Benthum

Gehele citaat Stijn Franken uit het artikel van FTM: 'Ervan uitgaande dat de bevindingen kloppen, komt het dicht in de buurt van oplichting; naast eventuele aanvullende delicten, zoals valsheid in geschrift en/of deelname aan een criminele organisatie. Dan moet er sprake zijn van een stelselmatig patroon van gedragingen die er uitsluitend op zijn gericht om de klanten van het Invorderingsbedrijf zoveel mogelijk te laten betalen; van toezeggingen of afspraken die stelselmatig niet worden nagekomen (bijvoorbeeld brieven aan schuldenaars die stelselmatig niet worden verstuurd) en het onjuist informeren van de klanten van het Invorderingsbedrijf (of niet: bijvoorbeeld door relevante brieven niet in het on line klantportaal beschikbaar te stellen); gebruik van valse namen; telefonische mededelingen, zoals in het artikel beschreven, waarin medewerkers stelselmatig aan de klanten van het Invorderingsbedrijf een ander beeld voorspiegelen dan in de algemene voorwaarden is opgenomen. Dat lijkt me ernstig genoeg voor het OM om naar te kijken.' Dat er sprake is van stelselmatig gedrag lijkt mij met een korte rondgang over internet wel duidelijk. Dat beschreven situaties steeds van dezelfde reviewers zouden zijn, is onzin. Dagelijks verschijnen nieuwe reviewers op bijvoorbeeld Trustpilot. TwaBla heeft gelijk: betere samenwerking is essentieel om iets op strafrechtelijk gebied in gang te zetten. Dat start met het doen van aangifte onder verwijzing dat de aangiften in behandeling zijn genomen door de rechterche in Den Haag. Particulieren kunnen - vrij gemakkelijk- ook nog een melding doen bij het ACM.

Allereerst dank dat u het standpunt van IVB in 125 bladzijden bondig weet samen te vatten. Het is echter een misverstand dat deze site reviews bevat. Dat is niet zo. Ik verwijs u naar Trustpilot, Consumentensites of Google Maps voor reviews of de echte doelstelling van deze site. U kunt dat als nieuwkomer ook niet weten. Ik breng u maar even op de hoogte. Op de consumentensites ontbeert het u aan informatie omdat Google Maps en Trustpilot alle negatieve reviews verwijderen. Je moet er wel snel bij zijn : een negatieve review is weer snel verdwenen. Verzinsels of onwaarheden zijn in de vocabulaire van het IVB alles wat ze niet zint. Gelijk het IVB past het in uw redenering dat u een stelling poneert maar geen voorbeelden geeft. Je zou dat een "hetze" kunnen noemen maar dat laat ik voor uw rekening. Een dergelijke kwalificatie zou ik niet zo snel bezigen. U neemt allerlei zaken aan. U legt ons het principe van no cure no pay nog eens uit en veronderstelt dat IVB- criticasters de inzet van Incassobureaus vanwege onbegrip niet willen betalen. Waar baseert u dit op? Uit het feit dat wanbetalers bestaan, verwerven Incassobureaus hun inkomen. Als wanbetaling het daadwerkelijk maatschappelijke probleem is, zoals u stelt, dan verengt het incassoprobleem zich. In uw redenering geldt de facto kennelijk dat als wanbetaling wettelijk beter geregeld wordt, incassobureaus overbodig zijn. Dat lijkt mij een prettig vooruitzicht maar niet erg serieus te nemen. Als in de kortst mogelijke periode een opdrachtgever geleid wordt naar een gerechtelijke procedure dan lopen de kosten inderdaad snel op. Als dat niet het geval is, zoals de gemiddelde werkwijze van een gedegen incassobureau voorstaat, is de kans op het alsnog ontvangen van de vordering tegen een acceptabele vergoeding aannemelijk. Het is inderdaad voor opdrachtgevers ondoenlijk in termen van kosten en baten als ze het IVB die opdracht tot incasso verstrekken. Dit element in uw analyse deel ik. U heeft gelezen dat een schrijven wordt gestuurd met prijzen voor de buitenrechtelijke excercites. Waar heeft u dat gelezen? Want gedupeerden en de rechtbank te Roermond menen juist dat dit niet het geval is. Dat noemt de rechtbank " zorgplicht". En de rechtbank stelt ook vast dat door de omissie van het vooraf ter beschikking stellen van gedegen informatie de zorgplicht door IVB geschonden is. Of vindt u dat verzinseltjes? Een episteltje, wellicht. U heeft een opmerkelijke voorkeur voor verkleinwoorden. Dat kan natuurlijk. U mag stellen dat u geen respect kan opbrengen voor een anders mening ook als dit een rechtbankje betreft. Dat kan eveneens. U schrijft dit anoniem, ook dat mag. Het wordt wel wat raar als u anderen dan anonimiteit gaat verwijten voorzover daar al sprake van zou zijn. Zie voorgaande posts... Daarnaast is een verwijzing naar het CJIB tamelijk onzinning. Het CJIB houdt zich voornamelijk bezig met het innen van boetes en administratiekosten op basis van de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften. En is geen partij in de incassomarkt maar een agentschap van de overheid. Wellicht bent u vergeten een verkeersboete te betalen omdat u structureel uit de bocht vliegt?

