Meest aannemelijk: alle ondernemers, ongeacht rechtsvorm en ongeacht of ze personeel hebben.
Er wordt wel gedacht aan een "opt-out" voor ondernemers die genoeg eigen vermogen hebben om het risico zelf te kunnen dragen maar om ontwijkgedrag en misbruik te voorkomen zal dat een behoorlijke drempel zijn (en moet je het ook nog kunnen aantonen, bijvoorbeeld via een accountantsverklaring)
De oude WAZ had geen keuze opties. Of een nieuwe verplichte regeling of verzekering - als die er komt - die wel krijgt is niet bekend.
Dat is ook de bedoeling: een kostendekkend solidariteitstarief voor iedereen, ongeacht beroep, leeftijd of medische conditie.
Maar dat iets kostendekkend is betekent ook dat de premie stijgt zodra er meer moet worden uitgekeerd.
Ter indicatie: in de oude WAZ (1998-2004) betaalde je 8,8% premie over je winst of DGA salaris tussen € 13.160 en € 38.118.
In totaal betaalden ondernemers in de WAZ in 2004 maximaal € 2.196,- bruto premie per jaar voor een dekking :
op basis passende arbeid ( op basis restverdiencapaciteit in overige beroepen)
een wachttijd van 1 jaar
uitkering 70% van het minimumloon (in 2004: € 14.500 bruto per jaar)
uitkeringsdrempel 25%
WIA volgende (politiek bepaalde) indexatie van de uitkering (lees: altijd koopkrachtverlies)
eindleeftijd 65.
Zou een zelfde verzekering anno nu moeten worden gerealiseerd dan maakt de hogere eindleeftijd (67-68), het hogere minimumloon en vooral het aantal onverzekerde arbeidsongeschikte ondernemers dat is ontstaan tussen 2004 en 2020 de totale benodigde kostendekkende premie naar verwachting hoger, maar zijn er sinds 2004 véél meer zelfstandigen bijgekomen om die premie te helpen meebetalen. (Het aantal zelfstandigen is tussen 2004 en 2018 met meer dan 50% toegenomen) .
De gemiddelde premie per deelnemer van zo'n verplichte verzekering kan dus mogelijk gelijkblijven of zelfs omlaag ten opzichte van 2004.