Ondernemer1979

Ondertussen lijkt Comodo een goede te zijn. En bedrijven kunnen ook ADW cleaner gebruiken...

Thanks voor de reactie... Bedoel je dat jij voor bedrijven ook een gratis variant van Malwarebytes gevonden hebt?

L.S., Ik houd op dit moment de beveiliging van mijn bedrijf onder de loupe. Ik wil geen licenties gebruiken die voor non-commercial use zijn, maar wil er ook geen honderden euro's per jaar aan uit geven. Als virusprogramma heb ik Avast Business Free gekozen. Maar vervolgens blijkt dat ik niet (afdoende) gedekt ben tegen Malware. Om daar een gratis programma voor te vinden blijkt veel moeilijker! Heeft iemand een idee? Alvast bedankt!

Ik zeg niet dat een vaste inrichting een voorwaarde is voor een Duits BTW-nummer. Ik geef aan dat er zonder vaste inrichting in Duitsland altijd sprake is van een intracommunautaire prestatie en dat daarom de BTW nooit in vooraftrek genomen mag worden (in het geval van een Duits BTW nummer) noch teruggevraagd kan worden (middels een teruggaveverzoek). Voor het overige: Ik kan er niet op reageren want ik weet niet wat je stelling is of met welke stelling je het van mij oneens bent. Ik zie halve teksten aangehaald. Dus ik weet niet hoe ik moet reageren. De stellingen waarover we discussieren is: is het btw-vrij leveren een verplichting, moet de BTW middels een buitenlands BTW nummer teruggeven worden, moet de BTW middels een teruggaveverzoek teruggeven worden, etc etc. Zou je je uitspraken naar 1 van die stellingen kunnen leiden?

De koper kan zijn BTW terugkrijgen door zich in het land van de verkoper voor de BTW te registreren/identificeren en met een intracommunautaire levering gelijkgestelde overbrenging van eigen goederen aan te geven.Dit is, volgens de Duitse belastingdienst, niet correct wanneer je geen vaste inrichting in Duitsland hebt. Omdat de levering dus direct aan Nederland gedaan is, had gebruik gemaakt moeten worden van een intracommunautaire levering die van BTW vrijgesteld had kunnen worden. De Duitse belastingdienst vervolgt: De BTW die vervolgens in rekening is gebracht is dus niet wettelijk verschuldigd geworden en mag dus niet in vooraftrek genomen worden, of het nu via een Duits BTW nummer is of via een teruggaveverzoek. Dit kan ik niet volgens noch rijmen met mijn tekst. Zou je nogmaals kunnen proberen aan te geven wat je bedoelt?

