Prestatie vs Relatie

[Bart van den Belt]

Waarom worden we in de westerse maatschappij enkel afgerekend op dat wat we presteren? Waarom hechten we vaak meer waarde aan prestatie dan aan relatie?

 

Dit weekeind raakte ik in gesprek met iemand die zich tekort voelt schieten, simpelweg omdat hij zich niet prettig voelt bij het hebben van een vaste baan. In plaats hiervan heeft hij gedeeltelijk een WW en werkt hij enkele uren freelance in de psychogeriatrie. Daarnaast doet hij vrijwilligerswerk in de zorg. Ik vroeg aan hem of hij hier tevreden over was; of hij niet liever fulltime aan het werk zou zijn. Zijn reactie hierop was dat hij heel erg de druk voelt om fulltime te werken, terwijl hij eigenlijk altijd het gevoel heeft gehad niet te kunnen aarden in een vaste baan. Hij voelt zich hierdoor regelmatig afgewezen; hij voldoet niet aan wat men van hem verwacht. Waarom voelt iemand hierover zoveel druk?

 

Mijn eerste reactie is doorgaans “als je kan werken, dan moet je ook aan de slag!” Maar waarom denk ik dat? Is iemand die leeft van een uitkering en daarnaast tijd maakt voor mensen niet juist heel belangrijk werk aan het doen? Waarom moeten mensen presteren om volledig geaccepteerd te worden? Relatie is toch immers de basis van ieders leven? Zonder relatie geen geluk. We zijn met z’n allen zo druk met presteren dat we te weinig tijd maken voor relaties. Vaders moeten voor ze thuis komen even op een briefje moeten kijken hoe hun kinderen heten. Moeders brengen hun kinderen vier of vijf dagen per week naar de opvang omdat ze moeten werken om diezelfde opvang te kunnen betalen. Managers handelen vanuit het pak wat ze dragen en niet vanuit relatie met de collega’s of medewerkers.

 

Zou het niet veel beter zijn als we weer eens leren wat het is om echt relatie te hebben? Laten we eens proberen om tijd te maken voor elkaar en niet iedere minuut bezig te zijn met de waan van de dag. Proberen om eens een kaartje te schrijven, een smsje te sturen of gewoon even langs te gaan zonder van tevoren te bellen. Stuur een zakenrelatie eens een bloemetje om ze te bedanken in plaats van een standaardmailtje; toon oprechte interesse in hoe het met iemand gaat. Als we dat nu eens met z’n allen zouden doen zouden we veel minder stress hebben en wordt het leven een stuk zonniger. Bovendien zouden we veel meer presteren.

 

[pjvdmeer]

Mooi bericht, Bart.

 

Zeker in het licht van de toenemende weerzin in de maatschappij tegen mensen die, om welke reden dan ook, niet werken.

 

Reus van mij.

 

[Mister Boekhouden]

Mijn eerste reactie is doorgaans “als je kan werken, dan moet je ook aan de slag!” Maar waarom denk ik dat? Is iemand die leeft van een uitkering en daarnaast tijd maakt voor mensen niet juist heel belangrijk werk aan het doen?

 

Die uitkering moet alleen wel betaald worden door mensen die wel werken. En ik vind het ook zeker geen probleem als je geen vaste baan neemt. Als je daarin niet gelukkig ben moet je dat ook zeker niet doen. Maar ga dan part time werken en zuinig leven zodat je meer tijd hebt voor jezelf.