kuifje

50 minuten geleden, herman van der helm zei:

Laat je eens bijpraten door mensen bij de NOVU.

Patent aanvragen, verkrijgen en verdedigen is geen sinecure en vaak een kostbaar grapje als het een wereldwijd verhaal wordt. Zelf heb ik de ervaring dat een patent niet altijd nodig is. Als het product veel specifieke gebruikersuitleg nodig heeft, is de 20jarige patentbescherming vaak te kort of dus daardoor onnodig.

Een noodzakelijke CE procedure doet vaak ook veel namakers de moed in de schoenen zakken.

Natuurlijk moet je kiezen hoe je optimaal je product beschermt tegen namakers, en dat kan voor de een een patent zijn en voor de ander een CE of geheimhouding of een merk.

Maar voor een technisch product gaat er, qua kwaliteit, weinig boven een patent: een door de overheid gegarandeerd (!!!) monopolie(!!!), wat wil je nog meer.

Het enige nadeel aan een patent is dat het best wel wat geld kost. Maar dat moet je natuurlijk zelf afwegen of je dat over hebt voor een monopolie.

En wereldwijd.... dat is extreem zelden nodig. Met een 4-6 tal goedgekozen landen kom je in de praktijk een heel eind (en sowieso: het ligt er natuurlijk aan waar je markt ligt).

50 minuten geleden, herman van der helm zei:

Veel adviseurs denken in grotere te verkopen aantallen als de capaciteit van de uitvinder/handelaar. Een heel belangrijke vraag bij een patentaanvraag is hoe je het vermarkten ziet. Ben je erzelf toe in staat of heb je geen lange adem. Ga je het in licentie geven, heb je dan al een markt die het gekocht heeft, anders zijn er weinig marktpartijen in geïnteresseerd.

Uiteindelijk komt het allemaal neer op de vraag: denkt de ondernemer MET een patent (of met een andere vorm van bescherming) meer te verdienen dan zonder patent, en hoeveel meer? En dan weet je vanzelf of de kosten van een octrooiaanvraag (of andere vorm van bescherming) te verantwoorden zijn.

Een adviseur (octrooigemachtigde) kan inderdaad de aantallen niet inschatten, en dat is ook zijn rol niet. Die info zou de ondernemer moeten hebben (ik durf zelf te stellen: als de ondernemer daar geen flauw idee van heeft, dan is hij te vroeg om bescherming aan te vragen).

Dat vermarkten is inderdaad de sleutel. Mijn mantra is eigenlijk altijd: een patent is een instrument in een businessplan. Je moet eerst een businessplan (in je hoofd) hebben MET bescherming en een businessplan ZONDER bescherming, en dan kun je inschatten of het een geschikt instrument voor jou is.

14 uur geleden, Gemeas Patents zei:

Een octrooiaanvraag mag je zelf opstellen en indienen. Kortom, gelijk met het merkenrecht mag je alles zelf doen.

Zelf ben ik octrooigemachtigde en stel dergelijke aanvragen op voor anderen. Het is nogal een technisch en tegelijkertijd juridisch document.

Het mag, inderdaad, maar het is heel onverstandig. Je mag ook je eigen blindedarm verwijderen, toch zal niemand dat overwegen.

Ik heb nog NOOIT een octrooiaanvraag gezien die door een niet-deskundige is opgesteld die goed was. En dat ligt vooral aan het feit dat een octrooi aan een heel aantal juridische eisen moet voldoen. Dat lukt je niet, tenzij je daar een specifieke opleiding voor gehad hebt.

Als je een octrooi overweegt (en ik weet echt niet of dat het beste voor jou is, en of het zelfs maar mogelijk is) zul je bij een octrooigemachtigde langs moeten. Die ziet in 10 minuten of het iets is wat onder het octrooirecht valt of niet.