Op HL is deze discussie al eerder gevoerd, zie hier, meningen zijn inderdaad verdeeld. Ik ga er vanuit de de staatssecretaris en zijn ambtenaren bij het maken van een besluit toch wel weten waar ze het het over hebben.Ik lees hier niet dat de meningen verdeeld zijn, maar dat jij het oneens bent met de meningen van alle anderen. Ik hoop dat deze thread een eind kan maken aan die discussie en zal daarom de anderen via een PM vragen om deel te nemen aan deze thread. Ook zal ik, als dat mogelijk is, het webcareteam van de belastingdienst een PM sturen. In de aangehaalde andere thread was al om de mening van het webcareteam van de belastingdienst gevraagd maar daarop hebben zij niet gereageerd. Ik geloof je meteen, maar waar dan? Ik heb het niet gevonden.Even googelen op "BTW mededeling 38" dan vindt je het wel. In het besluit staat letterlijk: " In gevallen van afhaaltransacties, waarin geen sprake is van een vaste afnemer en waarin de goederen contant worden betaald, terwijl de leverancier ook overigens niet over bescheiden beschikt die het intracommunautaire karakter van de levering ondersteunen, dat wil zeggen gevallen waarin er behalve een op naam van een buitenlandse afnemer gestelde factuur (waarop het buitenlandse BTW-identificatienummer van de afnemer is vermeld) geen andere bescheiden zijn waaruit het intracommunautaire karakter van de levering blijkt, zal de leverancier de aanspraak op toepassing van het nultarief niet zonder meer kunnen rechtvaardigen. Onder deze omstandigheden kan de leverancier het risico van naheffing vermijden door Nederlandse BTW aan de koper in rekening te brengen. De koper zal, wanneer hij de goederen overbrengt naar een andere Lid-Staat, hiervan aangifte moeten doen bij de Nederlandse Belastingdienst. Op deze aangifte zal hij de in rekening gebrachte Nederlandse BTW in aftrek kunnen brengen. " Klopt het dat je bedoelt Heffing van omzetbelasting met betrekking tot intracommunautaire leveringen (Mededeling 38), 1 oktober 2002 – DGB2002/4947M, zoals in deze link? Volgens mij geeft echter de aangehaalde tekst geen antwoord waar het staat dat de koper zich kan laten registreren. Ik lees in de laatste link echter wel dit: Is in deze context identificeren hetzelfde als registreren? Zoals jij verderop doet, had ik deze tekst met betrekking tot het woordje "verlenen" al eens gelezen in het Engels "shall exempt" en Duits "befreien". M.i. blijkt hieruit wel degelijk een verplichting. Als je overigens op "btw Mededeling 38", "DGB2002/4947M" of "besluit van 10 november 1995, nr. VB 95/3447" googled kom je een stortvloed aan informatie tegen! Zo ook onder andere: Masterscriptie ABC-transacties van N.R.H. ten Kaate - ERASMUS UNIVERSITEIT ROTTERDAM - Faculteit der Economische Wetenschappen - 8 maart 2010 waarin verwezen wordt naar HvJ EG 27 september 2007, zaak C-146/05 (Colleé) waaruit blijkt dat er voor de lidstaten wel degelijk een verplichting bestaat. Echter wij zijn ernaar op zoek of de verkopers/leveranciers die verplichting hebben. Dat is een verschil! Ik zie nu pas dat mijn verwijzing naar artikel 138 niet relevant is geweest. Een antwoord of de verkoper/leverancier een verplichting heeft, blijft nog ter discussie. Ik ken overigens de voorwaarde niet dat de levering in het land van bestemming in de heffing moet zijn opgenomen. Waar staat dat? In mijn dagelijkse praktijk kom ik intracommunautaire leveringen geregeld tegen, maar heb, volgens mij, nog nooit iets verstrekt waaruit dit zou blijken. Hoe krijgt dit normaal gesproken vorm?Dit staat onder andere in de Wet op de Omzetbelasting, Tabel II post 6: " goederen die worden vervoerd naar een andere lid-staat, wanneer deze goederen aldaar zijn onderworpen aan heffing van belasting ter zake van intracommunautaire verwerving van die goederen" Ik ben er vrij zeker van dat je hier in de praktijk wel mee te maken hebt. Omdat het voor een ondernemer bijna niet mogelijk is om te controleren of zijn klant BTW aangifte doet krijgt dit normaal gesproken vorm door het vermelden van het (geldige) BTW-nummer van de afnemer op de factuur :). Zonder deze voorwaarde zouden leveringen aan particulieren in