In het kader van hoor en wederhoor een reactie van het NVI. Dus citaat: "Wettelijke regeling aanstaande, Zoals ook in de uitzending van EenVandaag is verwoord heeft de NVI aan FTM laten weten dat het onderhavige incassobureau zich naar haar mening totaal niet als een goed opdrachtgever gedraagt. 'Zou het bedrijf het Incasso Keurmerk hebben gevoerd, dan zouden er alle redenen zijn geweest om het bedrijf het keurmerk af te pakken. Helaas is het vanwege het ontbreken van een wettelijk kader vooralsnog niet mogelijk om een incassobureau uit het vakgebied weg te houden. Daar wordt momenteel door de wetgever wel aan gewerkt: in het regeerakkoord van 2017 is opgenomen dat er een incassoregister moet komen waarvoor na komende zomer een concept wetsvoorstel wordt ingediend voor een internetconsultatie. De NVI hoopt van harte dat dit een met goede argumentatie onderbouwde wet zal zijn, waarin een dichtgetimmerde systematiek van toelating, werkwijze en toezicht is opgenomen. Tot die tijd spreekt het voor zich dat de NVI adviseert om alleen met gecertificeerde incassobureaus in zee te gaan waardoor de in het artikel geschetste praktijken kunnen worden voorkomen via stevige keurmerkcriteria, een gedragscode, vakbekwaamheidseisen, audits, klachtenregeling en aanverwante regelgeving. Los daarvan is de NVI een vereniging van incassobureaus die er juist voor gaan om vooral niet te dagvaarden en kosten te maken, maar op zoek te gaan naar een minnelijke oplossing.’ Uiteraard wordt IVB - met interesse- wederom uitgenodigd tot wederhoor. Raar dat daar alsmaar geen gebruik van gemaakt wordt. Het was immers een essentieel onderdeel van het rapport van IVB. Het was de grootste klacht: geen wederhoor. Of zie ik dit helemaal verkeerd Mr. Schouten? U kan dat natuurlijk uitstekend uitleggen. Kunt u eens wat tijd vrijmaken om dat dan ook op dit platform te doen? Bijvoorbeeld: gelden wettelijke regels alleen voor anderen ( bijvoorbeeld smaad en laster of overtredingen van de AVG) en exclusief niet voor het IVB of het Incassocenter? U vindt van wel toch? Of lees ik uw onderbouwingen niet goed. De rechter is een andere mening toegedaan. Waar blijft de positie van Incassocenter trouwens en hoeveel mensen werken in deze juridisch afgescheiden unit? Het was toch wel degelijk een afgescheiden unit? Ik heb dat op mogen maken uit het wel gepubliceerde deel van het IVB weerwoord in het artikel van FTM. Waarom krijgen gedupeerden dan antwoorden van dezelfde fake namen, ongeacht IVB of Incassocenter? U heeft bevestigt dat u gebruik maakt van fake namen zodat niemand ooit traceerbeer is. Waarom worden vermeende vorderingen van uw vestigingen regelmatig door elkaar gehaald? Meester Schouten heeft ongetwifeld het antwoord maar laat ons nog even in het ongewisse. Heel spannend. Laten we de vestiging Incassocenter dus maar even niet uit het oog verliezen... Reactie zou interessant zijn, zou ik zeggen. Of is modder per procuratie het enige repertoire? Het door u zo verlangde wederhoor in uw eigen rappart prevaleert. Nu u daartoe uitgenodigd wordt, maakt u er geen gebruik van. Dat is raar en jammer. Of heeft u nu iets te verliezen als u daar op dit platform gebruik van maakt? Het is nogal stil nameljk. Naar uw eigen keuze doet dit afbreuk aan uw geloofwaardigheid. U wilt toch niet dat de schijn tegen u keert? Als de NVI een verachtelijke organisatie is zoals in uw rapport naar vorenkomt, heeft u hier een ontvankelijk platform. Dit platform is waardevrij. U kunt ter discussie stellen en u kunt ter discussie komen staan. Maar u houdt niet zo van discussie als het om waarheidsvinding gaat. Toch? Maar, ik laat mij graag verassen. Of zoekt u naar juridische grondslagen om mij de mond te snoeren? Die rechtszaak is helaas verloren.

In de vergelijking van IVB van de algemene voorwaarden van andere Incassobureaus wordt alleen bepaald of deze bureaus een clausule hebben die ziet op een vergoeding indien de opdrachtgever zijn opdracht intrekt dan wel op een andere wijze incasso onmogelijk maakt. De overige artikelen in de Algemene Voorwaarden worden niet vergeleken. Dat is jammer. Zoals gesteld zijn de AV van IVB zeer uitgebreid en ongekend in de Incassobranche. NVI wijst hier ook op. IVB heeft dit niet weerlegt. De aangehaalde artikelen uit de AV’s presenteren verschillende regelingen bij het intrekken van het dossier. Feitelijk zou een reële regeling zijn dat de inkomsten die het Incassobureau verwerft, uit het uitvoeren van de betreffende opdracht tot incasso, verhaald worden op de opdrachtgever. Een dergelijke regeling is ook terug te vinden bij verschillende van de genoemde bureaus. Het is voor een wederhoor niet zo’n interessant gegeven. De strekking van het artikel is een andere. Door het incassotraject in een mum van tijd in een gerechtelijke procedure te loodsen en de opdrachtgever met lede ogen moet aanzien hoe de kosten steeds meer oplopen, ontstaat een situatie waar nauwelijks meer een uitweg is te vinden vanwege de dreiging dat alle kosten in rekening worden gebracht, terwijl de incassoactiviteiten stoppen. Dat andere incassobureaus een wezenlijk andere aanpak hebben bij de uitvoering van incasso-opdrachten is reeds te berde gebracht. In mijn opinie wordt het in het artikel geschetste beeld er niet anders van als alle regelingen van NVI bureaus worden getoond. De argumentatie van het IVB is daarom nogal gezocht en bezijden de inhoud.

Het verwijt van het Invorderingsbedrijf is dat hun ruim 20 bladzijden wederwoord niet integraal is overgenomen en dat daarmee sprake is van gesjoemel. Dat verdient een nadere analyse. Welke informatie is niet overgenomen en in welke mate is dat beeldbepalend? Een deel van de niet overgenomen tekst is te duiden als reclame en gaat niet in op de vraagstelling van de auteur. In de tekst zijn tevens verwijzingen opgenomen naar personen waar zware beschuldingen tegen worden geuit die niet waar gemaakt worden en zeker niet bewezen. Het merendeel is onzin. Is dat wellicht "Trial by media" ? Omdat het bij de rechtbank niet gelukt is? Een argument dat mr. Schouten als expert zo graag gebruikt... Deze personen zijn overigens herhaalde malen bedreigd door het IVB. Ook tijdens de rechtsgang in Roermond probeerde een overgeëmotioneerde heer Konings de rechter zijn standpunten op te dringen door letterlijk met niet ter zake doende vonnissen in viervoud te zwaaien. De rechter heeft dit niet in ontvangst genomen. Zijn beweringen werden kortom met een korrel zout genomen. Alle aangevoerde beweringen over geplaatste reviews werden door de rechter als niet bewezen van de hand gewezen. Lees het vonnis nog eens na. Een gedegen en ervaren journalist laat niet toe dat mensen onterecht en onbewezen beschuldigd worden op basis van aannames, die zoals gezegd, ook door de rechter van de hand zijn gewezen. Waarvan akte. Dat hoort geen plek te hebben in een publicatie ondanks het recht op wederwoord. Ook dat recht heeft beperkingen. En, zelfs wettelijke. Het feit dat FTM geen platform biedt aan onjuiste aantijgingen die feitelijk lasterlijk zijn, kan de auteur van het artikel niet worden tegengeworpen. Integendeel. Zeker in het geval dat de priviacywetgeving wordt geschonden. Dat is dus geen "gesjoemel". Naar aanleiding van de keuze tot publicatie door het IVB raad ik de in hun privacy geschonden personen aan aangifte te doen. Publicatie zonder ordentelijk bewijs is in de Nederlande rechtstaat niet geoorloofd en heet smaad en laster. Want we zijn "geen bananenrepubliek " om mr. Schouten te citeren.