Die architect die bedoelt het ongetwijfeld goed, en die heeft inderdaad gelijk dat ALS het octrooieerbaar is en je maakt het openbaar, dat het dan niet meer octrooieerbaar is, maar die kan niet beoordelen of een octrooi uberhaupt mogelijk zou zijn (daar is de octrooigemachtigde voor) en of het verstandig is ( dat is een zakelijke keuze die je zelf als ondernemer moet maken).

1 uur terug, bbosss zei:

 

Als ik het zo lees, dan zou een goed merkenbureau / goede jurist geen weggegooid geld zijn. Aan welke bedragen moet ik dan denken? €500,- bovenop de kosten voor een aanvraag bij het BOIP zou ik bijvoorbeeld geen probleem vinden.

 

Waar ik wel huiverig voor ben, is dan een merkenbureau er met jouw idee / merk vandoor gaat. Lijkt erg vergezocht natuurlijk, maar helaas is dit mij eerder overkomen met een softwarebedrijf die voor mijn idee een website zou bouwen met een specifieke vergelijkingstool voor die markt. Nooit aan gedacht een NDA op te stellen, want je verwacht niet dat een potentiële partner je op die manier een oor aan naait, maar toch is het gebeurd.

 

Hoe reëel is die kans bij een merkenbureau / jurist? Werken die met NDA‘S, is er een keurmerk of bepaalde regelgeving waar ze aan moeten voldoen? Hoe weet ik of ik te maken heb met een betrouwbare en integere partij?

Ik weet niet precies hoe het bij merkenbureaus zit, maar als ik als octrooigemachtigde er met een idee van mijn klant vandoor zou gaan, raak ik mijn bevoegdheid om mijn werk uit te voeren kwijt en kan ik voor de rechter eindigen. Dat risico gaan ze nooit nemen. Daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Ik denk niet dat ze met NDA's werken: teveel gedoe.

Het lijkt me dat 500€ wel moet lukken, maar je zult misschien wel een paar offertes moeten vragen, en ook navragen dat je betaalt voor de ondersteuning die je wenst, en niet meer dan dat.

1 uur terug, Hans van den Bergh zei:

Mijn ervaring is dat Benelux Bureua voor de Intellectuele Eigendom de aanvraag ook nog controleert of het merk niet te generiek is en dus onder het merktecht te beschermen valt. Bureaus zijn er ook, maar dat soms agentschappen die er gewoon 'tussen zitten' met een stukje service of er op jouw merk geen mogelijke inbreuk wordt gedaan. Dat betekent dan extra geld uitgeven voor dingen die iedereen met een beetje gezond verstand via de website van BBIE en zoekmachines gewoon zelf kan uitzoeken en bewaken.

Ik zit zelf in een andere tak van intellectuele eigendom, dus ik weet er wel iets vanaf, maar niet genoeg.

Het BOIP moet wettelijk een aantal dingen controleren (onder andere of het niet te beschrijvend is, zoals Hans zegt), maar het probleem is dat als ze besluiten dat ze het merk niet kunnen registreren, dat je dan je geld al kwijt bent en een nieuwe aanvraag moet doen (en ervoor betalen).

Bovendien spelen er nog een aantal andere dingen, zoals beeldmerk of woordmerk (of gemengd), kleuren of niet, etc.

Als je een merkenbureau raadpleegt, kunnen zij je correct voorlichten welke manier van aanvragen voor jou het beste is, welke keuzes te maken met betrekking tot categorieën, en kunnen zij je waarschuwen dat je gewenste merk een grote kans heeft afgewezen te worden en hoe je dat kunt voorkomen.

Tenzij je weet wat je doet (supermoeilijk is het niet om de basics te begrijpen, maar nu ook niet zo makkelijk dat iedereen het in een half uurtje kan) is het dus best te overwegen een merkenjurist/merkengemachtigde in te schakelen.