andere lidstaten ook onder het 0-tarief vallen (en dat is natuurlijk niet de bedoeling). Volgens mij leg je de tekst verkeerd uit; de leverancier hoeft niet aan te tonen dat over de geleverde goederen belasting is betaald maar dat er in het land van bestemming over goederen zoals geleverd volgens de regels belasting betaald moet worden. De leverancier moet dus de regels van het bestemmingsland bekijken! Dit stelde je al. En daar reageerde ik als volgt op: Het tegenovergestelde van wat jij het risico van de leverancier noemt: dat de koper/afnemer zijn BTW niet terug kan krijgen of kan verrekenen, kan toch ook niet waar zijn? Helemaal mee eens, ik vind dit ook niet erg duidelijk. De Engelse versie van de richtlijn zegt zelfs "may be" wat ook vertaald zou kunnen worden met "misschien". De reactie van de Duitse belastingdienst om de BTW terug te vragen bij de leverancier kan ik me wel voorstellen, dat sluit voor hen het risico uit dat ze twee keer BTW terugbetalen.Mooi dat we het hierover eens zijn. Echter de Duitse belastingdienst kan 2 keer BTW terugbetalen wel uitsluiten; wanneer de belastingdienst het geld teruggeeft en daarna verstuurt de leverancier ook nog eens een nieuwe factuur (die hij in zijn opgave van intracommunautaire transacties moet opgeven) dan komt dat eruit bij de opgave van de intracommunautaire transacties en moet de Duitse belastingdienst het geld dat ze aan de afnemer teruggeven hebben, terugeisen van de afnemer (immers fraude van de afnemer). Je zou je ook voor kunnen stellen dat de Duitse belastingdienst alvorens ze een besluit nemen, de leverancier aangeven dat ze voornemens zijn de BTW aan de afnemer terug te geven tenzij hij binnen een termijn aangeeft dat hij dat al heeft gedaan. Een brief waarop hij slechts niet hoeft te reageren als hij de BTW niet al heeft terugbetaald. En in deze brief verbieden ze de leverancier om in de toekomst nog BTW terug te betalen. Nadat de termijn verlopen is en de Duitse belastingdienst dus zeker gesteld heeft dat de afnemer niet op een andere manier de btw al heeft teruggekregen of zal terugkrijgen berichten ze de afnemer dat hij de BTW van de Duitse belastingdienst terugkrijgt. Zelfs bij afhaaltransacties voor goederen die naar een ander EU-land gaan is het mogelijk om aan te tonen dat aan alle voorwaarden voldaan is. Waarom zou je voor goederen die naar een ander EU-land gaan dan nog BTW teruggaveverzoeken in kunnen dienen bij de buitenlandse belastingdienst? Die verzoeken kan de buitenlandse belastingdienst dan toch altijd afkeuren en de afnemer terugsturen naar de verkoper? Dat je een teruggaveverzoek voor goederen die naar een ander EU-land gaan in kunt dienen is het bewijs dat een rekening waarop BTW in rekening is gebracht omdat niet aan alle voorwaarden is voldaan wel degelijk kloppend is, dat de BTW door de transactie wettelijk verschuldigd is geworden èn door de belastingdienst terugbetaald moet worden. Mijn stelling is: Een Duitse verkoper is verplicht om, wanneer aan alle voorwaarden is voldaan, de BTW niet in rekening te brengen. De verkoper behoort de voorwaarden te kennen, net zoals alle andere BTW regels waarover hij eveneens risico loopt als hij die niet kent of niet toepast. Tevens is mijn stelling dat als niet aan alle voorwaarden is voldaan de verkoper dus verplicht is een rekening met BTW uit te schrijven. En dat vervolgens de Duitse belastingdienst verplicht is deze terug te betalen. Anders werkt het systeem niet. Dan zou het zo kunnen zijn dat een afnemer zijn BTW niet terug kan krijgen. Het staat de afnemer vrij om ervoor te zorgen dat hij òf alsnog de gegevens aanlevert aan de verkoper waardoor deze alsnog verplicht wordt de BTW terug te betalen òf een teruggaveverzoek bij de Duitse belastingdienst in te dienen. Edit: (Aanvulling) Dezelfde wettelijke grondslag als waardoor de BTW op de transactie wettelijk verschuldigd is geworden op de factuur van de verkoper/leverancier die wel BTW in rekening heeft gebracht kan worden gebruikt om een naheffingsaanslag op te leggen aan de verkoper/leverancier die niet voldeed aan de voorwaarden en dus onterecht een factuur zonder BTW heeft opgemaakt.

