Tovenaars

[Remon van Ommen]

Er bestaat een tovenaar die over een heuvel van meer dan honderd meter hoog kan springen als hij dat wil. Hij oogst zowel verwondering als jaloezie en men vraagt zich af of zij ook ooit zulke krachten kunnen bezitten. Men vraagt zich af of zijn ''macht'' op een dag uit de lucht is komen vallen, toen hij aan het mediteren was.

 

Vroeger kon deze tovenaar niet hoger springen dan de meesten van ons, misschien een meter. Maar hij stelde zich tot doel over een heuvel van honderd meter hoog te springen en daar oefende hij elke dag op. Beetje bij beetje maakte hij vorderingen. Hij besteedde al zijn tijd aan die ene prestatie. Misschien trainde hij wel door over bloemen te springen, die elke dag een stukje hoger worden. Misschien werd hij op die manier een tovenaar, een specialist, een expert op zijn gebied.

 

 

Het is gemakkelijk het verkeerde idee te aanvaarden dat mensen als tovenaar geboren worden, hetgeen hier ook al vele malen ter sprake is gekomen. Maar als dat het geval was, zouden experts als experts geboren worden en voorzitters als voorzitters. Maar experts en voorzitters worden niet zo geboren, ze hebben gewoon heel hard gewerkt om professioneel te worden, net als de tovenaar.

 

Iedereen beschikt over oneindige capaciteiten en het enige verschil tussen een tovenaar en een gewoon iemand is dat de tovenaar zijn verborgen capaciteiten gebruikt en harder werkt (deels karakteristieken), wat hij ook aan het doen is. Alles heeft een reden en oorzaken leiden tot resultaten. Prestaties komen niet door het toeval tot stand: ze zijn het hoogtepunt van een proces.

 

We leven in een tijd van specialisatie. Dit is een tijd waarin dingen aan dagelijkse verandering onderhevig zijn, het leven wordt steeds ingewikkelder en gevarieerder, en de behoefte aan specialisten doet zich op steeds meer gebieden voelen. De tijd dat een persoon alles kon oplossen, ligt ver achter ons. Zelfs als iemand in zijn eentje fysiek al zijn werk zelf kon doen en precies wist wat hij deed, zou hij er de tijd niet voor hebben. Als gevolg daarvan is er een ontwikkeling op gang gekomen van een zeer gespecialiseerde arbeidsverdeling en dat heeft de efficiëntie enorm doen toenemen. Daarom hebben we nu op elk gebied experts nodig. In de wereld van vandaag moet je dus wel zeer deskundig zijn op het gebied dat je gekozen hebt.

 

Dat betekent echter niet dat je al het andere moet verwaarlozen ten gunste van het gebied van jouw keuze. Je hebt uiteenlopende interesse en veel gezond verstand nodig. Je moet niet alleen een expert zijn, maar ook allround. De wereld is groot en het leven biedt veel variatie. Als je jezelf beperkt tot jouw eigen wereldje wordt je als een kikker die zijn poel niet uitkomt en geen idee van de rest van de wereld heeft.

 

Het is zorgelijk dat we het zo druk hebben met het zo snel mogelijk graven van een diepe put, dat we niet meer aan de breedte denken. Dit is iets wat ik ooit heb gelezen en me altijd bij blijft, als je diep wilt graven, zul je eerst een breed stuk land nodig hebben. Als je echt diep wilt graven, moet je eerst breed graven. Als je alleen maar aan de diepte denkt, kan het bij de eerste schep lijken dat je heel diep zult kunnen gaan, maar ga eens wat dieper, dan merk je dat je niet verder kunt als je niet meer in de breedte gaat werken. Geef jezelf dus voldoende ruimte voordat je begint te graven. Dan kun je met een gerust hart bepalen hoe diep je wilt graven.

 

Wordt een expert, wordt professioneel, maar niet zodanig dat je geen oog meer voor iets anders hebt. Ongeacht jouw specialiteit moet je brede, algemene interesse koesteren. Daarmee bedoel ik culturele ontwikkeling en gezond verstand.