Die leveren best wel toegevoegde waarde, vooral op het gebied van dure fouten voorkomen, niet alleen om te kijken of er inbreuk is. Maar uiteindelijk is het je eigen keuze of je de extra kosten van een specialist wilt betalen. Wel is het zo dat er grote prijsverschillen tussen de diverse bureaus zitten.  Vraag dus een paar offertes en ga niet zomaar met de eerste de beste in zee, en vraag vooral wat je voor die offerte krijgt (en of dat past met wat je wilt).

1 uur geleden, Ron van der Kolk zei:

Heeft te maken met de Nederlandse Wet DBA. Daar zijn meer mouwen aan te passen, maar in opdrachten van steeds meer opdrachtgevers staat letterlijk dat de opdracht niet door ZZP'ers mag worden uitgevoerd. 

 

Vanwege genoemde wet moet de opdrachtgever dat juist wel beoordelen. Daarnaast mag de Belastingdienst ook beoordelen en daarop handhaven. Als ze zelf ook nog eens opdrachtgever zijn voor interim klussen willen ze graag het goede voorbeeld geven. 

Bedankt voor de uitleg.

Ik kan nergens die wettekst vinden, maar gezien de toelichting dat de essentie is dat opdrachtgever en opdrachtnemer afspraken maken, met name over een gezagsverhouding, lijkt me dat een 'heiliger dan de paus' houding van de opdrachtgever.

De topicstarter schrijft letterlijk 'Omdat ik niet voor een baas wil werken en dus onafhankelijk wil blijven'. Dan is het van zijn kant duidelijk, en moet het alleen nog even met de opdrachtgever vastgelegd worden.

De wet DBA biedt daartoe expliciet de mogelijkheid, dus vanwaar de nervositeit bij de opdrachtgevers? Lijkt niet logisch, zeker niet in deze tijd van personeelsgebrek.

Als de overeenkomst met een rechtspersoon, niet een natuurlijke persoon, is, en als er dan ook nog in het contract staat dat er geen gezagsverhouding is, dan is er toch geen vuiltje aan de lucht?

Dan zal het knap lastig worden voor een externe partij, ook de BD, om een gezagsverhouding aan te tonen.

2 uur geleden, Ron van der Kolk zei:

Deze organisaties zetten nog steeds opdrachten uit, maar staan inderdaad vaak geen ZZP'ers meer toe en willen vaak alleen medewerkers van leveranciers.

Misschien denk ik teveel vanuit een Belgische context, maar ik snap dit niet.

Een zzp-er die vanuit een (zijn eigen) BV werkt is toch ook een medewerker van een leverancier?

De BV is de leverancier, en de zzp-er/DGA is de medewerker van die leverancier. 

Het lijkt me niet aan de opdrachtgever om de contractuele relatie tussen de opdrachtnemer en de ingezette persoon te beoordelen, dus om zich te bemoeien met de interne werking van de opdrachtnemer.

Ik heb gelijkaardige problemen in het verleden wel gehad.

Google past inderdaad soms zijn algoritme aan om (volgens hen) relevantere resultaten aan de zoekers te kunnen presenteren. Of dat inderdaad zo is, laten we maar even in het midden.

Soms scoor je slechter na zo'n aanpassing, (maar soms ook beter), en je hebt eigenlijk geen idee waarom.

Het enige dat erop zit is om gewoon terug te gaan naar de basics van SEO: relevante content leveren (wel, wat volgens Google relevant is, natuurlijk) voor de betreffende zoekopdracht.

Ik ben zeker geen SEO expert (maar ben er wel mee bezig geweest), maar ik heb even je 'tiller' site bekeken.

Die lijkt me, grosso modo, correct om een fatsoenlijke ranking te behalen, maar in combinatie met je opmerking dat  je vooral gevonden werd/wordt op mensen die problemen googlen, heb ik wel de indruk dat je in de text relatief weinig op die problemen focust. Ik kan me voorstellen dat als je de problemen (in bewoordingen die je klanten ook gebruiken) wat nauwkeuriger en vaker benoemt, dat je hoger scoort voor die zoekopdrachten van je klanten.