De beschuldigingen van Invorderingsbedrijf aan het adres van FTM zijn onjuist en ongefundeerd. Het is velen die bij de samenstelling van het artikel geraadpleegd zijn, bekend dat er uitgebreid wederhoor heeft plaatsgevonden EN dat het gehele artikel vooraf is toegezonden inclusief de quote van de strafrechtadvocaat. FTM heeft maandenlang een zorgvuldig onderzoek verricht en kan alle feiten met bewijzen onderbouwen. Uit dat onderzoek blijkt dat IVB zich schuldig maakt aan ernstige misstanden die een groot aantal opdrachtgevers treffen. Mr. P. Schouten stelt namens het IVB dat Jan Hein Strop een klager doorverwijst naar zijn zakenpartner op Linkedin. Hier snijdt de jurist zich in de vingers. Wellicht had hij op eerst op LinkedIn kunnen kijken. En het Invorderingsbedrijf niet klakkeloos moeten volgen.. Het gepubliceerde in het rapport is gebaseerd op manipulatief knip- en plakwerk wat tekenend is voor het Invorderingsbedrijf. Dat wordt nog interessant bij de gang naar de Raad voor de Journalistiek. Kijk zelf even naar de bewuste Linkedin-update waarop het IVB zijn beschuldiging baseert: https://www.linkedin.com/posts/janheinstrop_undercover-bij-het-incassobureau-dat-zijn-activity-6555346016915251201-BLFC/ Hieruit blijkt dat de auteur van dit artikel zijn zakenpartner geattendeerd heeft op de Linkedin update, direct na plaatsing. Dat heeft niets met doorverwijzen te maken. In het screenshot dat IVB in het rapport opneemt als “ bewijs” voor belangenverstrengeling wordt de suggestie gewekt dat de auteur de zakenpartner wijst op de comment van Debby van Lint. Dit is geen bron van FTM en zij is bij FTM ook niet bekend. Dit is manipulatief en in strijd met de werkelijkheid. Invorderingsbedrijf heeft overigens bij het plaatsen van haar persbericht geen wederhoor gepleegd. Gek, terwijl ze daar zelf juist zo’n breed uitgemeten punt van maken. Document5.docx

Het IVB heeft onder art. 20.2 AV het volgende opgenomen: De in een bij gerechtelijke uitspraak, in welke vorm dan ook, toegekende incassokosten, rente en salaris gemachtigde, dan wel enige andere vergoeding, anders dan de hoofdsom, zijn na toekenning direct opeisbaar bij Cliënt en komen het Invorderingsbedrijf toe. Dit geldt ongeacht of deze kosten te verhalen zijn op de Debiteur. De toegekende proceskosten en het salaris gemachtigde komen door dit artikel in de Algemene Voorwaarden het Invorderingsbedrijf toe. Dit impliceert dat alle kosten voor de procedure door de opdrachtgever betaald zijn en dat de toekenning van proceskosten en het salaris gemachtigde vervallen aan het Invorderingsbedrijf. De toekenning van deze kosten dienen toe te komen aan de opdrachtgever juist ter bestrijding van de gemaakte kosten in de procedure. Ook als de debiteur geen verhaal biedt, dient de opdrachtgever deze kosten aan het IVB te vergoeden waardoor de IVB-kosten alsmaar hoger worden. Dit is ten minste een onredelijk bezwarend beding. Doch in de ogen van het ACM vooraleerst een misleidende handeling. Nu het IVB hecht aan het vergelijken van de Algemene Voorwaarden van andere Incassobureau's kan IVB aangeven welke incassobureaus een soortgelijk artikel in hun Algemene Voorwaarden hebben opgenomen?

De in het IVB-rapport geschetste consequenties (voor kleine vorderingen) van de opgelegde zorgplicht is bezijden de waarheid. Kleine vorderingen kunnen wel degelijk aan een incassobureau worden overgedragen. Een normaal incassobureau draagt er zorg voor dat de minnelijke fase zo lang mogelijk wordt doorgezet. Juist om te vermijden dat er hoge gerechtelijke kosten ontstaan waarvan de financiële balans veelal doorslaat. Deze (veelal NVI) incassobureau’s hebben een hoog succespercentage met deze werkwijze. Als er vervolgens overwogen wordt om tot een gerechtelijke procedure ( en dat is dus niet binnen veertien dagen) over te gaan, wordt dat overlegd met de opdrachtgever onder vermelding van de hiermee gemoeide kosten. De opdrachtgever kan dan besluiten de vordering maar af te schrijven omdat de kosten niet opwegen tegen de baten. De methodiek die IVB hanteert, wordt door hun geduid als “de meest geavanceerde incassostrategie”. De opdrachtgever wordt in die strategie in het kortst mogelijke tijdsbestek geconfronteerd met een gerechtelijke procedure en daardoor gerechtelijke kosten. Als de vordering betwist wordt nog eens met een uurtarief van € 185, 6% bureaukosten en btw gerekend. De rekeneenheid is 6 minuten. Alle e-mail verkeer wordt tegen deze rekeneenheid afgerekend. Dat de rechter geconstateerd heeft dat Invorderingsbedrijf zijn zorgplicht schendt, is naar aanleiding van de werk en handelswijze van het Invorderingsbedrijf zelf. De gerechtelijke kosten dienen de opdrachtgever immers vooraf bekend gemaakt te worden. Invorderingsbedrijf stelt dit niet te kunnen aangeven, stelt telefonisch dat de kosten op de debiteur verhaalbaar zijn en verwijst later naar de dagvaardingsprocedure. Overigens is bij geen enkel Incassobureau sprake van dergelijke omvangrijke algemene voorwaarden, die daarbij in strijd zijn met de zwarte en grijze lijst in het consumentenrecht en een groot aantal onredelijk bezwarende bedingen bevat.

