viza

Nou, ik zag dit allemaal tijdens de ziekte van mijn moeder enigzins wel aankomen. Drie dagen na haar overlijden ben ik gestopt met voor "haar" werken en voor mezelf begonnen. Ook ben ik naar de meeste klanten gegaan met mijn verhaal. Gewoon eerlijk verteld. Immers hadden mijn moeder en ik het contact met de klanten en kenden ze mij dus ook goed. Twee van de twintig zijn met mij in zee gegaan. De rest had er wel begrip voor maar omdat er in het contract ook de naam van het bedrijf vermeld stond hadden zij als argument dat ze met het bedrijf een overeenkomst hadden en niet zozeer met mijn moeder. Ik kan me daar ook wel in vinden. Wat me op de borst stuit is dan nog steeds dat het de jarenlange kennis en ervaring van mijn moeder is geweest die zo'n groot, voor surinaamse begrippen, klantenbestand heeft opgebouwd dat zomaar wordt overgenomen door haar zussen die niet eens de ervaring hebben in tuinarchitectuur en onderhoud daarvan. Ik wilde middels dit forum eigenlijk mijn gedachten hierover ordenen omdat ik zelf ook over bepaalde zaken twijfel. Ik ben ook naar een advocaat gegaan. Hij zegt in elk geval dat het geld wat mijn moeder tijdens het einde van haar leven niet gefactureerd heeft en wat de zussen nu alsnog op hun rekening hebben laten storten "onrechtmatig toegeeigend" is. Wat betreft de zaak of het een eenmanszaak van mijn moeder zou kunnen zijn vindt hij nog moeilijk te bepalen. Mijn gevoel zegt, ook na de reacties op dit forum, dat het zeker moeilijk zal zijn om het bestaan van een eigen zsaak te bepalen. Wat ik maar niet uit mijn hoofd kan krijgen is dat mijn moeder zelf heeft gezegd dat ze het niet voor niets wilde afstaan. Mogelijk is het werkelijk een idee om een mediation met de zussen te beginnen en in geval van geen medewerking de onbetaalde belasting van al die jaren, en dat zijn er nog al wat, te gebruiken om eea af te dwingen. Ik wil in elk geval iedereen alvast hartelijk bedanken voor het meedenken cq adviseren in deze zaak. Ik laat het er niet bij zitten dus een geweldige strategie om dit aan te pakken is nog steeds welkom.

In het begin werd er geen belasting betaald. In een veel later stadium toen alles een beetje serieuzer begon te worden had ze een officiele personeelsadministratie met ziektekosten, heffingen ed. Wat betreft de belastingen weet ik dat ze de laatste twee jaar een bedrag op gaf aan haar vader. Die deed voor de kwekerij de belastingen altijd. Maar als ik naar de cijfers kijk kloppen die niet echt en was het meer een fictief bedrag. Niet zo netjes geregeld allemaal dus. Al heeft mijn moeder haar zaken niet goed geregeld cq achtergelaten. Ik kan er maar niet over uit dat de zussen nu voor niks een winstmakend draaiend "bedrijf" hebben en daar nu van kunnen genieten en het straks wel onder hun kinderen kunnen verdelen. Terwijl mijn moeder in de eerste plaatst voor haar kinderen heeft gewerkt. Ik kan het maar niet accepteren. En los van dat voelt het voor mij alsof het niet goed is afgesloten allemaal. Zeker niet zoals mijn moeder zou willen.

Niet helemaal mee eens. Ze werkte in het begin wel gewoon in de kwekerij (planten vermeerderen, planten verkopen, arbeiders aansturen ) Ze werd betaald door haar ouders. Maar dat was zo weinig dat ze daar niet mee door kon gaan. Omdat mijn moeder altijd al groene vingers had is ze begonnen met tuinaanleg en onderhoud. Dat sloot wel mooi aan bij de plantenkwekerij van haar ouders. Haar vader moedigde haar aan en stond volledig achter haar. Maar voor mijn moeder om zich helemaal te distantieren van haar ouders lag te gevoelig. Daarom heeft ze er nooit echt officieel werk van gemaakt. Ze had haar eigen personeel en eigen administratie. Voor de projecten die ze deed kocht ze de planten in bij haar ouders en zorgde ervoor dat er een leuke winstmarge voor hun erop zat. Voor de rest hield zij het geld voor haarzelf en dat was niet niks. Na enige tijd maakte ze meer omzet dan de kwekerij zelf. Ze heeft immers haar huis ervan gebouwd. De zussen vonden altijd al dat het bij elkaar hoorden. Maar toen ze zegen dat het wel erg goed ging met wat mijn moeder deed voerden ze de druk op en vonden ze dat alles in een potje moest komen. Op zich wilde mijn moeder daar wel over denken maar niet voor niets. En dat lijkt me ook wel logisch.