 

Iemand die bijvoorbeeld als hoofdvak econometrie heeft, hoeft geen expert te worden in de bouw van vliegtuigmotoren. Maar ongeacht of je econometrie, geneeskunde of literatuur studeert, heb je nog steeds een bepaalde hoeveelheid algemene kennis nodig. Met ‘’algemene kennis’’ bedoel ik dat je jezelf breed ontwikkeld en brede ervaring opdoet, waarmee je gegarandeerd een zekere diepte aan jouw specialisme geeft. Je dient op de hoogte te zijn van bijvoorbeeld filosofie, etiquette en ethiek. Dus als ik zeg dat je een specialist moet worden, betekent dat ook dat je een brede kennis en visie moet hebben die voorbij jouw specialisme reiken.

 

Tegenwoordig zijn macht en aanzien niet per se gescheiden, dat tijdperk is voorbij. Tegenwoordig heeft een specialist macht. Aanzien en erkenning krijgt iemand nu als hij de enige is die een bepaalde taak kan verrichten. Specialisten is de hedendaagse norm.

 

Wordt een specialist, een expert, een tovenaar; probeer ronduit de beste op jouw gebied te worden, ongeacht wat voor gebied dat is. En als je jezelf afvraagt hoe je dat moet doen, adviseer ik je om jezelf er volledig op te storten, wat het ook is. ideeën, wijsheid en inzichten zijn weggelegd voor degenen die spanningen tijdelijk op te geven om een nieuw idee te krijgen.

 

Schrijven doe je met het puntje van een pen en je moet schrijven en schrijven om ideeën te krijgen. Zo ook komen creatieve ideeën en inzichten op andere gebieden tot stand door volledige overgave. Genialiteit berust voor negenennegentig procent op inspanning. Als je een tovenaar op jouw gebied wilt worden, moet je jezelf helemaal overgeven. Neem dus een zekere breedte in acht en ga dan diep graven.

 

Veel succes met graven!

[P.J.]

Leuke column die me aanspreekt, omdat ik in China heb geprobeerd op deze manier mijn leverancier en zijn staf te motiveren. Ik noem het niet "specialist", maar als organisatie "speciaal" zijn, om iets "speciaals" in de business te kunnen betekenen. Dat gaat een stapje verder. Maar vergeet niet dat dit drijft op talent. Als talent ontbreekt, zal dat "speciaal" nooit bereikt kunnen worden........

[Remon van Ommen]

@ P.J. Odems, bedankt voor je reactie!

 

Ik had er stiekem al op gehoopt en een beetje de aanleg gegeven om hier een discussie over te starten, fijn dat je hem er gelijk inkopt! ;)

 

Maar allereerst is het misschien beter om duidelijk te begrijpen wat we precies onder talent verstaan. Talent; is de aanleg tot de ontwikkeling van vaardigheden (in de ruimste zin van het woord). Men spreekt over ‘’aangeboren talent’’, dit is een bepaald deel talent wat je bezit zonder het te weten en iets waar je gedurende je leven achter moet komen om het vervolgens te kunnen inzetten (aanleg, x-factor, etc.). Men zegt dus dat dit talent in de genen zit, maar talent wordt niet altijd ontdekt. Zo kun je bijvoorbeeld het talent hebben om een goede schaatser te worden, maar als je nooit gaat schaatsen, kom je daar niet achter…

Daarnaast spreekt men ook van een deel talent dat ontwikkeld is door middel van trainingen e.d. Dit noemt men een ‘’competentie’’.

 

Er zijn tal van definities in de omgang over talent maar in feite weten we nog niet echt wat het is, in de wetenschap spreekt de helft over dat het wel bestaat en de andere helft dat het niet bestaat. Beide hebben goede punten voor hun statement.

 

De talloze definities en de onzekerheid of het ‘’aangeboren talent’’ nu wel of nietbestaat zorgt ervoor dat een ieder zijn eigen mening er over heeft.

 

Ik persoonlijk neig naar de kant dat ‘’aangeboren talent’’ wel bestaat maar ik beschrijf het totaal anders, zo vind ik het persoonlijk te kort door de bocht wanneer iemand ‘’ uitzonderlijke prestaties’’ verricht dit te koppelen aan ‘’aangeboren talenten’’. Waarmee men meestal neigt dat het schaatsen/ondernemen bijvoorbeeld al in de persoon zit, hier ben ik het dus niet mee eens.

 

Ik ben van mening dat talent vooral een kwestie van keihard oefenen is.