"Dat is jammer, want nu kan IVB put its money where its mouth is en de schade van de lastercampagne verhalen met hulp van een expert" Deze stelling ontgaat mij. Mede in het licht van je eigen referaat. Als er schade wordt gepresenteerd die niet voortvloeit uit onrechtmatig gedrag maar uit het gedrag van IVB zelf ontbreekt het causaal verband met de vermeende schade en het terzake in vonnis gewijsde. Daar voegt een expert niks aan toe. En in mijn opinie loop ik daarmee niet op de zaak vooruit. Ik stel niet meer dan een feit vast. Voor zover er al een schadestaatprocedure aan de orde zou komen. Maar je bent niet helemaal op de hoogte van hetgeen onderdeel van de rechtszaak in Roermond en het oordeel van de rechter is geweest, stel ik zo vast. Graag voor andere lezers dan ook even een onderbouwing van deze nogal boude stelling.

Een schadestaatprocedure kan alleen gaan over de punten waarop de veroordeling ziet. Dat is contact opnemen met de broer van Konings omwille van zijn referentie op de site van IVB. Dat levert geen aantoonbare schade op want die referentie staat er nog steeds. En broer zal niet weggaan… (als die al iets te incasseren heeft met zijn mediocre bedrijfje als bijbaantje). Stagiaires zijn niet eerder vertrokken door een actie in de context van voornoemd vonnis en als ze dat al hebben gedaan ( wat moet worden bewezen) dan levert dat evenmin bedrijfsschade op. De (eventuele) schade die zou zijn ontstaan door handelen dat niet door de rechtbank als onrechtmatig is betitteld, is niet verhaalbaar. Anders gezegd, de schade vloeit slechts voort uit het eigen handelen van IVB. Er is geen causaal verband aan te tonen. Heeft Mr. Schouten al een prijsopgave gedaan? Want dat was zijn openbare kritiek op de advocaat van Miriam. Zou Lemmens inmiddels weten dat zijn zaak niet winbaar is en dat het opnieuw reputatieschade oplevert die niet zo maar met dreigingen verhaalbaar is ? En heeft mr .Schouten zich exact vergewist van zijn eigen zorgplicht zoals verwoord in zijn rapport? Het lijkt mij een interessante persoonlijke aanbeveling van zijn kant aangaande zijn cliënt. Er is regelmatig door IVB gedreigd in blaf e-mails met een schadestaat procedure. Er is nooit iets geproduceerd door IVB van enige relevantie, zoals ook naar voren gekomen is in de rechtszaak in Roermond. Wellicht kan Mr. Schouten zich nog eens verdiepen in zijn ludieke kosten en baten analyse uit zijn eigen rapport... Verdiept u zich ook eens in het vraagstuk van causaliteit, mijnheer Schouten.

Wellicht moet ik mijn stelling nuanceren. Peter Schouten zet wel zijn naam onder het "rapport". Daarmee is de advocaat vereenzelvigd met zijn cliënt. De stelling dat er sprake is van Trial by Media is interessant. De grote hoeveelheid negatieve recensies zijn ongekend voor een incassobureau van deze omvang. Daar staat tegenover dat er een soortgelijke hoeveelheid positieve reviews bestaan waarbij alle virtuele vestigingen ook van vijf sterren worden voorzien. De postadressen hebben een eigen website. Vestiging Groningen noemt zich een deurwaarderskantoor. Er wordt gesuggereerd dat IVB deurwaarders in dienst heeft. Toegestane reclame? Op Faceboek is IVB een advocaat. De eigenaren erkennen dat hun medewerkers positieve reviews plaatsen, dat zij dat zelf ook doen en dat ze hun familieleden daarbij betrekken in allerlei gefingeerde rollen ( zie daarvoor de onderbouwing in het zwartboek of mijn vorige post over dit onderwerp op HL) omdat iedereen enthousiast is over de aan hun door IVB verleende dienstverlening. Hoe aannemelijk acht Peter Schouten dit? Of behoort dat niet tot zijn analyse? Is daar ook een leuke Engelse dooddoener voor? Of is er misschien een term voor het feit dat negatieve reviews op Trustpilot altijd worden verwijderd omdat de gedupeerde al zijn gegevens moet verstrekken aan IVB op straffe van verwijdering? Wat zeer regelmatig plaatsvindt en in strijd is met de AVG. Over bedreiging hoeven we het niet meer te hebben. Trustpilot heeft een onderzoek toegezegd omdat dit gedrag de spuigaten uitloopt. Bedreiging? Dat is allang vastgesteld. Het is interessant dat er in het rapport een analyse wordt gemaakt van 70 gedupeerden waarvan gesteld wordt dat IVB graag de namen en adressen wil omdat ze anders niet weet welk dossier het betreft. Maar, al die gedupeerden heeft u toch al eens een dreigmail gestuurd, mijnheer Lemmens? Het is een bijzondere analyse van Peter geworden. Het is inmiddels een gegeven dat heer Schouten ook beschikt over een grote hoeveelheid modder. Fijn voor het IVB. Maar wel heel goedkoop. Daarover later meer.

Ik stel voor dat je eerst het persbericht leest. Met uit de heup dingen kan ik weinig en het voegt niets toe. Wacht mijn commentaar op het persbericht af of zoek het zelf even na. Ik vind het wel interessant om kennis te nemen van jouw opinie als buitenstaander na het lezen van 125 bladzijden verhaal van het Invorderingsbedrijf. Temeer omdat je altijd zo'n pleidooi houdt voor de nuance. Dat is zeer te respecteren. Dus graag jouw oordeel. Ik stel het zeer op prijs om het over jouw visie op de zaak te hebben

Ik denk dat je hier iets mist. Er is een persbericht uitgegeven door IVB. Zie de reactie van J.B.B. die het bericht wel heeft meegekregen. Sorry dat je niet volledig bediend wordt terwijl altijd zo graag uit de heup wil reageren...

