bert@jo

Ben het overigens met je eens dat het verzwaren van de kosten om personeel te ontslaan een onzinnige en contraproductieve regeling is. Beter zou misschien zijn om uit te gaan van de 70% uitkering voor 3 jaar. Terugbrengen naar anderhalf jaar, daarna bijstandsniveau. Het verschil in kosten beschikbaar stellen als scholingsbudget. Dat zou de kosten voor werkgevers niet verhogen en een grotere prikkel zijn voor werknemers om bij te blijven en zo snel mogelijk scholing of ander werk op te pakken na ontslag.

Toch niet helemaal, Zoals ik al zei, je mag verwachten dat een werkeloze een scholing uitzoekt die zowel aansluit bij zijn of haar interesse als ook perspectief biedt op werk. (Natuurlijk, er zullen mensen bij zijn die hierin de verkeerde keuze maken maar de meerderheid van de mensen zal toch naar we mogen hopen en verwachten hun gezonde verstand gebruiken en een goede keuze maken.)

Een ander punt is dat sommigen hun kennis zullen bijspijkeren op het gebied van bijvoorbeeld ondernemen en wat daarbij komt kijken om daarmee gewapend een eigen onderneming te beginnen. Dat is dan pure winst omdat dit nieuwe werkgelegenheid schept en niet alleen maar bijdraagt tot een hoger niveau van verdringingsmarkt voor de schaarse arbeidsplaatsen.

Een ander, misschien wat moeilijker in te zien maar heel belangrijk element is het volgende.

Economische groei is altijd en vrijwel zonder uitzondering verbonden met een toename in het kennisniveau van de omgeving waarin deze groei plaatsvindt. Met andere woorden economische groei zonder toename van kennis komt eigenlijk niet voor en de kennistoename vindt altijd plaats voor de toename van de groei. Het verhogen van het kennisniveau van de bevolking in een gebied is dan ook een voorwaarde voor groei. Dat is ook logisch. Met meer kennis worden nieuwe producten, manieren van werken, procesverbeteringen etc. etc. tot stand gebracht. En dat zijn de mechanismes die zorgen voor een toename van de productiviteit en dus groei. Zonder deze processen is groei niet mogelijk.

Op individueel niveau bekeken zal dit weinig betekenis hebben. Echter op de schaal van een heel land heeft dit wel degelijk invloed. Op termijn en over het geheel gezien is dus scholing, ook pas na ontslag, wel degelijk zinvol.

Ben ik met je eens, vraag is wel wie dan moet bepalen waar behoefte aan is? en hoe doe je dat in de praktijk?

Je kunt iemand toch moeilijk dwingen om als werkeloze timmerman een cursus lassen te gaan volgen.

Je mag aannemen dat de gemiddelde persoon toch voldoende gezond verstand heeft om, indien hij of zij scholing gaat volgen om een nieuwe baan te vinden, dat dan ook scholing betreft waar je in de eigen regio iets mee kunt.

Sorry Joost, maar dat ben ik volledig met je oneens. Natuurlijk is het niet zo dat elke werknemer die ontslagen wordt alleen maar even een cusrsus hoeft te doen en hup, hij of zij heeft weer een nieuwe baan. Voor zover ik weet heeft ook niemand zoiets beweerd. Maar kijk eens naar de praktijk. Gewoon vandaag: bij Tinga deuren en kozijnen in Winsum worden 10 man ontslagen. Sommige van deze mensen hebben al vele jaren bij deze fabrikant gewerkt. De kans op gelijksoortig werk in de directe omgeving is niet zo erg groot. Het lijkt mij dan toch niet onredelijk om te kijken of er ander werk in de regio is waar, na enige scholing, iemand wel in zou passen. Lijkt mij toch een heel wat betere benadering dan achter de geraniums te gaan wachten op een geljksoortige baan in de buurt die hoogswaarschijnlijk nooit komen zal.

Dat scholing niet voor iedereen en in iedere situatie een hulpmiddel zal zijn is duidelijk. Daar gaat het ook niet om. Het gaat erom om zoveel mogelijk mensen die op zich de kwaliteit, capaciteit en wil hebben om een andere baan te vinden, te ondersteunen bij het bereiken van dat doel. Scholing is daarbij een mogelijk middel. Maar voor scholing is wel geld nodig. Een transitiebudget zou daarin een rol kunnen spelen.

