Wereldrecordpoging Stoelmassage

[Romano Sandee]

De koppen zeggen natuurlijk vrij weinig ten opzichte van de inhoud; het blijft lastig om in 1 kop alle onderwerpen onder te brengen die je in de gehele blog naar boven brengt.

 

Daarnaast qua erkenning maakt het niet uit; je zet een wereldrecord. Je kan dit vooraf aangeven bij Guinness (gedaan, half bevestiging op) of bij WRA waardoor het alsnog geregistreerd staat.

[Romano Sandee]

Ik zag ook al dat Henri een poging aan het voorbereiden was, ik schreef daar al dat ik behoorlijk wat valkuilen heb gemaakt in het traject. Ik zal hier even het verslag schrijven zodat alles compact is en bij 1 onderwerp staat (ipv spreiding).

 

Het traject voor een wereldrecordpoging kost namelijk nogal wat: in tijd, energie, kosten en vooral spanningen die het met zich meebrengt. Natuurlijk ligt het al tijden in de kast dat je een record wil neerzetten en als je dan toch de stap maakt, ga je er helemaal voor. Tenminste, zo heb ik dat wel weer. Al met al ben ik sinds maart bezig om het een en ander voor elkaar te krijgen, in maart vooral trainingen gedaan om stoelmassages zelf uit te voeren en natuurlijk experimenteren wat de meest fijne programma is om te gaan doen, want het programma moet er simpelweg ingeroest zijn. Daar heb ik mee gespeelt en vervolgens heb ik een programma gemaakt en ingedient bij Guinness World Records. Hier heb ik vervolgens 6 weken op gewacht en intussen veel zaken geregeld: de benodigde media warm gemaakt, interviews gedaan en mensen zich vooraf laten aanmelden natuurlijk. Zo heb ik een inzicht wanneer veel mensen juist wel of niet komen. Zo is nu te zien dat er daluren zijn op vrijdag tussen 12.00 - 15.00 uur, 18.00 - 20.00 uur en op zaterdag 0.00 - 8.00 uur. Ook de aanvraag voor bekende Groningers en Nederlanders is gestart. Zo zijn er verschillende mensen uitgenodigd, mede ook door het type dat ik ben "nooit geschoten is altijd mis". Zo is er ook uitnodiging gegaan naar prinses Maxima waar ik nu dan ook een afwijzing van had, dat was uiteraard te verwachten, maar zoals mijn motto ook is; nooit geschoten is altijd mis! Natuurlijk heeft ze dan ook kennis genomen van de recordpoging en houd het misschien wel mede in de gaten. En zo is het ook gegaan bij de locatie, al heb ik in het gehele traject nu wel een domme fout gemaakt (echt heel dom) en zeker iets wat ik Henri wil meegeven is; zet alles zwart op wit. Ik heb de fout gemaakt om uit te gaan van een mondelinge afspraak van de locatietoezegging voldoende zou zijn. Zo'n anderhalf week geleden kwam de locatie dan erop terug en begon spontaan een eisenpakket te stellen. Iets waar ik best wel van schrok, omdat ik had verwacht dat in dat gesprek details besproken werden over de inzet van bijvoorbeeld EHBO (vereiste bij Guinness) en hoe het zal worden geregeld met de laatste faciliteiten die nog geregeld moesten worden, niet nog een eisenpakket dat er zou komen.

Dat was dus ook wel even slikken en heb ook gelijk maar mijn zakelijk coach gebeld van "help, wat moet ik hier nu in godsnaam mee doen?" Uiteindelijk heb ik besloten om vorige week dan het uit te gaan zetten met een vriendelijke mail naar de locatie en nog eens helder gesteld wat ze nu precies willen, daarvan was 1 harde eis een erkenning van Guinness World Records. Vorige week werd dan ook door Guinness de recordpoging afgewezen, ook na de discussie kreeg ik vandaag dan een uitleg verder van Guinness dat zij op dit moment geen nieuwe recordpogingen accepteren in de categorie massage. Wel heb ik de regels en guidelines voor een andere ingediende recordpoging ontvangen. Hierbij gaat het om met zoveel mogelijk mensen tegelijkertijd een massage te geven. Ik heb hier natuurlijk nog niets voor opgezet, maar zou toch wel in het najaar dit gaan opzetten. Het huidige record staat op 263 mensen tegelijkertijd die gaan masseren, dus moet toch wel redelijk veel mensen hierover spreken. Gelukkig ken ik veel medemasseurs die zich al eerder hebben aangeboden die ik tegen die tijd even benader. Mijn focus ligt nu toch echt even op dit aankomende record, dat namelijk wél de goedkeuring heeft van de andere organisatie; World Records Academy.

