Michael Schulze

Nou, zoiets dus. ;)

Misschien dan wel een idee dat aangeven bij de moderator. Met kritiek heb ik over het algemeen niet zoveel moeite, met maatje 43 zijn mijn tenen modaal :) En gelijk? Ach, ik ben liever gelukkig. En een beetje vriendelijkheid doet wonderen.

Klopt, die is er niet, of misschien beter gezegd, ik ken hem niet. Aan de andere kant, 'misschien heb ik wel een leuke methode' vond ik ook niet echt prikkelend.

Mee eens, zeker niet te veel in steken anders wordt het een project op zich. Ik besteed er zelf zo'n 15 minuten per maand aan.

Nou, ik vind zo'n ebook bespreking best een heel interessante optie. Als je de gekoppelde nieuwsbrief niet wilt ontvangen meld je je wat mij betreft meteen weer af. Dat kan in iedere mail/nieuwsbrief zonder dat je op hoeft te geven hoe of waarom. Ben best benieuwd wat de reacties op het ebook zijn wat dat betreft dus een goed voorstel. Met interessante opmerkingen en feedback kan het alleen maar beter worden, ook voor toekomstige lezers. Ja, natuurlijk zijn er open deuren. Ik zal niet zeggen dat ik die niet gebruik. Maar is het niet zo dat wat voor de één een open deur is, voor een ander een heuse eye-opener is? Dat gebeurt mijzelf geregeld in ieder geval. ;) Daarbij merk ik ook dat, wat voor sommige 'zelfde wijn ander zak is', er nog heel veel ondernemers zijn die helemaal nooit wat meten en geen plan hebben. Soms met bizar goed resultaat hoor, dat kan zeker. Maar soms ook met de vraag 'tja, wat doe ik nou eigenlijk precies waarom het zo goed gaat?'. of, 'Waarom werkt het niet bij mij?'. Daarbij kan meten=weten heel behulpzaam zijn. Dus voor de liefhebber, haal het ebook gerust op, meld je weer af als geen nieuwsbrief met tips wilt blijven ontvangen en geef, als je dat wilt, je reactie. Vind ik helemaal prima, leerzaam ook. Idee?

Natuurlijk is het scherp geponeerd, het moet wel wat triggeren, wat klaarblijkelijk ook is gebeurd. En dat is juist heel goed en met ander meningen heb ik geen moeite. Toch zijn er reacties die m.i. over een grens van fatsoen gaan. Als dat het gevolg is van mijn post dan trek ik hem liever terug want dat accepteer ik niet en daar zit ik ook niet op te wachten. Kritiek is geweldig, zinvol en een kans om te groeien. Scanderen is beledigend, kwetsend en voegt niets toe. Dat gezegd hebbende, dank voor alle reacties, ongeacht of ze het nu met me eens zijn of niet, want dat is ook helemaal goed. Prima zelfs, het gaat tenslotte om uitwisseling en delen.

Beste mensen, Mogelijk heb ik de verkeerde vorm gebruikt bij het delen van een manier en ervaring van mijzelf om elkaar te helpen. Ik heb niemand willen schofferen en wil met respect bejegend worden. Ik zal mijn post terugtrekken als dit mogelijk is.

