Kony7

Dank voor je bericht. Ik krijg er nieuw inzicht door. Er speelt bij mij teveel emotie denk ik waardoor ik mezelf in een "slachtofferrol" zet. Juridisch zijn wij natuurlijk gelijk en dat dien ik me te realiseren.

Tja.. dat voelt voor mij nou juist als "dubbel" verlies. Daarbij heb ik prive niet heel veel vermogen meer en de bank wil weer prive-woning als onderpand in dat geval.

Ik wil van hem af en "mijn" zaak behouden. Daarbij wijt hij alles aan die magische "crisis" en vindt hij mij juist niet commercieel genoeg en moeten we even door de zure appel heen. Totaal andere belevingswereld dus.

In het kort: Ik had een goedlopend bedrijf en draaide zo'n 140k omzet tegen zo'n 20k kosten in de IT-dienstverlening. In 2013 trok ik een compagnon aan welke 100k zou inbrengen hetgeen bestemd was voor expansie en sales. De doelstelling voor 2015 zou een omzet van + 500k zijn (helaas is dit nooit middels een contract vastgelegd oid). Ik bracht de klanten en omzet aan en hij dus een ton. Verdeling werd zeg maar 50/50 in de nieuwe BV. Hij ging als commercieel aan de slag en ik zou meer uitvoerend worden. Nu maakte ik probleemloos weken van tussen de 60 en 80 uur, werk is immers tevens mijn hobby en mijn klanten zijn vooral ook te vinden in mijn sociale leven. We zijn gezamenlijk grotere accounts langs gegaan en daar heb ik hem geintroduceerd. Na 1 jaar bleek de (gedaalde) omzet de kosten nauwelijks te dekken (o.m. salaris, auto) en nu na 2 jaar draaien we verlies. Ik heb in december aan de rem getrokken en ben tussen kerst en oud en nieuw (zonder zijn medeweten) zelf klanten gaan bezoeken en heb een gesprek gevoerd met de boekhouder. In het kort: klanten vinden hem bijna allen een omhooggevallen eikel zonder kennis en het meest erge; ik calculeer(de) altijd de offertes en sinds 2 jaar brengt hij deze uit. Vrijwel alle offertes worden verhoogd door hem en sommigen zelfs verdubbeld. Daarnaast schijnt hij een super streng incasso-beleid te voeren welke nieuwe opdrachten etc. ook weer in de weg zitten en de relatie met opdrachtgevers vertroebelt. Tot slot bellen opdrachtgevers dat ze mij weer aan boord willen hebben maar zonder die "blaaskaak" etc. Hoe kom ik hiervan af? Ik weet dat wanneer we de samenwerking beeindigen hij niet maar zo zich overgeeft. De zaak op een faillissement af laten stevenen wil ik niet aangezien het nog steeds gezond is wanneer ik alleen verder ga. Ik wil best een afkoop met hem realiseren zelfs, al voelt het zo alsof hij verantwoordelijk is. Er moet iets gebeuren nu voordat hij de hele tent om zeep helpt zo voelt het voor mij maar aan de andere kant wil ik er niet teveel energie in steken zo in het nieuwe jaar. In mijn hoofd maalt het maar en maalt het maar. Klanten middels een nieuwe (eenmans)zaak gaan bedienen? Advocaat inschakelen? Mediation? (al denk ik, nu ik hem echt ken, dat dit nooit nut heeft). Excuus voor dit wellicht wat warrige verhaal, maar ik moert nu iets ondernemen aangezien we nog zo'n jaar niet overleven.

Weer leuk nieuws, volgens nig-keurmerk mag slechts 9368.08 in reking worden gebracht op mijn vordering in totaal.. maar goed, dat is een richtlijn die rechters geneigd zijn over te nemen..

Heb ik hem gevraagd en ook bezwaar aangetekend intussen.. maar nog geen reactie gekregen...

Goed nieuws! Nadat ik een 2e betaling heb gedaan (en de helft van de vordering nu is voldaan) is de rechtszaak mbt. faillissement (voorlopig) van de baan. Ik heb zelf met de advocaat overlegd en deze geeft aan dat de eiser weer vertrouwen heeft. Nu zit ik dus enkel nog met de (in mijn ogen) bespottelijk hoge incassokosten. Kan ik hier later nog een zaak tegen beginnen. Iemand ervaring? Maar goed, voorzover een rustige kerst dus ;)

De eiser stelt ook dat er vanaf februari "gestopt is met betalen".. Ondertussen heeft mijn partner echter zojuist een afspraak gemaakt bij de sociale dienst in onze woonplaats. Zij vraagt wsnp aan. Hiermee wordt het faillissement sowieso afgewend voor een aantal weken vanaf 29 december. Wanneer ik in die periode de schuld gewoon aflos (ik schat dat rond 12 januari alles is voldaan) dan stoppen we de aanvraag wsnp weer. De schuldeiser heeft op dat moment dan zijn geld ontvangen en er komt dus geen nieuwe faillissementsaanvraag. Maar goed, ik denk dus dat we het gaan redden... voor mijn vriendin echter geen eigen winkeltje meer lijkt me ;) want wat kan je daar een hoop problemen aan overhouden blijkt...