Even een opmerking "on the side"... Hebben jullie wel eens BTW teruggevraagd in België? Ik doe dat al een aantal jaren, voornamelijk van brandstof. Ik krijg altijd een mail waarin om alle facturen gevraagd wordt. Nu viel mij bij het lezen van de RICHTLIJN 2008/9/EG VAN DE RAAD van 12 februari 2008 op dat alleen facturen gevraagd mag worden als het belastingbedrag méér dan 1000 euro (bij benzine 250 euro) is (artikel 10) tenzij er een twijfel over de vordering bestaat (artikel 20). Volgens mij gaat België dus zijn boekje te buiten! Iemand anders hier ervaring mee?

Ik ben nog steeds benieuwd naar de reacties op mijn eerdere posts, maar ik heb nog een nieuwe vraag erbij: Een Gelangenbestätigung mag je per kwartaal doen. Maar mag je zelf kiezen wanneer dat kwartaal begint en dus eindigt? Dus bijvoorbeeld 15 mei - 15 augustus? Of moet je persé als kwartalen jan/feb/mrt, apr/mei/jun, jul/aug/sep, okt/nov/dec aanhouden? En hoe snel na afloop van een kwartaal moet de gelangenbestätigung de verkoper bereikt hebben? Alvast bedankt! P.S. Ik heb de vraag ondertussen ook aan de belastingdienst in Duitsland gevraagd.

Ontvangen. Ik zal je zo een mail sturen met het verzoek om de stukken. Ik lees uit je antwoord dat Gerlag dus aangeeft dat je middels een Duits BTW nummer de BTW zult terugkrijgen. Ik ben vervolgens van mening: Of de BTW terug te vragen is hangt ervan af of de BTW door de transactie wettelijk verschuldigd is geworden en dus terecht op de factuur is gezet. Omdat Gerlag aangeeft dat de BTW terug te krijgen is middels een Duits BTW nummer vind Gerlag kennelijk dus dat de BTW door de transactie wettelijk verschuldigd is geworden en de belastingdienst zich niet op het standpunt kan stellen dat deze voorbelasting niet terug te vragen is omdat deze onterecht/onverschuldigd op de factuur gezet is. En daarmee ben ik het eens. Zoals ik in mijn vorige post uitlegde is het irrelevant hoe je het terugvraagt maar of het überhaupt terug te vragen is. Als dus de BTW terug te vragen is middels een Duits BTW nummer dan moet je de BTW ook terugkrijgen middels een teruggaveverzoek. Dat je geen diensten in Duitsland verricht is niet de kern van de discussie (en volgens mij geen factor in het terugkrijgen van de BTW). Overigens heb ik ook een Duits bedrijf en doe ik aangifte per kwartaal. Je moet je er 1 keer in verdiepen en dan is het helemaal niet moeilijk. Het aanvragen van een Duits BTW nummer voor Nederlandse ondernemers doe je bij het Finanzamt Kleve. Ik heb geen Duits BTW nummer voor mijn Nederlands bedrijf.