Ik geloof dat niet helemaal uit de verf komt wat ik bedoel met zo'n interview. Dat is inderdaad heel wat anders dan iemand even bellen met een 'enquête'. Ben ik helemaal met je eens. Je zegt het helemaal goed, trouwens, plompverloren onaangekondigd, niet gevaagd, allemaal signalen om op te passen. Het gaat dan ook om een diepte interview, niet of je wijn drinkt of ook worteltjes lust. Maar echt diepgang. Stel dat je meer zou willen weten over waar mensen nou tegenaanlopen als ze met China willen handelen, om maar even een praktisch en concreet iets te nemen. Dan zou je een interview kunnen opzetten om dat te achterhalen. Vervolgens vraag je binnen je netwerk of iemand die daar interesse in heeft je zou willen helpen met zo'n interview. Je kunt bijvoorbeeld als ruilmiddel aangeven dat je aansluitend wat tips geeft over handelen in of met China. Zo kom jij te weten waar je eventuele potentiële klanten mee stoeien, waarmee jij eventueel je dienst kunt aanscherpen bijvoorbeeld zodat het nog beter aansluit bij hun behoeften, en bied jij hen extra waarde met je tips. Goed voor jou, goed voor hen. Er zit zo geen enkel verkoopelement in maar je komt wel in gesprek met potentiële klanten die anders mogelijk onbereikbaar voor je zouden zijn. Ik houd zelf interviews over communicatie en hoe en waar om dat soms misloopt en bijvoorbeeld wat ZZP'ers bezig houdt, waar ze naar zoeken of tegenaan lopen. Zoals John zegt, wordt je zomaar gebeld door een meubelmaker out of the blue, dan denk je 'huh?'. Maar als je al eens contact hebt gehad met een meubelmaker omdat je een bepaald meubel zoekt, en dan wordt je gebeld met zo'n interview vraag, dan is het al heel wat aannemelijker, toch? Dan past het ook meer. Je kunt een aanbod doen als tijdens het gesprek blijkt dat iemand ergens tegenaan loopt wat je mogelijk al ontwikkeld hebt. Als je dat nog niet hebt, dan kun je dus geen aanbod doen want je hebt nog geen passende dienst of product. Maar je hebt dan wel uit de eerste hand informatie over hoe zo'n dienst of product er uit zou moeten zien wil het interessant zijn voor je mogelijke klant. Zo wat duidelijker?

Nou, je komt binnen doordat je niet iets komt verkopen maar juist omdat je hulp vraagt bij het ontwikkelen van een dienst, een product of anderszins. Je gaat dus niks verkopen, sterker nog, daar hint je zelf niet aan. Als geïnterviewde interesse heeft dan gaan ze je vragen naar je product. Je wilt inderdaad, dat ben ik eens, voorkomen dat er 'buyers remorse' of aversie ontstaat. Zie zo'n interview gewoon als een interessant gesprek over jouw dienst en een mooie manier om feedback te krijgen, wat het ook is, en laat gebeuren wat er gebeurt. Mocht je geïnterviewde zeggen dat het een verhuld verkoopgesprek is, dan zijn je vragen gericht op verkopen, maar ze moeten gericht zijn op het krijgen van en uitwisselen van informatie. Ontkracht het dan ook meteen en stel ze gerust. Het gaat er dus niet om dat je in zo'n geval kunt zeggen dat 'zij je hebben uitgenodigd' daar zou ik ook kriegelig van worden, het gaat erom dat ze je uitnodigen omdat ze wat jij doet interessant vinden. Mijn ervaring is dat mensen je domweg vragen of je hen een aanbod wilt doen. En dat is natuurlijk wel heel fijn. Hopelijk is het zo wat duidelijker geworden. Wel leuk dat het zoveel losmaakt. Dank voor de reacties.

Oh ja, over je aantekeningen en je doel moet je even goed nadeken zodat je dat duidelijk kunt uitleggen. Ik maak altijd aantekeningen en vertel dat ik ermee wil gaan doen. Verder bied ik altijd aan dat ze de resultaten voorafgaand aan wat ik ermee wil doen, nog mogen doornemen en feedback geven. Pas als de geïnterviewde tevreden is, ga ik het gebruiken, en dat vertel ik dan ook. Dat was ik nog even vergeten te melden ;)

