hansdoorenspleet

Meer dan 6000 lezers! Nooit verwacht, helemaal te gek!!!

Ik ben het hier vreselijk mee eens, toch wordt dit, denk ik, niet zo vaak toegepast. Zijn er ook nog minpunten aan deze eerlijkheid? Ik ben ze nog niet tegengekomen. Maar ik kan me voorstellen dat het mis gaat als je een rotte appel in je personeelsbestand hebt zitten... (en toch wel vertrouwelijke gegevens op straat gooit of aan concurrenten doorstuurt). Jammer dat hier niet meer op gereageerd wordt. Wat Johannes zegt is toch afwijkend van wat door de meesten gedaan wordt, denk ik. En het bevalt goed, het werkt uitstekend en er zijn eigenlijk geen nadelen aan verbonden. Ben best benieuwd wat anderen dan toch tegenhoudt oom ook zo te gaan werken....

Ik ben het hier vreselijk mee eens, toch wordt dit, denk ik, niet zo vaak toegepast. Zijn er ook nog minpunten aan deze eerlijkheid? Voor een eenmanszaak is het allemaal anders, maar eerlijk zijn tegenover jezelf is volgens mij ook al best lastig.........

Wow, wat een reacties in zo'n korte tijd! Hoewel ik het verhaal gericht had op de communicatie binnen je bedrijf, ging de discussie tot nu toe vooral over de relatie met de klant. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie om gaan met wat je naar de klant toepast, hoe je daar intern mee om gaat. of te wel: je liegt flink tegen de klant, maar je bent daar ook heel eerlijk over intern. Of lieg je ze intern ook voor. Als je altijd eerlijk bent tegen je klant, ben je dat ook naar je medewerekers. Zit daar een lijn in?

Mijn verhaal is gericht op hoe je intern, binnen je bedrijf met elkaar om gaat. Hoe je dat met je klant doet, is eigenlijk weer een heel ander verhaal. ook al is het lastig als je intern open, eerlijk en lerend probeert te zijn, naar de buitenwereld een ander gezicht op zet. Dat gaat wringen. Over het algemeen zeg ik, maak van een klacht een kans, zet het om in een positieve ervaring voor de klant. Maar soms kan dat gewoon niet of wordt echt te duur. Maar in deze tijd van alles open via het internet, dus ook klantervaringen, moet je je wel heel erg afvragen of je er verstandig aan doet om niet eerlijk te zijn.

Ik bepleit ook om je eigen (kleine) omgeving hier mee aan de slag te gaan. Daar heb je nog veel meer de mogelijkheid om open en eerlijk met elkaar om te gaan. Dan is ook heel makkelijk om duidelijk te maken wat het verschil is tussen slordigheid en een leermoment. (Ook al levert voor de slordige die slordigheid ook een leermoment op, namelijk hoe hou iki mijn kop er beter bij). Voor reflectie ben je dan ook minder op jezelf aangewezen, omdat je zelf als manager ook feedback krijgt op je doen en laten, waardoor je eigen leermogelijkheden ook enorm toenemen. Afrekencultuuur: het is maar net hoe je daar mee om gaat. In de politiek en daarmee ook wat naar overheid overgewaaid, is dat heel sterk. In het bedrijfsleven weten we (over het algemeen) wel beter. Zorg dat je op de juiste dingen wordt afgerekend (het uiteindelijke resultaat) en niet op alle andere kleine stapjes, dan heb je veel meer mogelijkheden om zaken goed naar je eigen hand te zetten.