Inmiddels heb ik dan ook zwart op wit staan dat de B locatie, in de binnenstad van Groningen een toezegging heeft dat ik gratis gebruik mag maken van hen locatie in ruil voor promotie. Deze locatie noem ik nu nog even niet, omdat de andere (eerste) locatie nog even een e-mail moet ontvangen/lezen dat ik hen afwijs en ik liever heb dat ze het uit deze mail lezen dan dat ze het op een website moeten lezen. Echter zal dan ook het een en ander worden bijgewerkt aan het evenement hier.

 

Wel positief (en ook zwart op wit) is te melden dat busvervoerder in Groningen (Qbuzz) 's nachts pendelbusjes in gaat zetten tussen het centraal station en de massagelocatie. In ruil doe ik dit dan voor stoelmassage aan de buschauffeurs, maar dat vind ik totaal niet erg. Mensen die zich van te voren via de website aanmelden krijgen in de week van de recordpoging namelijk een uitnodiging en dit is dan tevens hen vervoersbewijs om gratis met het busje mee te kunnen reizen.

 

Tot zover even een samenvatting. Natuurlijk kun je ook mijn blog lezen om de huidige ontwikkelingen te volgen!

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

...daarvan was 1 harde eis een erkenning van Guinness World Records.

 

QED

[Romano Sandee]

Het begon eigenlijk allemaal donderdag al. Immers moest ik donderdag nog veel doen om mij klaar te maken voor de wereldrecordpoging stoelmassage, die op vrijdag om 12.00 uur zou starten. Zo kon ik de donderdag de locatie in gaan richten zodat ik de vrijdag helemaal niets meer hoefde te doen. En daar ging het al niet helemaal lekker. Er bleek namelijk geen aansluiting te zijn voor de beamer op de laptop, ook maar de leidinggevende gevraagd die er toen was, maar die wist ook niet hoe het werkte, want hij stond standaard aangesloten op een DVD speler. Nou ja, dan maar uit nood een DVD’tje ervan maken van de PowerPoint door middel van het programma CamStudio. Nog even snel een DVD’tje gekocht bij een winkel. Die verkochten ze alleen per 10 stuks, had er maar 2 nodig, maar goed, moet maar. Het moest immers goed zijn, goed genoeg om mijzelf te presenteren en mensen die spontaan binnen komen in te lichten over hoe ze plaats kunnen nemen in de massagestoel. Uiteindelijk eerst 1 keer het filmpje gebrand op een DVD van 5 minuten. Toen bleek deze het wel te doen, maar moest je elke 5 minuten dus op play drukken (zonder afstandsbediening). Dat was dus niet praktisch. Toen maar datzelfde fragment heel veel achter elkaar geplaatst zodat ik eens in de 2 uur op play hoefde te drukken. Alleen was daar het brandproces dat ik daar ruim 4 uur over heb gedaan met de laptop met het coderen en branden ervan. Naja: je moet er maar wat voor over hebben.

 

Vervolgens was het natuurlijk de nacht van donderdag op vrijdag, eigenlijk heb ik daar maar gebrekkig in geslapen. Ik geloof maar zo’n 6 uurtjes, terwijl ik 9 uur in de planning had. Want Radio Noord belde alweer op vrijdagochtend rond 7.20 uur voor een telefonisch interview. En tja, daarna kon ik ook niet meer goed slapen door alle enthousiasme. Nog een uurtje vooral gedoezeld, maar echt slapen kwam er niet meer van nadat ik heb verteld hoe de wereldrecordpoging eruit kwam te zien. Toen ik het terug luisterde dacht ik vooral, wat klonk ik nog moe, maar dat is ook best logisch achteraf gezien.