En kleine aanpassingen kunnen grote gevolgen hebben. Het kan zomaar zijn dat jij maar een klein beetje slechter scoort dan anderen, maar dat dat kleine beetje een hoop plaatsen in de ranking vertegenwoordigt.

3 minuten geleden, UwJurist zei:

 

Nee, het doelt niet op concurrenten van de opdrachtgever!

Het doelt op een deel van de klanten van de opdrachtgever.  Namelijk:  die klanten waarvoor je gewerkt hebt via de opdrachtgever die actief zijn op hetzelfde werkgebied als de opdrachtgever.

Er mag dus niet in die vijver gevist worden. Logisch beding

Ik wil nu niet in een welles-nietes discussie verzanden, maar die vijver is ongeveer leeg.

Bijvoorbeeld: De opdrachtgever is een detacheerder van IT-ers, de klanten zijn organisaties die IT-ers nodig hebben, TS ('uitvoerende partij') is een IT-er.

De vijver bestaat dan uit organisaties waar de IT-er gewerkt namens de detacheerder EN die tevens zelf detacheerder zijn van IT-ers ('die actief zijn op hetzelfde werkgebied als de opdrachtgever'). Dat zullen er niet veel zijn. Hoogstens toevallig bij uitzondering eens een keer eentje.

Het zal niet de bedoeling geweest zijn om het zo te formuleren, maar zo staat het er wel.

Ik lees het als iets onbegrijpelijks.

'cliënten waarvoor zij werkzaamheden heeft uitgevoerd in opdracht van de contractpartij' zijn de clienten waar jij gewerkt hebt namens de opdrachtgever.

' en die actief zijn op hetzelfde werkgebied als de contractpartij' zijn de concurrenten van je opdrachtgever.

Volgens mij staat er dus: je mag niet niet werken voor cliënten van je opdrachtgever waar je in het verleden neergezet bent en die tevens concurrent van je opdrachtgever zijn.

Dit is volledig onlogisch, want dat zullen er niet veel zijn, maar zo staat het er in normaal Nederlands.

Ik ben maar een amateurjurist, maar volgens mij is dit koeterwaals.

18 uur geleden, Tegemoetkoming zei:

Op 10-11 stuurt het het Bedrijf ons onderstaand bericht dat hij het heeft opgelost door een ander onderdeel te monteren van een door een ander bedrijf geleverd.

 

Goedemorgen,

 

Ik heb de oplossing al gevonden. Ik heb op bij een ander bedrijf een ander onderdeel gekocht voor de camera.

Daarna werkte het direct en de foutcodes kon ik wissen en blijven weg. Ik heb het onderdeel gelijk ingebouwd en de klant is nu weg.

Ben ik nu de enige die hier over valt, of begrijp ik het verkeerd? Als je klant een ander onderdeel besteld heeft (bij een ander bedrijf of bij jou, dat maakt niet uit) en toen de camera wel kon repareren, dat lijkt het mij dat hij in eerste instantie het verkeerde onderdeel besteld heeft bij jou. 

Dat is natuurlijk niet leuk voor hem, maar daar kun jij niets aan doen (tenzij jij natuurlijk iets anders hebt geleverd dan hij besteld heeft)

17 minuten geleden, Joost Rietveld zei:

Uitgangspunt is de noodzaak voor, in dit geval, de werkgever voor deze kosten. Zakelijk gezien, is die er niet. Als de werknemer om privé redenen in het buitenland gaat wonen, is de werkgever niet gehouden om de kosten tussen Nederland en dat buitenland te vergoeden, tenzij de werknemer om zakelijke redenen in Nederland moet zijn (andersom dus). 

Jij weet er ongetwijfeld meer van dan ik, maar toch de volgende opmerkingen:

'Niet gehouden' wil ik wel geloven,  maar dat sluit niet uit dat de werkgever dat om zakelijke redenen (goede werknemer die ze graag willen houden) wel doet terwijl het wettelijk niet strict genomen hoeft.