Als eerste reactie op het persbericht van het Invorderingsbedrijf is vast te stellen dat gesuggereerd wordt dan een 125 bladzijden tellend rapport van de hand van iemand anders is dan het Invorderingsbedrijf .” IVB onderzocht de zaak intern en verzocht advocaat Peter Schouten, specialist in ‘trial by media’, een analyse te maken van het journalistieke onderzoek en de publicatie” Uit niets blijkt dat Peter Schouten heeft bijgedragen aan dit onderzoek of welk oordeel in dit rapport gebaseerd is op zijn conclusie. Peter Schouten moet zelf maar bepalen of hij de gang van zaken prettig vindt. Het is duidelijk dat wederom iedereen beschuldigd wordt van laster terwijl met de publicatie ( want een onderzoeksrapport is dit natuurlijk niet) iedereen wederom geconfronteerd wordt met een verdraaiing van de feiten. Het is aantoonbaar dat IVB stelselmatig haar handelen terugbrengt naar individuele gevallen. In het Zwartboek hebben 28 schrijnende gevallen verklaard. Er zijn geen 70 gedupeerden maar veel meer. Er zijn er ruim 150 bekend. Hoezo is er geen sprake van stelselmatig handelen? Naar aanleiding van de recente publicaties overwegen velen een melding bij het ACM of het doen van een aangifte. Want zij menen daartoe een gerechtvaardigde grondslag te hebben. Alles wat Invorderingsbedrijf opnieuw beweert, en verwijt aan “Miriam of Ed “ in haar eigen publicatie, is weerlegd door de Rechtbank te Roermond. Invorderingsbedrijf is in haar bezwaren nadrukkelijk in het ongelijk gesteld. Opnieuw dezelfde stellingen poneren, getuigt van een gebrek aan inschattingsvermogen en expertise. En ontneemt alle waarde aan het door IVB gestelde. Hoe uitvoerig en breed deze onzin ook wordt uitgemeten. De publicatie heeft geen waarde: IVB is allang in het ongelijk gesteld. De door de Rechtbank te Roermond toegewezen schadestaatprocedure zal om moverende redenen volledig falen. Als IVB reageert, ben ik graag bereid om de juridische finesses daarvan nog even aan hun uit te leggen. Bedreigingen zijn relevant als die juridische grondslag hebben. Maar IVB hecht meer aan de ongefundeerde bedreigingenkant, toch? Het is bekend dat Invorderingsbedrijf zich graag bedient van veel papier om haar dubieuze gedrag te rechtvaardigen. Ik ben benieuwd of de media bereid zijn om aandacht te besteden aan dit “persbericht” zonder voldoende recherche daarvan. Het zou op IVB of de pers terug kunnen ketsen omdat ook een klacht bij de Raad van Journalistiek volledig faalt. Het is voornamelijk “ pour la gallerie”. Er is een schat aan documentatie over de werkwijze van Invorderingsbedrijf/Incassocenter. Ook het Zwartboek kan gedocumenteerd gestaafd worden. IVB vermijdt stelselmatig om op de inhoud van het Zwartboek in te gaan. Hun moeite is vooral gericht om de samenstellers te achterhalen en te bedreigen. Dat helpt in dit stadium IVB niet. Doorgaan explodeert nog meer in het gezicht van het Invorderingsbedrijf. Ik zou het IVB afraden. Het artikel van Jan Hein Strop is gebaseerd op gedegen onderzoek. De feiten zijn overduidelijk. Het komt neer op een eigen keuze van IVB. Of ze gaan fatsoenlijk om met de gedupeerden die hun zeker bekend zijn of IVB handhaaft de huidige werkwijze. IVB, realiseer dat u inmiddels maatschappelijk te boek staat! U komt niet meer weg met geklets of een juridisch omgevallen boekenkast die geen doel treft. Uw handelwijze is uitvoerig gedocumenteerd. Het is aan het oordeel van daartoe geïnstitutionaliseerde instanties hoe u op uw werk- en handelwijze zult worden aangesproken. Kortom uw geklets en dubieuze charme offensieven van de laatste tijd zullen geen doel treffen en gezien worden als “preken voor eigen parochie” waarvan overigens qua daadwerkelijke consequenties ontrent uw handelen het einde nog niet in zicht is. IVB is in het stadium dat er na vele jaren praktijk (!?) alsnog wordt afgerekend. IVB heeft dat kennelijk nog niet helemaal meegekregen. Heer Lemmens, Uw klacht is dat uw wederhoor onvoldoende wordt meegewogen. Ik nodig u nadrukkelijk uit om mij wederwoord op te geven. Dit is niet de eerste keer. Zoals u van mij kan verwachten zal ik uw 125 bladzijden dan ook binnenkort van commentaar voorzien.

Consumenten die zich door het IVB benadeeld voelen, kunnen ter ondersteuning van de vragen van de SP een melding doen aan het ACM. Hierbij de link naar de website van ACM: https://www.acm.nl/nl/organisatie/onze-organisatie/de-autoriteit-consument-en-markt?utm_campaign=S_Brand_ACM&utm_medium=adwords&utm_source=google&utm_term=acm