 

Vrijdag was het dus zover. Van de EHBO vereniging De Barmhartige Samaritaan had ik een bericht gekregen dat om half 11 de EHBO-ers aanwezig zouden zijn, dus was ik om 10 uur alvast paraat in Huis de Beurs. Daar heb ik nog wel even de bewegwijzering aan gebracht voor in de omgeving zodat mensen vanaf de bushalte aan het A-kerkhof de weg naar Huis de Beurs goed konden vinden. Uiteindelijk kwamen de EHBO-ers later dan ik had doorgekregen, maar gelukkig dan wel ruim op tijd. Wie ook op tijd was, was de eerste prominent die plaats nam op de massagestoel. Jaap Nienhuis was 20 minuten van te voren aanwezig. Gelukkig maar, want zo’n moment is altijd spannend. Een leuke man trouwens en het Groninger taaltje, tja, blijft mijn streektaal, maar zeker een mooi taaltje in dat opzicht!

 

En dan is het bijna zover… Jaap Nienhuis neemt plaats in de massagestoel en ik kijk op de klok, 15 seconden voor 12 uur. Het aftellen is begonnen, 10…, 9…, 8…, 7…, 6…, 5… Ik plaats mijn handen alvast op de onderrug van Jaap Nienhuis, 4…, 3…, 2…, 1… en van start! De recordpoging is begonnen! Gelukkig kwam ook alvast de tweede persoon eraan, een klant van mij was zo aardig om ook tijdens de recordpoging mij te ondersteunen. Het hele programma, dat ik al had geoefend bij Qbuzz kwam weer helemaal terug. De kracht dan wel op standje half, immers moest ik het nu geen 8 uur, maar 24 uur zonder slaap uitvoeren. De training in de sportschool die afgelopen weken en maanden ingezet waren, waren dan ook niet voor niks, dat was zeker nodig voor een optimale voorbereiding. En ook de studenten Journalistiek van de RuG zijn langs geweest om een artikel en filmpje te maken voor hen website Scoop. Ik moet wel zeggen dat ik erg te spreken ben over de extra dingen die de EHBO-ers hebben gedaan. Hen kerntaak was namelijk het eventueel opvangen bij een ongeluk (wat gelukkig! niet is voorgekomen), maar ze hebben ook op straat nog mensen lopen lokken voor een gratis massage met succes in dat opzicht. Er was van te voren namelijk wel bekend dat tussen 12.00 en 15.00 uur het rustig zou zijn, dus er waren ook wel mensen ingepland. Maar er waren ook veel no-shows; waar mensen niet kwamen opdagen, ondanks dat ze bijvoorbeeld bevestigd hadden te komen. Dat is natuurlijk erg gevaarlijk als je met een recordpoging bezig bent, zeker als mensen zich in groepjes hebben aangemeld en als groepje niet komen. Gelukkig wisten ze het goed aan te vullen en waren er ook genoeg mensen die wél kwamen. En wat ik ook leuk vond is dat mijn collega Ellen Bosscher langs kwam, die mij tevens ook nog even een korte massage gaf tegelijkertijd dat ik aan het masseren was. Dat zou er vast komisch hebben uitgezien. Aan het einde van de avond en begin van de nacht kwam ik dan eindelijk op de magische grens: 100 massage behandelingen. De hoeveelheid die ik van te voren had gehoopt.

 

De nacht

 

Ook de gevreesde nacht was er natuurlijk. Je bent al heel lang wakker, om 1.00 uur kwam Arno van der Heyden (gelukkig ook ruim op tijd) langs voor een stoelmassage. Hij was de tweede prominent die plaats zou nemen op de massagestoel, gelukkig was Chantal Eggens er ook al, die na hem plaats zou nemen op de massagestoel. Ik noem haar even apart eigenlijk omdat Chantal een bijzonder iemand is, die is namelijk speciaal naar gekomen om 1 uur ‘s nachts en daarnaast was ze tot 4 uur ‘s nachts gebleven om mij persoonlijk nog te ondersteunen en omdat ze mij kent gewoon als klant vind ik dat juist zo mooi. Hartstikke leuk natuurlijk! Ook een andere vriendin was vanuit Leeuwarden met de laatste trein naar Groningen gekomen om mij in de nachtelijke uurtjes te kunnen ondersteunen en heeft de eerste trein vanuit Groningen weer terug gepakt die pas rond half 7 ging! Je kunt nagaan dat het ook voor hun lange uurtjes zijn. Zeker als je niet echt iets lichamelijks doet waarbij je dus ook wakker blijft. Over wakker blijven gesproken, dat was af en toe best lastig. Helemaal in de uurtjes tussen 3 en 4 uur ‘s nachts. Dat zijn voor mij echt uurtjes dat ik gewoon een soort van dipje voelde; niet meer zin hebben in de recordpoging en dacht van, moet ik nog zo lang? Immers was ik al 16 uur aan het masseren, en al 20 uur wakker. Dan maar een extra energy drink met toegevoegde caffeïne.

