Beste mensen,
De kern van het verhaal dwaalt mijn inziens een beetje af. Wij zijn voor ongeveer 150.000,00 failliet gegaan en het bedrag staat inmiddels op exact 274.000,00 )omdat er waarschijnlijk rente en kosten worden gerekend). We hadden een V.O.F waarbij de ene venoot, mijn inmiddels ex vrouw was. Zij heeft het "voordeel van de twijfel" gekregen van de curator en zit inmiddels al een jaar in de WSNP.
De curator verwijt "mij", dus niet "ons" dat er inboedel is verkocht na de gedwongen sluiting van ons bedrijf. Achteraf gezien had ik het er beter in kunnen laten staan, want nu heb ik veel werk gehad en er een klein bedrag voor gekregen.
Als ik een BV had gehad, was ik er zonder kleerscheuren vanaf gekomen, maar wij hebben altijd keurig zaken gedaan en ik wil het natuurlijk ook keurig afwikkelen, maar iemand het "voordeel van de tijfel" geven, zie ik niet als een juridisch oordeel, en daarom moet ik er nu (waarschijnlijk) voor boeten. Natuurlijk zijn er banken (voornamelijk) en bedrijven die geld van ons te goed hebben, maar waarom moet ik er alleen voor opdraaien??? Met een BV had ik de schulden ook achter gelaten.
Er gaan bedrijven failliet voor miljoenen en meer, en een dag later staan ze weer op en gaan verder alsof er niets gebeurt is, ik ben persoon, we waren een klein bedrijf die werk bood aan 9 mensen die we altijd keurig hebben behandelt, Moet ik dan als man van midden 40 die ALLES kwijt is, geen relatie meer heeft en ook z'n kinderen weinig ziet, dan als "crimineel"worden gezien? moet ik dan de rest van m'n leven krom liggen voor iets dat ik nooit had gewilt? Ga in mijn schoenen staan en besef wat het is om failliet te gaan door een slecht economisch klimaat waar we in verkeren. Ik ben ook altijd een moraalridder geweest, maar denk nu toch echt even anders. Ik wil ook nog iets maken van m'n leven... :-\