Dat is natuurlijk allemaal wel juist maar een werkgever zal zelden bereid zijn om geld te steken in scholing van werknemers waarvoor hij als werkgever zelf geen voordeel behaalt. Dus zolang de scholing wel voordeel voor hem opleverd zal het ook niet zo'n probleem zijn, sterker nog een goede werkgever investeerd dan uit eigen beweing wel zonder dat daar via overheid of sociaal overleg dwang voor nodig is. Punt is dat een werknemer die zijn baan verliest en opzoek gaat naar een nieuwe baan, heel vaak niet buiten zijn recente vakgebied kjan zoeken omdat hij daar de kennis niet voor heeft en zijn baas daar begrijpelijkerwijze niet in wilde investeren. hierdoor word thet vinden van nieuw werk zeer beperkt. Het lijkt dan ook geen vergezocht idee dat zodra werkeloosheid zich aandiend een budget beschikbaarkomt voor bij- of omscholing.

Kan me goed vinden in het idee van Dennis om bijscholing als continue process te zien, ook, en mischien wel met name, als de werknemer een baan heeft. En natuurlijk heeft hij gelijk als hij zegt dat scholing na ontslag is als het dempen van de put etc. Je moet daarbij natuurlijk wel bedenken dat dit argument wat moeilijker opgaat als de werkemer zijn baan kwijtraakt doordat de werkgever failliet gaat. In dat geval is ten eerste het ontslag niet te wijten aan onvoldoende scholing van de werknemer, daarbij komt dat het heel goed kan zijn dat de werkzaamheden dermate gespecialiseerd waren dat er maar heel weinig andere bedrijven om die kennis en vaardigheden zitten te wachten. Dan is dus omscholing na ontslag wel degelijk een heel belangrijk aspect in het vinden van nieuw werk.

Het argument is uiteraard om er zo voor te zorgen dat de werknemer sneller weer een andere baan vindt. Als de werknemer zich niet bij- of omschoold en vervolgens geen werk vindt omdat hij of zij niet voldoende aansluit op wat de arbeidsmarkt vraagt, dan mag je je naturrlijk wel de vraag stellen of de gemeenschap, dus wij met zijn allen, zo iemand dan maar een uitkering moet blijven betalen. Daartegenover staat dat als iemand wel zijn best doet om een nieuwe bana te krijgenn, onder meer door zich bij te scholen, en dan toch geen baan vindt, het reeel is om zo iemand wel een uitkering te verstrekken. Zoals meestal,zaken moeten wel van 2 kanten komen.

Overigens denk ik da tje uit alle reacties heb kunnen opmaken dat het zelf maken van een dergelijke site nog niet zo eenvoudig is. Kost veel tijd en levert helaas niet echt wat op. Zoals zo vaak geldt ook hier weer goedkoop is duurkoop. Je kunt nu 2 wegen bewandelen. Ten eerste de huidige site verder verbeteren, vraag daarbij is natuurlijk of je dat ook echt kunt, zo niet dan kost het weer veel tijd en moeite voor weing tot geen resultaat. De tweede manier is om een siteontwikkelaar te zoeken die binnen jouw budeget een goede site kan maken. Desnoods met beperkingen in omvang en functionaliteit. Belangrijkste is dat je een aantrekkelijke en professioneel uitziend esite maakt. Door misschien het productaanbod in eerste instantie toch wat te beperken kun je gemakkelijker een goede en overzichtelijke site creeren. Denk erom, indien je veel keuze biedt dan maak je het klanten soms zo moeilijk om een keuze te maken dat ze gewoon weggaan. Een meer beperkte keuze is vaak veel beter.

Gelukkig, des te beter want anders was je een hoop geld voor slechte service kwijtgeweest.

Die eerdere thread met een bedrag van 3000 euro had ik nog niet gelezen. Mocht je dat inderdaad betaald hebben, dan heb je gewoon een wanprestatie geleverd gekregen. Je moet vorr minder dan 1000 euro een prima op een template gebasserde webshop/site kunnen krijgen die er aanzienlijk beter uitziet dan wat je nu hebt. Natuurlijk, indien je een op maat gemaakte site wilt hebben met fraaie grafische effecten, animaties blogs etc.etc dan kan een site gemakkelijke duizenden en zelfs tienduizenden kosten. Maar voor wat jij op dit moment nodige hebt kun je echt met minder dan 1000 euro een heel eind komen.