Ah, duidelijk. Nou, stel je wil een bepaalde dienst in de markt zetten, enerzijds kijken of er markt voor is, anderzijds ook meteen je dienst onder de aandacht brengen. Dan zet je een questionaire of interview op en vraagt simpelweg aan geïnteresseerden, bijvoorbeeld via je netwerk, of je met hen een interview kan houden. Tijdens het interview stel je allerhande vragen die jou helpen een (nog) beter product te maken, en je hoort wel aan de antwoorden of je dienst aansluit. Met een paar gerichte vragen kun je uitvragen of zij behoefte zouden hebben aan zo'n dienst en hoe ze dat dan zouden willen. Is het antwoord nee, geen punt, je hebt nog steeds een geweldig marktonderzoek gedaan en je zit in front of mind. Is het ja, dan kun je meteen je aanbod doen. Kans dat dit wordt aangenomen is vele malen hoger dan anders. Ze waren immers als geïnteresseerd. Daarbij is jouw status als kenner ook nog eens toegenomen. Zoals ik al zei, het is even wennen zo'n aanpak maar als je het doet zul je versteld staan van het effect ervan. Helpt dat om het idee beter tot zijn recht te laten komen?

Een interview is gewoon een heel goede manier om bij je potentiële klant in front of mind te komen, je hoeft er geen moeite voor te doen en je bypasses alle gatekeepers. Daarnaast een geweldige manier om ook meteen in depth marktonderzoek te doen. Juist voor behoeften, fase, budget, etc. Als je niet eerder een zo'n interview hield zul je versteld staan van de effecten. Dat wilde ik graag delen.

Je hebt een geweldig idee, een fantastische dienst of een bijzonder product. Maar je raakt het aan de straatstenen niet kwijt. Een goed idee, mooie dienst of product is niet genoeg voor een goede omzet. Daarvoor moet je met je klant in contact komen, en dat vaak het probleem. Hoe krijg je je voet tussen de deur? Hoe kom je voorbij de secretaresse of afdeling inkoop? Je wilt binnenkomen zodat je verbinding kunt maken en een relatie kunt opbouwen. Maar ja, zover kom je niet eens! En hoe weet je eigenlijk dat jouw briljante idee, jouw dienst of product wel gewild is? Dat weet je waarschijnlijk niet! Je vindt het zelf vaak geweldig maar echt weten of er vraag naar is blijft vaak giswerk. De beste, de numero uno, top of the Bill methode is het houden van een interview. Met een interview kom je niet alleen aan tafel bij je ideale klant, je leert meteen waar wel of geen vraag naar is en hoe ze dat formuleren. Wat als je de woorden gebruikt van je klanten, schiet je omzet omhoog! Tijdens het interview, dus terwijl je met je ideale klant aan tafel zit, is er ruimte voor meer. Je kunt spontaan vragen stellen die meer te maken hebben met jou en jouw product of dienst. Je kunt over jouw expertise, idee of product vertellen. En dat niet alleen, je kunt het vertellen aan iemand die geïnteresseerd is. Hij of zij heeft je toch uitgenodigd om langs te komen voor je interview! Dus ben je een meubelmaker, dan maak je een interview over meubels. Over de kleuren die mensen willen, de ideale hoogte en stoffering. Ben je meer van de diensten, dan zet je een interview op over jouw diensten. Stel je bent een makelaar, dan stel je vrGen over wat mensen prettig of onprettig vinden bij makelaars, wat ze vinden van commissies, bonusregelingen, etc. Het maken van een interview zorgt er niet alleen voor dat je bij jouw ideale klant letterlijk binnenkomt. Het zorgt ook voor een verdieping van jouzelf en je expertise omdat je er heel geconcentreerd mee omgaat. Het opzetten van een interview is best lastig. Wat vraag je wel, wat niet? Welke vragen zijn zinvol, welke niet? Geef je niet teveel weg, zeker bij dienstverleners een groot probleem! Stoot je mensen niet tegen het hoofd? Ben je niet te opdringerig of verkoperig? Pfffffff....! Een goed opgezet interview bevat de juiste vragen. En die geven antwoord op jouw meest prangende vragen! Op wat jouw klant wil, hoe ze dat willen en hoe ze dat normaliter krijgen. Zelfs vragen over prijzen kunnen een onderdeel uitmaken van je interview. Het houden van interviews bespaart je ook nog eens heel veel tijd! Natuurlijk kost het maken je tijd. Maar dat is eenmalig! Natuurlijk kost het houden zelf je tijd! Masr wel tijd besteed aan potentiele en geïnteresseerde lead. Heel wat effectiever dan netwerksessies aflopen in de hoop dat je iemand vindt die je dienst of product wil kopen. Netwerken is ook goed, nodig zelfs, en ook leuk. Maar dan wel voor de juiste redenen. In een ander artikel vertel ik je precies hoe je effectief netwerk. Dus, even alles op rij. Wil jij in contact komen met je ideale klant? Wil je weten waar jouw klant behoefte aan heeft? Wil je precies weten wat wel verkoopt en wat niet? Het houden van een interview is een exclusieve én de meest effectieve methode om alles te weten te komen! En met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid heb je dan ook meteen je eerste idee, product of dienst verkocht. Hoe geweldig zou dat zijn?! Het is allemaal mogelijk met een doordacht diepte-interview! Succes! Michael