 

De tovenaar in mijn column is ook door veel trainen, doorzettingsvermogen gekomen tot zijn uitzonderlijke prestaties. Je kunt stellen dat je een voorsprong op een ander hebt door de ‘’aangeboren talenten’’ (waarvan we niet precies weten wat het is), of wat intuïtiever is, dat de voorsprong komt doordat je helemaal blootlegt op de training en er voor gaat. Het stukje ‘’aangeboren talent’’ is in mijn optiek dan ook gekoppeld aan jouw karakteristieken; wilskracht, inzet, ambitie (zoals ik ook aangaf in mijn column) die wel echt aangeboren zijn (je kunt jezelf wel anders voordoen, maar van binnen ben jij een individu met bepaalde karakteristieken). Maar aangeboren talent is dus heel algemeen en heeft dus niet te maken met specifiek een sport zoals voetbal, schaatsen of bijvoorbeeld ondernemen. Je stelt je zelf bloot op een onderdeel wat je aanspreekt en leuk vind en door middel van je karakteristieken, wilskracht en oefening schop je het ver!

 

Deze veronderstelling beperkt ook niemand, want als jij ergens helemaal voor wilt gaan dan zal je dat lukken en die gedachtegang is nu eenmaal positiever dan te veronderstellen dat talent aangeboren is en je het hebt of niet ;D. Dus voor een ieder die echt iets wilt, raad ik aan om door oefening, vallen en opstaan een tovenaar te worden!

 

 

Groet,

 

Rémon

[P.J.]

Jouw uitleg en conclusie over talent is heel positief gesteld en vanuit jouw professie kan ik dat wel begrijpen. Het is echter niet mogelijk om een ezel 120 KM/uur te laten lopen.

Met mijn opmerking over talent, doel ik in het geval van ondernemerschap in eerste instantie op de aanleg in de hersenen. Als je daarnaast toevallig ook een opgeleide techneut bent met twee rechterhanden, dan komt daar nog praktisch talent bij ook. Door deze combinatie kun je dus praktisch verwezenlijken/visualiseren, wat je met je hersenen hebt bedacht. Zo'n combinatie kan je "speciaal" maken. En vandaar dat ik al stelde, dat dit soort "speciaal" nog wat anders is dat "gespecialiseerd" zijn.

[Remon van Ommen]

Het aardige van dit onderwerp is dat er geen gepast antwoord op is, omdat zoals ik al aangaf er niet concreet kan worden aangegeven of al het talent nu afkomstig is van karakteristieken en training of dat er ook iets, zoals jij het al verwoord ‘’speciaals’’ bij komt kijken. Het is dus iets persoonlijks hoe je er naar kijkt, veelal baseer je jouw mening op je eigen belevingen uiteraard. Nu zal ik als jonge hond anders in het leven staan dan u en menigeen hier ;) en vandaar dat de meningen hierover zullen verschillen. Maar dat maakt het juist interessant…

 

Het voorbeeld van de ezel ben ik het niet echt helemaal mee eens, omdat ik vind dat je wel appels met appels moet blijven vergelijken. Dus je vergelijkt mensen en hun prestaties onderling (relatief en niet absoluut) en hetzelfde geldt dus voor ezels, er is namelijk geen enkele ezel die de absolute waarde van 120 km/uur haalt en dus niet te beschrijven als een talent. Dan ga je eerder naar over naar ‘’gave’’ en dat is iets religieus. Je gelooft erin of niet, denk bijvoorbeeld aan Uri Geller en het paranormale krachten fenomeen.

 

Interessant om op te merken misschien is dat ''talenten'' kunnen worden gekoppeld aan innovaties (prestaties van nu zijn vaak beter dan die van vroeger wanneer je ze vergelijkt). Als iemand een uitzonderlijke prestatie neerzet probeer je door middel van oefeningen en ''innovatie'' een betere prestatie neer te zetten.

 

Een inspirerend voorbeeld dat je door middel van ‘’training’’ en doorzettingsvermogen een uitzonderlijke prestatie kan neerzetten was bij TED door de Dadid Blaine.

 

 

 

David Blaine: How I held my breath for 17 min

 

 

‘’ If something is done by other persons it can be done by other persons’’

 

 

Groet,

 

Rémon

[R.I.P. - Fred Wiersma]

Rémon, leuke column! Altijd goed om weer eens stil te staan bij: 'Wat doe ik nu, en is dat werklijk wat ik wil? Wat kan / wil ik nog meer doen?'