Ik ben van mening dat dat niet juist is (het advies van de belastingdienst gaat wel in tegen de EU-regels / Je kunt als verkoper wel verplicht worden om met een nul-tarief te factureren). Maar ik zou heel graag in discussie treden om mijn ongelijk bewezen te zien en er iets van te leren. De richtlijnen die ik gebruikt heb bij het onderbouwen van mijn mening zijn RICHTLIJN 2008/9/EG VAN DE RAAD van 12 februari 2008 en RICHTLIJN 2006/112/EG VAN DE RAAD van 28 november 2006. Er staat niet dat het verleend màg worden of dat ze ervoor mogen kiezen om het te verlenen. De EU draagt de lidstaten op om het te verlenen. Volgens mij is het zo dat je, als je aan een ondernemer in een andere EU-lidstaat levert, je als verkoper geen keus hebt en zult moeten toetsen of aan de voorwaarden voldaan is. En als uit de toetsing blijkt dat aan de voorwaarden voldaan is, dan moet je overeenkomstige uitvoeren. En tuurlijk is het zo dat als je je aan deze regels moet houden dat het risico bestaat dat je het fout doet en aan het betalen gaat. Maar dat risico is hetzelfde als wanneer je bijvoorbeeld in het geheel geen boekhouding bij zou houden. Dat zou een fraai argument zijn om geen BTW te betalen. (Overdrijven maakt de zaak duidelijk). Ik kan me dus zo voorstellen dat bijvoorbeeld op het moment dat de goederen verkocht worden aan alle voorwaarden behalve die van de vervoersverklaring is voldaan en dus BTW in rekening wordt gebracht. Vervolgens ontvangt de verkoper de vervoersverklaring. Hiermee is dan wel aan alle voorwaarden voldaan. Daardoor rust op de verkoper de verplichting om een nieuwe rekening te sturen zonder BTW. In bovenstaande mening word ik ook gesterkt omdat iedere afwijzing voor de teruggave van BTW door de Duitse belastingdiensten wordt vergezeld van de uitspraak dat ik wel een civielrechtelijke claim heb op de leverancier om een nieuwe rekening te sturen zonder BTW en de BTW terug te betalen. Ik ken overigens de voorwaarde niet dat de levering in het land van bestemming in de heffing moet zijn opgenomen. Waar staat dat? In mijn dagelijkse praktijk kom ik intracommunautaire leveringen geregeld tegen, maar heb, volgens mij, nog nooit iets verstrekt waaruit dit zou blijken. Hoe krijgt dit normaal gesproken vorm? Ik geloof je meteen, maar waar dan? Ik heb het niet gevonden. Wat ik schrijf is m.i. niet tegenstrijdig. Ik geef aan dat wanneer een Nederlandse ondernemer een buitenlands (Duits) BTW nummer neemt, dat niets oplost. Middels dat Duitse BTW nummer krijg je namelijk hooguit ook, net zoals wanneer je het via een teruggaveverzoek doet, alleen voorbelasting terug die door de transactie wettelijk verschuldigd was. Dus het Duitse BTW nummer heeft qua wel of niet terugkrijgen geen voordeel ten opzichte van een teruggaveverzoek. Dat bedoel ik met niets oplossen. Vervolgens schets ik een situatie waarvan ik vind dat de op de BTW vermeldde factuur door de transactie wettelijk verschuldigd was en waarvan de teruggaaf dus niet geweigerd mag worden. Waar overigens voor mij nog een probleem bestaat.... Gesteld zij: A- De verkoper weet dat hij met een buitenlandse ondernemer te maken heeft en aan alle verplichtingen mbt de intracommunautaire prestatie en btw-vrije levering voldoet, behalve dat hij B- niet kan aantonen dat het goed het land heeft verlaten. Dus: C- De verkoper brengt BTW in rekening De crux zit 'm in het woordje "kunnen". Mijn inziens kan 2008/9 artikel 4 aanhef en onder b op twee manieren uitgelegd worden: 1- Als je niet kunt aantonen dat het goed het land heeft verlaten kan de goederenlevering niet vrijgesteld worden van btw. Resultaat: De richtlijn 2008/9 geldt wel. 2- Je kunt niet aantonen dat het goed het land niet heeft verlaten. Dus het is niet uitgesloten dat dat wel is gebeurd maar je alleen het niet kunt bewijzen. Het is dus niet uitgesloten dat de goederenlevering vrijgesteld kon worden van btw. Resultaat: De richtlijn 2008/9 geldt niet. Ik ga van "1" uit. En als ik jou goed begrijp (de BTW is niet onterecht in rekening gebracht), jij ook. Zoals gezegd, ik ben nog in gesprek met de Duitse belastingdienst, echter het lijkt erop dat de Duitse belastingdienst zich op standpunt "2" stelt. Wie heeft daar nou gelijk? Is het uitleg "1" of uitleg "2"? Overigens: Als ik zo vrij mag zijn, vind ik dat jij jezelf tegen spreekt, want als de BTW terecht in rekening is gebracht dan kon deze prestatie dus niet vrijgesteld worden en kan dus teruggaaf op basis van EU richtlijn 2008/9 artikel 4, onder b, niet geweigerd worden. Ik vind dat ook hieruit optie 1 blijkt: Als een leverancier zonder btw gefactureerd heeft maar niet aan de voorwaarden heeft voldaan dan zal de belastingdienst hem de btw alsnog in rekening brengen. Daar zijn we het allemaal over eens. Dat kunnen ze alleen maar doen als het wettelijk zo geregeld is. De belastingdienst moet immers een wettelijke grondslag hebben. Als vervolgens de leverancier aan de afnemer een nieuwe factuur stuurt, maar nu dan verhoogd met BTW, dan is die BTW door de transactie wettelijk verschuldigd. Het moge duidelijk zijn dat deze terecht berekend wordt en als dan de belastingdienst de inhoud van de factuur bepaalt, dan kan het toch niet anders zijn dat de BTW die vervolgens op de factuur vermeld staat, terug te krijgen is? Graag hoor ik van jullie!

