Snappy

Een concreet voorbeeld inderdaad.Een tamelijk uitzonderlijk voorbeeld. Uitgever geeft persbericht uit over nieuw boek en voegt foto's toe die blijkbaar beschikbaar zijn gesteld door één van de mensen die genoemd worden in het boek. Een foto wordt gebruikt door RTL en de Telegraaf, waarop de beschikbaarsteller ineens geld ruikt en een claim indient. Het zijn incidenten, doorgaans bij ondernemingen die weinig aan publiciteit doen. Ik vond ook een case van een bedrijf dat in een beursfolder foto's had opgenomen die gemaakt waren door een administratief medewerker van dat bedrijf. De details zijn best interessant. Maar het blijven ongewone kwesties, omdat de meeste persberichten vergezeld gaan van opdrachtfoto's waarvoor het fictief makerschap geldt. Tja TwaBla, dat een amateurfotograaf op deze manier haar recht haalt, is vrij zeldzaam, vermoed ik ja. Ikzelf heb het gelukkig nog niet meegemaakt. Maar dat komt vooral, denk ik, omdat ik mijn klanten tijdig attendeer op het risico. Ik verzorg véél persberichten voor klanten en ik weet derhalve, uit de praktijk, dat voor fotomateriaal meestal wordt geput uit eigen foto-archief. Ik waarschuw altijd dat de licenties geregeld moeten zijn. Vaak is dat (nog) niet het geval. Het voorbeeld dat ik gaf (RTL en Telegraaf), is daarom waarschijnlijk het topje van de ijsberg. Immers, in vrijwel alle geschillen over fotolicenties wordt geschikt. Er is dus maar weinig jurisprudentie over te vinden. Het voorval dat ik aanhaal komt uit eigen nieuwsgaring. Als ik het nieuwsbericht niet had gepubliceerd, had je er dus nooit van gehoord. Maar incidenteel is het niet, vrees ik. Voor mijn whitepaper over persberichten en auteursrechten heb ik een onderzoekje gedaan naar ervaringen met dit soort situaties. Het leverde vrijwel meteen resultaten op. Aan de ene kant een pr-manager die vertelt dat kranten hun (opdracht)foto's steevast in de prullenbak werpen omdat zij zich er niet aan willen branden. Ook sprak ik een nieuwsuitgever die al een paar keer schadeclaims aan zijn broek heeft gehad. Eerlijk is eerlijk. Ik zou als nieuwsuitgever ook voorzichtig zijn met het aannemen van foto's uit persberichten (als daar niet een licentie bij zit).

Komt heel veel voor Branko! Héél veel persberichten gaan vergezeld met foto's uit het beeldarchief van de afzender. Ik waarschuw altijd dat ze de licenties goed geregeld moeten hebben.

Ja Highio, die is dan ook verantwoordelijk voor de licenties. Die moeten wel geregeld zijn dus (met de makers van de foto's). beantwoordt dat jouw vraag? .... Ikzelf heb -als opsteller en distributeur van persberichten- in de algemene voorwaarden geregeld dat ik niet aansprakelijk gehouden kan worden voor schendingen van auteursrechten door mijn klanten. Maar ik hou niet op te waarschuwen dat ze licenties goed moeten regelen, natuurlijk.

En dat kan dan in een "Voor de redactie" onder het persbericht. Dat omschrijft het gebruiksrecht namelijk, inclusief een embargo bijvoorbeeld. Als je een beetje handig bent met persberichten, maak je publicatie zo laagdrempelig mogelijk, liefst op kant-en-klaar copy/paste-niveau. En beeld is daarop geen uitzondering — niet in de laatste plaats omdat je een praatje veel sneller gepubliceerd krijg met leuk plaatje. De openingspost gaat uit van de tegenovergestelde, haast ondenkbare uitzondering: dat je niet wilt dat een deel van je persbericht wordt gepubliceerd. Dank Ward, dat is een goede suggestie, zo'n artikelverwijzing in 'de noot'. Ik onderschrijf ook wat je zegt over het opstellen van persberichten; maak er een kant-en-klaar, journalistieke tekst van. Over beeld toevoegen: ja, mits... (licenties enz...) Wat je zegt over de openingspost en de suggestie dat je niet zou willen dat een deel van je persbericht wordt gepubliceerd, begrijp ik misschien niet helemaal goed. Wat ik probeer te zeggen, is dat wanneer je een foto meestuurt, je ook de licentie goed geregeld moet hebben. hebben we het over hetzelfde?...