 

Over aangeboren versus aangeleerd: ik denk dat we meer kunnen leren dan we denken. Maar er zijn ook praktische beperkingen: iemand die geen muzikaal gehoor heeft zal toch geen goeie muzikant worden, hoeveel hij ook oefent.

 

De moraal voor mij is: doe vooral wat je interesseert, en laat je niet afschrikken door mensen die roepen dat je daar geen talent voor hebt.

[Remon van Ommen]

@ Fred

Ik ben het met je eens dat er beperkingen kunnen zijn, echter hebben deze beperkingen alleen een effect op je startpositie. Dus bepaalde personen ontwikkelen zich eerder dan andere maar door middel van oefening, wilskracht , doorzettingsvermogen en volledige overgave kun je die achterstand inhalen.

 

Jouw voorbeeld van ‘’muzikaal gehoor’’ en bijvoorbeeld het ritmegevoel (als drummer) zijn moeilijk te onderbouwen en categoriseren, want waar valt het nu onder? Is het iets speciaals wat we niet kunnen ontwikkelen of krijgen we het mee? Ritmegevoel bijvoorbeeld is iets wat te maken heeft met je motoriek, die van de een is meer ontwikkeld dan de ander, echter komt hier ook training bij kijken, als baby zijnde ontwikkel je, wat betekent dat het niet is ''aangeboren'' maar ontwikkeld in die fase ;).

 

Met het laatste wat je zegt ben ik het zeker eens, vandaar ook dat zoiets betrekking heeft op je startpositie maar als je echt iets wilt en het ook leuk vind en dus je tijd efficiënt gebruikt je hier vanzelf je voordeel mee doet waarmee je de achterstand in kan halen.

 

Groet,

 

Rémon

 

[XiaoDi]

Nature of nurture?

 

Ze zijn allebei belangrijk.

 

Heb je veel nature (talent), hoef je er minder moeite voor te doen en kun je ook meer teweegbrengen. Maar als je geen moeite doet (nurture) je talent te ontwikkelen, bereik je ook niets.

 

De beste combinatie is natuurlijk veel nature en veel nurture. In de praktijk zie je dit vaak genoeg omdat als mensen ergens talent voor hebben, ze het ook graag doen en ervoor trainen (zie sporters en muzikanten).

 

Talent is ook niet statisch. Door veel moeite voor een activiteit te doen (veel nurture) veranderen je hersenen ook (nature). Schakers, Muzikanten, Blinden, enz. hebben meer ontwikkelde hersenen op die plekken die belangrijk zijn voor hun activiteit, omdat ze er zoveel op getrained hebben.

 

Bij sporters en muzikanten moet de prestatie real time geleverd worden. Dit is in tegenstelling tot veel andere activiteiten. Daar kun je het effect van nurture vermeerderen door gewoon veel langer bezig te zijn.

 

Einstein zegt het het best:

 

   It's not that I'm so smart, it's just that I stay with problems longer.

 

 

(De prestatie van David Blaine is denk ik een hoax, hij heeft vast van te voren een zuurstofrijke vloeistof tot zich genomen. Hoe kan je nu eerst 5 minuten een hartslag van 180 slagen per minuut hebben en dan toch nog 17 minuten je adem inhouden?)

 

 

[XiaoDi]

Over aangeboren versus aangeleerd: ik denk dat we meer kunnen leren dan we denken. Maar er zijn ook praktische beperkingen: iemand die geen muzikaal gehoor heeft zal toch geen goeie muzikant worden, hoeveel hij ook oefent.

 

Da's een leuke!

 

Kijk hier (muzikaal gehoor kan je leren als je jong genoeg bent):

 

http://www.scientificamerican.com/article.cfm?id=speaking-tonal-languages

 

(Er is ook een TED talk die het ook deels hierover gehad heeft. Ik kan hem nu niet terugvinden.)

 

 

[P.J.]

Veel mensen gooien hun talenten te grabbel en doen er niks mee. Ze gaan het liefst om vier uur naar huis om voor SBS-6 te hangen tot het bedtijd is. Dat is jammer. Dat betekent dat er dus ook "drive" ontbreekt. "Drive" gaat nog een stukje verder dan motivatie, die daar weer het gevolg van is.