Ik heb zelf geen ervaringen met die bedrijven, ik ben benieuwd naar gebruikservaringen! Ik doe het altijd zelf. Dit vind ik erg interessant! Dit is de link op de site van de belastingdienst: link. Allereerst komt dit over als een advies van de belastingdienst wat ingaat tegen de Europeese regels. De transactie voldoet wel of niet aan de voorwaarden voor een intracommunataire prestatie. Europa bepaalt vervolgens wat er dan gedaan moet worden. Er is geen keuze. Spreek je je hier uit naar de Nederlandse leverancier (verkoop vanuit Nederland)? Dat zijn Duitse klant een factuur krijgt waarop de BTW in rekening gebracht is? Want hoe werkt het vervolgens voor die Duitser dat hij de (o.v.v. een fictieve intracommunautaire levering?) BTW terugkrijgt? Ik ben hierin geinteresseerd omdat het dan waarschijnlijk de andere kant op (Duitsland naar Nederland waarbij ik de koper ben) ook zo zal werken. En dat kan ik goed gebruiken want veel Duitsers weigeren een verkoop aan het buitenland omdat ze dan geen BTW in rekening mogen brengen. Ik ga er nog steeds vanuit dat je je hier uitspreekt naar de Nederlandse leverancier (verkoop vanuit Nederland). Hoe bedoel je dit dan? Voor als een Duits ondernemer (verkoop in Duitsland) een goed verkoopt aan een Nederlandse ondernemer had ik de volgende gedachte: ik vraag een Duits BTW-nummer aan en laat mij Duitse BTW in rekening brengen. Vervolgens doe ik BTW aangifte in Duitsland en krijg de BTW terug. Dit heb ik voorgelegd aan de Duitse belastingdienst maar deze geven aan: - of er nu een Duits BTW nummer op staat of niet, nog steeds is voldaan aan de voorwaarden voor een intracommunautaire prestatie waardoor er geen BTW in rekening gebracht mag of had mogen worden èn - at in rekening gebrachte BTW (voorbelasting) slechts terugbetaald wordt als deze door de transactie wettelijk verschuldigd was. In Duitsland kent men, net zoals in Nederland, ook de regel dat als BTW in rekening wordt gebracht, terecht of onterecht, degene die die BTW berekend heeft, deze verschuldigd is aan de belastingdienst. Maar dat wordt in Duitsland dus niet gezien als door de transactie wettelijk verschuldigd en wordt dus ook niet terugbetaald. Conclusie: Het biedt geen oplossing als ik een Duits BTW-nummer aanvraag. Daarom verbaasd me deze uitspraak dan ook: Toen ik het bericht van Pieter las was ik reeds voornemens om hem te helpen (aanbod bij deze). Ik heb zelf ook nog een zaak voor een andere klant lopen waar ik nog bepaalde ideeen die ik dan ook inzake zaak-Pieter zou willen inzetten, wilde uitzoeken. Dat heb ik ondertussen gedaan, maar ik heb nog geen concrete antwoorden. Wat ik namelijk aan de Duitse belastingdienst voorgelegd heb is het volgende. Wanneer de Duitse ondernemer met BTW factureert zal hij ook niet om een vervoersverklaring (in het Duits: Gelangenbestätigung) gevraagd hebben. Ik ben ervan overtuigd dat zonder Gelangenbestätigung niet voldaan is aan de voorwaarden voor een BTW-vrije intracommunautaire prestatie en dat de BTW dus op basis van de transactie wettelijk verschuldigd is (en niet onterecht in rekening is gebracht). Dan zou ook een teruggave vanuit het Bundeszentralamt für Steuern terecht zijn en dus niet geweigerd mogen worden. Terwijl ik dit schreef heb ik overigens de belastingdienst in Nederland gevraagd of het in de toekomst misschien een oplossing is om een Duitse verkoper een Nederlands BTW nummer aan te laten vragen. Dat speelt voor de casussen in het verleden niet. Zodra ik daar antwoord op heb, laat ik dat hier weten. @pieter: stuur me even een PM zodat we in contact komen. @rlx1991: na mijn bericht aan je van 26 mei 2014 heb ik niets meer van je vernomen. Goed dat je het uit handen hebt gegeven. Jammer dat het niet gelukt is. Ik denk hetzelfde als Kwootje hier aangeeft: Ik vraag me dan ook af of er een civielrechtelijke procedure opgezet is tegen de verkoper. En als dat zo is, waarom die verloren is. Ik wil heel graag naar jouw zaak kijken. Waarschijnlijk kan ik jou helpen, maar anders heb jij mij in ieder geval geholpen. Je hebt m'n mailadres.