Echt gebeurd of een bedacht voorbeeld? Zeg maar je.... ;) Een concreet voorbeeld inderdaad. Ik had een link bijgevoegd, maar die is helaas verwijderd. Maar ik zie hieronder dat je 'm zelf al hebt gevonden (dank voor het verwijzen trouwens) Daarmee is je vraag beantwoord, neem ik aan? ...

Dit is echt volslagen onzin. Je kunt een werk in kleine kring, bijvoorbeeld de huiselijke, vertonen of uitdelen zonder dat het als openbaarmaking geldt, maar het versturen van een persbericht aan de pers is praktisch de definitie van openbaarmaking. Maar zelfs als je gelijk had, wat je niet hebt, dan kan jouw concullega nog niet opgelucht ademhalen, want al die kranten en tijdschriften die de foto hebben gepubliceerd, kunnen nu een dot van een schadeclaim bij haar neerleggen. Ook het veroorzaken van schade bij anderen is een schoolvoorbeeld, in dit geval van een onrechtmatige handeling, en die schade is ook nog eens uitstekend kwantificeerbaar. Hoe kom je op dit soort onzin? Een auteursrechtenoverdracht moet minimaal via een onderhandse akte, maar een licentie is niet in het recht geregeld en kan volgens mij dus prima mondeling gaan. Hooguit dat het artikel over overdracht doorwerkt in het gebruik van licenties, omdat sommige licenties zo ver gaan dat ze de facto een overdracht zijn, maar dat zal bij persberichten bijna nooit het geval zijn. Op een foto die je overal gepubliceerd wil hebben, wil je bijvoorbeeld juist niet exclusieve rechten hebben. Overigens zou ik een licentie altijd schriftelijk willen hebben, maar dat is een ander verhaal. Dat iets altijd de betere keuze is, wil in dit geval niet zeggen dat het de enige keuze is. Beste Branko, Dank voor je reactie. Ik hoor aan de opgewonden toon van je reactie dat auteursrecht emoties losmaakt. Dat is je vergeven want niet ongebruikelijk, maar draagt niet altijd bij aan een zinvolle intervisie. :) Twee korte reacties mijnerzijds: 1. don't shoot the messenger 2. lees goed wat er staat en probeer de context te begrijpen. Ik zal dat uiteraard wel toelichten: Allereerst; ik begrijp je reactie wel een beetje. Wat ik hierboven schrijf, is een korte samenvatting van informatie uit een whitepaper. Die informatie is veel uitgebreider en maakt het makkelijker om het een en ander goed in de context te plaatsen. Over die context: Het is natuurlijk NOOIT mijn rol of mijn bedoeling om klanten bij te staan in juridische twisten. Ik heb eerdergenoemde klant daarom uiteraard doorverwezen naar het gespecialiseerde advocatenkantoor dat heeft meegewerkt aan de totstandkoming van mijn whitepaper. Je hebt ongetwijfeld gelijk dat er iets in te brengen is tegen mijn 'stelling' dat de afzender van een persbericht juridisch waarschijnlijk weinig aan te rekenen valt. Lees daarom goed en merk het voorbehoud op in mijn tekst. Hoe een rechter hier uiteindelijk over beslist, staat in de sterren. Daar kunnen we lang over discussiëren, maar uiteindelijk moeten we de uitspraak van de rechter afwachten (als deze zaak voorkomt). Het stukje hierboven en de whitepaper zijn vooral bedoeld om klanten handelingsperspectief te geven. Mijn doel is om te voorkomen dat afzenders van persberichten zichzelf in de nesten werken. Zo moet je mijn verhaal dus ook lezen. Vandaar dat ik, na ruggespraak met de experts, adviseer om ALLE afspraken op papier te regelen. Ik geef daarbij aan dat dit in het auteursrecht van extra belang is omdat daarin de mondelinge afspraak een wat aparte, ondergeschikte, status heeft gekregen. Ik kan (of wil) natuurlijk nooit voorspellen hoe rechters in de toekomst de wet toepassen. Dat kan niemand, zelfs de experts niet. Dus adviseer ik iedereen om op veilig te spelen: regel alle licenties schriftelijk. Daar zijn we het dus wél over eens, zie ik (ik snap jouw opgewonden toon dus niet). Ik kan natuurlijk nog dieper ingaan op hoe sterk jij 'denkt' (jawel, ik merk jouw voorbehoud wél op) dat afzenders van persberichten in een juridisch geschil staan met een mondelinge afspraak over fotolicenties. Maar wie helpen we daarmee? Ik wil proberen mensen te behoeden voor dat soort twisten. Daarvoor heb ik de hulp ingeroepen van één van de meest geciteerde specialisten op dat vlak en zo kom ik tot mijn raadgevingen. Dat jij 'denkt' dat af te kunnen doen als 'onzin', leg ik even naast mij neer, als je het niet erg vindt. ;) Tenslotte. Je hebt gelijk als je zegt dat uitgevers die (zonder licentie) foto's uit persberichten overnemen, moeten dokken. Dat wordt door mij nergens betwist. Sterker, dat was de aanleiding voor het schrijven van de whitepaper. Ik heb bovendien verwezen naar een concrete casus (link is verwijderd). Dat heb je dus goed opgemerkt. Ik had een tweetal verhelderende links in mijn tekst geplaatst, maar die zijn helaas verwijderd. Het was zeker makkelijker geweest om mijn verhaal in de juiste context te zien, als je die links tot je beschikking had gehad. Dat had (misschien) ook de scherpe randjes van je reactie gehaald :) Ik hoop dat ik met deze reactie alsnog wat meer inzicht heb kunnen verschaffen in de achtergronden van deze topic. Whitepaper-auteursrecht-persberichten-fotos.pdf

