SEBecker

Dag Ron en Maarten Ook jullie enorm bedankt voor jullie bericht. Ik heb mezelf voorgenomen om -als de verkoop van het huis achter de rug is (en de financiële situatie is bijgewerkt)- even 2 maanden complete rust te nemen en mezelf terug te vinden. Even niet piekeren over geld, toekomst, etc... Ik moet mezelf even terugvinden, want ik werd de komende 7 jaar echt geleefd, waardoor ik mezelf wat ben kwijtgeraakt. Daarna wil ik graag een beheerste volgende stap nemen. Ik heb in principe een voldoende comfortabele situatie wat financiën betreft; Ik kan een 12-tal maanden (over)leven met de reserves die uit het huis zullen komen. Op dit moment is het even allemaal vrij hard; kleingeld bij elkaar schrapen om te kunnen eten, etc... Aan de andere kant ben ik wel zeer blij dat ik deze situatie nu meemaak; Weer een ervaring rijker en de toekomst ziet er goed uit. Tenminste dat deel van de toekomst dat ik nu al kan zien, de rest van mijn toekomst maak ik zelf. :) Het advies om de situatie met een psycholoog te bespreken, neem ik zeker mee. Op dit moment zit dat er financieel even niet in, maar dat verandert binnenkort. Met de meest oprechte glimlach, SEB

Beste Mark, Beste Herman Ik wil jullie graag ontzettend hard bedanken voor het virtuele duwtje in de rug. Jullie hebben me echt wel een nieuw inzicht gegeven in het hele verhaal; Ik ben 25, maar de ervaring die ik de laatste 7 jaar heb "mogen" opdoen hebben heel wat mensen zelfs niet op het einde van hun leven. Met de meest oprechte glimlach, SEB

