Nathalies

Ik wil op dit bericht vanuit de andere kant reageren. De feiten staan helemaal los van deze topic en ik wil zeker niemand beschuldigen met mijn verhaal, alleen aantonen dat het ook andersom kan. Het speelt zich sinds kort af, vandaar mijn wat late post. De wereld is al klein en door fora als deze al helemaal. En ondanks het conflict, wil ik mijn werkgever absoluut niet blameren of benadelen, vandaar mijn keuze voor volledige anonimiteit. Het verhaal: Een ruim aantal jaren geleden ben ik bij mijn werkgever gestart. Zonder duidelijke functieomschrijving maar met taken en doelstellingen. Door de diversiteit aan taken was er ook geen functieomschrijving aan te koppelen. Ik kan met een gerust geweten zeggen dat ik me al die jaren ten volle heb ingezet. Hiervoor ben ik in meer of mindere mate en naargelang de situatie ook beloond. Er werd me helaas ook veel beloofd: een forse salarisverhoging, aandelen (genoeg om me aan het bedrijf te binden zodat ik niet zomaar naar de concurrent zou gaan), promotie enz. deze belogtes zijn nooit nagekomen en ieder keer dat ik erom vroeg, kreeg ik weer de nieuwe belofte dat "het wel goed zou komen." Desondanks ben ik me onverminderd blijven inzetten. Er was me immers een visje voorgehouden. Mijn taken-en verantwoordelijkheidspakket bleef echter ook steeds groeien waardoor het soms zelfs leek dat ik het hele bedrijf runde. Maar ik kreeg geen juridisch statuut. Een paar maanden geleden heb ik een gesprek gehad met mijn werkgever waarin me duidelijk werd dat de tot dan loze beloftes ook voor altijd loze beloftes zouden blijven. Ik ben eerlijk geweest (we hadden tot dan ook altijd een soort vertrouwensband) en heb gezegd dat ik in dat geval rustig wilde uitkijken naar een nieuwe passende baan. Er werd me gevraagd dat niet te doen want er zou een oplossing worden gezocht. En ik was belangrijk voor de toekomst van het bedrijf en nog meer blabla. Alsof mijn vertrouwen nog niet genoeg geschonden was, heb ik mijn plannen laten varen en ik ben mijn werkzaamheden blijven uitvoeren zoals ik gewend was. Ook zoals ik dacht dat er van mij verwacht werd. Een tijdje geleden dook er letterlijk uit het niets een interimdirecteur op die de boel "even" komt reorganiseren. Het hele plan over hoe en wat was al klaar. Alleen past dat hele plan naar mijn bescheiden mening niet bij het bedrijf en doet het zelfs meer kwaad dan goed. Dat heb ik, toen het werd besproken, ook kenbaar gemaakt en onderbouwd. Ik heb zeker niet zomaar kritiek gegeven om kritiek te geven. Ik werd bedankt voor het delen van de informatie. Het eigenlijke resultaat is dat ik sindsdien op een zijspoor ben gezet. Ik ben wel aanwezig maar ik weet niet wat ik moet doen. Als ik erom vraag, krijg ik geen antwoord. Een verzoek om een gesprek wordt niet ingewilligd. En wat ik doe of niet doe, schijnt niemand wat uit te maken. Het komt erop neer dat nadat me gevraagd werd om alsjeblieft geen ontslag te nemen, men nu probeert mij het bedrijf uit te pesten :). Ik heb me al vrij snel nadat ik dit begreep, geinformeerd bij een arbeidsrechtjurist en een bevriend arboarts. Het algemene advies was om me onder het mom van een burn-out ziek te melden en op die manier de werkgever aanvankelijk tot mediation te dwingen! Ik zit zelf niet zo in elkaar maar ik wil wel een gesprek. Alleen weiger ik nu op te stappen omdat zij vinden dat ik dat moet doen.