Even voor de goede orde, ik heb gelezen: Topic 19-01-2009: HOE OM TE GAAN MET EEN LEASEAUTO VOOR WISSELEND PERSONEEL? Waarin verwezen wordt naar de wettekst die nu nog steeds bestaat: Wet op de loonbelasting 1964 artikel 31 eerste lid aanhef en onderdeel d 1. Eindheffingsbestanddelen zijn: d. loon ter zake van een voor privé-doeleinden ter beschikking gestelde bestelauto als bedoeld in artikel 3 van de Wet op de belasting van personenauto’s en motorrijwielen 1992, indien in verband met de aard van het werk die bestelauto doorlopend afwisselend gebruikt wordt door twee of meer werknemers en in verband daarmee bezwaarlijk is vast te stellen of en aan wie die bestelauto voor privé-doeleinden ter beschikking is gesteld, met dien verstande dat in afwijking in zoverre van het overigens bij of krachtens deze wet bepaalde, de verschuldigde belasting over dit loon op jaarbasis per bestelauto € 300 bedraagt en bij ministeriële regeling nadere regels kunnen worden gesteld met betrekking tot dit loon; Maar geen antwoord geeft op wanneer wel en wanneer niet... Welke criteria? Een van de vragen die ik bijvoorbeeld wil beantwoorden: wat als de IB-ondernemer zelf ook gebruik maakt van die bus (naast de werknemerS) en de bus ook af en toe privé mee naar huis neemt? Op verschillende plaatsen zie ik (in dit kader) een maximum 500km criteria staan. Dat lijkt me pertinent onjuist want als je dat aan zou kunnen tonen dan hoef je toch überhaupt niets bij te tellen? Met betrekking tot de privé correctie heb ik (volgens mij) ondertussen duidelijkheid: deze is 2,7% van de catalogusprijs. Klopt dat? Vroeger was dat 12% van € 300. Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen. Alvast bedankt!

L.s., Kan iemand mij vertellen waar in de wet (of wetten) het doorlopend afwisselend gebruik waardoor eindheffing bijtelling toegepast kan worden bij een bedrijfsauto staat? Ik vin wel voorbeelden op het internet, maar wil graag weten wanneer wel en wanneer niet; wat zijn de criteria waarop de belastingdienst beslist. Alvast bedankt!

Zoals e.e.a. tot nu toe is uitgelegd, voornamelijk in de posts van Dennis van 2 mei is helemaal kloppend. Hetgeen Joost hier net boven zet is ook van belang. Namelijk de uitleg van Dennis geldt altijd tenzij de naar een ander EU land gaat en nieuw is volgens voor de BTW. Een auto is nieuw volgens de BTW regels als hij òf maximaal 6.000 kilometer heeft gereden òf maximaal 6 maanden oud is. Dus als een auto met 2.000km van een particulier gekocht wordt als margeauto gaat het verhaal van Dennis op als aan een Nederlander (ook een Nederlandse bedrijf) wordt verkocht. Als echter deze auto aan (bijvoorbeeld) een Duitser (particulier of bedrijf) wordt verkocht dan mag de verkoper (particulier of bedrijf) 21/121 aan BTW terugvragen. Zie Elsevier almanak 27.3.2.2. De Duitse koper moet in Duitsland de BTW aangeven. Een Duitse particulier kan de BTW niet terugkrijgen, dus als deze de auto weer verkoopt dan wordt de auto weer een marge-goed. Als een Duitse ondernemer de auto koopt dan krijgt hij de aangegeven BTW weer als voorbelasting terug zodat deze per saldo niet betaald is. Vervolgens kan het Duitse bedrijf de auto weer intracommunautair aan de Nederlandse handelaar leveren. De Nederlandse handelaar heeft dan een BTW auto in handen! Aangezien Chris1234 van import sprak denk ik dat bovenstaande van toepassing is.

