Hein van Zijll Langhout

Aangezien de onderneming in een BV zit, kun je ook denken aan het letteren van aandelen. Op internet kwam ik een uitgebreid verhaal tegen, misschien kun je er wat mee. [mod edit: link gecorrigeerd en hyperlink gemaakt]

Vervelende situatie, de behoefte om in te grijpen als je bedrijf wordt afgebroken door de overnemer is erg begrijpelijk. Het is echter niet makkelijk om het beoogde resultaat ook daadwerkelijk te bereiken Over het concurrentiebeding: De letterlijke tekst is helaas te vaag om als houvast te dienen bij een discussie over de reikwijdte van het concurrentiebeding. Je kunt de zinsnede ´onder noemer van of geassocieerd met het voormalige (bedrijfsnaam)´ naar believen interpreteren. Wel kun je ervan op aan, dat de koper op basis van dit artikel actie zal ondernemen als de verkoper feitelijk met en nieuw bedrijf gaat concurreren met zijn verkochte bedrijf. En waarschijnlijk met succes. Belangrijk om te weten: als een overeenkomst onduidelijk is dan geldt de Haviltex-formule van de Hoge Raad. In het Haviltex- arrest bepaalde de Hoge Raad dat bij de uitleg van een schriftelijke overeenkomst het niet genoeg is om enkel naar de taalkundige betekenis van de tekst te kijken, maar dat ook gekeken moet worden welke betekenis de partijen aan de tekst gaven en wat ze over en weer van elkaar mochten verwachten. Voor een concurrentiebeding geldt dat deze bedoeld moet zijn om betaalde goodwill te beschermen, verdere beperking van de concurrentie is verboden. Hieruit volgt dat een concurrentiebeding beperkte geldingsduur heef en ook beperkt is tot een bepaald geografisch gebied. Verder van belang: Uit Voorzieningenrechter rechtbank Alkmaar 16 oktober 2008, nummer: 104649/KG ZA 08-252 (ongepubliceerd) Uit de aard van de tussen partijen gesloten overeenkomst volgt naar het oordeel van de kantonrechter dat het de oud-eigenaar niet vrij staat te concurreren met het door hem verkochte bedrijf. Dat geen schriftelijk concurrentiebeding is overeengekomen is niet relevant, omdat een dergelijk schriftelijkheidsvereiste voor een concurrentiebeding alleen bestaat ten opzichte van een zwakkere partij, zoals een werknemer, maar niet zoals in geval van een bedrijfsovername. Naar mijn smaak kun je er niet om heen dat partijen met dat rare zinnetje beoogd hebben om concurrentie van de oud-eigenaar te beperken. Een rechter zal dit waarschijnlijk wel aannemen alleen zal hij de termijn waarschijnlijk wel beperken tot bijvoorbeeld vijf jaar. Een oplossing voor het gedoe met de koper zal het opstarten van een eigen concurrerend bedrijf hoogstwaarschijnlijk niet zijn, wie de bal kaatst krijgt hem meestal terug. Partiële ontbinding ligt wel voor de hand maar lokt waarschijnlijk wel juridisch getouwtrek uit. Valt er met de koper te praten over een oplossing voor het inventarisprobleem? Wat is zijn probleem precies? Heeft hij een punt of niet? Is er ruimte om tegemoet te komen aan zijn bezwaren? Hij heeft er in ieder geval belang bij dat het conflict zonder al teveel kosten wordt opgelost, lijkt me. Valt er bijvoorbeeld te praten over terugkoop van het bedrijf als het veel minder waard is geworden, doordat klanten zijn weggelopen? Hoe groot de onderlinge irritatie inmiddels ook mag zijn, beide partijen hebben er belang bij dat het conflict niet nog verder escaleert. Zou het bijvoorbeeld mogelijk om samen objectieve criteria af te spreken om het meningsverschil over de inventaris op te lossen, bv door een deskundige in te schakelen? Veel succes en voortvarendheid toegewenst mij het oplossen van dit complexe probleem!

Al weleens gedacht aan (business) mediation? Als ik goed lees bestaat bij beide partijen wel de bereidheid om uit elkaar te gaan maar wil het maar niet lukken om tot een deal te komen (waarschijnlijk ook omdat allerlei sociaal-emotionele aspecten een belangrijke rol spelen). Mediation is een beproefd middel om de betrokkenen te helpen in dit soort situaties tot goede, gezamenlijke afspraken te komen. De kosten zijn te overzien, ook omdat deze meestal tussen partijen worden gedeeld. Beantwoord mijn reactie aan jouw vraag? Laat me even weten als je meer wilt weten. Met vriendelijke groet, Schikkingsjurist.nl namens deze Hein van Zijll Langhout