Precies zoals het in uw quote staat. Ik parafraseer: "de maker is rechthebbende, tenzij anders geregeld". Dat laatste maakt het dus zo belangrijk om iets te regelen (met de fotograaf in dit geval).

Afgelopen week werd ik gebeld door een conculega in nood. Met een niet te verhullen paniek in haar stem vertelde ze hoe ze door een advocate was benaderd met een forse schadeclaim. Ze had voor een klant een persbericht uitgestuurd met daarin een foto. Helaas had ze verzaakt om de fotolicentie goed te regelen. Of ik raad weet. Welnu, gelukkig kon ik haar geruststellen. De claim tegen haar (klant) zal naar alle waarschijnlijkheid makkelijk te pareren zijn. De afzender van het persbericht heeft immers de foto niet (openbaar) gepubliceerd. Er is, strikt genomen, dus geen sprake van inbreuk op het auteursrecht. Te goeder trouw bestaat niet De persrelaties die de foto te goeder trouw hebben overgenomen daarentegen moeten betalen. Schadeclaims van wel duizenden euro's per gebruik van een foto zijn niet ongebruikelijk en worden door de rechter ook wel toegewezen. Ten strijde trekken tegen de claim is dus riskant. Schikken ligt meer voor de hand. We hebben te maken met 'pixeljagers', ook wel 'pixelpiraten' genoemd. Dat zijn gespecialiseerde advocatenkantoortjes die voor klanten het web afspeuren naar plaatjes waarvan de licentie niet goed geregeld is. Het heeft veel van struikroverij, ware het niet dat deze lieden de wet aan hun kant hebben. Standaardlicenties downloaden Zo'n incident als hierboven beschreven, is zuur en slecht voor je zorgvuldig opgebouwde persrelaties natuurlijk. Hoe voorkom je dat je perscontacten door jouw schuld met forse auteursrechtenclaims te maken krijgen? Ik heb er vorig jaar een whitepaper over geschreven. Naar aanleiding van dit incident, waarbij onder meer RTL Nieuws en de Telegraaf betrokken zijn geraakt, heb ik nog eens mijn licht opgestoken bij een ICT-jurist. Dat heeft mij ertoe aangezet om bezoekers van mijn site ook te voorzien van een aantal standaard fotolicenties. Belangrijk is het natuurlijk om eerst met de fotograaf (ja, ook amateurfotografen!) een licentie te regelen. Wie mijn whitepaper leest, weet waarom ik daarvoor eigenlijk maar één licentie geschikt vind. Als je foto's meestuurt in een persbericht, zorg dan dat je van de maker(s) een zogenaamde CC0-licentie hebt gekregen. Dat is een licentie die jou helemaal vrijwaart van auteursrechtenclaims, nu en in de toekomst. Alleen schriftelijke afspraken maken Geef de ontvangers van jouw persbericht vervolgens zo'n zelfde licentie mee. Dat is belangrijk want in het auteursrecht is een mondelinge afspraak niet bindend. Dat is misschien wel de grootste valkuil van het auteursrecht. Onder vrijwel alle andere omstandigheden geldt een mondelinge afspraak als rechtsgeldig, maar niet als het om auteursrechten gaat. Regel het dus op schrift want anders kunnen de makers van foto's tot in lengte van jaren jouw persrelaties belagen met auteursrechtenclaims. Lukt het niet om met een fotograaf een CC0-licentie te regelen, lees dan in eerdergenoemde whitepaper welke andere licenties er zijn en waar je op moet letten bij het aangaan van zo'n overeenkomst. Check ook je website Tenslotte. Foto's worden niet alleen in persberichten gebruikt. Ga ook eens met een stofkam door de website van je organisatie. Zijn van alle illustraties die daar te vinden zijn, de auteursrechten goed geregeld? Zo niet, dan is de kans groot dat je eerdaags met een 'pixeljager' te maken krijgt die je snel een paar duizend euro lichter maakt. [Mod edit: links naar eigen site verwijderd uit de tekst. Verwijzen naar je site en/of documenten daarop kan in je handtekening en in je profielinformatie ]

