samen, ik factureer het eea tussen de eenmanszaak en de VOF. Mijn vennoot heeft geen eenmanszaak. De VOF bestaat slechts een paar maanden en heeft nog geen noemswaardige winsten. Nu hebben de vennoot en ik plannen om te gaan participeren in een Joint Venture (BV). Deze partij eist dat we dit doen vanuit een BV, een logische stap zou zijn om onze VOF 'up te graden' naar een BV (te noemen 'VOF-BV'). We staan nu voor een aantal opties. Voor mij is het aantrekkelijk (op dit moment) om mijn eenmanszaak om te zetten naar een BV. Dit omdat ik over 2008 sowieso meer inkomsten verwacht (los van de JV). De opties: 1) Ik maak van mijn eenmanszaak een BV, mijn vennoot op zijn naam ook een BV (holding). We gaan vanuit deze BV beide participeren in de JV. 2) We upgraden onze VOF naar een BV waar we allebei 50/50 aandelen van hebben, en gaan met deze BV in de JV. 3) Zelfde als punt 2, alleen ik upgrade mijn eenmanszaak dan ook naar een BV, en ga met deze BV in de nieuwe 'VOF-BV' zitten voor 50%. 4) Bij 2 en 3 kan mijn vennoot ervoor kiezen om zijn aandeel ook in een eigen holding onder te brengen alsnog. Op zich neig ik naar optie 3. Enige nadeel is wel dat er dan 2 BV's nodig zijn met de kosten van dien. We hebben voorlopig geen werknemers. Die zullen in de JV komen eventueel. Daarnaast heeft mijn vennoot onvoldoende inkomsten om aan een DGA salaris te komen. Stel we gaan voor optie 3, is het dan zo dat ik een DGA salaris uit mijn eigen BV moet halen, en ook uit de VOF-BV? Of geldt DGA alleen voor de 'laatste' BV in de keten? Moet tevens mijn vennoot een DGA-salaris uit de VOF-BV halen? Bovendien, mocht de JV compleet mislukken, wat zijn dan (over 12 maanden) de mogelijkheden om de VOF-BV weer down te graden naar een VOF?

Toch blijft het een raar fenomeen. Ik moet om voldoende inkomen binnen te halen constant er achteraan, offertes maken, opleveren, factureren. En als ik ergens niet goed presteer, dus niet voldoende geld binnen haal dan ga ik failliet. Zo simpel is het, dus hoe meer ik kan pakken, pak ik! Als ik failliet ga, dan moet ik bij de staat aankloppen voor een uitkering. Dus ondernemen is eigenlijk een constant gevecht om te overleven.

Je hebt natuurlijk verschillende vormen van ondernemen. En er zijn mensen die ervoor kiezen om schilder te worden en gewoon per uur betaald te krijgen. Bij dat soort klussen zal een consument in principe altijd bij meerdere bedrijven informeren en dan speelt de prijs zeker mee. Een advocatenkantoor die moet uiteindelijk winst maken. Als zij dat slim doen door alle klantcontacten te factureren dan is dat hun goed recht, je kan ook op zoek naar een advocaat die dat niet doet - of een regeling treffen. Sowieso zie ik de markt in het algemeen veel meer naar servicegerichtheid gaan ipv sales op basis van materiële zaken. In de telco sector verkopen ze bijvoorbeeld een platforms (telefoon) en willen ze dan uit hun bestaande klantenbase zoveel mogelijk omzet persen. Bijvoorbeeld door nieuwe features aan te bieden als UMTS, e-mail, ringtones etc. "Graaicultuur" in het algemeen is meer iets wat ik zich af zie spelen bij grote bedrijven. Waar bijvoorbeeld CEO's worden aangesteld die zonder dat die uiteindelijk waarmaken wat ze beloven toch nog een fors inkomen krijgen. Zie ook bijvoorbeeld een tijd terug de heibel rond de directeur van het rode kruis. Het vervelende is dat het voor dit soort bedrijven heel lastig is om aan geschikte mensen te komen, en de kandidaten die zich vaak aanbieden die spelen onder 1 hoedje want ze vragen min of meer allemaal hetzelfde tarief. Volgens mij is het gewoon een eigenschap van de huidgie maatschappij, je zou je eigenlijk al af moeten vragen of er zulke grote bedrijven überhaupt zouden moeten (ont-)bestaan. Daarnaast is het verhaal van die zeepbel naar mijn idee niet helemaal correct. Het was juist dat veel mensen opeens ook mee wilde doen met de hype. Veel bedrijven met grote tegoeden op de bank gingen ook investeren in de ICT en de bedrijven daaromheen. Daar komt natuurlijk een einde aan op een gegeven moment. Volgens mij is dat meer inherent aan het beursprincipe dan dat dat te doen heeft met internet of de ICT zelf. Er bestaan namelijk zat bedrijven die vrijwel geen last hebben gehad van die zeepbel omdat ze gewoon een heel andere bedrijfsfilosofie hebben.