Ik vind het ook jammer dat we hier in Nederland nog een onderwijssysteem hebben, waarin nauwelijks (zeg maar niet) aan talent-onderzoek c.q. stimulatie wordt gedaan. Ons onderwijs is er op gericht een soort van GGD

af te leveren. Ik heb mijn kinderen daar veel moeite mee hebben. Alle drie hebben ze andere talenten en alle drie moesten gewoon door de gangbare scholenmolen. In ons scholensysteem, zou men er van kleins af aan vanuit moeten gaan dat kinderen talenten bezitten en dat die ontwikkeld kunnen worden. Kinderen kunnen dan bewust begeleid worden in hun opleiding en ontwikkeling en doelmatig worden voorbereid op een geslaagde maatschappelijke loopbaan. In het huidige systeem kijkt er eens een decaan naar de cijfers en maakt een praatje daarover met de kinderen. Ik vind dus dat we hier volkomen falen in ons opvoedingsbeleid.

[XiaoDi]

... kijkt er eens een decaan naar de cijfers en maakt een praatje daarover met de kinderen. Ik vind dus dat we hier volkomen falen in ons opvoedingsbeleid.

 

Eens.

 

Ik zou kinderen daar als ouder bij proberen te helpen, zodat ze als ze een vervolgopleiding gaan doen na het voortgezet onderwijs, al kunnen dromen waar de opleiding over gaat en welk werk ze er later mee kunnen doen. En dat dat werk ook is wat ze het allerliefst doen.

 

Je kunt de kanalen dempen met de kinderen (en daarna de volwassenen) die door een verkeerde studiekeuze een middelmatig leven tegemoetgaan.

 

[P.J.]

Op de lagere school wordt er helemaal niets gedaan aan talenten van kinderen. Ik heb zelfs een geval van jaloezie meegemaakt van een schoolmeester, die niet kon verkroppen dat hij niet het technische inzicht had als mijn zoon van 10.

Vervolgens komen ze op de middelbare school en moeten al op hun 14e een profiel kiezen, dat bepalend is voor hun toekomst. Extra gemotiveerde kinderen, kunnen dan hun best doen en een extra vak te mogen kiezen na die profielkeuze. Wat blijkt, je kind komt na de vakantie weer op school en kan dat extra vak niet worden ingeroosterd. Kind is dus eigenlijk een jaar lang voor de gek gehouden. Er gaat gewoon veel te veel mis met kinderen en talenten worden gewoon weggegooid. Kinderen worden a.h.w. naar de shit geleid. Als ouder heb je nooit meer alles in de grip bij pubers, als tijdens de basisschool. Kinderen willen ook zelf hun vrijheid ontdekken en bevechten. Stuur maar eens een leger coaches op die vastgeroeste onderwijzers en leerkrachten af. Ik denk dat dat echt heel hoog tijd wordt, anders plukken we hier over een paar decennia nog heel zure vruchten.

[Merkava]

Mooi die academische benadering van het leven. Als je goed leest verloopt het onderwerp, zowel in de column alsook in de discussie, van talenten naar presteren.

Maar waar draait het nu eigenlijk om in het leven ?

[R.I.P. - Fred Wiersma]

...

In het huidige systeem kijkt er eens een decaan naar de cijfers en maakt een praatje daarover met de kinderen. Ik vind dus dat we hier volkomen falen in ons opvoedingsbeleid.

 

Een interessante vraag in dit opzicht: wie is verantwoordelijk voor de opvoeding (inclusief onderwijs) van onze kinderen? In mijn optiek: de ouders. Niet de school, niet de overheid.

 

Ouders die er van uitgaan dat de school het wel allemaal regelt, zijn naief of onttrekken zich aan die verantwoordelijkheid. Onwetendheid is geen excuus.

 

...

Stuur maar eens een leger coaches op die vastgeroeste onderwijzers en leerkrachten af. Ik denk dat dat echt heel hoog tijd wordt, anders plukken we hier over een paar decennia nog heel zure vruchten.

 

Huur mij, of mijn collega's maar in. ;D Betaal je zelf of zullen we de belastingen verhogen? ;)

 

Ik denk ook dat er veel kan verbeteren aan het onderwijssysteem. Maar het begint bij de klanten (leerlingen en hun ouders).

 

Een interessante site over andere vormen van onderwijs is bijv http://www.unschooling.com/library/faq/index.shtml

[Robbert12]

Op de lagere school wordt er helemaal niets gedaan aan talenten van kinderen. Ik heb zelfs een geval van jaloezie meegemaakt van een schoolmeester, die niet kon verkroppen dat hij niet het technische inzicht had als mijn zoon van 10.