De uitspraak van het Gerechtshof In Roermond maakt het voor gedupeerden mogelijk om in voorkomende gevallen een beroep te doen op schending van de zorgplicht door Invorderingsbedrijf. De omstandigheden zullen voor velen niet veel anders zijn, gezien de stelselmatigheid in de werkwijze van het IVB. Citaat: ECLI:NL:RBLIM:2019:6021 De rechtbank is van oordeel dat Invorderingsbedrijf in de gegeven omstandigheden haar zorgplicht als goed opdrachtnemer heeft geschonden en heeft bij die conclusie de volgende omstandigheden betrokken: - Invorderingsbedrijf heeft [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] er expliciet op gewezen dat de kans groot is dat de baten de investering ruimschoots zullen overschrijden, terwijl slechts sprake was van een zeer marginale vordering van [bedrijfsnaam gedaagde sub 2 in conventie, eiser in reconventie] op zijn debiteur, dit temeer nu de vordering voor [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] per saldo slechts € 519,84 (exclusief btw) bedroeg, terwijl voorzienbaar was, althans moest zijn, dat de te maken kosten de vordering aanzienlijk zouden overschrijden. - Aan [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] is voor het uitbrengen van de dagvaarding geen totaalplaatje van te verwachten kosten voorgehouden; bij brief van 8 mei 2014 maakte Invorderingsbedrijf immers slechts melding van een bedrag van € 697,97 aan kosten, terwijl een bedrag van € 857,53 voorzienbaar was. Dat de vordering, zoals Invorderingsbedrijf B.V. c.s. aanvoert, door de debiteur niet werd betwist, de debiteur van [gedaagde sub 2 in conventie, eiser in reconventie] hoofdelijk aansprakelijk is en de debiteur van [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] relatief jong is (zodat nog twintig jaar lang kon worden geïncasseerd), doet naar het oordeel van de rechtbank niet af aan voornoemde verhouding tussen de te verwachten te maken kosten en de vordering op de debiteur, - Door [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] is met correspondentie onderbouwd (productie G4 bij conclusie van antwoord in conventie, tevens eis in reconventie, onder andere de berichten van 19 november 2014, 2 mei 2016 en 11 mei 2016) dat [gedaagde sub 2 in conventie, eiser in reconventie] lopende het incassotraject Invorderingsbedrijf meermaals heeft verzocht opheldering te verschaffen over het door Invorderingsbedrijf nog te verwachten door hem te ontvangen bedrag. Door [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] is onbetwist aangevoerd dat Invorderingsbedrijf niet op die berichten heeft gereageerd. - [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] is er door Invorderingsbedrijf niet uitdrukkelijk op gewezen dat het nog maar de vraag is of de vordering op zijn debiteur én de gemaakte volledig kosten bij de debiteur geïncasseerd kunnen worden. De stelling van Invorderingbedrijf B.V. c.s. dat [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] zich dit als ondernemer met een administratiekantoor zelf had moeten realiseren, doet niet af aan de zorgplicht die op Invorderingsbedrijf als degene die de opdracht tot incasso heeft aangenomen rust. 4.10. De rechtbank is van oordeel dat in de gegeven omstandigheden van een professioneel incassobedrijf als Invorderingsbedrijf verwacht had mogen worden dat zij [bedrijfsnaam gedaagde sub 2 in conventie, eiser in reconventie] ofwel zou hebben geadviseerd om niet te gaan procederen ofwel [bedrijfsnaam gedaagde sub 2 in conventie, eiser in reconventie] voor het uitbrengen van de dagvaarding een volledig beeld had moeten voorhouden van de te verwachten kosten en [bedrijfsnaam gedaagde sub 2 in conventie, eiser in reconventie] had moeten wijzen op het mogelijkerwijs niet kunnen verhalen van de (volledige) vordering en (volledige) kosten op de debiteur. 4.11. Daar komt nog eens bij dat Invorderingsbedrijf uiteindelijk een naar het oordeel van de rechtbank een, in verhouding tot de vordering op de debiteur, exorbitant bedrag aan [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] in rekening heeft gebracht van € 4.313,63. 4.12. Nu vast is komen te staan dat Invorderingsbedrijf haar zorgplicht als opdrachtnemer heeft geschonden, betekent dit dat Invorderingsbedrijf tekort is geschoten in de nakoming van de op haar rustende verbintenis. Nu nakoming in dit geval blijvend onmogelijk is, is de rechtbank van oordeel dat de vordering van [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] tot ontbinding van de tussen [gedaagde sub 2 in conventie, eiser in reconventie] (namens [bedrijfsnaam gedaagde sub 2 in conventie, eiser in reconventie] ) en Invorderingsbedrijf gesloten (incasso)overeenkomst kan worden toegewezen. Op grond van artikel 6:271 BW heeft ontbinding weliswaar geen terugwerkende kracht, maar moeten de prestaties die ter uitvoering van de ontbonden overeenkomst reeds zijn verricht, ongedaan worden gemaakt. Dit betekent dat Invorderingsbedrijf het door [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] aan haar op grond van de overeenkomst van opdracht betaalde bedrag moet terugbetalen. Nu [gedaagden sub 1 en 2 in conventie, eisers in reconventie] voorts met betalingsbewijzen onderbouwd heeft gesteld dat hij een bedrag van € 1.175,78 (€ 697,97 + € 477,81) aan Invorderingsbedrijf heeft voldaan, is Invorderingsbedrijf gehouden tot terugbetaling van dit bedrag. De subsidiaire vordering onder a kan derhalve in zoverre worden toegewezen.

Citaat: “De Autoriteit Consument & Markt (ACM) is een onafhankelijke toezichthouder die zich sterk maakt voor mensen en bedrijven. De ACM houdt toezicht op de mededinging, een aantal specifieke sectoren en het consumentenrecht. Met als doel een gelijk speelveld met bedrijven die zich aan de regels houden, en goedgeïnformeerde consumenten die voor hun recht opkomen. Consumenten kunnen bij de ACM gratis informatie en advies krijgen. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat u problemen hebt met een bedrijf. U kunt dit melden bij ons consumentenloket ConsuWijzer. ConsuWijzer geeft u dan advies over hoe u dit kunt oplossen. Met dat advies weet u waar u recht op hebt en hoe u dat recht kunt halen. Blijkt uit uw klacht dat het bedrijf de wet overtreedt, dan kunnen wij optreden” https://www.acm.nl/nl/contact/tips-en-meldingen/tip-ons. Conclusie: ZZP-ers en MKB-ers hebben eigenlijk helemaal niks aan dit instituut. Een steeds groeiende groep van kleine ondernemers staat bij de huidige wetgeving volledig in de kou. Consumenten hebben wel een mogelijkheid om een beroep te doen om de wet oneerlijke handelspraktijken. Uit het artikel van Jan Hein Strop kan voldoende worden geciteerd om daaruit bewijsgrond te putten. Naast het eigen dossier uiteraard. Daarnaast is in het zwartboek aangetoond -ook terug te vinden in het betreffende artikel - dat de Algemene Voorwaarden van Invorderingsbedrijf/Incassocenter flagrant in strijd zijn met de WIK en de zgn. zwarte en grijze lijst die voor consumenten relevant is om een beroep te kunnen doen op ontbinding van de overeenkomst. Dit kan relevant zijn in antwoord op een dagvaarding, dan wel een klacht bij ACM als consument. Dit is geen consumentensite. Dus het blijft even bij deze bespiegelingen.

Het zou onredelijk zijn om het principe van hoor en wederhoor op deze site niet toe te passen. Dat is op deze site dan ook absoluut niet het geval. Nu Invorderingsbedrijf tot dit forum is toegetreden, zou ik ze nadrukkelijk willen uitnodigen om van dat recht van wederhoor gebruik te maken. Ik denk dat ik namens velen spreek, graag de opinie van IVB in dezen te vernemen.