En ja, de werknemer moet blijkbaar wel om zakelijke redenen in Nederland zijn.  Hij zegt het zelf: 'Als engineer is het praktisch voor mij om veel op kantoor te zijn.'

Als de werknemer vanaf den beginne al ver weg woonde (of dat nu binnenland of buitenland is) mag de werkgever toch ook reiskosten vergoeden? Waarom dan niet als de woonsituatie van de werknemer, buiten de invloedssfeer van de werkgever, op een gegeven moment verandert?

Maar kan TS niet stellen tegenover zijn holding (waarmee hij een arbeidcontract heeft) : Om prive-redenen doe  ik mijn werkzaamheden het komende jaar grotendeels online vanuit land X. Ik zal 1 keer per maand in NL zijn. Als jullie willen dat dat vaker is, zul je de vluchten moeten betalen.

De holding zegt natuurlijk ja, en deelt dat vervolgens aan de werkmaatschappij mee, en samen regelen ze wie de kosten betaalt.

Het feit dat TS een tijdje hoofdzakelijk in het buitenland zit is zijn privekeuze (of misschien wel geen keuze, bijvoorbeeld een zeldzame medische behandeling), hoe de holding en de werkmij met dat vaststaande feit omgaan en de gevolgen proberen te beperken, is hun zakelijke keuze.

In mijn beleving (je vraagt om feedback en hier is de mijne) los je een probleem op dat er niet is.

We hebben het hier over volwassen mensen die heel goed hun eigen keuzes kunnen maken, en het slapen achterin de zaal is misschien wel hun bedoeling. Zij zien dat niet als probleem.  Ze zijn waarschijnlijk blij dat ze eens uit hun dagelijkse sleur zijn.  De organisator zie dat ook niet als probleem (wat een deelnemer doet nadat hij heeft ingeschreven en betaald zal hen worst wezen).

Dus welk probleem, van wie, los je op?

Ik heb zelf ook best mijn deel conferenties, congressen, symposia en beurzen gedaan. Als jonge persoon ga je daar naartoe omdat je baas dat nuttig vind, en zelf vind je de professionele, maar vooral de sociale contacten, het meest interessant. En als die sociale contacten zo interessant waren dat je de volgende dag niet helemaal fit bent en een beetje moe bent, well, so be it. Dat nachtje uit in San Francisco heb je dan toch maar lekker gehad.

Naarmate je ouder wordt/meer controle over je eigen carrière krijgt ga je natuurlijk meer en meer omdat het interessant is (of lijkt, dat kan soms donders tegenvallen, en daar helpt dan geen audio course aan). En zelfs als het gemiddeld interessant is, dan zijn er presentaties waarvan het onderwerp je niet interesseert, of waarvan de presentator echt enorm saai is. En dan ga je een beetje rusten, netwerken, of emails bijwerken. Maar dat wil zeker niet zeggen dat je een probleem hebt dat opgelost moet worden door een audio course. 

Eerlijk: Ik zie het probleem niet, en daarom ook geen klanten die willen betalen om dat probleem opgelost te zien.

Tja, wat kun je het best doen, dat ligt eraan wat je zelf wilt, en hoeveel geld je wilt investeren

Je hebt, neem ik aan, die PCT aanvraag destijds met een reden opgestart: Die reden zal zijn geweest (waarschijnlijk): de aanvraag verkopen, of zelf het product commercialiseren. Welk van beide is het? Als het de eerste is, dan heb ik de indruk dat je wel niet heel erg actief de boer op bent gegaan tot nu toe door 5 maanden te wachten op een lauwwarm contact, dus dan zou ik zeggen: begin snel met meer potentiele kopers te benaderen.