Vervolgens komen ze op de middelbare school en moeten al op hun 14e een profiel kiezen, dat bepalend is voor hun toekomst. Extra gemotiveerde kinderen, kunnen dan hun best doen en een extra vak te mogen kiezen na die profielkeuze. Wat blijkt, je kind komt na de vakantie weer op school en kan dat extra vak niet worden ingeroosterd. Kind is dus eigenlijk een jaar lang voor de gek gehouden. Er gaat gewoon veel te veel mis met kinderen en talenten worden gewoon weggegooid. Kinderen worden a.h.w. naar de shit geleid. Als ouder heb je nooit meer alles in de grip bij pubers, als tijdens de basisschool. Kinderen willen ook zelf hun vrijheid ontdekken en bevechten. Stuur maar eens een leger coaches op die vastgeroeste onderwijzers en leerkrachten af. Ik denk dat dat echt heel hoog tijd wordt, anders plukken we hier over een paar decennia nog heel zure vruchten.

 

Wat heb je precies zelf gedaan om het talent uit je kinderen te krijgen dan? De scholen de schuld geven is lekker makkelijk en simpel, maar er zijn legio mogelijkheden die je zelf had kunnen ondernemen mocht je zelf willen dat de talenten van je kinderen maximaal benut werden. Het staat je immers vrij om je kinderen naar een andere school te sturen waar het rooster technisch wel zou kunnen om meerdere vakken te volgen en geloof me, die zijn er genoeg(om maar een dwarsstraat te noemen).

 

Daarnaast lijkt het me niet de taak van de school om een kind te begeleiden bij eventuele profielkeuzes maar de ouders zelf, actief met de kids de boer om op zoek naar geschikte studies, scholen etc.... Niet wachten tot het je wordt aangedragen.

 

Daarnaast wat betreft de vastgeroeste onderwijzers en leerkrachten, ik denk dat onderwijs juist een branche is waar gigantisch veel veranderd c.q. verbeterd wordt. Scholen zijn continu bezig om te veranderen en zijn in dat opzicht absoluut niet vastgeroest.

[P.J.]

Wij stonden en staan altijd 100% achter de kinderen en hebben er heel veel uren in gestoken. Uiteindelijk is elk kind wel op z'n plekje terecht gekomen denk ik.

 

Grappig dat hier de scholing in bescherming genomen om vooral niks te doen aan het ontdekken van talenten en bijbehorende begeleiding. Als daar evenveel aandacht aan zou worden gegeven als aan et vak rekenen, zou onze jeugd zich veel prettiger voelen en zou een hele hoop ellende worden voorkomen. Veel ouders hebben een dusdanig opleidingsniveau, dat ze hun kinderen al op de basisschool niet meer kunnen volgen. Je moet daar je ogen niet voor sluiten.

 

Ik heb het dus bewust niet over presteren. Presteren komt vanzelf als er "drive" aanwezig is en ze de juiste stof krijgen voorgeschoteld.

[P.J.]

Mooi die academische benadering van het leven. Als je goed leest verloopt het onderwerp, zowel in de column alsook in de discussie, van talenten naar presteren.

Maar waar draait het nu eigenlijk om in het leven ?

 

Dat is een goede opmerking. Maar die kan hier natuurlijk bij elk onderwerp worden geplaatst. Uiteindelijk draait het om geluk en liefde. Als dat niet kompleet is, ontstaat er op korte of lange termijn frustratie.

[P.J.]

...

In het huidige systeem kijkt er eens een decaan naar de cijfers en maakt een praatje daarover met de kinderen. Ik vind dus dat we hier volkomen falen in ons opvoedingsbeleid.

 

Een interessante vraag in dit opzicht: wie is verantwoordelijk voor de opvoeding (inclusief onderwijs) van onze kinderen? In mijn optiek: de ouders. Niet de school, niet de overheid.

 

Ouders die er van uitgaan dat de school het wel allemaal regelt, zijn naief of onttrekken zich aan die verantwoordelijkheid. Onwetendheid is geen excuus.

 

...

Stuur maar eens een leger coaches op die vastgeroeste onderwijzers en leerkrachten af. Ik denk dat dat echt heel hoog tijd wordt, anders plukken we hier over een paar decennia nog heel zure vruchten.