 

De ochtend breekt aan…

 

En dan ga je ook langzaam naar de ochtend. Hoewel je niet ziet wat er buiten allemaal gebeurd, weet je natuurlijk hoe laat het is en komt het besef dat je de nacht hebt overleefd. Al was de ochtend zeer lastig. De mensen die zich van te voren hadden aangemeld waren eigenlijk er al door heen en de zender die beloofd had om te bellen belde niet tijdens de nacht die voor een extra boost kon zorgen van mensen die nieuw zijn. Dan maar langere massages. Dat leidde uiteindelijk dan ook naar een herhaling van het programma en toegevoegde handgrepen. Het moest dan maar; immers mocht ik niet niets doen en moest ik mij aan de regels houden. Hier stond bijvoorbeeld ook in dat ik na elk afgesloten hele uur 5 minuten pauze mocht. Uiteindelijk mag je dit dan ook niet opsparen en merk je pas echt hoe kort 5 minuten zijn. Immers moet je naar de toilet, even snel een sportenergiereep eten voor een deel en wat drinken. Zeker mensen die na zo’n pauze binnen kwamen verbaasten zich erover hoe snel dat gaat. Vervolgens 30 seconden voordat de pauze afgelopen is moet de volgende al op de stoel zitten. Vanaf 15 seconden voordat de pauze is afgelopen tel ik af, en plaats ik mijn handen opnieuw op de volgende persoon.

 

Het einde in zicht

 

En dan is het einde in zicht. Het laatste uurtje heeft mijn sponsor Martin Velthuizen van Masseurszaken mij nog even een hart onder de riem gestoken. Om kwart voor 12 komt er nog even een journaliste binnen gestormd, van het Dagblad van het Noorden om precies te zijn. Mooi, nog een slachtoffer die ik nog even kan meepikken om het aantal te verhogen. Nog een paar minuten voor het einde, het begint nu toch wel heel spannend te worden. Op het klokje dat bij de getuigenis register ligt houd ik nauwlettend de seconden in de gaten. Nog even maak ik mezelf wijs. Nog even en dan ben ik wereldrecordhouder stoelmassage. En dan begint ook het aftellen in mijn hoofd; 10.., 9.., 8.., 7.., 6.., 5.., 4.., 3.., 2.., 1.., JA! Ik ben wereldrecordhouder. Het zwoegen is geslaagd! Eindelijk, bevrijd van de wekenlange stress en de stress van de uurtjes of er nog wel mensen komen. En dan nog een klein applaus van de 4 mensen die er nog waren om 12 uur (zie ook onderstaand filmpje van de laatste 6 minuten). Na afloop heb ik dan nog even een stoelmassage gekregen van Martin, even relaxen voor mijzelf, maar ook even de doorstroming van bloed in de spieren bevorderen. Immers is het herstel dan makkelijker en heb je minder spierpijn.

 

 

De dag erna

 

Inmiddels is het een dag later en heb ik dan al even wat meer geslapen. Heb ik erg veel last van mijn spieren? Nee, eigenlijk niet. Ik voel wel dat ik spieren heb en dat ik ze wel degelijk gebruikt heb, maar echt spierpijn. Dat dus weer niet. Ik denk dat mijn training toch wel zijn vruchten heeft afgeworpen en dat de massage ook wel. Natuurlijk ook niet op meest zware manier gemasseerd, dus dat heeft ook zeker meegeholpen. Al heb ik nu nog wel de verwarring welke dag het nu precies is en dat het daadwerkelijke proces van besef er nog niet is. Ik weet dat ik het heb gedaan, maar dat ik besef dat er in totaal 141 mensen in 24 uur gemasseerd zijn.. Dat zijn er wel héél erg veel!

 

Woensdagavond is er weer een gewone massageavond. Ik ben er weer klaar voor!