30 maanden na de eerste indiening van de eerste octrooiaanvraag moet je in de PCT procedure de landen kiezen waarin je de procedure wilt voortzetten. Dan komen de serieuze kosten. Dat heeft, verwacht ik, je octrooiemachtigde je toen bij indiening duidelijk gemaakt.

Dus als je wilt verkopen kun je dat het beste voor die tijd doen. De klok tikt dus.

NDA lijkt me niet zo relevant, je bent immers gedekt door de octrooiaanvraag. Jij hebt dus de troefkaarten in handen. Zij kunnen het idee niet overnemen zolang jij een patent (-aanvraag) hebt lopen in de landen die hen interesseren. En 18 maanden na de eerste indiening is/wordt de aanvraag toch gepubliceerd, dus de info ligt dan toch open en bloot op tafel en iedereen kan die lezen. Dus al had je een NDA, op het moment van die 18 maanden heeft die geen nut meer.

Normaal gesproken is het niet makkelijk een patent te verkopen. Dat is veel en hard werk. Jij zit in het betreffende technische gebied (mag ik aannemen) dus jij zou beter dan wij op de hoogte moeten zijn van de partijen die eventueel geinteresseerd zouden kunnen zijn. Marktplaatsen voor octrooien... ach, er zijn/waren er wel een paar, maar ik zou daar nu niet direct op hopen, ik heb er nooit iets goeds uit zien komen, al zal er vast wel ergens een succesverhaal te vinden zijn. (zie het namelijk eens andersom: Zou jij zomaar je portemonnee opentrekken voor een octrooi dat ergens op een marktplaats wordt aangeboden?)

Ik heb de indruk dat de vraag van TS gaat over welke entiteit tot geheimhouding verplicht is, de holding of de werkmij.  (Dus welke entiteit in de NDA genoemd staat )

Wie er dan tekent namens die entiteit is iets anders. Dat zal natuurlijk 'iemand' moeten zijn die die entititeit kan binden, en dat zou best de holding kunnen zijn als het de werkmij is.

Ik twijfel er sowieso wel aan of, als een van beide, de holding of de werkmij, genoemd staat in de NDA als partij die zich tot geheimhouding verbindt, de andere van (holding of werkmij) daar dan wel aan gebonden is. 

En dan is er ook nog de persoon JCVJCV zelf, die misschien wel geen werknemer is van een van beide, en die zomaar eens persoonlijk ook niet gebonden zou kunnen zijn tot geheimhouding... (maar dat is het probleem van de tegenpartij, moet die zijn NDA's maar goed opstellen)

Als er een modelbescherming (wat jij een designregistratie noemt, denk ik) op zit IN DE LANDEN WAAR JE HET WILT VERKOPEN, dan pleeg je inbreuk.

EAN nummers staan daar volledig los van.

Eigen merk: ook volledig relevant: als het product er gelijkaardig genoeg uitziet dat er verwarring bij de consument kan ontstaan (en dat zal wel als het een replica is) dan mag het niet.

En een andere partij die wel zijn kans waagt: is ook volledig irrelevant.

Het kan best dat het model ongeldig is/verklaard kan worden, maar dat is een redelijk serieuze (dure) klus om daar zekerheid over te krijgen.

Nou ik zie wel degelijk een begrippenlijst (artikel 12) en daar staat:

Schriftelijk: naast papieren geschriften ook e-mail en communicatie per fax,mits de identiteit van de afzender en de integriteit van het bericht voldoende vaststaat.

Er gaan toch wel een paar alarmbelletjes rinkelen bij mij.

Aandeelhouders krijgen een vergoeding voor het geinvesteerde kapitaal via dividenden en/of waardestijgingen.

Werknemers/medewerkers/consultants/managers/bedrijfsleiders/free-lancers krijgen betaald voor het werk (als uren, of als prestatie, of als vast bedrag) dat zij bijdragen.