Ben het nog aan het terughalen. Maar het blijkt dat er uiteindelijk 4 partijen (inclusief de advocaat) gemoeid zijn met de vordering. Eerst een Deense incasso welke uibesteedde aan fortis, fortis weer aan atradius en tot slot de advocaat ;)

Ben de hele ochtend aan het bellen geslagen. De vordering is teruggebracht naar 13.300 (een fout in de totaalberekening door het nederlandse incassokantoor??) maar nog steeds direct opeisbaar volgens de advocaat... scheelt in ieder geval weer 2900 Verder heb ik gebeld met het kantongerecht. Deze adviseerde het volgende: a; Vraag sowieso wsnp aan bij de gemeente. Dit geeft je zo'n 8 weken extra speelruimte. b; Blijf ondertussen aflossen en vraag na iedere aflossing bij de advocaat of het zo in de minne geregeld kan. c; Kom beiden naar de zitting. Toon aan hetgeen je inmiddels betaald hebt en vraag de rechter om de eiser te dwingen bv. 4 weken extra tijd te geven.

Dank voor de reacties. Er staat echter nog een regel in de brief mbt. wsnp: "Indien u het niet eens bent met de faillissementsaanvraag of een regeling treft met de aanvrager(s) hoeft u uiteraard geen verzoek tot schuldsanering te doen". Ik ben het niet eens met de faillissementsaanvraag, dat lijkt me een ruim begrip. Maar aan wie en hoe maak ik dit kenbaar?

Heb je een dagvaarding ontvangen of ben je bij exploot opgeroepen om te verschijnen op de faillissementszitting? - Er is een brief van "de Rechtspraak" ontvangen, rechtbank te Zuphen. De tekst luidt: "Ik roep u op te verschijnen in de raadkamer teneinde te worden gehoord op aangehecht verzoekschrift, namens dan naam schuldeiser.. strekkende tot uw faillietverklaring. De griffier Voor een faillissement moet er sprake zijn van een steunvordering. Is daar iets van bekend? - Vooralsnog niet. Maar de advocaat gaf aan dat deze ook nog op de dag zelf kan worden gevonden. De rechter moet op grond van de wet enkel beoordelen *of* er sprake is van de situatie dat er niet aan de opeisbare verplichtingen wordt voldaan. De eerste vraag is natuurlijk of de vordering wel verschuldigd is, maar als dat het geval is heeft de rechter op zich geen boodschap aan een betalingsregeling, tenzij de aanvrager van het faillissement instemt. - Dat is dus niet aan de orde, ik kan prima aan de verplichting voldoen. Slechts het tijdbestek is krap. Maar is de rechter ook bevoegd om op mijn verweer (de exorbitante incassokosten van ruim 7000 euro) in te gaan? Een zijweg is dat je op de zitting roept dat je de WSNP in wil, dan wordt de aanvraag in afwachting van de WSNP aanvraag aangehouden en 'koop' je daarmee tijd om alsnog alles af te lossen. - Dat had ik ook al aan zitten denken. Want als ik dan binnen 3 tot 4 weken bv. alles af heb gelost kan ik gewoon alles weer afblazen lijkt me? Gezien de voorgeschiedenis lijkt het mij niet onverstandig dat je in deze kwestie met een advocaat overlegt om de precieze mogelijkheden te bezien en mogelijk dat een advocaat in de confraternele sfeer wel met de aanvragende advocaat een regeling kan treffen. - Lijkt me nu ook inderdaad

Dank voor je reactie. De link had ik inderdaad ale helemaal doorgespit maar ook daar vond ik geen antwoord. In het kort komt het er op neer dat ten tijde dat ik bij de rechter zit (namens mijn partner) ik de helft van de schuld al heb voldaan (8.000) en nog eens 4 weken later de rest (aantoonbaar dmv. getekende opdrachtbevestigingen) is voldaan.. Ook aangezien de originele vordering dus maar 8600 was.. restant zit puur in incassokosten (in slechts een jaar tijd ??) En of een rechter in dat geval kan bepalen En ja, duur leergeld ;) Maar goed.. bij mij loopt het werk gelukkig lekker door.. en ik heb nog steeds plezier in het vele werk..

En blijkbaar nog strafbaar ook in Nederland: http://www.vilanvandeloo.nl/artikelen/hcmaa.html

Ze zijn je voor geweest ;) http://www.dethuisjournalist.nl/buitenland/dennis-hope-miljonair-door-verkoop-van-de-maan/

