Pientje85

Wel leuk voor je Benducci! Nou ja, alleen 'leuk' zal het niet zijn.. Zal ook wel flink aanpoten zijn.. Maar als je tips hebt, dan hoor ik het graag. Of dingen waar je tegen aan bent gelopen. in welke stad ga je de lunchroom openen? Succes!

Beste TwaBla, Hartelijk dank voor je reactie en het meedenken. Wat betreft mensen met autisme als persooneel: het merendeel kan ik nu al zeggen dat ze overvraagt worden, maar ik ben van mening dat er zeker potentie in deze doelgroep is. Veel jongeren met autisme, die de nodige sociale trainingen al gevolgd hebben, schat ik in dat ze het aan kunnen. En dan heb je nog een behoorlijk verschil tussen de vormen van autisme. Veel mensen die niet bekend zijn met ASS, hebben vaak een vooroordeel van het klassiek autisme. (fladderen, geen oogcontact maken ect.) In praktijk is dit lang niet zo. Hoewel het voor hen meer energie/moeite zal kosten (met name de sociale omgang) , denk ik juist dat met een goede begeleidingsplan en begeleiding in de praktijk kan lukken. Daarnaast hoeft het personeel niet alleen te bestaan uit mensen met autisme. Kunnen ook mensen met een verstandelijke beperking zijn (hoog niveau). Een heel verhaal :) Maar ik ga eerst maar eens verder nog ongestructureerd brainstormen, dank!

Dag Hans, Ja, daar zeg je me nu iets.. Ik geef het niet eens de kans, doordat ik meteen een oordeel erover heb. Het financiele en zakelijke gedeelte zie ik als obstakel, maar misschien moet ik eerst onderzoeken wat allemaal 'wel' kan, zonder het eerst van de baan te gooien. Dankje voor je waardevolle reactie.

Hoe ik dit in gedachte had? Mijn eerste globale idee, zonder meteen te kijken of het haalbaar is: Ik werk momenteel met mensen met autisme, hoog niveau. Er zijn veel (jonge) bewoners die slim genoeg zijn, maar niet mee kunnen draaien in de relugiere werksector. Het werken met hen vereist een specifieke aanpak. Veel van deze bewoners zitten dus thuis en hebben niks. Mijn droom is sowieso om ooit een eigen onderneming te starten. En dan specifiek een lunch/thearoom. Dit met mijn affiniteit met horeca, maar ook met de producten. Koken is mijn passie. Daarnaast heb ik jaren, als bijbaan naast mijn studie, in een thee en koffiewinkel gewerkt, dus heb ook kennis van goede/ lekkere producten. Hoe mooi zou het dan zijn om de hulpverlening en horeca bij elkaar te brengen.. ten eerste om de 'thuiszitters' een nieuw perspectief te bieden. Zowel in de bediening als in de keuken zouden zij hun bijdrage kunnen leveren. ten tweede ligt het accent op actief begeleiden, vooral het 'DOEN' dus. In de hulpverlening wordt een hoop overlegd en eindeloos vergaderd. Dit is uiteraard van belang, maar wat ik meer wil is gewoon lekker in de praktijk aan de slag gaan. DOEN dus. Hoe ik het voor mij zie is dus een tearoom, gerund door zowel 'normale' mensen (om het zo maar even te benoemen) als mensen met en handicap. Hetzij autisme, verstandelijke beperking NAH ect. Wel verwacht ik een bepaald denkniveau. Samen met hen zou ik dan kijken wat ze kunnen en wat hen past. Een soort leer/stageplekken worden het dan. Wat ook nog een idee van mij is: om kunst te combineren met de tearoom. Dat dit onderdeel wordt van de omzet. Zelf maak ik het e.e.a. aan kunst, maar ook van clienten weet ik dat ze een hoop mooie dingen kunnen maken. Daarbij zitten er ook kunstenaars in mijn familie en vriendenkring. Zo.. een heel verhaal. Hoop dat je het kunt volgen :) Nogmaals, dit is een eerste opzet. Op dit moment zie ik dit project niet als iets wat haalbaar is, vooral vanwege de financieen, maar wat ik wel in mijn achterhoofd houd.