Aandeelhouder worden/zijn heeft dus niets te maken met de rol die je in het bedrijf speelt. Je kunt best aandeelhouder zijn van bedrijf A en bedrijfsleider van bedrijf B. Je kunt ook best aandeelhouder van het bedrijf worden zonder enige beleidsrol.  (Natuurlijk zijn er constructies denkbaar waarin een deel van je prestatie beloond wordt in aandelen ipv in geld, maar dat is eigenlijk niet heel relevant.)

Natuurlijk kun je niet tegelijkertijd productie draaien (en daar geld mee verdienen) en beleid of management doen (met slechts een symbolische betaling).

Als je een normale prijs moet betalen voor die 10% aandelen, dan moet daar niet de (expliciete of impliciete) verplichting aan vast zitten om management te doen. Daar zou je apart voor vergoed moeten worden, zeker als je maar 10% hebt (als je 90% of 100% hebt is het een vestzak-broekzak verhaal). Anders zou je gratis werken: dat 10% aandeelhouderschap heb je immers al betaald.

Als je natuurlijk de aandelen tegen een vriendenprijsje krijgt, ligt dat anders.

Het lijkt me dat de huidige eigenaar voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten, en dat je het risico loopt misbruikt te worden. Immers: jij gaat 100% van je tijd geven en plukt maar 10% van de vruchten daarvan.

Let er ook op: als minderheidsaandeelhouder in het algemeen heb je niet veel te zeggen. Als de 90% aandeelhouder besluit dat het management dat door hem, al is het maar 1 dag in de maand, gevoerd wordt, zoveel vergoed moet worden dat de winst van het bedrijf aan het eind van het jaar bijna nul is, dan heb je als minderheidsaandeelhouder het nakijken: geen winst = geen dividend en geen waardegroei van je aandelen.

Wat je ook doet: je moet afzonderlijk een correcte vergoeding  krijgen voor 1) je tijd/inspanningen/resultaten (of dat nu als beleidsmedewerken/manager of productiemedewerker is) en 2) Je financiële inbreng als aandeelhouder.  Wat voor jou 'correct' is moet je zelf bepalen.

Er gaat best wel wat tijd zitten in het opzetten/instellen van een goede campagne, en dan wat tweaken om hem te optimaliseren, maar daarna?.... tenzij zaken sensationeel veranderen is er niet veel nodig (een beetje in de gaten houden OF er zaken veranderen (gedrag van concurrenten, de manier waarop Google je presenteert), maar verder niet.)

Als ik een bureau zou inschakelen zou ik een flinke opzetkost verwachten, dan nog 2-3maanden een matige kost, en daarna weinig per maand. Een bureau met een vaste kost per maand vind ik bij voorbaat al vreemd. (Natuurlijk, als je iedere twee maanden een nieuwe campagne lanceert, dan wordt het een ander verhaal.)

Of die 120€ hoog is of niet is moeilijk te zeggen, maar wel te hoog voor het advertentiebudget van 30€. Dan kun je misschien beter zelf die 150€ in Adwords smijten met een niet professioneel opgezette/beheerde campagne, daar krijg je dan waarschijnlijk meer resultaat uit.

'Volgens de faq van Disney kom je niet in aanmerking voor een licentie als je hem voor zakelijke doeleinden wil gaan gebruiken.'

Dat lijkt me sterk, want er zijn zovelen die (legaal) producten met disneyfiguurtjes erop maken, die zullen ook een licentie gekocht hebben.

Ik kan trouwens dat ook niet vinden, waar heb je dat gelezen?

2 minuten geleden, Hans van den Bergh zei:

Die je mijns inziens maar beter als leergeld kunt beschouwen...

 

Rationeel kan Vraagsteller weinig met deze mening, maar het geeft inderdaad een gevoel van onrechtvaardigheid. Je zou zomaar kunnen vermoeden dat de ouder hier bewust heeft gehandeld omdat er een maas in het proces van Vraagsteller zit...

 

Dat laatste denk ik niet.