Wat een financieer aan rendement vraagt hangt van heel veel factoren af. Is de financier puur de verstrekker van (een deel van) het kapitaal? Hoe groot is je eigen inbreng? Wat voor zekerheden zijn er? Op welke termijn kan de investeerder zijn investering en rendement tegemoet zien? Hoeveel know how heb je van je business? Hoe groot is het risico? Hoe zeker is het dat je aan het gevraagde bedrag inderdaad genoeg hebt of moet er later misschien toch nog meer bij? En zo nog een hele waslijst aan andere zaken die een rol (kunnen) spelen.

Heel belangrijke factor is ook het vertrouwen dat de investeerder in jouw als persoon heeft. Ga je met een investeerder in gesprek, dan is het belangrijk dat je op elk vraag bent voorbereid, een antwoord hebt en een eigen ide hebt over het rendement dat je wilt/kunt bieden. Denk ook na of je de investeerder (meestal zelf ervaren ondernemers) wilt vragen om ook als adviseur te willen ondersteunen. Daar zitten overigen weer een aantal voor- en nadelen aan, maar denk daar wel over na. Indien je dat niet wilt en de financieer bied aan/ vraagt daar om, wees dan heel duidelijk in je motivatie om dat niet te accepteren.

Je hoeft echt niet direct voor veel geld een site op maat te laten maken. Veel goede webbureau's kunnen voor weinig geld een bestaande template gebruiken om zodoende je website al een veel professionelere aanblik te geven zonder dat dit duizenden kost.

Informeer eens bij een paar bureau's

Met 50 bezoekers op je site (er even vanuitgaande dat dit bezoekers zijn die daadwerkelijk interesse hebben in producten voor paarden) zou je per maand toch meer verkopen moeten kunnen realiseren. Ik moet echter zeggen dat je site er naar mijn mening ouderwets, rommelig en weinig uitnodigend uitziet. Zou zelf direct weer weggaan. Lijkt me aan te raden om eens met een goede webdesigner omtafel te gaan zitten.

Het punt is dat een verhuurder normaal gesproken daar niet mee akkoord zal gaan. De bankgarantie is zijn zekerheid dat de huur betaald wordt. Zeggen dat je financieel krap zit is een bewijs voor de verhuurder dat hij deze bankgarantie juist niet moet opgeven.Wat is het nut van een bankgarantie als die wordt opgeheven tegen de tijd dat deze misschien nodig is? Voor wat betreft de bank, mocht de garantie opgevraagd en uitbetaald worden, dan zel de bank, indien je schulden/leningen hebt bij hen direct bij jouw komen om na te gaan in hoeverre jij je verplichtingen aan hen kunt nakomen.

Klein dingetje, het viel me op dat bij nogal wat printer papier van A4 formaat in de details wordt opgegeven dat de afmetingen van het papier 1200mm bij 800mm zijn!!! Voorbeeld:

http://www.cheapyoffice.nl/nl-NL/ProductInfo.aspx?PageMethod=DisplayCatInfo&prID=27758&ctCatID=6558

De bankgarantie is naar ik aanneem niet voor de bank zelf bedoelt. In die zin zal het de bank dan ook een zorg zijn of je deze garantie wilt opheffen. Het punt is natuurlijk de partij aan wie deze garantie wordt gegeven. Deze partij zal hiermee akkoord moeten gaan. Het feit dat je de garantie wilt opheffen doordat je financieel wat krap zit is nu net het enige argument dat je juist niet goed kunt gebruiken. Immers de garantie is nu juist bedoelt om de andere partij in te dekken voor het geval je niet kunt betalen.....

Leverancier benaderen als afnemer??? Afnemer waarvan, toch niet van zijn eigen producten? Als je je leverancier wilt benaderen om andere producten af te nemen, dan kan dat natuurlijk. Indien je een goede relatie met deze leverancier hebt, dan kan dat heel goed uitpakken. Bekijk via welke weg je de leverancier benadert, via hun vertegenwoordiger die goed kent, of rechtstreekt via de inkoper/beslisser voor datgene wat je ze wilt aanbieden. Indien je eerst een voorzichtig balletje opgooid bij de vertegenwoordiger, voorkom je dat je deze passert. E.e.a. hangt natuurlijk sterk van de situatie af.

Dat is natuurlijk niet zo makkelijk om te zeggen daar het onder meer afhangt van de complexiteit van werkzaamheden het het kennis en ervaringsniveau dat nodig is voor de ze functie. daarbij is het ook nog de vraag wat je bedoelt met werkzaamheden verpreid over de hele dag? Is dat van 9 -5 of veel langer? Moet je voortdurend thuis zijn, of kun je ook de emails via je mobiel ontvangen en misschien een uur later (terug van kind ophalen school, boodschappen doen etc) pas afhandelen?