 

Huur mij, of mijn collega's maar in. ;D Betaal je zelf of zullen we de belastingen verhogen? ;)

 

Ik denk ook dat er veel kan verbeteren aan het onderwijssysteem. Maar het begint bij de klanten (leerlingen en hun ouders).

 

Een interessante site over andere vormen van onderwijs is bijv http://www.unschooling.com/library/faq/index.shtml

 

Fred. Als je ziet dat ministers en andere bestuurders (op allerlei niveau) om een poep en een scheet expertise en coaches moeten inhuren, omdat ze zelf niet eens capabel zijn voor hun vak, dan is het een open deur om eens op dat vlak een kwaliteitsverbetering in te voeren. Laat het die bestuurders zelf maar uitzoeken en richt de aandacht op de kinderen. Die zijn straks bepalend voor de toekomst. Bestuurders die op die manier door de mand vallen, moeten maar een andere baan gaan zoeken.

[XiaoDi]

Een interessante vraag in dit opzicht: wie is verantwoordelijk voor de opvoeding (inclusief onderwijs) van onze kinderen? In mijn optiek: de ouders. Niet de school, niet de overheid.

 

Ouders die er van uitgaan dat de school het wel allemaal regelt, zijn naief of onttrekken zich aan die verantwoordelijkheid.

 

Onwetendheid is geen excuus.

 

Als je zo redeneert laat je de toekomst van de kinderen afhangen van de mondigheid van de ouders. De scholen en onderwijzer horen de professionals te zijn die ervaring hebben met honderden en duizenden kinderen en zo weten wat het beste voor je kinderen is, waar je slechts bij uitzondering als ouder of kind in hoeft bij te sturen.

 

Nu moet het kind grotendeels zelf de sturing nemen. En dat werkt niet. Hij moet geleid worden bij zijn beslissingsproces. Meer dan nu gebeurt.

 

Het hoort onderdeel van het takenpakket van scholen te zijn om net als aandacht aan wiskunde te besteden, ook aandacht te besteden aan (bijvoorbeeld) de vervolgopleiding. (En projectmatig werken, en probleemoplossend vermogen)

 

Tot zover het wishful thinking.

 

In het hier en nu kan iemand geen beter advies krijgen dan zo actief mogelijk bij de opleiding van zijn kinderen betrokken te zijn (en ze misschien zelfs zelf opleidt in de dingen die ze interessant vinden. Dat is makkelijker dan je zou denken)

 

Maar waar draait het nu eigenlijk om in het leven ?

 

De dingen te doen die je leuk en nuttig vindt. Daar draait het om in het leven :)

 

 

[Merkava]

Maar waar draait het nu eigenlijk om in het leven ?

 

De dingen te doen die je leuk en nuttig vindt. Daar draait het om in het leven :)

 

En hoe bereik je die ?

En aanvullend, welke rol kunnen talenten hier wel of niet een rol in spelen.

[Robbert12]

Grappig dat hier de scholing in bescherming genomen om vooral niks te doen aan het ontdekken van talenten en bijbehorende begeleiding. Als daar evenveel aandacht aan zou worden gegeven als aan et vak rekenen, zou onze jeugd zich veel prettiger voelen en zou een hele hoop ellende worden voorkomen. Veel ouders hebben een dusdanig opleidingsniveau, dat ze hun kinderen al op de basisschool niet meer kunnen volgen. Je moet daar je ogen niet voor sluiten.

 

Dat in bescherming nemen vloeit denk ik voort uit het feit dat je een ietwat vertekend schetst van het hedendaagse onderwijs. Tegenwoordig ligt de nadruk op basisscholen al heel erg op het individuele kunnen van kinderen. Voor elk kind wordt er tegenwoordig een passend programma gemaakt zodat het kind die meer talenten heeft op rekenkundig gebied hier ook extra in uitgedaagd wordt met extra/moeilijkere opdrachten. Met alle overige vakken net zo, dus ik ben van mening dat er in het basisonderwijs voldoende nadruk ligt op het ontdekken en vergroten van de talenten van kinderen.

