geheugensteun

Nergens lees ik hoe die anderen dat "dolgraag" vervolgens handen en voeten geven. Het voelt voor mij alsof je dit avontuur gestart bent zonder goede afspraken te maken over eenieders inbreng en aandeel. Wat is trouwens je relatie met die anderen, gaat het om familie, vrienden of zakelijke contacten? Eentje is een familielid, de ander is de vriend van mijn familielid. De inbreng van de heren heb ik eigenlijk niet nodig, ik kan het allemaal zelf doen. Afspraken probeer ik te maken, concreet op papier, maar de heren komen niet verder dan vaag mompelen 'ander keertje' of 'we zien wel'. Dat vraag ik me nu dus ook af, de heren trachten mij het idee te geven dat ik ze nodig heb, waarvoor precies? dat weet ik niet. Tot nu toe alleen maar hoofdpijn en een struikelblok als ik nieuwtjes wil implenteren Op basis van de persoonlijkheid van de heren denk ik dat dit welzeker in een drama uitloopt. Maar goed, van fouten leer je. Bedankt voor de reacties, nu weet ik wel wat voor richting ik op wil.

Beste higherlevel, Ik bezit de technische kennis om een IT-gerelateerd product zuiniger, sneller en voor 40% goedkoper aan te kunnen bieden in een B2B-environment. Verder heb ik in het verleden IBMS gestudeerd en weet het een en ander af van ondernemen. Nu zijn er twee personen die dolgraag mee willen doen maar voel ik me bedrogen omdat ze zich niet willen inschrijven in de KvK als VoF. Ik ben dus een eenmanszaak gestart maar ze verwachten wel dat de winst door drie(33%) gedeeld wordt. Ik vind dit een foute start, zeker omdat ik ruw ben behandeld voor het initieren van acties. Ik ben 4 dagen in de week bezig met het onderzoeken en uitlijnen van de businessplan en de heren hebben er alleen zondagmiddag voor over. Verder hebben ze geen cent geinvesteerd en ben ik de enige die alles moet aanschaffen. Sterker nog, de heren zijn niet bereid zaken te bespreken in mijn huis maar moet ik zelf naar hun toe. --- Wat vindt higherlevel hier van? Ik investeer veel tijd en geld, ben juridisch aansprakelijk en dan wordt je afgeblaft omdat je acties onderneemt en het niet hebt 'besproken'. Dat staat gelijk aan vrijwillig een lijntje aan m'n nek hangen en mijn bordje voor hete lucht delen. De slappe monoloog eindigde met ''ik hoop dat je je lesje hebt geleerd''. Wat ik eerst zag als een bron van advies en inspiratie voelt nu aan als een blokkade aan en tart mijn geduld met de heren. Hoe kan ik de contact professioneel verbreken zonder dat het uitloopt op een emotionele drama volgestopt met drogredenen?