In de wet oneerlijke handespraktijken wordt uitgegaan van de 'gemiddelde 'consument. Als alleen verwezen wordt naar algemene en productvoorwaarden dan is nagelaten de consument informatie te geven die voor de gemiddelde consument belangrijk is om een goede keuze te maken over een aankoop ( dit heet een ' misleidende omissie') waardoor de gemiddelde consument een besluit over een aankoop neemt of kan nemen dat hij anders niet genomen had. (citaat uit de Wet oneerlijke handelspraktijken toegelicht). Voeg daar dan de verlokkende beloften door de medewerkers van IVB aan toe en er tevens sprake van een "misleidende handeling". De gemiddelde consument hier is de kleine particuliere huurder, iemand die een borg terug wil of een onderhandse geldlening terugbetaald wil krijgen. MKB-ers en ZZP-ers hebben het op dit vlak -door rammelende wetgeving- een stuk moeilijker. Feitelijk zouden die gelijk gesteld moeten worden met de consument. Hun kennis op het vlak van verbintenissenrecht is immers niet veel groter.

Deze argumentatie geldt zeker ook. Er is inderdaad sprake van listige kunstgrepen als bewust een valse hoedanigheid wordt aangenomen met "misleidende marketting" als doel. E.e.a. zoals omschreven in de wet oneerlijke handelspraktijken . Dit is de enige manier om dit daadwerkelijk aan te tonen en een maatschappelijke misstand aan de orde te stellen. In hoeverre daarmee medeplichtigheid van de reviewers kan worden vastgesteld en of stafrechtelijke consequenties heeft, is aan het OM, lijkt mij.

Jan Hein Strop maakt duidelijk hoe bijzonder art 9.3. van de AV van IVB is. Dit is absoluut niet gebruikelijk in de Incassobranche. In zijn artikel besteedt hij echter ook aandacht aan art. 20 van de AV. Minstens zo bijzonder. Hieronder een toelichting. Artikel 20 20.1 Het gerechtelijke en executietraject is altijd geheel voor rekening en risico van Cliënt. De werkwijze van No Cure No Pay geldt niet tijdens dit traject. Dit betekent dat op basis hiervan alle kosten die het IVB in rekening brengt direct bij de cliënt in rekening worden gebracht. Dit wordt vooraf niet aan de opdrachtgever gemeld. Een duidelijk misleidende omissie in de context van de wet oneerlijke handelspraktijken. De opdrachtgever wordt geconfronteerd met griffierecht, portokosten dagvaarding, opstellen dagvaarding, betekening dagvaarding, buitengerechtelijke incassokosten en reistijd tegen hetzelfde uurloon. Naarmate de procedure langer duurt, geldt opnieuw het uurloon. Gesuggereerd wordt dat deze kosten op de debiteur verhaalbaar zijn. Dat wil zeggen in telefonische contacten met IVB. Wanneer daarop aangesproken bij het kantongerecht zegt IVB hierover echter: " Uit de door Invorderingsbedrijf overgelegde correspondentie blijkt dat erop is gewezen dat de kosten zoveel mogelijk op de wederpartij worden verhaald, maar nergens staat dat Invorderingsbedrijf heeft verzekerd dat de kosten volledig verhaald zouden kunnen worden. Ook anderszins is daar niet van gebleken" Hier wordt gedoeld op hun Algemene en Productvoorwaarden. Als zelfs de proceskosten en de kosten salaris gemachtigde aan Invorderingsbedrijf vallen, dan resteert de hoofdsom minens alle kosten van het IVB. Er blijft dan per saldo wel heel weinig over van de oorspronkelijke vordering, na aftrek van alle betaalde vergoedingen aan het IVB. Als de vordering al niet volledig verdampt is. Konings zegt daarover dat het in rekening brengen van dubbele vergoedingen gerechtvaardigd is omdat een kwalitatief hoogwaardige dienstverlening een prijs heeft. 20.2 De in een bij gerechtelijke uitspraak, in welke vorm dan ook, toegekende incassokosten, rente en salaris gemachtigde, dan wel enige andere vergoeding, anders dan de hoofdsom, zijn na toekenning direct opeisbaar bij Cliënt en komen het Invorderingsbedrijf toe. Dit geldt ongeacht of deze kosten te verhalen zijn op de Debiteur. De toegekende proceskosten en het salaris gemachtigde komt door dit artikel het Invorderingsbedrijf toe. Dit impliceert dat alle kosten voor de procedure door de opdrachtgever al betaald zijn en dat de toekenning van proceskosten en het salaris gemachtigde (ook nog) vervallen aan het Invorderingsbedrijf. De toekenning van deze (bij vonnis bepaalde) kosten dienen toe te komen aan de opdrachtgever juist ter bestrijding van de gemaakte kosten in de procedure. Dit is ten minste een onredelijk bezwarend beding. Doch vooraleerst een misleidende handeling in de zin de wet oneerlijke handelspraktijken 20.3 Tijdens het gerechtelijke en executietraject maakt het Invorderingsbedrijf gebruik van de diensten van derden, zoals van gerechtsdeurwaarders en advocaten. Kosten van derden worden één op één doorbelast aan Cliënt, ongeacht of deze te verhalen zijn op de Debiteur. Hiermee is duidelijk aangegeven dat Invorderingsbedrijf niet beschikt over deurwaardersexpertise. Nu deze suggestie op de sites van IVB nadrukkelijk wordt gewekt, is sprake van een misleidende handeling in de wet oneerlijke handelspraktijken. Het volledig in rekening brengen van de gemaakte kosten zonder dat er sprake is van verhaalbaarheid op de debiteur is ook te benoemen als een oneerlijke handelspraktijk, dan wel een onredelijk bezwarend beding. 20.4 Indien een dossier wordt gesloten, wordt een eindafrekening gemaakt waarop aan Cliënt in rekening wordt gebracht de toegewezen incassokosten, rente, salaris gemachtigde, honorarium en kosten van derden, vermeerderd met eventuele overige toegekende vergoedingen en gemaakte kosten. Zie artikel 20.3

