Ik zit nu al zo'n 18 jaar in het communicatievak. En ik weet niet of ik het aantrek maar in die afgelopen 18 jaar heb ik de meest vreemde en maffe - soms hilarische - dingen meegemaakt.

 

Ben ik de enige die in dergelijke situaties terecht komt? ???Vertel eens?

 

Een voorbeeldje van een van de stomste situaties waarin ik me ooit bevond (kopietje van eerder geschreven collumn):

 

Met mijn geringe lengte van 1,625 m (jawel, die halve centimeter télt!) draag ik hakken. Een hak van 6, 7 cm geeft mij nét dat beetje meer lengte waardoor mijn ooghoogte het okselniveau van het merendeel van de mannelijke bevolking ontstijgt. Die dag had ik nieuwe pumps aan. Nog niet goed ingelopen, ze kraakten zelfs nog een beetje. Maar ze stonden fantastisch bij mijn donkerblauwe broekpak. Extra net gekleed zou ik die dag de voorstellen voor de nieuwe printcampagne presenteren. Ze hadden net een nieuw pand, in het hartje van Rotterdam. Zoals gewoonlijk had ik haast. Veel haast. Want natuurlijk zat alles op het laatste moment tegen en waren parkeerplaatsen dun gezaaid die middag. Terwijl ik op een draf aan kwam lopen, bleken mijn A2-kartonnen toch niet zo handig met die wind. Verwaaid en verfomfaaid stormde ik de hal binnen. Om vervolgens op de net flink nat gedweilde marmeren vloer in één ruk door te schuiven tot in het midden van de hal. Gadegeslagen door de voltallige Raad van Commissarissen en hun Japanse gasten, vlogen de borden door de lucht en kon ik mezelf net staande houden. Nadat ik alles bijeen had geraapt en in de richting van de hoge heren “new pumps, new campaign” had gemompeld, ben ik héél voorzichtig naar de balie gelopen. De campagne is doorgegaan. Hun pand heb ik echter niet meer met pumps betreden...

 

::)

 

 

Das wel een lekkere binnenkomer hoor :)

 

Tijdens het ondernemen heb ik volgens mij nog niet van die gekke dingen gedaan. Wel in loondienst trouwens:

 

First day on the job voor een detacheringsklus. Ik zit er gezellig te keuvelen met de andere externals (wat bijna iedereen was bij de betreffende toko/afdeling), mik ik zo een bak koffie in mn keyboard. Zeg maar: de hele bak koffie. Zelf wonder boven wonder geheel koffie-vrij het tafreel doorgekomen 8), wil ik vervolgens inloggen. Ik tik mn wachtwoord keurig in, en er lijkt het correcte aantal **** tevoorschijn te komen. Blijkt dat dat keyboard toch zodanig messed up was dat er verkeerde letters voorbij kwamen... kun je het meteen even uitleggen aan de helpdesk ::)

 

Het toetsenbord is overigens na verloop van tijd voldoende opgedroogd om weer te functioneren, en het is best een gezellige maand geworden daar.

Koffieverbod gekregen? ;D

 

Ik heb wel wat met pumps hoor... Vooruit, nog eentje om het af te leren ;D

 

De weg vinden is niet mijn sterkste punt. Sterker nog, het doelloos rondzwerven met een onverbiddelijk doortikkende klok zodat je – ondanks het feit dat je een half uur extra hebt uitgetrokken – met de zenuwen in je lijf en een chagrijnig hoofd nét te laat op je afspraak verschijnt, overkomt mij meer dan geregeld. Zo ook die dag. Ik had het eindelijk gevonden. Na het gebruikelijke van de weg schelden van slome medeweggebruikers, het zes keer doorkruisen van dezelfde straten en het driftig hanteren van het stratenboek. Het viel mee deze keer, ik was nog net op tijd! Een laatste blik, wat lippenstift... Netjes de knieën bij elkaar stapte ik uit. Met mijn pumps vol in de stront. Hondenstront. Een Deense Dog waarschijnlijk... WEL GLOEIENDE !^%@&^@*&* De man die net aan kwam lopen zag mij een toefje gras dat tussen het bouwafval moedige pogingen deed te overleven, gebruiken om de smurrie kwijt te raken. Scheldend en tierend beklaagde ik mij luidkeels over die idioten die kantoor houden in een keet die haast IN de stront was gebouwd. Hij gaf me nog een zakdoekje en vervolgde zijn weg. Hmpf! Niets meer te zien, het stonk niet meer zo. Ik kon eindelijk naar mijn afspraak. Een potentiële klant, alleen nog maar telefonisch gesproken. En terwijl ik in zijn kantoor zat te wachten, kwam hij binnen. De man die ik even daarvoor nog indirect had uitgemaakt voor idioot...

 

 

Koffie-verbod?

 

Dan hadden ze meteen 1 extra persoon moeten aan te nemen om me voortdurend wakker te schudden ;)

Leevermaak is inderdaad hilarisch, ik heb ook wel een paar van die situaties ;)

 

Van de kraan te hard open zetten voordat je een meeting in gaat (het bekende natte broek fenomeen) tot de verkeerde persoon als directeur aanspreken :P

 

Als het gebeurd zak ik door de grond, maar later kan ik er meestal wel om lachen :)