Ik bedoelde alleen: Ik zou mijn 11-jarige dochter nu niet complementeren met 'dat heb je knap voor jezelf geregeld' in deze situatie, omdat ze nu eenmaal wel een dienst heeft afgenomen zonder te betalen. Dat het niet opeisbaar is voor de vraagsteller doet daar niet aan af, het is maatschappelijk niet OK (vind ik) om iets te doen en dan tegen de ander te zeggen: 'je kunt me niks maken, lekker puh, had je je processen maar beter in orde moeten hebben'

En de dochter heeft bewust een verkeerd telefoonnummer opgegeven. Een 11-jarige heeft het correcte tel-nr van haar ouders echt wel. Dat is ook al niet lovenswaardig.

[Overigens vind ik het ook zorgelijk/bijzonder/opmerkelijk dat een 11-jarige zich blijkbaar zodanig zorgen maakt om haar schoolprestatie's dat ze denkt bijles nodig te hebben, op die leeftijd al, en dan ook nog eens al frauderend, en zonder overleg met de ouders en school. Drie rode vlaggen]

Maar we dwalen af want dit is een ondernemersforum en geen opvoedingsforum

4 minuten geleden, StevenK zei:

Overigens vind ik het vanuit de ouders redelijk onbegrijpelijk, maar ik ken natuurlijk ook niet alle omstandigheden. Het is toch gaaf dat een blaag van 11 dit zelf regelt? Liever dat dan stiekem frites kopen.

Ik wou ook al iets in die trant antwoorden. Enerzijds is het lovenswaardig dat die dochter zo voortvarend en zelfstandig te werk gaat.

Anderzijds... er is wel echte schade ontstaan, dus vind ik het netto onder de streep toch nog wel een af te keuren actie.

Misschien kun je nog iets bereiken (maar dat zal UwJurist wel beter kunnen beoordelen) door te stellen dat  de ouders ook wel een zeker risico hebben genomen (en dus deels aansprakelijk zijn voor de kosten) door een 11-jarige de gelegenheid te bieden urenlang online bijles te volgen.

Het lijkt me dat van een ouder van een 11-jarige een zodanig toezicht op online activiteiten van zijn kind mag worden verwacht dat de ouder deze (blijkbaar onwenselijke) situatie na 10 of 15 minuten in de gaten zou hebben en had kunnen ingrijpen en dus de schade had kunnen beperken.

Maar uiteindelijk zal het om tientjeswerk gaan, schat ik zo in, dus waarschijnlijk niet de moeite om er achteraan te gaan.

Wat wil je precies: Het betreffende product verkopen aan klanten, of alsnog zelf een patent nemen?

Het tweede zal niet gaan, omdat het reeds openbaar is (als het product wat volgens jou reeds 'gelanceerd' is inderdaad hetzelfde is als jouw uitvinding. Overigens lijkt me dat erg toevallig, dat iemand anders net toevallig hetzelfde product op de markt brengt als wat jij in je hoofd hebt)

Het eerste zal misschien wel gaan maar zou bestudeerd moeten worden. Je zegt 'er zit patent op'. Hoe weet je dat, of is dat maar een aanname? Het kan best zijn dat jouw product net anders is dan het andere waardoor het niet onder dat andere patent valt. Het kan ook best zijn dat dat patent slechts een aanvraag is, dus niet toegekend, en/of slechts bestaat in andere landen dan die jou interesseren.

Wil je aub wat mee info geven: Hoe weet je dat die ander een patent heeft op dat product? Hoe zeker ben je daarvan? Wat is je doel?

Het zou zomaar kunnen dat dit niet conform de AVG is.

Wij hebben onze gegevens niet verstrekt onder de acceptatie dat we benaderd zouden kunnen worden door HL (of een gerelateerde partij) voor een interview/enquete.

Zelfs als RVO onze gegevens al had/heeft, mogen ze ze niet hiervoor gebruiken. Er ontbreekt, volgens mij, een verwerkingsgrondslag.

Ik ook