Hallo lezers,
Als fotograaf vraag ik mij af hoe ik zelf cradle to cradle kan functioneren. Er van uit gaande dat ik een totaal overbodig beroep heb, wil ik er het beste van maken.
Voor mij betekende cradle to cradle dat ik ga nadenken over wie ik ben en hoe ik me heb aangepast aan de mij omringende wereld. ik denk niet alleen na over 'mijn product'. Ik denk vooral na over mijn eigen wieg. Waar kom ik vandaan en waarom doe ik zoals ik doe? Ik leef zoveel mogelijk sustainable, doe boodschappen bij de natuurvoedingszaak, laat de auto ook eens staan en vervuil zo nu en dan. En toch ik ontkom er niet aan om mijn brood te willen verdienen. Wat mag ik wel en wat niet van mezelf? Wat kan ik vragen, wat niet? Het heeft gevolgen, ook in mijn werk. het betekende:
Op materieel nivo:
A) het zoeken naar een camera die niet in een industrieel proces gebouwd is. Handgebouwd en duurzaam. Gevonden, hebben we al 80 jaar in Europa.
B) zo veel mogelijk echt licht gebruiken, geen kunstlicht. Betekent wellicht beperkingen accepteren in het beeld. Hele lichtsterke lenzen nodig , geen probleem, hebben we in Europa. En licht is er ook. Gebruik het licht, het is er.
op werknivo:
C) Geen studio en dus geen fotografie die illustratief is en zuiver dienend. Ik stap uit de picturale traditie. Het beeld als mooimaker. Het beeld is mijn reflectie van mijn werkelijkheid.
Ik heb die beperking te accepteren. Fotografie als antireclame instrument,
D) Ander beroep zoeken. Serieus bracht het me bij welk doel ik nu nastreef. Ik maak foto's maar waarom eigenlijk? Welk doel dien ik ermee? Kan ik mijn gevoelens/mezelf alleen nog via een beeld uiten? Ben ik zo van mezelf vervreemd. Het antwoord is ja.
E) Misschien ga ik maar eens muziek maken.
met hartelijke groeten,
Harry op den Camp
www.harryopdencamp.nl