Beste, Ik kan mij voorstellen dat u woest bent op de bestuurders, het is veel geld en ze hebben duidelijk steken laten vallen in de informatievoorziening. Art. 2.9 BW regelt hoe een bestuurder zich moet gedragen. De Hoge Raad heeft beslist dat onder bepaalde omstandigheden niet alleen de onderneming, maar ook een individuele aandeelhouder een bestuurder rechtstreeks aansprakelijk kan stellen voor de geleden schade. Noodzakelijk is dat de bestuurder een ernstig verwijt kan worden gemaakt. Daarnaast kan een aandeelhouder de bestuurder ook aansprakelijk stellen voor schade op grond van een onrechtmatige daad. Achtergrondinfo: http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:PHR:2008:BC4959&keyword=NOM+bestuurdersaansprakelijkheid Het onttrekken van gelden aan de BV is een ernstig verwijt,. Is de besluitvorming over de hoogte van de management fee wel verlopen volgens afspraak? Als een bestuurder onvoldoende rekening houdt met de belangen van een minderheidsaandeelhouder dan kan dat een ernstig verwijt opleveren of een onrechtmatige daad. Er zijn dus wel aanknopingspunten om de juridische weg te bewandelen maar het is zeker geen uitgemaakte zaak. Ik adviseer om alleen op rationele gronden te besluiten tot het nemen van juridische stappen (wat kost het en wat levert het mij op?). Het kost namelijk veel geld en de uitkomst is onzeker. Zijn er nog andere oplossingsrichtingen? Wellicht hebben de bestuurders toch wel wat noodzakelijk werk verricht maar is dit niet direct zichtbaar? Hoe ver is de website ontwikkeld? Welke investering is nog nodig? Welke mogelijkheden zijn er nog om (een deel van) de investering terug te zien? Dat het project duurder uitpakt dat oorspronkelijk ingecalculeerd wil nog niet zeggen dat het geen succes kan worden. Wat is hier nog voor nodig? Beantwoord mijn reactie aan jouw vraag? Met vriendelijke groet, Schikkinsjurist.nl namens deze Hein van Zijll Langhout

Beste, Juridisch bestaat een speciale geschillenregeling in geval van ruzie tussen aandeelhouders. Op basis van deze regeling kun je de rechter vragen om te beslissen dat de andere aandeelhouder zijn aandelen aan jou moet verkopen (uitstoting) dan wel dat hij/zij jou uitkoopt (gedwongen overname). Het maakt hierbij op zichzelf niet zoveel uit of je een minderheidsbelang hebt (tenzij in de aandeelhoudersovereenkomst hierover iets anders is afgesproken) Je kunt je voorstellen dat een juridisch traject veel kenmerken van een vechtscheiding zal hebben. Dit is waarschijnlijk voor geen van partijen een aanlokkelijk vooruitzicht. In dit soort situaties kan een ultieme poging om enige mate van constructieve communicatie tot stand te brengen vaak veel winst opleveren. Als je erin slaagt de ander uit te nodigen tot constructief gedrag zonder dat je je eigen eisen en wensen overboord hoeft te zetten dan ben je meestal al een heel eind op weg richting een minnelijke oplossing. Hier zijn allerlei communicatie- en onderhandelingstechnieken voor, bv. scheid de mens van het probleem, onderhandel niet vanuit standpunten maar vanuit belangen e.d. De beste kansen op een goed resultaat biedt business mediation, Onder begeleiding van een onafhankelijke bemiddelaar proberen partijen uit de patstelling te draaien en nieuwe oplossingsmogelijkheden aan te boren. De mediation is geslaagd al partijen concrete, schriftelijke afspraken over het vervolg hebben kunnen maken. Partijen nemen vrijwillig deel mediation, anders werkt het ook niet. Voordeel is dat de kosten van de mediator over twee partijen worden verdeeld. Dit alternatief is dan ook veel goedkoper dan het ontketenen van een juridische wedloop. Daarbij is het goed om te weten dat de financiering van een aandelenoverdracht op veel manieren kan gebeuren. Er zijn gespecialiseerde bedrijven die adviseren over de mogelijkheden (en dit zijn er meer dan je op het eerste gezicht zou denken) Mocht de andere partij hier niet zoveel voor voelen dan kan eenzijdige begeleiding door een schikkingsjurist wellicht nog soelaas bieden. De ervaring leert namelijk dat de invloed op het gedrag van de andere partij vaak veel groter is dan menigeen denkt (weerstand wordt niet weggenomen door inhoudelijke argumenten, integendeel). De hulp van een deskundige die niet emotioneel bij de zaak betrokken is, is geen overbodige luxe. In ieder geval wens ik je de kracht en wijsheid om de juiste beslissingen te nemen. Met vriendelijke groet, Schikkingsjurist.nl namens deze Hein van Zijll Langhout