Ik denk dat er ook hier een verschil is tussen België en Nederland.
De verwarring hier is die tussen contractuele aansprakelijkheid en extra-contractuele aansprakelijkheid en dan komt altijd het in België erg beroemde arrest voor waarin een onderaannemer van een rederij een dure machine tussen kaai en schip laat vallen in het water...
De twee handelaars (= contractuelen) hadden echter op voorhand een bijzondere voorwaarde opgenomen onder de naam van 'exoneratiebeding' dat die aansprakelijkheid NIET gedekt zou worden.
Via de truc van extra-contractuele aansprakelijkheid wou de benadeelden dan toch via de rechter een vergoeding krijgen, onder het mom van een (zware?) fout van degene die de kraan bediende. Maar ze vingen bot via een complex antwoord dat volgens mij hier niet ter zake doet.
Het is immers zo dat je altijd bij verscheping kunt kiezen voor een goedkoper contract waarbij je zelf voor het overlaadrisico instaat, dan wel voor een duurder contract waarin je dat standaard exoneratiebeding niet wil en dus ook dekking krijgt hiervoor (het grootste risico is trouwens in een aantal gevallen het vele verladen tusssendoor).
Wel, omdat je zo goedkoper gediend bent, ben je als contractant NIET onwetend en kies je bewust voor dit risico. Op dat moment ga je in België zeker, iets minder in Nederland, bot vangen bij een rechter, zelfs al was de kraanman dronken. Dit kan gek klinken en onredelijk, maar zelfstandigen moeten altijd weten wat ze doen, worden geacht altijd hun contracten en de kleine letters goed te lezen, en duidelijk zelf te zeggen welke risico's ze bij wie verzekerd willen zien (en ervoor betalen).
Let wel: de situatie is heel anders versus een derde: Je zult al gemerkt hebben dat auto's NIET MEER toegestaan zijn op de kaaien van havens, dat is omdat schade aan een auto op de kade (die is geen contractant in het verschepingscontract, maar een derde) wel de reder of de stouwer kan aanspreken voor de schade aangericht via fout-schade+causaal verband.
Het contractrecht is dus WEL erg breed en je kunt bewust héél veel clausules uitsluiten om de prijs heel laag te krijgen. Maar nadien moet je dan niet gaan janken bij een rechter als het misloopt. In Nederland gaat men een stuk verder, bijv. ook met Greenpeace en de schade aan hun schip (in België zou de rechter zich wellicht onbevoegd verklaren of misschien zelfs zeggen dat het een eigen fout is door inmenging op een niet toegestane locatie).
Misschien moet er nog een evolutie komen in dit soort materies, waarbij soms immers ook maatschappelijke belangen kunnen spelen (wat is milieuschade, wanneer is er effectief schade door fijn stof, MTBE enz.)?