ah! dank voor je reactie en voor je goede ideeen. Hier was ik naar op zoek: ideeen ter inspiratie hoe ik het kleiner moet gaan denken. Ik denk veel te groot, waardoor ik niet door pak met het ontwikkelen van een plan. Op deze manier werkt het behoorlijk frusterend. Ik heb een aantal connecties met vrienden/kenissen die een eigen zaak hebben. Zo heeft een goede kennis een franchise koffie/thee winkel. Mensen die daar koffie kopen, vinden het vaak jammer dat er geen horeca bij zit. De eigenaar heeft mij al laten weten, dat mocht ik ooit willen oprichten, dat hij mij hierbij wil helpen. Eventuele samenwerking dus. Maar ik zal zelf het wiel moeten uitvinden en alles opstarten. Misschien eerst een 'cateringsbedrijfje' of iets dergelijks. Ik wil proberen de kosten zo laag mogelijk te houden. mocht het niet aanslaan, dat ik dan relatief weinig verlies. Nog een vraagje.. Hoe kun je in het wereldje van beurzen/feesten ect. komen? Daar zijn meestal al bedrijven voor in gehuurd lijkt me.. hoe kom je daar tussen?

Dankje voor je reactie Hans. Ik kan in ieder geval verder voor nu.

Beste Devlinx, Bedankt voor je reactie. Klopt inderdaad dat soortgelijke vragen op het forum staan. Misschien had ik mijn bericht niet moeten plaatsen, maar ben toch erg blij met je reactie. Ik ben gister al begonnen met vragen formulieren waar ik mij eerst in wil verdiepen en heb mijzelf korte termijndoelen gesteld, bijv. praten met een ondernemer an een lunchroom. Dit zodat ik er toch alvast mee bezig kan zijn. Ik heb horeca ervaring in diverse restaurants, theehuis en café's. Maar de kant van ondernemen heb ik nog geen ervaring mee. Wel zie ik bij iemand in de familie, die een eigen eetcafé heeft, dat het hard aanpoten het is. Alle tijd gaat in het bedrijf zitten.Hier ben ik mij zeker van bewust. Ik ben iemand die hard kan werken en ergens voor de 100 % voor kan gaan. Wat wel zo is, en dat geef ik ook zeker toe, is dat ik het hebben van een eigen zaak best wel kan romantiseren. Daarom wil ik mij goed gaan verdiepen in de materie zodat ik een realistisch beeld krijg. Maar wat betreft het financiele: hoe zou je een lunchroom kunnen starten zonder meteen iets te huren? M.a.w. hoe zou ik klein kunnen beginnen, zonder mij meteen duizenden euro's op de hals te gaan jagen? Ik ga hier maar eerst over brainstormen. als iemand ideeen heeft...

Hallo, Een tijdje geleden heb ik op het forum een bericht geplaatst. Ik dacht er namelijk over na om een thee/luchroom op te gaan starten. Dit gecombineerd met hulpverlening. Door meerdere tips ben ik tot inzicht gekomen dat het dit plan financieel niet aantrekkelijk is. Vaak zie je dat vele lunchrooms, gepaard met hulpverlening, het moeten hebben van sponsoren en/of donaties. Het idee om alsnog een thee/lunchroom te beginnen krijg ik echter niet uit mijn hoofd.. aan de ene kant weet ik dat dit echt iets voor mij is. Aan de andere kant: in hoeverre id dit idee reeel zonder eigen vermogen en werkend in de hulpverlening wat geen vetpot is.. En dan heb je ook nog met concurrentie ect. te maken. Aan creativiteit geen gebrek, maar aan geld wel.. Mijn vraag aan jullie lezers: moet ik dit plan laten varen? O.a. door gebrek aan ervaring en geld? Of zijn er mogelijkheden? En wat zou ik op korte termijn kunnen realiseren? Want ik word echt gek van de onrust.. Ik wil zó graag, ben creatief genoeg, maar ja. Is dat voldoende??