Beste NECAnGel, Ik sluit me aan bij Ilovemarketing ('free-publicity' bestaat eigenlijk niet). Ilovemarketing zegt 't precies zoals 't is. Om 'in de krant' te komen, moet je iets hebben waarmee je nieuwsredacteuren inspireert. Persoonlijk denk ik dat je uit een offertevergelijkingssite overigens wel regelmatig nieuwswaardige info kunt genereren voor een kansrijk persbericht. Daarvoor moet je met een journalistiek oog kijken naar de info die je hebt verzameld. Vaak zitten ondernemers op 'journalistiek goud' zonder dat ze daar erg in hebben. Ik kan je helpen dat 'goud' te vinden, als je wil. Dat is mijn specialiteit. Verder gaf je ergens in deze discussie aan dat je lovende testimonials belangrijk vindt (en daar dan de klok over luiden). Goed idee, maar doe dat liever niet in een persbericht. Is niet zo effectief namelijk. Ga in dat geval liever adverteren. Ik zou bijvoorbeeld AdMarkt.nl (van Marktplaats.nl) gebruiken en een aantal testimonials verzamelen die aan al je advertenties aldaar worden gekoppeld. Vind ik een hele mooie manier om te laten zien dat je goed werk levert. Heb je trouwens al testimonials verzameld op je LinkedIn-account? Is kleine moeite en gratis reclame :-) Met persberichten, mits je het goed aanpakt, kun je flink scoren in de publiciteit. Maar met een goede nieuwsbrief, een blog en een (inter)actieve houding op social media kun je, als je volhardend bent, ook veel bereiken. Kies voor elke boodschap het juiste kanaal, zeg ik altijd. Iemand die je veel kan vertellen over bloggen vanuit een marketingstrategie is Dennis Jansen Ik vind dat hij een goed en eerlijk ("bloggen werkt niet snel, het is een lange termijn strategie") verhaal heeft over bloggen. Tenslotte. Als je meer wilt weten over persberichten en wat ze voor je kunnen betekenen, verdiep je dan eerst in het verschil tussen pr en marketing. Kies dan pas je leermeester. Marketeers kunnen je op 1001 manieren helpen bij het verhogen van je omzet. Maar ze hebben bij journalisten een slechte reputatie als persberichtenschrijvers. Ieder zijn vak ;) Succes!