Heb de hele avond lopen zoeken en kom er niet echt uit, vandaar mijn vraag cq verhaal, aangezien ik hier niet makkelijk over praat.. Mijn partner (geregistreerd partnerschap, samen een huis, vakantiewoning en kids) heeft vorige week een brief gekregen betreffende aanvraag persoonlijk faillissement vanwege een onbetaalde factuur uit haar, ruim een jaar geleden opgeheven schoenen- en modewinkel. Het betreft een factuur van bijna 20.000 euro. Ik ben zelf ruim 6 jaar ondernemer en genereer de laatste 4 jaar tussen de 9 en 12.000 euro winst per maand gemiddeld. Begin 2007 had ik prive een kleine halve ton en aangezien mijn vriendin "droomde van een eigen schoenenzaak" heb ik haar dit als startkapitaal geleend. Pandje gehuurd, voorraad ingekocht, personeelslid (op payrollbasis) en een spetterende opening en ze kon van start. Al na een jaar viel het simpelweg tegen. Ze vond het lastig, marketingacties, reclame e.d. kwamen van mijn kant, website etc. etc.. Dit genereerde aantoonbaar meer omzet maar gaf haar juist het idee dat ik me met "haar ding" bemoeide.. en het leuke was eraf.. Kort; ik heb toegezegd me er niet meer mee te bemoeien.. Voor het oog ging het goed, ik informeerde en kreeg positief antwoord, we hadden een leuk gezin, sociaal alles perfect.. tot ze in 2008 (na aandringen van mijn kant) toegaf dat het allemaal niet zo goed ging. Omzetten waren redelijk.. maar met name de inkoopverplichtingen met leveranciers nekten haar. Dit in combinatie met, jawel, de crisis, zorgde dat de schuldeisers zich opstapelden. Los van de schuld aan mij had ze zo'n 30.000 nodig. Ik heb de winkel vervolgens direct ter overname aangeboden, deze was binnen 14 dagen verkocht voor enkel overname van de voorraad van 18.000. We hebben de schulden in kaart gebracht, (wat was dat een berg aan papier ;) als iemand hier meer dan een jaar niet naar kijkt) ik heb er een 16.000 bij gedaan en alles leek opgelost. Leek, de nieuwe eigenaars wilden enkele merken niet, onduidelijkheid in contracten, procedures, uiteindelijk bleven er voor 4 merken afnameverplichtingen staan welke we af konden kopen voor 30%. In totaal zo'n 27.000 waar je dus niets voor terugkrijgt ;( En In maart 2008 kwam er een extra maning van 8600 bij. Vervolgens vocht het personeelslid haar ontslag aan, en ondanks een payrollovereenkomst bleek er sprake van een wettelijke verbinding tussen haar en ons. Uiteindelijk kostte ons dit 20.000 plus kosten rechtsgang 3800. De dure priveauto verkocht en een oude terug, mijn leasecontract liep af en rijd ook zakelijk een klein autootje. Je kan je indenken dat dit prive behoorlijk wat met je doet, maar mijn zaak loopt goed, dus ik zag en zie altijd een uitweg. We hebben besloten landelijk te gaan wonen en het eens rustig aan te doen om weer flink te sparen en zien dat we ook weer wat meer tot elkaar komen en ook gewoon even te genieten van de kids etc. Alle sores leek immers achter de rug. Onze oude woning hebben wij in de zomer verlaten voor een andere, met een flink overbruggingskrediet aangezien de oude woning ook niet verkocht is en ik dit ook niet snel zie gebeuren. Nu ontving ik vorige week een brief van een advocaat. Een Deense firma claimt bijna 16.000. Binnen 7 dagen betalen anders wordt privé faillissement aangevraagd. Ik heb direct gebeld, voorgesteld dat ik 7.000 p/m af kan lossen en of we het zo op kunnen lossen. Nee, mijn partner heeft in maart inderdaad een maning ontvangen, maar deze niet betaald (alhoewel ik dit geld wel heb overgemaakt naar haar rekening bleek dat daar beslag op lag en dit geld is op een paar duizend na voor andere schulden gebruikt). Ik heb inmiddels iets meer dan 5.000 euro betaald maar vandaag ontving zij wel de dagvaarding om de 29e december voor de rechter te verschijnen. De bank heb ik nooit een krediet gehad dus dat heb ik vanmiddag aangevraagd maar gezien het hoge overbruggingskrediet weet ik niet of dit iets wordt. Maar nu komt eigenlijk mijn vraag.. hoe zijn mijn kansen. Ik schat rond de 29e nog een extra 3.000 te hebben betaald.. als we de rechter daar aan kunnen tonen dat ik in 3 weken 8.000 euro kan betalen, en dat ik eind januari alles heb voldaan, dan is een faillissement toch helemaal niet nodig? En hoe zal een rechter hier mee om gaan? Volgt er direct een uitspraak of kan ik stukken indienen? Is het slim om hier toch ook weer een advocaat voor in de arm te nemen? Nogmaals, het komt gewoon doordat ik al mijn reserves heb uitgeput de afgelopen 2 jaar dat het wat moeizaam gaat, het is ook niet een wereldbedrag en kan ook gewoon betaald. Ik heb echter geen vermogende ouders en ben te ijdel naar zakenrelaties of vrienden te stappen ;) Maar goed, ik ben dus van mening dat er niet zoveel aan de hand is, heb de folder wnsp etc. ook fijn verscheurd.. en geloof heilig in het feit dat een rechter ziet dat er geen enkele reden is dat er niet betaald wordt.. of zie ik het te zonnig in? Graag reacties van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of me kunnen informeren.. het schrijven van mijn verhaal lucht in ieder geval al op!