Dank Norbert, Kan ik wat mee!

Hallo allemaal, Bedankt voor jullie commenteren, leuk om te merken dat het artikel reacties oproept. Dank ook voor jullie lovende woorden. @ Norbert, mooie insteek dat van die andere meningen, ze hoor en leer je nog eens wat. Met betrekking tot P.J.'s reactie, zo had ik hem zelf nog niet gelezen van die marketeer. Je laatste commentaar onderschrijf ik zeker. Eigenlijk gelden deze 3 basisingrediënten voor heel veel dagelijkse zaken, van relaties tot zakendoen en alles er tussenin. Luisteren, nieuwsgierigheid en erkenning doen het altijd goed. @ TwaBla; bedankt en bedankt voor je tip! @ Christine, disasters zat ontketent. :-\ Zoveel zelfs dat ik me er uiteindelijk heel erg in ben gaan verdiepen en mijn ontdekkingen, ervaringen en kennis graag wil delen. Nogmaals dank voor alle reacties, ik zal proberen het volgende artikel weer net zo reactie-ontlokkend te maken. Hartelijke groet, Michael PS: Ja, Walter, dat is me 'ondertussen' bekend, leek me op moment van schrijven wel erg ingewikkeld om uit te leggen ;)

Vliegvissen, leuk om te doen, lekker stappen door de polder, frisse lucht, beweging, ontspanning en … best wel moeilijk. De grote truc is dat (nep)vliegje van een paar gram op 10 of 20 meter afstand in het water te krijgen. Probeer maar eens een klein stukje papier van je af te werpen. Wat dat te maken heeft met communicatie? Weinig, buiten dat je beide het beste ‘live’ oefent. Maar wat ik meemaakte toen ik een cursus ‘werpen’ deed, des te meer. Want aangekomen op de cursuslocatie kreeg ik spontaan een voorbeeld van hoe een paar onhandig gekozen woorden een gesprek kunnen laten escaleren. Met alle stress en irritatie van dien. Onder de deelnemers was een stel dat nog nooit eerder had ge-vliegvist (is dat Nederlands?). Ze hadden een ouderwetse set vlieghengels geërfd. “Wat is dat nou voor iets?” was het eerste commentaar van de instructeur toen zijn blik op de met trots uitgepakte hengels viel. “Die zijn uit een erfenis, weten wij veel, we dachten we gaan het eens proberen.”, reageerde de dame. Doorgaan op het pad van ontkenning. “Ja, maar dat is toch veel te oud, daar kun je echt níks meer mee!”, ging de instructeur onverdroten door. “Nou, toevallig hebben wij een Mercedes uit 1980, en die doet het anders nog perfect, hoor!”. De sfeer begint licht ongemakkelijk aan te voelen. Ik vroeg me af of ik vandaag meer zou leren over het werpen met de vliegvishengel of dat mijn vaardigheden als mediator getest zouden worden. Afkeuring en nader onderzoek. Nadat deze eerste hobbel genomen was, werd de rest van het materiaal aan een nader onderzoek onderworpen. “Oh, wordt het weer zo’n dag?”. De instructeur keek met meewarige, afkeurende blik naar de knoop waarmee ‘ons stel’ de onderlijn aan de bovenlijn had geknoopt. “Oh jee, daar gaan we weer…”, dacht ik nog, terwijl mevrouw de tegenaanval inzette. “Nou moet jij eens goed luisteren, eerst deugen die hengels niet, nou die knoop weer. Als jullie niet vertellen wat er van ons verwacht wordt en zeggen hoe, dan weten wij dat niet, hè!”. Olie op het vuur. De winkeleigenaar kwam erbij. “Luister mevrouwtje…” (Auw, ik kromp al fronsend in elkaar, de frontale aanval anticiperend) “Dat moet u dan wel zeggen, hè!”