Ik heb last van plaatsvervangende schaamte. Een journalist inhuren? Meer geloofwaardige content? Bah! Verontwaardiging over 'schnabbelende' journalisten!? In 2015!? Ik begrijp je frustratie over de teloorgang van 'het vak' en deel die. Maar ik vraag me wel af waar jij de laatste decennia gezeten hebt. Het medialandschap verandert en de rollen die de verschillende professionals daarin spelen ook. 25 Jaar terug werd er nog besmuikt gedaan over 'schnabbelende' journalisten. Tegenwoordig zie ik het gros van de collega's 'bijverdienen' in de journalistiek en hun hoofdinkomsten genereren uit pr-werk. En zelfs de collega's die wel nog in dienstverband werken, die 'schnabbelen' óók stuk voor stuk buiten de deur. Ik vind je morele verontwaardiging heel aandoenlijk, maar ik vraag me wel een beetje af: 1. hoe jij je die morele verontwaardiging kunt veroorloven, 2. wat je als 'journalist pur sang' op een ondernemersforum doet en (ergo) 3. of je verontwaardiging niet een tikkeltje 'voor de bühne' is? Tenslotte. Ik persoonlijk weet mijn journalistieke integriteit heel aardig overeind te houden, ook wanneer ik werk voor opdrachtgevers uit het bedrijfsleven. Ik ben ook niet blij met alle ontwikkelingen in de journalistiek en de normvervaging die daar soms bij komt kijken. Maar (en zo komen we weer op de topic) in de public relations daarentegen zie ik toch vooral hoopgevende ontwikkelingen. Er is meer aandacht voor 'storytelling' als alternatief voor platte 'promotie' bijvoorbeeld. Daar wil je als journalist toch bij zijn!...

Yep, is ook een bloeiende business voor Emerce. Heb je een whitepaper? Bel Stef! Al vanaf duizend euro koop je aandacht. Advertorials zijn 3,5 keer dat bedrag. Heb je geen geld? Dan zul je zo interessant moeten zijn dat ze jouw nieuws gratis plaatsen. Ik snap het en dat zie ik ook niet zitten qua geld, de vraag was ook hoe ik onder de aandacht kan komen en dat omschrijf je goed door interessant te zijn. Iets waar we hard aan werken en zullen blijven doen. Je kunt ook een journalist inhuren om een (redactioneel) artikel te laten maken. In dat geval krijg je meer geloofwaardige content (lezers lezen en waarderen 'redactionele' content meer dan advertorials). Laat die journalist wel even polsen of het onderwerp de beoogde redactie aanspreekt voor het artikel gemaakt wordt. Als je zo aanvliegt, zul je zien dat de redactie van het medium in kwestie je zelfs aan goede tips helpt (c.q. voorwaarden die zij stellen aan publicatie). Over 'interessant' zijn. Mijn ervaring is dat ondernemers vaak helemaal geen zicht hebben op wat nieuws- en vakbladredacties nieuwswaardig vinden. Ze proberen vaak vergeefs met promotionele content 'free publicity' te genereren en laten ondertussen veel kansen om wél media-aandacht te krijgen onbenut. Je bent dus vaak 'interessanter' dan je denkt. Het is de kunst om de achterdeurtjes naar de media te vinden.

Onderzoek is inderdaad één van de beste manieren om het nieuws mee te halen. Maar er zijn natuurlijk wel tal van factoren die bepalen of het door nieuwsmedia overgenomen wordt en jij daarbij als bron genoemd wordt. Journalisten kijken bijvoorbeeld heel kritisch naar de expertise van de afzender in relatie tot het onderwerp. Ikzelf vind vaak journalistiek relevant nieuws in marktonderzoeken. Als je als ondernemer toch aan marktverkenning doet, waarom dan niet kijken of je daar, samen met een slimme pr-professional, een persmoment mee kunt genereren?

Heb ik gezien. Je doet veel vormgeving en webdesign, begrijp ik? Misschien moeten we de koppen maar 's bij elkaar steken dan? Ik kan op mijn beurt wel wat hulp gebruiken bij vormgeving.

90%! Dat is een uitzonderlijk goed resultaat! Dat red ik niet helaas :) Heel goed! Waar schrijf je dan zoal over en wie publiceren het?... En inderdaad. Er zijn nog andere manieren om media-aandacht te genereren.

Klopt allemaal. En toch schrijnt deze versimpelde instructie bij mij een beetje (ongetwijfeld ook een kwestie van beroepsdeformatie). Het gaat namelijk voorbij aan de complexiteit van effectieve persbenadering. Het is een beetje alsof je iemand de Sahara instuurt met de instructie: 'almaar rechtdoor lopen en voldoende drinken. Je komt dan vanzelf aan de andere kant.' ;) Maar als het voor jou werkt, is het voldoende. Dan hoef je niet meer te weten. De vraag is dus eigenlijk: 'werkt het? Worden jouw persberichten overgenomen door nieuwsmedia die ertoe doen?'