 

Daarnaast denk ik ook dat als een kind een dusdanig speciaal talent heeft zodat wat hij/zij niet in het reguliere onderwijs kan verdiepen dat de school hier weinig mee kan doen. Een kind met bijvoorbeeld een groot muzikaal talent zit niet op zijn/haar plek voor extra verdieping op dat gebied op een basisschool, maar zal hiermee samen met de ouders zelf naar verdieping moeten zoeken bij bijvoorbeeld een muziekschool in de vrije tijd o.i.d.

[Merkava]

Voor elk kind wordt er tegenwoordig een passend programma gemaakt zodat het kind die meer talenten heeft op rekenkundig gebied hier ook extra in uitgedaagd wordt met extra/moeilijkere opdrachten. Met alle overige vakken net zo, dus ik ben van mening dat er in het basisonderwijs voldoende nadruk ligt op het ontdekken en vergroten van de talenten van kinderen.

 

Heb jij hier veraing mee dan, de enige geluiden die ik uit het onderwijs hoor is dat er vooral veel aandacht is voor kinderen die op bepaalde vlakken achter lopen en dan bijgespijkerd worden. Kinderen met een bijzonder talent worden bij mijn weten niet tot nauwelijks extra uitgedaagd.

[Robbert12]

 

Heb jij hier veraing mee dan, de enig egeluiden die ik uit het onderwijs hoor is dat er vooral veel aandacht is voor kinderen die op bepaalde vlakken achter lopen en dan bijgespijkerd worden. Kinderen met een bijzonder talent worden bij mijn weten niet tot nauwelijks extra uitgedaagd.

 

Ja van zeer dicht bij, mijn vriendin is leerkracht in het primair onderwijs. Kinderen die achter lopen worden inderdaad actief bijgespijkerd, maar ook kinderen die in de huidige klas ver onder hun niveau werken krijgen verdiepende opdrachten zodat ze maximaal uitgedaagd worden. Dus mocht een kind bijzonder goed in het rekenkundige werk zijn, dan kan hij/zij extra moeilijke sommen krijgen om zo maximaal de talenten te benutten en te stimuleren. Dit gaat soms zo ver dat deze kinderen enkele jaren kunnen voorlopen op hun medeleerlingen. Zolang een kind aantoont dat hij/zij het aankan gaan de leerkrachten hier zeker in mee.

[P.J.]

Hoe komt het dan dat het voortgezet onderwijs steen en been klaagt over het belabberde niveau van de kinderen, die juist van de basisscholen af zijn gekomen?

[Merkava]

Ja van zeer dicht bij, mijn vriendin is leerkracht in het primair onderwijs.

 

Dat is mooi voor die kids die bij jouw vrouw op school zitten, maar helaas is dat nog lang niet de norm.

 

[R.I.P. - Fred Wiersma]

 

Als je zo redeneert laat je de toekomst van de kinderen afhangen van de mondigheid van de ouders. De scholen en onderwijzer horen de professionals te zijn die ervaring hebben met honderden en duizenden kinderen en zo weten wat het beste voor je kinderen is, waar je slechts bij uitzondering als ouder of kind in hoeft bij te sturen.

 

Ouders zijn verantwoordelijk voor hun kinderen totdat die meerderjarig zijn. Niet de scholen, niet de overheid.

 

Het is onzinnig te verwachten als ouder dat de school automatisch het beste regelt voor je kinderen. Vergelijk het met een arts die jou een behandeling adviseert. JIJ bepaalt ja of nee. Niet de arts. Idem voor een advocaat in en rechtszaak. De advocaat adviseert een aanpak, jij beslist die wel of niet te volgen. Dat in de praktijk veel mensen klakkeloos doen wat een arts, leraar of advocaat aanraadt wil nog niet zeggen dat ze van hun eigen verantwoordelijkheid af zijn.

 

Nu moet het kind grotendeels zelf de sturing nemen. En dat werkt niet. Hij moet geleid worden bij zijn beslissingsproces. Meer dan nu gebeurt.

 

Hoe weet je dat? Ik ben het wel met je eens dat een kind begeleid moet worden. Ik vind alleen dat de primaire verantwoordelijkheid bij de ouders ligt.

 

Het hoort onderdeel van het takenpakket van scholen te zijn om net als aandacht aan wiskunde te besteden, ook aandacht te besteden aan (bijvoorbeeld) de vervolgopleiding. (En projectmatig werken, en probleemoplossend vermogen)

 

Dat doen ze ook. Maar vergeet ook niet: je kunt een paard naar het water leiden, maar je kunt hem niet laten drinken.