Dag Collega-ondernemers De voorbije 7 jaar zijn zeer stevig geweest. Ik zou graag even de situatie chronologisch schetsen. - 2007; Ik ben 18 jaar, mijn moeder (zelfstandig boekhoudster/fiscaal raadgeefster) krijgt de diagnose beenmergkanker. Ze krijgt van de dokters een goede kans op herstel. Een half jaar later is haar situatie stabiel en lijkt alles terug op z'n pootjes te komen - Eind 2008; Mijn moeder hervalt. De kanker en de medicatie hebben een zeer vreemde uitwerking op haar denken en handelen. Ze herkent mij soms niet meer, rekeningen worden vaak niet betaald. -April 2009 - augustus 2009; Ik geef mijn lerarenopleiding op om 24/7 bij mijn moeder (toen 53 jaar) te kunnen zijn en haar te verzorgen. Ik zie haar elke dag opnieuw aftakelen, ze weegt op een bepaald moment nog 37 kilogram. Mijn moeder zwijgt over de financiële situatie van de vennootschap en ons persoonlijk. -Augustus 2009; Mijn moeder overlijdt. Het wordt me vrij snel duidelijk dat ik op de familie niet moet rekenen. Zelfs mijn grootvader zegt recht in mijn gezicht dat ik mijn moeder heb verwaarloosd om zo snel mogelijk te kunnen erven. Wat die erfenis betreft; Ik erf mijn moeders vennootschap, wat persoonlijk geld... en een hoop rotzooi... Enkele dagen na haar dood komen de eerste deurwaarders aan de deur kloppen; dwangbevelen, dagvaardingen,... Meestal zijn dit zaken m.b.t. de vennootschap van mijn moeder, maar ik heb de keuze; Of op straat staan... Of alles erven (ook alle rotzooi van de vennootschap) en vechten... -Juli 2010; Ik heb tegen nu zowat elke deurwaarder van Be. Limburg over de vloer gekregen, rechtzaken, ... De strijd lijkt ongeveer gestreden, enkel de successierechten moeten nog betaald worden... Een absolute schok... 140.000 euro... (vooral het ouderlijk huis en het appartement in de vennootschap wegen zeer zwaar door in deze berekening) Gezien deze successierechten door mij persoonlijk betaald moeten worden (en niet door de vennootschap), zie ik me genoodzaakt om het ouderlijk huis te verkopen en te verhuizen naar het appartement van de vennootschap. Hierdoor ben ik genoodzaakt de vennootschap te houden, anders sta ik op straat. -Augustus 2010 - Juni 2013; Ik ben nog steeds bezig met het opruimen van lijken die uit de kast vielen; 43.000 euro aan achterstallige belastingen (Enorm hard beetgenomen door mijn toenmalige boekhouder), 60.000 euro BTW (Die mijn moeder had afgetrokken bij de aankoop van het appartement, wat blijkbaar niet mocht),... Maanden dat ik niet wist of ik iets te eten zou hebben, maanden waarvan ik zeker wist dat ik niets te eten zou hebben... Intussen heb ik besloten om een zelfstandige activiteit op te starten in de vennootschap. Deze activiteit wordt zeer goed onthaald door de markt, we kregen zelfs aandacht in prime time op nationale televisie. Ik voel echter een zeer grote heimwee naar mijn geboorteplek (220 kilometer verderop) en besluit het appartement te verkopen en een huisje te kopen in mijn geboortestadje (ook weer in de vennootschap, gezien er persoonlijk onvoldoende geld is). -September 2013; Ik kom aan in mijn nieuwe huisje, rozengeur, maneschijn, etc... Alle financiële rotzooi is van de baan, we gaan knallen met een ondertussen gezonde vennootschap! Ik ben 25 jaar, we hebben de storm overleefd! Er zijn al heel wat boekingen voor het komende jaar, alles lijkt goed te gaan! -November 2013; Nu de boog niet meer gespannen staat, komt er plots een nieuwe klap te verwerken; Een absolute burn-out. Ik besef plots dat ik in 4 jaar tijd nog niet de kans/tijd heb gehad om te wenen om de dood van mijn moeder... Enkel om de financiële rotzooi die meteen daarna begon... Mijn energie voor mijn onderneming slinkt in sneltempo. Ik kan het niet meer opbrengen om de klantenservice te bieden die ik wil bieden, de werkdagen van soms 20 uur worden me te lang en ik kan het soms zelfs niet meer opbrengen om überhaupt naar mijn opdrachten te rijden. Elke dag is een sleur om me de deur uit te krijgen.... De "auto valt regelmatig in panne" op weg naar opdrachten, ik ben regelmatig "ziek", ... Als je snapt wat ik bedoel... -Februari 2014; Mijn huidige activiteit interesseert me geen zier meer. Door mijn gebrek aan energie, heeft de vennootschap een stevige financiële put. In een gesprek met de boekhouder wordt besloten om het huis te verkopen en de vennootschap niet meer te laten voortbestaan. Ik zoek een klein huurappartementje waar ik midden maart kan intrekken. Heden; Ik ben 25… Ik woon in een klein appartementje (samen met mijn katje)… Flink door elkaar geschud door de afgelopen 7 jaar. Het geluid van de deurbel of telefoon doen mijn hartslag nog steeds de lucht in knallen, een irrationele angst voor deurwaarders, etc… Eind mei zal de verkoop van het huis betekend worden en heb ik reserves waarvan ik een tijdlang kan overleven. Tot die tijd is het muntjes bij elkaar schrapen, de auto laten staan en zo weinig mogelijk eten… Anders haal ik mei zelfs niet, financieel gezien. Er is niemand om op terug te vallen. Aan de ene kant is het zeer pijnlijk dat mijn eerste activiteit volledig de mist in gelopen is, aan de andere kant... Ik heb het geprobeerd en de situatie was ook niet echt ideaal te noemen. Als kind had ik één grote passie, één grote droom. Deze droom is in al die financiële en persoonlijk rotzooi volledig verwaterd. Mijn droom is altijd geweest om professioneel psycho-illusionist te worden. Sinds mijn twaalfde was ik hier 24/7 mee bezig. Ik heb besloten om deze droom een kans te geven en een nieuwe zelfstandige activiteit uit te bouwen als Psycho-illusionist, voornamelijk gericht op de zakelijke markt (Het volledige concept ga ik jullie even besparen). Deze activiteit zal onder een eenmanszaak vallen, ik ben even klaar met vennootschappen etc,... Er gaan veel teveel dromen en talent verloren op deze aardbol en ik heb besloten mezelf hier niet "schuldig" aan te maken. Langzaamaan voel ik de energie terugkomen; Een nieuwe start, een nieuwe kans,... Ik heb heel even nood aan een kleine schouderklop van collega-ondernemers :) Wat zouden jullie me adviseren om deze flinke brok verleden te verwerken? Om terug met opgeheven hoofd aan de toekomst te kunnen beginnen? Sorry dat dit verhaal zo ontzettend lang geworden is, maar het moest er allemaal even uit. Alvast ontzettend bedankt, SEB