Als ik naar voetbal kijk, zie ik ontkengedrag in volle glorie. De handjes gaan weer omhoog. Ik heb niets gedaan. Ik heb hem niet geraakt. Ik heb de bal niet over de zijlijn gespeeld. Zelfs als iedere blinde vink kan zien dat het onzin is, komt er een ontkenning. Want misschien kom je er mee weg. Maar het is duidelijk aangeleerd gedrag. Er wordt op getraind. Ik zie hetzelfde gedrag (in mildere vorm) bij managers. Maar die worden er niet op getraind. Waar komt het dan vandaan? Als er iets niet goed gaat, zoek dan eerst de schuld bij je zelf. Maar dat doen we niet. We wijzen met een beschuldigende vinger naar anderen of (ook lekker) naar de omstandigheden. Ook managers doen dit. Hierdoor filter je wel weg wat vaak een belangrijke rol speelt bij wat er niet goed gaat: je eigen doen en laten. Dit is een algemene kwaal. En die is best gek. Als je er rustig over nadenkt, moet je wel zeker weten dat je gelijk hebt, voor je dat doet. Een beschuldiging is zwaar, roept veel emotie op. Roept discussie op, mogelijk tot het niveau van ruzie. En moet uiteindelijk uitgepraat worden omdat de beschuldiging vaak niet terecht was. Dat moet je toch niet willen? Wat een gedoe. Wat een verspilde energie. Toch lees ik regelmatig dat een ander de schuld geven makkelijker is dan naar jezelf kijken. Eerst naar jezelf kijken, naar je eigen rol. Je eigen handelen of juist niet handelen. De sfeer die je gecreëerd hebt. Maar we doen het niet. In de spiegel kijken, zelfs als je daar niet door een ander toe gedwongen wordt, is kennelijk heftig. Zo heftig, dat we vaak toch die andere route kiezen. Toch is mijn ervaring door de jaren heen dat de manager bij bijna alles dat fout gaat, wel op een of andere manier een rol speelt of zelfs de hoofdverantwoordelijke is. We zouden dus als organisatie veel effectiever gaan functioneren als de manager zijn eigen reflectie en daarmee zijn eigen leervermogen zou stimuleren. Wat is de aanleiding om niet naar jezelf te kijken? [*]Inkomen: als de fout bij jou ligt gaat je prestatiebeloning omlaag? [*]Carrièreperspectief: als ik een fout maak, gaat dat ten koste van mijn kansen? [*]Ego: ik ben geweldig, ik maak geen fouten, ik ben nooit stom bezig, ik ben nooit zwak? [*]Cultuur: je moet zelfverzekerd overkomen. Iemand met reflectie, met relativeringsvermogen, iemand die bereid is de fout bij zichzelf te zoeken is een twijfelaar, is zwak? [*]Angst: om gekwetst te worden als je je kwetsbaar opstelt? [*]Bedrijfscultuur: gooi de problemen maar over de schutting, dan ben je er van af (Het is dus altijd de schuld van een ander, een andere afdeling: samenwerken wordt niet gestimuleerd) Bij al dat begrijpen blijf ik hangen in een aantal algemene mogelijkheden. Belangen, overtuigingen, aannames. Misschien ligt het veel dieper of is het juist veel eenvoudiger. Ik ben geen psycholoog. Maar waarschijnlijk is het een combinatie van factoren. Maar het zou zo helpen als we hier doorheen zouden kunnen komen. En op bedrijfsniveau kan dat. Daar is een structuur te bouwen die fouten niet veroordeelt en een cultuur te ontwikkelen die kwetsbaar zijn mogelijk maakt. Alles dat nodig is, is een beetje moed.

Frans, We zitten nu op het terrein van overtuigingen. Daar zijn meestal heel moeilijk de argumenten bij te halen. Overtuigingen zorgen er wel voor dat veranderingen vaak mislukken.

P.J., Microsoft is een van de trekkers /promotors van het Nieuwe Werken. Toevallig hebben ze daar met hun producten (Sharepoint e.d.) ook enig belang bij….. Herman, Het Nieuwe Werken heeft geen definitie (die ene die je aanhaalt wordt wel veel gebruikt). Ik denk dat het heel belangrijk is om naar nieuwe aanpak voor het werk te zoeken, buiten de manier waarop je het altijd al hebt gedaan. Je voorbeeld spreekt me zeer aan. Het nieuwe werken is volgens mij ook de medewerkers als professional serieuzer nemen, meer ruimte geven en dat is precies wat jouw voorbeeld aangeeft. Minder management, meer betrokkenheid, meer plezier in je werk.

Hans, HNW kan allerlei prettige resultaten hebben, hogere productiviteit, minder auto's op de weg. Ik denk dat het vooral ook als gevolg kan gaan hebben dat medewerkers wat meer ruimte krijgen om zich als professional te ontwikkelen, meer plezier in hun werk te krijgen en daardoor in alle opzichten beter gaan functioneren. Dat daar bij hoort dat managers een stuk los moeten laten is helder, maar ik denk dat ook de managers daardoor beter gaan functioneren.