Het zit allemaal ingewikkeld in elkaar. Ik bijvoorbeeld heb het logo ontworpen en het briefpapier. Haar ouders hadden niet eens briefpapier. Op de kwekerij bij haar ouders ging alles contant met kwitanties. Pas toen mijn moeder begon met tuinaanleg en onderhoud werd er gebruik gemaakt van briefpapier en bankrekeningen. Klinkt wel interessant. Er is wel nooit een overeenkomst of contract getekend. Maar het lijkt mij dat het feit dat mijn moeder de naam gebruikte van hun bedrijf al duidt op een soort van overeenkomst. Mijn moeder wilde heel graag door blijven werken(administratie, facturatie ed) tijdens haar ziekte. Ze was vaak in nederland voor haar ziekte terwijl ik in suriname was. Achteraf blijkt dat ze bij sommige klanten wel een jaar niet heeft gefactureerd. Allemaal geld wat op haar rekening zou moeten staan. Nu blijkt dat de zussen, nadat ze gesproken hadden met de betreffende klanten, alles alsnog op hun rekening hebben laten storten. Dat lijkt me ook niet echt kloppen.

mijn moeder was alleenstaande. Het gaat me om dat deel wat mijn moeder had opgezet. Ik vind zeker wel dat haar erfgenamen daar deel in zouden moeten hebben.

Het gaat mij om erom dat mijn moeder haar zaak nooit zomaar voor niets heeft willen afstaan. Ze had een aardige klantenlijst opgebouwd met een aantal grote klanten. begonnen in 2003 t/m 2016. Ik heb er zelfs in gewerkt vanaf 2008. Na het overlijden van mijn moeder ben ik zelf gestopt. Mede door de verslechterde relatie tussen mij en mijn tantes. In de laatste periode van de ziekte van mijn moeder is er nauwelijks gefactureerd. Mijn tantes hebben dit achteraf allemaal geincasseerd. ook onterecht vindt ik.

Het bedrijf van haar ouders was altijd een eenmanszaak. Haar vader was eigenaar en zijn vrouw gevolmachtigde. Haar vader is een aantal maanden na haar komen te overlijden. (Feb 2017)

Beste allemaal, Een erg ingewikkelde zaak! (allereerst wil ik zeggen dat het zich in suriname heeft afgespeeld maar dat het surinaamse recht zo goed als hetzelfde is als het nederlandse recht. Suriname heeft dit overgenomen na de koloniale tijd) Mijn moeder remigreerd in 2002 naar suriname waar zij gaat werken in het plantenbedrijf van haar ouders (plantenkwekerij). Na een korte werkperiode met veel onenigheid besluit zij zelf iets op te zetten. Ze begint met het ontwerpen, aanleggen en onderhouden van tuinen. Ze neemt haar eigen arbeiders in dienst en houdt er een eigen administratie op na. Al het geld wat verdient werd met haar activiteiten werd op haar priverekening gestort. Haar ouders zagen niet graag dat ze apart van hun een eigen onderneming begon. Ze wilden dat alles samen bleef. Het was erg emotioneel voor mijn moeder die dan ook nooit haar bedrijf heeft ingeschreven. Ik haar zoon werkte vanaf 2008 mee met haar en nam veel taken van haar over zodat zij zich mer kon richten op acquisitie. De meeste tijd trad mijn moeder dus naar buiten met het gezicht van het bedrijf van haar ouders. Ook gebruikte zij hun briefpapier. Een korte tijd heeft zij wel onder een andere naam gewerkt maar de emoties liepen hoog op binnen de familie (broer en zussen), die vonden dat wat mijn moeder had opgezet altijd bij het bedrijf van haar ouders hoorde. Mijn moeder heeft uiteindelijk wel gezegd dat het bedrijf maar samen moest gaan. Echter wilde zij daar wel een zakelijke oplossing voor, bijv een afkoopsom, of het grootste aandeel in de zaak. Nu is mijn moeder komen te overlijden (sept 2016). Vlak voor haar dood vertelde ze me nog dat ze zich niet goed voelde om haar zaak over te dragen zonder afkoopsom. Ze bedacht een redelijke afkoopsom. Helaas heeft ze dat ook niet vastgelegd. Nu hebben haar zussen de zaak van mijn moeder overgenomen, althans zij zetten het voort. Ik, haar zoonl, woon in suriname. Mijn moeder is komen te overlijden in nederland. Daar woont ook een van haar zussen. Deze heeft kort na het overlijden van mijn moeder haar laptop in beslag genomen met hat verhaal dat mijn moeder gezegd heeft dat haar laptop vernietigd moet worden na haar dood. Ik was geschokt toen ik dit hoorde. Mijn tante zei dat ze de laptop naar suriname zal brengen maar de hardeschijf in nederland zal vernietigen. Mijn tante heeft de laptop dus gewoon gestolen en gedaan wat ze wilde, waarschijnlijk omdat ze bang was dat ik er iets mee zou doen. De laptop van mijn moeder was natuurlijk het grootste bewijs van haar zaak. alles stond daarop. administratie, inkomsten, personeel, tuinontwerpen maar ook een heleboel prive zaken. Nu nadat mijn moeder is overleden voelt de hele zaak niet goed voor mij. Vooral ook omdat mijn moeder heeft gezegd dat ze een afkoopsom wilde instellen. U moet zich voorstellen dat er binnen de familie niet veel over werd gesproken. Het was immers een hele gevoelige kwestie. Maar ik heb bijv wel een geluidsopname waarin erkend wordt door de familie dat er wel twee verschillende bedrijven bestonden. Graag zou ik hieromtrent mensen willen uitnodigen die samen met mij hierover willen nadenken. Zou ik met de gegevens die ik heb het bestaan van haar eigen onderneming hard kunnen maken. Graag zou ik in gesprek treden met een ieder die hierin wil meedenken. Met vriendelijke groet, Z