. “Dat héb ik tóch gezegd toen we de afspraak maakten voor de cursus! Dan verwacht je tóch dat we iets krijgen waarop staat wat we moeten doen!” Het offensief van mevrouw was nu echt geopend. En vooral doorgaan in plaats van luisteren. “Ja, als ik iedere deelnemer een instructie moet gaan meegeven kan ik wel bezig blijven.”, sprak de eigenaar teder. Mevrouw bleek de wijste; “laten we maar gewoon beginnen, anders gaat het helemaal verkeerd hier!”. Een leerzame basis. Hier kwamen een paar mensen om een leuke dag te hebben, licht gespannen omdat ze niet precies wisten wat hen te wachten stond en met een paar simpele onhandig gekozen woorden was die opwinding omgezet in boosheid en weerstand. Een geweldige basis om iets te leren. De toon van de muziek is belangrijk. Hoe anders was de introductie gelopen met een andere opening van de instructeur. “Hee, dat zijn nog eens mooie oude hengels! Super zeg, hoe kom je daaraan?” Blij verrast waarschijnlijk: “Mooi, hè, uit een erfenis.”. “Oh, dat is vervelend, maar fijn dat jullie ze kregen, en ze zien er nog zo mooi uit, daar is de vorige eigenaar wel zuinig op geweest.”. Effect; één hongerige enthousiaste cursist waar alles wat hij te vertellen had als zoete koek was ingegaan. Hoe anders ging de rest van de ochtend. Iedere instructie ging gepaard met commentaar, tegenwerpingen en irritatie over en weer. Luisteren is goud. Een slimme winkeleigenaar had zich geen moment bedacht over de klacht van de uitgebleven instructies. “Nou, daar heeft u wel een punt, ik ga er werk van maken, bedankt!”. Gehoord en gerespecteerd worden, het gevoel een bijdrage te hebben kunnen leveren en blijdschap waren mevrouws deel geworden. Het win-win effect. De winkelier heeft een idee opgedaan voor extra service, met meer klanten als gevolg van de aan zekerheid grenzende positieve mond tot mond reclame, en een blije deelnemer. Een deelnemer die misschien sneller geneigd zou zijn om haar ‘ouwe zooi’ als decoratie aan de muur te hangen en nieuwe hengels, lijnen en molens te kopen. Duidelijk geval van win-win. Onhandige woorden en onbedoelde effecten. Vaak zijn ruzie en onenigheid het gevolg van onhandig gekozen woorden. Een andere aanvliegroute kan veel verschil maken. Het uitspreken van bewondering of dankbaarheid doet wonderen. Je karakter bepaalt hoe je praat. Waarom je dingen zegt op een manier waarvan je ergens wel weet dat ze niet helpen of zelfs tegenwerken. Zoals de instructeur op een gegeven moment zei; “Als ik het niet zou zeggen, dan zou ik het niet goed doen!”. (vertaling …dus ik zeg wat ik zeg, ook al levert me dat weerstand op, ik kan niet anders). Wil je daaruit breken, dan is bewustwording essentieel. Recipe for disaster. Wil je verder komen en meer bereiken, vermijd dan het ‘recipe for disaster’. Hier volgen de 3 basisingrediënten voor een ‘recipe for disaster’: - Een flinke lepel ‘Luister niet naar wat de ander zegt’ Zorg vooral dat je de zorg onder datgene wat gezegd wordt niet hoort zodat je niet weet wat er speelt en niet te weten komt waar iemand zich écht zorgen over maakt. - Aanlengen met ‘Blijf bij je eigen standpunt’ Wees niet nieuwsgierig naar de ideeën van de ander en probeer zeker niet te doorgronden of je mogelijk dezelfde belangen hebt. - Stevig roeren van een handvol ‘Dram vooral je eigen mening door’ Houd geen rekening met de gevoelens, ideeën en beleving van de ander. Als je jouw mening maar hard genoeg doordramt, dan komt ‘ie vanzelf aan. Warme groet, Michael © 2013 Michael Schulze

