Maar om die jas via het internet te bestellen, staan er wel dag in dag uit een paar miljard computers (zullen er zoveel computers bestaan? Op elke 5 inwoners van de wereld 1 pc?) op de wereld te zoemen, die zo af en toe een power black out veroorzaken in Californie. Zijn er overal weer kabels in de grond gegooid. Zijn weer tig satellieten in de ruimte geschoten.
Daarnaast moet ik voor het bestellen van die jas mijn prive gegevens geven (die weer voor marketing doeleinden worden gebruikt). Word ik op de website nog eens geconfronteerd met de reclame of ik een verzekering, een spelletje, of iets anders wil aanschaffen). Rijdt er ook nog eens een vrachtwagen, uit het centrum van het land naar de Veluwe, die de jas komt afleveren op een moment dat jij niet thuis bent, en moet je dus nog naar het postkantoor, waar je de betaling via een pintransactie betaald.
Waar ik dus gewoon de laatste tijd last van heb ik is dat het allemaal te veel wordt. Parkeren moet je met een 0900-nummer doen, mijn lunch kan ik alleen met een chipknip kopen, bankieren kan alleen nog maar via internet en sommige investeringsfondsen accepteren alleen nog maar per e-mail ingezonden stukken (waar moet ik dan mijn voedselproduct laten, hoe weet ik dan of de grappige cover wel in kleur wordt uigeprint, komt er een rode kaft om het verslag heen (valt ie wat meer op tussen de concurrentie), wat als ik een afwijkend papierformaat wil gebruiken...etc...veel beinvloedingstactieken raak ik zo kwijt)
Deze denkwijze is trouwens bij mij ontstaan toen ik afgelopen jaar in Australie zat. Ja, daarvoor was ik echt een 'believer', maar ik verzeker je, dat is nu wel een beetje omgekeerd. De grootste schok kwam bij mij, toen ik me besefte dat ik problemen niet op een normale manier (eenvoudigere) kon oplossen. Zeg maar, ik ben zo'n jongen opgegroeid in de stad die niet meer wist hoe een koe eruit zag (beetje extreem). Wat mij gebeurde is dat ik niet wist hoe ik naar huis kon bellen zonder een mobiele telefoon, en dat het wel 5 minuten duurde voordat ik het door had dat ik ook via een publieke telefoon kan bellen.
Daar kon je nog muntjes erin gooien, hier moet je eerst naar het postkantoor voor een belkaart....
Tot slot:
Tot slot nog een stukje uit het tijdschrift MAN, waar een trendwatcher wordt gevraagd wat de nieuwe trends zullen zijn. Hier zegt hij (heel grappig). De technologie wordt teveel voor de mens, en wat teveel wordt daar keren mensen zich tegen (trend). Daarnaast gaat het slechter met de economie waaardoor terug wil naar romatische tijden. Hierdoor voorspelt hij een toename in handgeschreven brieven, die zo mooi mogelij worden gemaakt.
En eigenlijk heeft hij gelijk. Kijk ik doe nu mee aan LIOF startmotor, en aanvullingen op mijn plan stuur ik niet per e-mail (zo van hallo, hier heb je de laatste cijfers). Nee, ik koop een rode map, maak een mooi document waar alles instaat, schrijf een leuke introductie brief, en voeg daarnaast vaak nog een leuk item toe (is het zware stof -> Iets van ee mars voor de nodige energie) is het saai, een leuk speel dingetje om de gedachte af en toe de rust te geven.
Ik probeer dus de persoon die per e-mail eem update geeft voor te zijn. Want zeg nou zelf, is het leuker om een pakketje te ontvangen, waarvan uitstraalt dat iemand echt ergens omgeeft, of pling, pling, een e-mail.
Samengevat: De techniek, technologie (consumenten goederen en diensten) heeft voor veel goede dingen gezorgd, maar het wordt me nu teveel.
Groetjes,
Denis
Ps. Mijn onderneming voert twee producten. Als eerste lollymarketing. Hierbij wordt de lolly als een promotie-item gebruikt voor de drankenindustrie. Wij passen de smaak en verpakking van de lolly aan, aan het drankje. Eerste opdracht is voor Grolsch. Ik ga hier echter niet mee door, en focus me op het tweede product. Een gezond en voedzaam tussendoortje voor de consument met weinig tijd. Helaas zit ik aan een vertrouwelijkheidsverklaring met het LIOF vast, anders zou ik het wel uitgebrieder willen toelichten.