Ceez, Iets opzetten alleen maar voor de pegels zonder daar ook maar iets bij te voelen is iets waar je nooit blij van kunt worden. Je zult je dan ook af moeten vragen waarom je een webshop op wilt zetten. Omdat de handel je in het bloed zit? Omdat je verkopen leuk vind? Omdat je inkopen leuk vind? Omdat je het ontdekken of hypen van nieuwe producten leuk vind? Ik denk dat je eerst voor je zelf dat soort vragen moet beantwoorden voor je een avontuur in stapt. Tot die tijd lekker doorgaan met SEO van webshops, want daar ben je kennelijk goed in. En door in steeds meer andere keukens te kijken, ontwikkelt zich vaak ook wel een idee.

Gelukkig ben ik misschien toch niet verdwaald. Ik schuw de discussie niet, stel me open. Maar werd onprettig verrast door het persoonlijke karakter van de reacties van enkele deelnemers in de discussie. Dat ben ik elders op het internet niet zo gewend. Ik schrijf columns over dingen die me opvalen, die me bezighouden, die het werken van iedere dag beïnvloeden en zoek daar een podium voor. Zo ontdekte ik HL. Gister dacht ik nog daar stop ik gelijk weer mee. Nu ga ik het, dankzij jullie reacties, nog even aankijken en plaats binnenkort nog een column. Verder zal ik andere discussies opzoeken. Over de discussie: die heb ik geprobeerd terug te buigen naar het onderwerp dat ik beoogde, namelijk: 1) denk niet als je met iemand praat over HNW dat wel duidelijk is waar je het over hebt. Iedereen heeft het over iets anders. Probeer eerst af te stemmen wat je er onder verstaat voor je verder gaat. 2) besef dat er onder werknemers een heel ander verwachtingspatroon aan het ontstaan is over HNW dan wat jij er als ondernemer / werkgever mogelijk onder verstaat.

Beste Henk, of moet ik zeggen Sancho? Bedankt voor je warme en humorvolle afrondende woorden. Het is me duidelijk. Ik dacht een platform voor ondernemen en voor innovatie, dat is wat voor mij. Maar ik blijk te zijn verdwaald. Toch heb ik vandaag weer waardevolle inzichten opgedaan. Ik ben razendknap in marketing. Ik zie er goed uit. Ik gebruik dure woorden. Ik snap niets van hard werken en mouwen opstropen. En ik verkoop gebakken lucht. Als iemand nog een portie wil: het is vandaag in de aanbieding.

Henk, Om de een of andere manier vraag je naar mijn droom (omdat ik anderen oproep om de dagelijkse beslommeringen even los te laten?), dus hierbij de link: http://www.cpfactory.nl/page5.php?post=3 Verder heb moet ik nog wat schakelen naar de manier van discussiëren hier. Ik heb niet DE opliossing voor DE Higher level ondernemer. Dat is bullshit! DIE ondernemer bestaat helemaal niet! We zijn allemaal anders en we zouden eens op moeten houden met dat gamakzuchtige gegeneraliseer. Los even een gevalletje HNW op of zo??? Als ik zeg met welke doelgroep voor ogen ik iets heb geschreven, bedoel ik daarmee dat ik daar het genoemde probleem zie opduiken. En dat heeft niets te maken met boven en onderkant van de markt

Frans, Mijn column gaat over de verschillende beelden van HNW. Gaat over het feit dat iedereen het over HNW heeft en dan denkt dat iedereen er hetzelfde onder verstaat als hij zelf. Ik constateer dat er twee hoofdstromingen te zien zijn als ik alles bekijk dat over HNW geschreven wordt. En deze stromingen hebben heel andere uitgangspunten en verwachtingen. Voor het MKB is dit waarschijnlijk niet zo'n groot probleem omdat de lijnen kort zijn, de communicatie is (meestal) helder. Ook al wordt ook daar niet altijd optimaal gebruik gemaakt van de kwaliteiten en inzichten van medewerkers. Voor ondernemers gaat het 'probleem' dat ik schets pas spelen als ze beduidend groter zijn (qua personele omvang). Ik schrijf vooral met die groep voor ogen.