Er kan geen sprake zijn van inbreuk op de privacy op het moment dat medewerkers, directieleden of familieleden zelf gekozen hebben om bijzondere posts te plaatsen op Google Maps met het oogmerk vijf sterrenreviews te plaatsen, o.a. bij aantoonbaar virtuele vestigingen, met een discutabel doel. De inhoud van de reviews is aantoonbaar bezijden de waarheid. De reviews zijn onder eigen naam geplaatst en de persoonlijke gegevens zijn vrijelijk en voor iedereen toegankelijk op Facebook. Het aldus publiekelijk ter dicussie stellen van deze reviews door publicatie is daarmee geen onrechtmatige daad. Konings heeft inmiddels toegegeven dat er sprake is van virtuele vestigingen en noemt dit thans bezoekadressen. (bron: antwoord op vragen van de heer Strop van FTM/11-7-2019}. De sites van de virtuele vestigingen suggeren daadwerkelijk iets anders en zijn niet benoemd als " bezoekadressen". De beoordeling of de mogelijk oneerlijke handelsprijktijken van IVB moeten leiden tot een strafrechtelijk onderzoek ligt bij het OM. De tenminste 14 aangiften bij de recherche Den Haag zijn gedetailleerd. Het verdient aanbeveling aangifte te doen bij de zelfde recherche. Althans, indien andere gedupeerden daartoe aanleiding zien. Dit conform de aanbeveling van het NVI en de Consumentenbond. De aangiften zijn aanleiding geweest voor L. Lemmens, directeur IVB, om leden van het collectief te bedreigen met het doen van een tegenaangifte.( bron en documentatie Zwartboek, BGSI 2019). Het zwartboek is te vinden op FTM bij het artikel van Jan Hein Strop onder de link "Zwartboek"

De uitgebreide documentatie is in bezit van BGSI: het collectief van gedupeerden. Het collectief waarvan het IVB graag over de persoonsgegevens wil beschikken om in " dialoog" te treden... Vrijwel ieder lid van dit collectief ( ruim 70 gedupeerden) is bekend en heeft ervaring met de wijze waarop IVB op individuele basis tot nu toe daadwerkelijk met hun in dialoog is getreden... ( bron: Onderzoeksrapport bedreiging, intimidatie en infiltratie van en door IVB, BGSI mei 2019) Konings heeft infiltratie in het collectief, onder valse voorwendselen, inmiddels toegegeven. (bron: FTM, antwoord op vragen van de heer Strop van FTM/11-7-2019) Een kleine scan door Konings van de door IVB geïnitieerde intimidaties en bedreigingen zou voldoende zijn om de door IVB thans, na alle commotie, gewenste dialoog te starten.De gedupeerden zijn IVB bekend. Geen enkel lid van BGSI heeft tot nu iets vernomen van het door IVB aangekondigde initiatief. Na de door hunzelf opgedane ervaring gaat het niet aan om op een verzoek van IVB in te gaan alsof hun gegevens bij IVB niet bekend zouden zijn na intimidaties, dagvaardingen, dreig e-mails etc.

De beweringen zijn niet op los zand gestoeld. In dit geval zou dat ook niet kunnen omdat het hier nadrukkelijk verwijzingen betreft naar posts op Google Maps die voor een eenieder beschikbaar en naleesbaar zijn. En in ieder geval opgeslagen in het dossier van BGSI en reeds gepubliceerd in het zwartboek resp. het onderzoek naar positieve reviews op google maps eveneens van de hand van BGSI. Dit was onderdeel van en een productie in de inmiddels bekende rechtszaak bij het gerechtshof in Roermond. Feiten staan los van sympathie van lezers. Die sympathie wordt uiteraard op prijs gesteld. En wat dat betreft, iedereen die interesse heeft in waarheidsvinding is welkom. Het ter discussie stellen en/of aan de kaak stellen van publieke posts is overigens geen onrechtmatige daad.

De positieve reviews voor het Invorderingsbedrijf op Google Maps hebben soms een opmerkelijk karakter. Dit is gelegen in het feit dat eigen medewerkers, directieleden zelf, familieleden en direct betrokkenen positieve reviews hebben geplaatst. In totaal zijn zeker 25 vijfsterren reviews geplaatst door direct betrokkenen bij het Invorderingsbedrijf. Ook bij de brievenbus vestigingen. Tom van Velden, Accountmanager en Trainer Software Systemen IVB plaatst een review als verhuurder op Trustpilot en is als zzp-er in België werkzaam op de site van Invorderingsbedrijf Amsterdam en heeft een niet betalende debiteur bij zijn niet nader genoemde bedrijf bij het Invorderingsbedrijf Den Haag. Gabriël Huisman, Senior Account executive bij Invorderingsbedrijf heeft het grootste deel van zijn borg teruggekregen van een zakelijke verhuurder en is door het Invorderingsbedrijf geholpen met een lastige wanbetaler in zijn adviespraktijk. En ook May Leung, senior jurist, plaatste een review als klant van het Invorderingsbedrijf. Eigenaar Laurens Lemmens plaatst reviews onder zijn alias Ian Storm. Konings en Lemmens voorzien via hun eigen onderneming AMS Invest de vestigingen Amsterdam, Den Haag en het Incassocenter van vijf sterrenreviews. Daarnaast wordt ook de familie van beide eigenaren bij het plaatsen van positieve reviews betrokken. Dit levert een nog merkwaardiger beeld. De familierelatie met “Bijnens” is een bijzondere. De heren Jeffrey en Bryan Bijnens zijn bereid gebleken om reviews te plaatsen, in verschillende hoedanigheden en onder een vermelding van een grote diversiteit van door hun verrichte werkzaamheden waarbij de inzet van het Invorderingsbedrijf (ook internationaal) noodzakelijk bleek. Jeffrey Bijnens is op Faceboek terug te vinden als de partner van Anna Lemmens. De zuster van Laurens Lemmens. Terwijl Bryan de broer van Jeffrey is. Jeffrey Bijnens is verpleegkundige bij het Ziekenhuis Maas & Kempen. Maar blijkt andere bezigheden te hebben als zelfstandig aannemer in België. Uit deze professie zijn 4 vijfsterren reviews toegevoegd. Bryan Bijnens is het dagelijks leven Adviseur-Ontwerper bij Sweco Belgium. Zijn positieve reviews bevatten fantasierijke teksten. Bryan is op de sites van IVB student, eigenaar van een meubelzaak, een hondenfokkerij en situeert dit alles op een waterstation. Ook broer Alex Konings is geweldig ondersteund door IVB getuige een tweetal vijf sterren reviews. Broer Rick Konings is eigenaar van Graphic Junkie naast zijn werkzaamheden als Asset Manager bij Dela Vastgoed. Als Graphic Junkie plaatst hij een referentie waarbij hij stelt ruim twee jaar naar volle tevredenheid zaken te doen met zijn broer. It's all in the family. De stelling van Konings dat het hier situaties betreft waarin de betreffende personen of bedrijven “daadwerkelijk” gebruik gemaakt hebben van de dienstverlening van IVB ( bron: antwoord op vragen van de heer Strop van FTM/11-7-2019) kan geen stand houden.