Dit topic is bedoeld voor discussie over bovenstaand(e) evenement(en).

Bedankt Hans, mooi en zelf lang geleden iets dergelijks meegemaakt. Behoorlijk schrikken was dat toen de 'aap uit de mouw kwam'.

Hallo TwaBla, Wat zou ik iemand aanraden die zijn boodschap graag onder de aandacht brengt in een reeds bestaande gemeenschap? Tja, dat is afhankelijk van de definitie van een reeds bestaande gemeenschap. Is het een besloten club, waar je alleen op uitnodiging naar binnen mag of is het open groep waar je mag delen. Wat zou jij adviseren? Mijn motivatie om op een willekeurig gezelschap af te stappen en daar mijn verhaal af te steken is datgene wat ik heb geleerd en ontdekt, te delen met anderen. Zodat diegenen voor wie dat zinvol is, daar baat bij hebben. Dank voor je vragen.

Hallo John, Fijn dat je het onderwerp leuk vindt. Misschien zijn sommige voorbeelden bij nadere reflectie minder handig. Ga ik mee aan de slag, dank. Het stukje van Duin gaat over de aannames die wij, het publiek, maken dat van Dusschoten prat gaat op zijn kapiteinssterren. De 'koelkast' komt daarom extra vreemd over, juist omdat de aangever al over legerrangen praat. Dat gezegd hebbende, misschien is het iets wat je ligt of niet. Zo heb ik lang geleden wel eens de aanname gemaakt, bij een bandlid die telkens weer te laat kwam op de repetities, dat de brug 'zeker weer open stond?". Waarop hij antwoordde dat hij die middag zijn vader begraven had. Dat was wel pijnlijk en een goede leerzame reflectie voor me. Reacties op vragen of stellingen doen wat met ons. We denken dat dit heel bewust gaat, niets is minder waar. Als iets ons raakt, dan is niet de mentale maar de fysieke veiligheidscheck ons eerste ijkpunt. Veilig of onveilig, vechten of vluchten. Zijn we ons daarvan niet bewust, dan hebben we al gereageerd voor we nagedacht hebben. Dat kan negatief uitpakken. Mogelijk kan ik zoiets volgende keer helderder formuleren. Dank voor je reactie, altijd goed om de grijze cellen te laten reflecteren. :)

Hoi P.J. Humor doet inderdaad veel goeds. En je hebt de 'koe bij horens' dat onze karaktereigenschappen kunnen botsen met nieuwe vaardigheden aanleren. Vooral als die wat in de non-confortzone teweegbrengen. Vooronderzoek, beslagen ten ijs, dialoog en kansen, zaken waar ik me in kan vinden. Bedankt voor je reactie.

