Publicist

'Maar je sluit zelf af met de opmerking dat het vooral een emotionele zaak is geworden en dat het te laat is om voor de rechter uit te vechten of de bank af had mogen gaan op dit waardeoordeel ipv officiële taxatie. De hamvraag is dus niet juridich afdwingbaar meer, als jij het niet eens bent met het standpunt van bijzonder beheer kun je dus alleen nog kijken of er een klachtenprocedure is of anders je richten tot de directie van de bank.' Daar heb je gelijk in. Dat is de juridische werkelijkheid. Deze bankorganisatie in het bijzonder voert nu in alle reclame-uitingen een wel heel heftig fatsoensoffensief, onder leiding van diverse directeuren, die voortdurend de hand in eigen boezem steken. Of dat opnieuw boerenbedrog is? Ik hoop van niet en de tijdgeest is bepaald ook anders. Het betekent maatschappelijk ook, dat je - ongeacht de juridische realiteit - wel moet kijken naar zaken die in het verleden verkeerd zijn gegaan. En dat je die ook moet herstellen. Bijzonder Beheer van deze bankorganisatie volgt helaas de seinen van haar directie nog niet zo. Daarom is de beantwoording van die vraag en discussie erover voor mij heel belangrijk. Ik stel: wat ik niet van de rechter mocht - namelijk uitgaan van de waarde van het waardeoordeel, alsof het een taxatierapport was - mag ook de bank niet. Natuurlijk had en heb ik als ondernemer mijn eigen verantwoordelijkheid. Ik vind dan ook dat de schade met de bank moet worden gedeeld.

Allen dank voor de reacties tot heden. Ik ga wat dieper op de taxatie in. Ik hoop het zo iets duidelijker te maken. Het waardeverschil heeft in dit geval namelijk niet met schommelingen in de markt of crises te maken gehad. De lokale taxateur had ten tijde van aankoop al 2 ton te hoog getaxeerd. Hoe dat kwam? Ik heb later uit zijn bewijsstukken toenwe voor de rechter stonden begrepen dat hij zich toen gebaseerd had op prijzen per m2 van bedrijfspanden op A-lokaties, zoals vermeld in de Vastgoedmonitor van DTZ Zadelhoff. Ik heb DTZ Zadelhoff en een andere makelaar daarop een 'historische' taxatie laten verrichten toen jaren later de lage verkoopprijs bleek. Zou de makelaar gelijk hebben, dan kon ik er een streep onder zetten. Maar Zadelhoff en de lokale taxateur kwamen beiden tot dezelfde slotsom, dat de lokale taxateur inderdaad veel te hoog had getaxeerd en op verkeerde gronden. Ik had - op basis van die taxatie 700.000 betaald, terwijl de werkelijke waarde op dat moment 500.000 was.

Voorgeschiedenis: Een bank verstrekt mij als ondernemer in 2001 een bedrijfshypotheek voor aankoop en uitbreiding van een bedrijfspand. De bank vraagt om een taxatierapport. De lokale taxateur - bekend bij de lokale bank - verstrekt een zogenaamd waardeoordeel. 7 jr later blijkt, dat de waarde 2,5 ton te hoog was getaxeerd, en dat dus óók een veel te hoge hypotheek was verstrekt. Het pand werd verkocht voor de - veel lagere - marktwaarde. Ik draaide op voor de restschuld en viel vanaf dat moment onder Bijzonder Beheer. Daarbij opgemerkt, dat ik al 30 jr zakelijk en privé bij dezelfde bank, altijd en stipt (tot heden) verplichtingen nakwam. Ik stelde de taxateur aansprakelijk. Die verweerde met succes, dat hij een waardeoordeel had geleverd, geen taxatierapport. Ik moest maar bij de bank wezen. Rechter oordeelde, dat je aan een waardeoordeel niet de waarde mag ontlenen van een taxatierapport. De hypotheekmanager van dit dossier heeft mij later desgevraagd bevestigd, dat een waardeoordeel alleen niet voldoende was en dat er nog een taxatierapport had moeten komen en dat doorgaans de vermelde waarden in een waardeoordeel nauwelijks afwijken van de waarden in een taxatierapport. Met deze uitspraken Bijzonder Beheer geconfronteerd. Want wat de ondernemer niet mag van de rechter, mag ook een bank niet, was mijn gedachte. Maar Bijzonder Beheer stelde, dat het wél een taxatierapport was, punt uit. En óók, dat de hoge hypotheek verstrekt zou zijn op meer dan alleen het 'taxatierapport'. Maar dat blijkt nergens uit de stukken. Juridisch kan ik door verjaring de wijze van verstrekking van de hypotheek helaas niet meer aanvechten. Tot op de dag van vandaag betaal ik af op de restschuld. Voor mij is het inmiddels een hele emotionele zaak geworden. De hamvraag is, of de bank zelf had moeten opdraaien voor het taxatieverschil.