Voordeel in mijn business is dat het vaak vrij specialistische werkzaamheden zijn en het dus lastig te vergelijken is. Maar de klant ziet die 20k niet als kosten, maar als investering. Natuurlijk is het leuk om die investering zo laag mogelijk te houden ben het met je eens. Toch wil ik wel zo snel mogelijk "binnen" zijn, dus als ik ergens een paar honderd bovenop kan zetten of wat dan ook dan pak ik die. Soms kan het ook niet, en dan moet je iets inleveren. Voor een klant heb ik onlangs een systeem geïmplementeerd dat zodra een cliënt belt naar die klant, dat wordt bijgehouden en na het ophangen van het gesprek wordt er automatisch een factuur opgestuurd op basis van het aantal minuten (bijvoorbeeld 50 euro per 5 minuten). Ook voor bijvoorbeeld van het versturen van een brief zijn tarieven bepaald. Ironisch genoeg begint dit bij 100 euro per brief en eindigd bij 850 euro ergens uit mijn hoofd. Als de klant dan een kopie wilt hebben 50% extra ofzo en per extra bijlage 75 euro. Vooral in de advocatuur zie je dit soort systemen steeds meer animo krijgen.

Als ik een offerte maak dan kijk ik hoeveel uren ik hiermee bezig ben, zet daar een uurtarief tegenover en vervolgens kijk ik wat ik er nog mee uit kan slepen. Is dat graaien? Als ik een offerte heb van 16000 euro (uren/kosten) en ik weet dat te verkopen voor 20 is dat dan oplichting? Naar mijn idee is dat gewoon gezonde winst. De klant die is tevreden en ik ben tevreden en het biedt mij tevens extra ruimte om de klant nog wat extra's te geven. Voor de rest is het een kwestie van goede afspraken maken, als je contractueel overeengekomen bent dat je moet betalen voor die brief so be it. Ik wil mensen best betalen voor hun verdiensten, het gaat erom dat je bij elke deal er zelf ook wat uit ziet te halen. Dus zie die 100 euro niet als kosten, maar als een investering.

Bij de oprichting van de BV is zeer duidelijk ter sprake gekomen dat ik zelf geen actieve taak zal hebben naast het aanwezig zijn op de AVA's. Dit is niet speciaal vastgelegd voor zover ik weet, hier zou ik de statuten op na moeten kijken, het is wel vastgelegd in een intentieverklaring destijds. Dit is overigens ook nooit een punt van discussie geweest op de AVA's. Het lijkt nu zo te zijn dat bij de oprichting van de BV de manager al geen goede indruk van mij had. Hierdoor heeft hij eigenlijk al die tijd dus al met enige argwaan met mij samengewerkt zo blijkt nu. Bij dit laatste project had ik al een klein vermoeden dat er iets mis *moest* zijn, want hij klonk zó enhousiast toen hij het uitlegde (dat is er de afgelopen jaren nooit zo geweest). Heb hem toen echter het voordeel van de twijfel gegeven. Vertrouwen is inderdaad niet te koop zo blijkt. Op zich was ik hier wel al langer achter maar dat iemand zo lang doelbewust de zaak loopt te belazeren vind ik toch wel buiten alle proporties. Overigens heb ik er tot nu toe wel aardig aan verdiend, de investering heb ik er zeker uit (door werkzaamheden), dus er is voor mij op zich financiëel gezien niets aan de hand. En eigenlijk gaat het me ook niet zo om het geld maar meer om de gang van zaken. Maarja, het zou een leuk appeltje voor de dorst voor later kunnen worden. Ik zal een jurist in de arm nemen om de zaak eens voor te leggen wat de exacte consequenties kunnen zijn maar het blijft een gevoelszaak. Overigens verwacht ik dat ze wel weer naar mij zullen vragen aangezien ik zeer veel kennis bezit van het huidige systeem wat noodzakelijk is voor dit nieuwe project.