Veel ruzies en gedoe wordt veroorzaakt door aannames. En aannames doen we dan ook voortdurend de hele dag door. De oplossing ligt voor de hand. Geen aannames doen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want aannames heb je nodig in het dagelijkse (sociale) verkeer. Onze aannames prikkelen ons voortdurend om iets te zeggen of te doen. Loop je naar je fiets, zegt Martine; “Hé, ga je fietsen?” terwijl je alleen maar even ging kijken of je fietssleuteltje nog in het slot zat. Ach, niks aan de hand natuurlijk en volkomen logisch om te doen. Humor is vaak gebaseerd op aannames. Ik herinner me een hilarische sketch “Soldaat op wacht’ van André van Duin. Van Dusschoten, in legeruniform met 3 sterren op z’n kraag roept; “1 ster is een 2e luitenant, 2 sterren is een 1e luitenant, 3 sterren is een..” “Hele goeie koelkast!” zegt van Duin. Ok, ik geef toe ik ben een van Duin fan, briljant vond ik ‘m. We kunnen niet zonder aannames. Zonder aannames zou ons hele sociale stelsel in de soep lopen. Denk aan ongeschudde handen, elkaar als vanzelf even aankijken in het verkeer om te zien wat de ander gaat doen, ga zo maar door. Dus is het nodig dat we ermee doorgaan. Er zijn ook situaties waarin aannames je danig in de weg kunnen zitten. Situaties van spanning, stress of angst. Bij ruzies, onenigheid of onderhuidse wrevel. Van die situaties waarin je denkt “Hij zal wel dat van me denken.”, “Dat wil ze toch niet!” of “Jan was te laat, let op, de brug stond open, wat ik je brom.” Nou, ga met die mindset maar eens een zinvol gesprek over Jan’s verlate komst aan. Veel succes! Zinvolle gesprekken zijn ten dode opgeschreven met aannames. Aannames maken niet alleen dat je oordeelt en spanning voelt. Ze zorgen ook onbewust voor onvrede en stress, zowel bij de ‘hebber’ als de ‘ontvanger’. Gelukkig is er een simpel middel tegen aannames. En dat middel heet ‘een vraag’. Maar voordat je lukraak overal en nergens vragen over gaat stellen, wat op zijn beurt ook weer tot irritatie kan leiden, is het belangrijk om te zien wanneer het vragentijd is en wanneer een aanname op zijn plaats is. Weten wanneer je een vraag stelt en wanneer niet, doet wonderen. Allereerst is het belangrijk dat je weet of je in een potentiële negatieve modus kunt raken. Is dat het geval, dan rinkelt het eerste belletje. Verder is het belangrijk dat je goed onderscheid maakt tussen wat jij vindt en wat de feiten zijn. Heb je door dat het gaat om wat jij vindt? Tweede belletje dus vraagtijd! En dan komt het pièce de resistance, de vraag stellen. Om een vraag te stellen die ook ergens toe leidt is het belangrijk dat je goed luistert naar de ander. Wat zegt hij of zij eigenlijk (écht)? Wat is (écht) belangrijk voor de ander? Heb je dat door, mix die kennis dan met wat nieuwsgierigheid. Het antwoord nodigt uit om in je valkuil te stappen. Zodra je jouw nieuwsgierige vraag hebt gesteld krijg je een antwoord. Onwillekeurig zal die rechtstreeks naar je limbisch systeem een signaal zenden met de vraag tot een reactie. “Ga je vechten of vluchten?”, vraagt je limbisch systeem. En voor je het weet ben je in de valkuil gestapt waarin je direct je mening geeft en is je winst verdampt. Waar aannames de discussie afremmen, zorgen vragen voor openingen. Stelling nemen, aannames en stevige uitspraken zorgen voor weerstand. Vragen stellen zorgt voor verbinding en opent de weg naar samenwerking, verder komen en meer bereiken. Met vragen bereik je meer. Je bereikt niet alleen meer, je bent ook meer onstpannen en dat straal je uit. Wil jij ook van een onrustige, misschien zelfs vijandige, situatie een zinvol samenzijn maken? Dan stel ik jou de vraag; “Wie ga jij komende week een vraag stellen?” Warme groet, Michael

Dit topic is bedoeld voor discussie over bovenstaand(e) evenement(en).

Dit topic is bedoeld voor discussie over bovenstaand(e) evenement(en).

Dit topic is bedoeld voor discussie over bovenstaand(e) evenement(en).