wonderland

Daar heb je een punt. Tijdsbesteding moet wel "zinnig" zijn. Door het ontbreken van die drive, komt er minder uit mijn handen. En dat neem ik mezelf wel kwalijk. De dag moet inderdaad wel "zinvol" besteed worden. Het hoofd werkt gewoon door, het geschetste is nog maar een deel van de ideeën die daar in zitten. Het feit dat de "fut" er uit is, de beleving, de ambitie om daar ook weer mee aan de slag te gaan (idee verpakken in concept voor klant, klant of mezelf teasen, omzetten in uitvoerbaar project) die is er niet. En dat stoort me. Het is ook niet iets van de laatste dagen. Het sleept zo al een jaartje aan. Dat het nu ook omslaat in desinteresse in klanten, projecten en producten, is wel nieuw. Dat is ook mijn trigger om er nu daadwerkelijk wat mee te gaan doen. Dus, zoals ik al meldde, ik ga het coachen maar eens "beleven" :-)

Ik zet wel een sluis open :-). @Joost. Ik onderstreep je conclusie. Het zijn gevolgen, daar ben ik me ook van bewust. Ik ben ook nadrukkelijk op zoek naar de oorzaak. Daar ligt ook de kern. Qua persoonlijkheid ben ik het sterkste in initiëren, het bedenken en het opstarten. Wat dat betreft herken ik mijzelf in de beschrijving die Manon geeft. Punt is dat daar juist de fut ontbreekt. De dagelijkse gang van zaken is dus met dat kwart aan inspanning voldoende. Simpel gesteld zou je dus drie-kwart over moeten hebben om weer nieuwe uitdagingen op te pakken. @René, 14 dagen genieten werkt zeker. Alleen het werkt maar voor 14 dagen :-), de oplossing moet toch constructiever in elkaar gezet worden. De verhouding work & play houd ik goed in de gaten, ik heb gekozen voor ondernemerschap en ben overtuigd dat die omgeving mij ook veruit het beste past. Dat is al weer een start :-). Vervolg-stappen liggen inderdaad erg voor de hand. Eerst maar eens uitzoeken wat nu die oorzaak is. Qua coaching heb ik een enkele ervaring. Enkele jaren geleden contact gehad met een coach, die gespecialiseerd was in late herkenning van hoogbegaafdheid. Na 1 gesprek (dat ook contant afgerekend moest worden ;-) ) zouden we daarna meerdere wandelsessies tussen de knotwilgen houden om de oorzaak te vinden. Begrijp me niet verkeerd, knotwilgen zijn mooi, maar dit vond ik een te zweverige aanpak. Werkt vast in andere sectoren, maar ik voelde me er niet toe aangesproken. Ik ga het toch nogmaals opstarten, ik heb het idee dat ik zelf er veel langer over ga doen om anders een punt te zetten. Ik ga een shortlist maken en dan met maximaal 3 coaches een kennismaking arrangeren. Om van daaruit te oordelen wie de beste klik biedt. Dank voor alle reacties!

