manchurianplain

Alvorens even melden dat ik niet weet in welk topic ik dit moest plaatsen, dus al het verplaatst word dan merk ik dat vanzelf wel. De titel van het onderwerp geeft al ruimschoots aan hoe ik me de laatste weken voel. Ik ben namelijk redelijk bekend op HL maar wil uit privacy overwegingen niet onder mijn normale account posten. Maar het verhaal is als volgt. Ik ben druk bezig om een onderneming te starten, ik wil niet meer voor werkgevers werken. In die afgelopen tien jaar (ben nu 26) heb ik ruim elf werkgevers gehad. Ik ben dat spuugzat. Aangezien ik twee jaar (2003-2005) in de WW heb gezeten bouwde ik diverse schulden op. Met name de telefoon abonnementen waren niet meer te betalen. Je kan het stom noemen, maargoed ik was nog onstuimig met geld in die tijd. Door die achterstanden sta ik nu vijf keer geregistreerd bij het BKR te Tiel. Om van die registraties af te komen duurt dat op dit moment nog zeker drie jaar. Maar aangezien ik voor mijzelf wil beginnen moet ik financieen hebben om daarmee rustig op te bouwen. Dat is dus allemaal niet gelukt. De banken en de leeninstanties hebben mij resoluut afgewezen door die BKR. Ik ben wel redelijk aan het bouwen voor mijn onderneming, maar dat betaal ik momenteel geheel van mijn bescheiden salaris uit vast dienst verband. Aangezien ik nog veel open wonden (de rekeningen van toendertijd) moet aflossen houdt ik maandelijks niks over om van te leven. De kosten stapelen zich op en nu is het zo dat mijn dierbare laptop net buiten de garantie is stuk gegaan. Alles zit me nu gewoon tegen. Ook de door mij ingediende aanvraag bij Qredits is tweemaal afgewezen, door het plan wat afgekeurd is en door de BKR registratie. Ook daar hoef ik niet meer aan te kloppen. Bij familie hoef ik ook niet aan te komen, want die melden mij geen cent te kunnen/willen lenen. Ook mijn bloedeigen vader wil me niet helpen. Terwijl ik voor hem altijd heb klaargestaan. In de periode dat ik geld had kocht ik voor mij vader en broertje een laptop, zodat ze ieder hun eigen ding hadden. Andersom kan ik naar alles fluiten. Ik baal hier enorm van, en zie het steeds minder zitten. Ik kan nu helemaal niks uitvoeren, alles ligt stil en de vooruitzichten zijn echt hopeloos. Momenteel ben ik vaste klant bij de plaatselijke apotheek, ik slik veel paracetemols, want ik barst van de hoofdpijn. Dat komt doordat ik mezelf druk maak om deze dingen. Het is niet zo dat het niet gaat, want ik had tot voorheen altijd wel een oplossing vor iets. Maar het gaat nu echt niet meer, ik zie geen oplossing. Het ergste is, geen bedrijf, winkel, postorder dinges willen mij spullen leveren. Ik schrijf het nu allemaal hier op, want ik moet even mij ei kwijt, omdat niemand luistert. Familie heb ik niet, en ik heb maar 1 vriend die mij maar duidelijk maakt dat God achter mij staat. Terwijl ik niet gelovig ben, en ik ook niet geloof dat God mij kan voorzien van spullen. Op dit soort momenten voel ik me net alleen op de wereld. Geen instantie die je kan/wil/mag/gaat helpen. Ik heb nu vrijwel alles geprobeerd, maar het is hopeloos. Zo dat is er even uit. Nu eerst een paracetemol. Groet, Manchurian