Geen uurtje-factuurtje: De andersomeconomie?

[Annedien Hoen]

Ik heb zojuist dit artikel toegevoegd aan de artikelendatabase:

Geen uurtje-factuurtje: De voor- en nadelen van opdrachtgevers achteraf de prijs laten bepalen

 

Hier staat:

" Sommige ondernemers laten hun prijs pas achteraf door de opdrachtgever bepalen. Dat levert soms wel drie keer zoveel geld op.

Zelfstandig ondernemer Sanne Roemen maakt nooit een offerte. Ze maakt vaak zelfs niet eens een factuur. Haar opdrachtgevers mogen zelf bepalen wat ze haar willen betalen. En zelfs in welke vorm ze dat willen doen: in geld, of op een andere manier: met een boekenbon of een jaar lang huur van een notebook."

(Bron: NRC Handelsblad)

 

Ik heb op Lancelots gereageerd op dit artikel, waarin ik onder andere stel:

 

In principe is wat beschreven wordt een variant op no-cure-no-pay, en dat concept bestaat al wat langer. De interessante 'kneep' zit hem er hier in dat de perceptie rondom je cure blijkbaar vaak gunstiger uitpakt als je die achteraf laat waarderen dan wanneer je die vantevoren zelf of in overleg vaststelt. Dit kan er mee te maken hebben dat je de probleemgever dan hebt geholpen, en dankbaarheid is een andere gemoedstoestand dan pijn. Als ik vantevoren moet betalen (of in elk geval al weet wat ik moet gaan betalen) voor het verlichten van mijn pijn dan is dit pijn-op-pijn. Ik zou me zelfs kunnen voorstellen dat het voelt alsof je extra gestraft wordt voor het hebben van een probleem. Als ik geholpen ben voel ik me fundamenteel anders en zal ik vanuit dankbaarheid zeer vrijgevig zijn.

 

Hoe kijken jullie hier tegenaan; hebben jullie je ooit onder die omstandigheden laten inzetten danwel hebben jullie als ondernemer ervaring met het op die basis inschakelen van experts, soeverein specialisten en professional outsiders? Denk je dat het model voor jou kan werken, werkt het al zo, of is die 'andersomeconomie' niet haalbaar op grotere schaal?

 

 

 

[Pukje Piet]

Het principe om de opdrachtgever achteraf de waarde van je actie te laten bepalen pas ik wel eens toe als ik niet weet wat ik voor bedrag ik zou moeten vragen. Bijvoorbeeld als ik een vraag krijg die in een paar minuten klaar is of een klus voor een (arme) vereniging die gewoon leuk is en een hoop connecties oplevert.

Als ik dit toepas ontvang ik 9 van de 10 keer meer dan ik bedacht had. :)

 

Leuk artikel, misschien toch maar eens gaan nadenken om helemaal hier op over te stappen. :)

[djluc]

Leuk artikel maar wel alleen echt nuttig op deze manier voor een-persoons beroepen in principe. Als je een dienst levert die bijvoorbeeld op regelmatige basis gebruikt wordt ligt dit een stuk lastiger.

 

Toch is het wel erg leuk om je business model om te draaien van uurtje factuurtje naar optimaal presteren voor een x bedrag. Wij doen dit bijvoorbeeld met systeembeheer. We rekenen een vast bedrag voor een dienst. Als wij optimaler werken hebben we meer marge wat het gehele bedrijf motiveert om beter te gaan werken.

[R.I.P. - Benm]

Op zich wel een interessant model... soms komt het natuurlijk best voor dat iemand enorm geholpen is, met iets dat eigenlijk heel weinig werk was om te doen. Op zo'n moment is het natuurlijk aardig om de afnemer te laten bepalen in plaats van ze een standaard factuur te sturen voor een (half) uurtje werk.

 

Wat wel een probleem is dat hetzelfde werk voor de een zoveel meer waard is dan voor de ander. Neem bijvoorbeeld webshops, je kunt 2 klanten hetzelfde systeem leveren met een mooie site eraan, waarbij de ene een paar ton omzet in het eerste jaar, en ander nog geen 1000 euro. Dat ligt in zo'n geval vaak vooral aan hoeveel moeite de afnemer zelf doet op allerlei gebied, en niet zozeer aan je prestaties als webbouwer. Misschien komt zoiets gemiddeld wel fair uit, maar het duurt nogal lang voordat de afnemer weet wat hij eraan had...