thomasdeb

Heel herkenbaar. Zelfde situatie gehad. Ben nu 41 en vanaf mijn 20e tot mijn 35e was ik ook de "kroonprins" binnen het bedrijf. Vader wilde ook niet stoppen - overdragen. Heel proces, ik kan er een boek over schrijven. Altijd voor een hongerloontje dag en nacht gewerkt om commitment te tonen. Studie eraan gegeven toen vader ernstig ziek werd. Het werd door hem als vanzelfsprekend gezien. Veel toezeggingen van zijn kant maar waarmaken ho maar. Einde van het verhaal, conclusie, is dat ik de eer aan mijzelf heb gehouden tot verbazing van hem en de familie. In een andere branche succesvol voor mijzelf begonnen. Daardoor enorm veel zelfvertrouwen gekregen. Ik hoef het bedrijf nu niet eens meer. Ik bespeur bij jou dezelfde oogkleppen die ik op had. Zet ze af, dan zie je ook de rest van de wereld anders dan de worst die je nu telkens voor je ziet.