Kort voorstellen. Man, 40, bijna 11 jaar eigen bedrijf. Klein bedrijf, maar 11 jaar winstgevend. Altijd winstgevend (in het magerste jaar een paar procent, in de meeste jaren tientallen procenten). Toch is de drive weg. De fun ontbreekt. De ambitie om te knallen is niet meer. Wat zijn de symptomen? - futloos, weinig energie om dingen op te pakken, nieuwe projecten beet te pakken. In tegenstelling tot vroeger, geen of veel minder interesse om me te verdiepen in nieuwe ontwikkelingen. - concentratieproblemen, moeite om mezelf te concentreren op een pakketje werk, op dagen dat ik alleen moet/mag werken, komt er nagenoeg niks uit mijn handen. - desinteresse, klanten interesseren me niet (meer), ik wacht tot ze aan mij vragen hoe het er voor staat, ipv pro-aktief te handelen. Hierna pak ik het wel op, en weet ik het weer recht te breien. Vooral door ervaringen uit het verleden wordt het wel gepikt, maar hoe lang gaat dit duren? - sociaal verbergen, afgelopen week een afspraak verzet omdat ik 'geen zin had'. Met smoesje afspraak maand uitgesteld, wordt wederom door klant gepikt. Het lijkt alsof ik op ramkoers lig. Wachten tot er ergens een conflict gaat optreden. Tot een grote klant opstapt, of een vervolg-opdracht niet wordt gegund. Ben nu ruim 10 jaar ondernemer, en heb financieel een buffer van bijna 20 jaar opgebouwd als ik mijn huidige jaarsalaris pak. Financieel onafhankelijk zijn was altijd een grote drijfveer, maar die is eigenlijk wel bereikt. Niet helemaal, maar toch. Ook zakelijk is er financieel geen probleem. Er is nul komma nul vreemd vermogen, en er is in 2009 al voldoende omzet en orderportefeuille om het jaar winstgevend af te gaan sluiten. De klantenkring is beperkt, maar bestaat uit jarenlange relaties bij voornamelijk grote bedrijven tot multinationals. En toch. De drive is weg. Ik vind het zelf uitermate storend dat het op deze "automatische" piloot blijft draaien. Zelfs in deze tijden, waarin alle klanten toch op de kleintjes letten. En dat ik in feite op halve, misschien zelfs wel, kwart kracht het geheel makkelijk draaiende houd. Nog steeds met nette winstmarge. Aan de andere kant ben ik veel tijd bezig met onzinnige plannen. De hele boel maar liquideren, de centen op de bank, en met vrouw en kind een guesthouse beginnen op bijv. Curacao of Bonaire. Als ik echter serieus nadenk over zo'n optie, dan vrees ik dat ik bij klant 25 - die enthousiast reageert dat ie zo jaloers is en het wel wil overnemen - kribbig zal reageren dat hij echt niet zo origineel is. Ook heb ik al een gedetailleerde planning en berekening gemaakt om er met zijn allen maar 1 jaar van tussen te trekken. Via lente en zomer op het zuidelijke halfrond, naar lente en zomer op het noordelijke halfrond. Al ben ik van mening dat ik dan de problematiek een jaar vooruit schuif. Plus alle praktische problemen (middelbare school, jaar vrij?, werk van mijn vrouw). Ik heb ze beiden al doorgerekend :-), schijnbaar is daar de concentratie wel voor aanwezig. Overspannenheid en/of burn-out. Dat zijn de mogelijkheden die ik op dit moment serieus beschouw. Als ik op internet bekijk wat de kenmerken zijn, dan herken ik me wel in enkele, maar zeker niet in alles. Slapeloosheid? Nog nooit last van gehad. Geen zin, futloos, geen concentratie, dat is er wel. Mid-life crisis is ook een optie. Ben bijna altijd wel een beetje voorlijk geweest. Het zou zeker nog enige jaren moeten duren, maar het is een mogelijkheid. Het uit zich bij mij dan in elk geval niet in buitenechtelijke relaties :-). Ik kan de reacties op dit bericht al een beetje voorspellen, vooruitlopend dan: "Voldoende financiele armslag, ga er een tijdje tussenuit." Ik ben het bedrijf. Zonder mij kan ik net zo goed liquideren. (momenteel bv met 2 werknemers, enkelen free-lance). Klanten huren ons in, omdat ik er zit. Het klinkt misschien arrogant, maar ik ben er van overtuigd dat ik het prototype van "Die vent én zijn tent" ben. En daarnaast is er zeker het verantwoordelijkheidsgevoel. Ik verschaf werk en inkomen voor anderen, met partners en kinderen. "Zoek een vervanger" Dat is een serieuze optie. Ik heb nu 100% van de aandelen en ik zou zonder meer bereid zijn om - indien het een geschikte kandidaat betreft - daar gezamenlijk mee op te trekken, en bij geschiktheid die aandelen te verdelen. Om aansluitend zelf weer inspiratie te zoeken in nieuwe dingen, uitdagingen, misschien zelfs sabatiical, studie op te pakken (eindelijk eens een papiertje halen). Binnen de huidige medewerkers zitten ze niet. Ze zijn betrokken, maar willen toch gewoon de zekerheid van die baan. Maar, hoe vind je wel zo iemand? Zie dan weer eerdere rijtje: sociaal verberg gedrag, futloos, desinteresse. Zie dan maar eens iemand te vinden die je kan enthousiasmeren om er vol in te gaan. "Verkoop de boel, en volg je gevoel" Tsjaa, het rijmt zelfs, maar eerlijk gezegd verwacht ik niet dat daarmee het probleem is opgelost. Verkopen zou ik volgens mij moeten doen op het moment dat ik nog volop er in zou willen knallen, niet op dit moment. Wat ik mij afvraag? - Wie herkent dit, zoja, hoe kwam je er in, en belangrijker: er weer uit? - Tips en truuks om de lol in het ondernemen er weer in te krijgen? Groet! Wonderland