Wat een briljant idee zeg! Daar heb ik nog helemaal niet aan gedacht. Mijn dank is groot ;) Groet Jolien

P.s. Frans: zit er in Presikhaaf een zorginstelling? Of bedoel je iets anders? Gr. Jolien

Beste Frans, Dankje voor je reactie. Ik denk dat je een belangrijk punt duidelijk hebt gemaakt en kan mij hier helemaal in vinden. Denk inderdaad dat er eerst een relatief stabiele basis gelegd moet worden, wil ik met clienten in zee gaan. Vooral met clienten met ASS moeten de dingen helder en voorspelbaar zijn. En in een beginstadium van een bedrijf lijkt mij dat er nog veel onzekerheden en onduidelijkheden zijn. Maar dat is mijn kijk hierop als (nu nog) onervaren ondernemer.. Wat ik voor nu hoop is dat mijn plannen misschien via een zorginstelling kan laten verlopen. Dat zij in het 'project' ( zo noem ik het maar even) investeren.. Ik merk dat ik met zoveel ideeen rondloop dat ik door de bomen het bos niet meer zie... Ik weet niet in welke hoek ik het moet zoeken en wat een logische stappenplan is... Deze hele zoektocht is nog zo onbekend. Maar ik kan het niet loslaten :) Mocht je nog wat tips of ideeen hebben, dan hoor ik het graag. Groet Jolien

Ten eerste: bedankt voor je reactie. Ik heb net even op de website van het Thomashuis gekeken en wat ervaringen van stelletjes gelezen. Wat een geweldig initiatief! Alleen moet je wel 24 per dag voor de client zorg bieden (je woont er ook) en dat is mij en m'n partner iets te veel van het goede... Wat denk ik het mooist zou zijn, is om op een boerderij eigen producten te kweken samen met clienten en daarnaast nog een theetuin samen met hen te runnen. Dit op basis van dagbesteding. Maar ja, geld he? Misschien kan ik in ieder geval contact opnemen met de vraag of er dergelijke mogelijkheden zijn.. Mocht je nog ideeen hebben, dan hoor ik het graag. Nogmaals bedankt voor je reactie, Groet Jolien.

Hallo beste mensen, Ik zal mij als eerst even voorstellen: Mijn naam is Jolien en ben 24 jaar. Momenteel ben ik werkzaam in de hulpverlening. Mijn grote droom is echter een eigen bedrijf te starten. Dit zit al jaren in mijn hoofd en krijg het er maar niet uit. De laatste tijd knaagt het steeds meer aan me en wil hier serieus in orienteren. Bijv. wat er allemaal bij komt kijken en het volgens van eventuele cursussen. In september zet ik de eerste stap door een aantal seminars bij KvK te volgen. Als ik kijk naar wat ik het liefst zou willen, zou dat het volgende zijn: - een eigen theehuis/ theetuin in oosterse loungestijl. Dit combineert met de hulpverlening. Misschien klinkt het cliché, maar ik wil graag mijn steentje bijdragen aan de maatschappij. Met mijn opgedane kennis zou ik mijn toekomstige bedrijf willen runnen met jongeren met ASS (Autisme Spectrum Stoornis). Met voorkeur hoog niveau. Mijn vraag aan jullie: of jullie feedback op mijn idee willen geven. Ik zit nog in een brainstormfase, dus alles is mogelijk. Wel weet ik dat dit is wat ik wil. Waar ik verder tegen aan loop, is of dit bij een droom moet blijven of dat ik actie moet ondernemen. Aangezien ik niet echt de financiele middelen heb. Wel heb ik een stel creatieve, ondernemende genen meegekregen.. Meestal vind ik overal wel een oplossing voor. Dus brand los met tips, feedback en ideeen. Ik lees graag jullie reacties. Alvast bedankt, Jolien.