_peter

@Doortje, nee, ik heb de aandelen nimmer overgedragen/verkocht. Ik vertrok een jaar voor het faillisement. Ten tijde van het faillisemnet waren de aandelen domweg van geen enkele betekenis meer. Een jaar daarvoor zagen mij compagnons ook weinig heil meer in het overnemen ervan, daar zij toen al verwachtten dat het bedrijf binnen een jaar niet meer te redden zou zijn. Het enige doel was zo lang mogelijk rekken totdat de bank de stekker eruit zou trekken...... Dus ja, in veel van dit soort gevallen sta je aan de zijlijn mee te kijken.....

@smart4u: Ja, klopt, heeft mijn accountant dan ook piekfijn geregeld. De nettolasten van zo een grapje kunnen daardoor aanzienlijk verlicht worden, althans op korte termijn. Ik heb toen een aflossingsvrije lening afgelsoten, dus blijf ik toch wel altijd zitten met dat stukje rente, maar dat is te doen. Aan het einde van de rit ben ik dat geld is mijn huis dus wel gewoon die 45k euro minder waard, ondanks het enorme fiscale voordeel, welke ik een paar jaar geleden heb genoten.

Hallo Kermie, Wel 'grappig' dat dit onderwerp (voor mij alweer zo lang geleden - zie datum eerste posting) ineens weer actueel is op dit forum. Mij heeft het eindelijk toch geld gekost, ondanks alle pogingen die ik er tegen heb ondernomen. De borgstellings overeenkomst die banken met personen aangaan, zitten zo goed in elkaar dat er juridisch weinig tegen te beginnen is. Bij een faillisement staat de bank binnen een dag klaar al het geld te innen wat er maar te halen valt. Of je als persoon dan nog iets met het bedrijf te maken hebt, in welke hoedanigheid dan ook, maakt voor de bank niets uit. Ik moet zeggen dat ik een hele goede verstandhouding had/heb met de overige aandeelhouders, en ik kon ze ook niet kwalijk nemen dat ze mijn borgstelling niet wilden overnemen, al dan niet in combinatie met toen waardeloze aandelen. Voor mij was na het faillisement (gebeurde een jaar nadat ik vertrokken was) 'slechts' een verhaal van 45.000 euro. Voor de andere twee aandeelhouders gold dat ook, maar de doorstart financieren was voor hun een nog groter drama (is uiteindelijk wel gelukt). Waarmee ik maar wil zeggen dat je soms met alleen een borgstellings schuld ook wel eens beter af kunt zijn. Ik heb ondanks de pijn van die 45k euro, nooit spijt gehad van mijn keuze het bedrijf als bestuurder te verlaten. Tja, een mens maakt keuzes. Ik moet wel toegeven, dat de angst om 'geld verliezen' mij toen wel geraakt heeft en ook veranderd heeft. Ik werk nu alweer vele jaren met veel plezier binnen mijn eigen eenmanszaak en heb niets met leningen te maken, Ik ben volledig selfsupporting, en dat is dan wel weer een heerlijk gevoeld. Echt als ondernemer alle touwtjes in eigen handen hebben. Ja, het blijft hard werken, maar dat is niet erg.

Hoi Doortje, Ja, dat is waar, maar het gaat om de papieren!! Kijk ten eerste goed naar jullie onderlinge afspraken! En nogmaals, als er geen faillisement dreigt, dan ook moet je nagaan of de borgstelling eindig is. Op basis waarvan is er een borgstelling? Papieren zeggen alles! Peter

Hallo Doortje, Het ligt er natuurlijk sterk aan of het bedrijf failliet dreigt te gaan. Is dat niet het geval, dan hoeft er relatief weinig aan de hand zijn. Dan heb je zelfs als aandeelhouder nog rechten!! Verkeert het bedrijf wel in gevaar, dan kan je ruilen. Je aandelen zijn dan vrijwel neits waard meer (maar zeg dat dus niet al te duidelijk), die zou je dan kunnen 'ruilen' tegen de borgstelling. Maar als ze niets willen, tja, dan zit je er zelf dus wel aan vast. Ga overigens nog even na hoe de stemverhoudingen liggen binnen de aandeelhouders. Kunnen ze je wel wegsturen in de overeenkomst die jullie met elkaar zijn aangegaan? Succes, Peter

Edward, Mijn beide ex-collega's willen natuurlijk mijn aandelen niet overnemen en ook niet de borgstelling. Ze stellen zich op het standpunt dat ze mijn persoonlijke 'schuld-to-be' niet willen overnemen en ook zeker niet willen/kunnen meefinancieren in een mogelijke doorstart. Dus zelf zie ik die machtspositie niet zo. Nog suggesties, of moet ik dus toch maar leidzaam afwachten en uiteindelijk maar gewoon betalen, ondanks al mijn goede bedoelingen om juist in aanvang gekd te besparen op mijn managementfee... Peter

Hallo John en Edward, Wellicht nog even een extra toelichting. De borgstelling is inderdaad privé. Mijn vertrek bij heb ik gedaan om met name kosten te besparen en de top van het bedrijf te verlichten. De bank vond dat toendertijd 'dapper' maar wilde niet meedenken over de aandelen en/of de borsgtelling. Nu, een jaar later, en mijn eigen zaak weer nieuw leven ingeblazen, vind ik het niet meer redelijk dat ik hiervoor nog verantwoordelijk word gehouden. Er bestaat een kans dat het bedrijf volgend jaar moet gaan sluiten. Ik heb een aanzienlijke bijdrage geleverd door mijn vertrek, en wilde zelfs nog een deel van de borsgtelling betalen op basis van een redelijk percentage. Ik draag formeel geen bestuurlijke verantwoording meer. Zijn er manieren om deze wijze van handelen van de bank aan te vechten? Ze willen op geen enkele wijze creatief meedenken. Ik snijd mij nu dus in mijn vingers, mede gezien het feit dat mijn oud-collega's waarschijnlijk hun borgstelling kunnen mee financieren in een herstart. Klinkt allemaal zielig hé? Peter

Ik heb de volgende vraag. Een jaar geleden verliet ik als DGA een bedrijf welke ik vier jaar geleden met twee mede-ondernemers had overgenomen. De bank eistte destijds een borgstelling. Het bedrijf ging het vanaf media 2001 slechter doen en 2002 was zwaar verliesgevend. Nu, in 2003 wordt nog steeds geen winst gemaakt, maar de positie t.o.v. 2002 is wel wat verbeterd na een behoorlijke reorganisatie. Zelf heb ik een flinke bijdrage geleverd door eind 2002 te vertrekken en daarmee mijn management fee ingeleverd ter versterking van de liquide positie. Is er nu iets te doen aan het feit dat de bank zich ondanks mijn vertrek op het standpunt blijft stellen dat mijn borgstelling blijft bestaan, ook wanneer ik mijn aandelen zonder voorwaarden ter beschikking stel aan de andere aandeelhouders? Is hier juridisch gezien iets tegen in te brengen?