Ik kan me iets voorstellen van een stand-by rate van x euro per uur en een hoger tarief voor daadwerkelijk gewerkte uren. Dit is een werkwijze die vaak word ttoegepast bij bijvoorbeeld onderhoudsmonteur die 's-avonds en in weekenden eventueel beschikbaar moeten zijn.

door buitenstaanders is het altijd moeilijk oordelen als je er zelf niet bij bent geweest, maar een frase als "al eens om tafel gezeten" komt bij mij niet direct geweldig over. Als ik een werknemer zou zijn, dan wil ik met name duidelijkheid en zekerheid. Dus een duidelijke afpraak wanneer het salaris dan wel betaald gaat worden, duidleijkheid over betalingen voor de komende maanden en de afspraken hierover schriftelijk bevestigd. Volgens mij knu je dit alsnog met je medewerkers regelen. Gan vandaag nog om tafel zitten, maak duidelijke afspraken, bevestig ze binnen 24 uur op papier. Oh ja, en kom die afspraken na!!

Vraag me af of, indien je klaagt over het feit dat ze een advocaat hebben ingeschakeld zonder enige communicatie naar jullie toe, soms inhoud dat de salarisen ook niet betaald zijn zonder duidelijke communicatie en afspraken? Als dathet gaval is dan kun je van je personeel niet een andere houding verwachttene. Heb je wel gecommuniceerd over het uitstellen van de salarisbetaling en daar afspraken over gemaakt, dan is het zaak om opnieuw hierover te praten en te vragen waarom deze acties zijn ondernomen ondanks de gemaakte afspraken.

Nu wordt het een beetje een moeizame discussie, want wat bedoel je dan met merkentrouw, routinegedrag en gemakzucht? Immers je kunt gemakkelijk elk soort trouw waaraan dan ook afdoen als routinegedrag, het is maar hoe je dit soort begrippen definieert. Wanneer noem je gedrag merkentrouw en wanneer routinegedrag? Zonder goede definitie kun je van zo'n onderzoek ook zeggen er zijn twee soorten leugens, gewone leugens en statistieken. Heb het onderzoek niet gelezen dus weet niet of en welke definities ze van deze begrippen hebben gehanteerd. Het is natturlijk wel erg gemakkelijk om klantentrouw domweg te definieeren als gemakzucht. Vraag is wel of dat wat uitmaakt. Voor het merk niet. Het is het merk erom te doen dat de klant terugkomt, niet van echt belang is of je dat merkentrouw noemt of gemakzucht. Zolang je de klant echter tevreden houd is de kans dat deze terugkomt nu eenmaal groter dan indien je dat niet doet. En een klant belonen is wel degelijk (in veel situaties) goedkoper dan een nieuwe werven. Kijk maar naar een bank. Het is relatief moeilijk om een klant aan te trekken omda thet voor d emeeste mensen te veel werk is om te veranderen van bank (inderdaad da tkun je natuurlijk routinegedrag en gemakzucht noemen) Echter het belonen van bestaande klanten voorkomt wel dat je ze kwijtraakt en veel meer moeite moet doen om een nieuwe klant terug te krijgen. Belonen voor een bank betekend dan met name het geven van kortingen en goede service zodat d eklant geen reden heeft om weg te gaan.

Dan lijkt het er dus in elk geval op dat daar het probleem niet in zit. Echter zonder alle gegevens is het vanaf hier niet goed mogelijk om aan te geven waar het probleem wel in zit. Vaak kan het helpen om te kijken of er ergens in je boekhouding een bedrag voorkomt van deze grootte of de helft of het dubbele.

Je gaf aan dat je dacht dat het te maken had met prive onttrekkingen,

Zoals ik al eerder vroeg, Hoe groot is het verschil, en is dat dan precies zo groot als je prive onttrekking?

De winst- en verlies rekening wordt NIET uitgedrukt in geld. Daarmee bedoel ik dat een winst- en verlies ook niet contante onderdelen kan bevatten zoals afschrijving, waardering voorraad, voorziening wanbetalers etc. Dit zijn allemaal bedragen die geen enkele invloed op de daadwerkelijke kasstroom hebben. De balans en de winst- en verliesrekeing zin dan ook heel verschillende zaken.

In principe wel, maar dat staat min of meer los van de balans.

Hoe groot is het verschil, is dat dan precies zo groot als je prive onttrekking?