Sorry dat ik 3 keer achter elkaar reageer. Uit de post van Norbert had ik op de link naar de Wet op de loonbelasting 1964 Artikel 13bis geklikt. Bij het sluiten van mijn tabbladen zag ik dat daar bij het negende lid (in tegenstelling tot de Wet inkomstenbelasting 2001 Artikel 3.20. negende lid) staat: In de Wet inkomstenbelasting 2001 Artikel 3.20 negende lid staat dus: Ik weet niet welke wet aangehouden dient te worden en waarom dit verschil bestaat. Uit deze quote blijkt dat om te kunnen voldoen aan het negende lid van artikel 13bis van de Wet op de loonbelasting 1964 toch weer een kilometeradministratie bijgehouden moet worden want anders kun je het percentage niet vaststellen... In het rekenvoorbeeld (inclusief de brandstofkosten): Heeft de onderneming in eerste instantie € 2268 + € 743,80 = € 3011.80 kosten (excl BTW). Betaalt de berijder € 1533,14 aan eigen bijdrage. Is het dan kloppend om te zeggen dat mijn voorbeeld stand houdt wanneer het privégebruik minimaal 1533,14/3011,80 = 50,9% is? Of moet je om de deelfactor te bepalen nog eerst de BTW uit de eigen bijdrage trekken? En of je de BTW correctie voor privé gebruik auto weer als kosten moet rekenen bij de onderneming, weet ik ook niet. Want dan wordt het percentage nog lager en dus eerder door de berijder bereikt, het gaat immers om een minimum. Ik ben heel benieuwd. Edit: Cursief gedeelte toegevoegd op 21-06-2014 om 09:13

Er van uitgaande dat het klopt en dat je iedere euro eigen bijdrage af mag trekken van je bijtelling (wat ik dus denk (zie mijn bericht hierboven) - maar dat zal uit de hieropvolgende posts nog maar moeten blijken) Er was in mijn berekening al wel geoptimaliseerd, maar de onderneming had toch kosten, dus aan die voorwaarde WAS (kom ik later in deze post nog op terug) nog niet voldaan. Nee, volgens mijn berekening niet. Hiertoe quote ik ook nog even mijn berekening, want ik heb ondertussen het laatste losse eindje (de kosten die de onderneming nam) ook opgelost: Als de onderneming vervolgens de werkgeverslasten (deze zijn hoger dan het brutoloon) van jouw salaris met € 1030,54 verlaagd wat een brutoloonvermindering van (dus) minder dan € 1030,54 inhoudt (en dus een netto vermindering van jouw salaris met minder dan € 597,71 (= 1030,54 - 0,42 x 1030,54) heeft de onderneming hetzelfde resultaat als wanneer er geen auto was. Jij echter hebt een auto die je, als je de lease zelf had geregeld, € 2744,28 zou kosten, nu voor (iets minder dan) € 1533,14 + € 597,71 = € 2130,85. Wat je wel in de gaten moet houden is dat je nu geen kilometers meer kunt declareren (waarvan je € 0,19 belastingvrij kon ontvangen). Dus om het helemaal fair te houden moet je de werkgeverslasten niet met € 1030,54 verminderen maar met het bedrag dat € 1030,54 uitgaat boven de te declareren kilometers. De tankkosten, tolvignetten, parkeerkosten etc. zijn allemaal kosten die je door de onderneming moet laten betalen. Vervolgens tegen hetzelfde bedrag ook weer het brutoloon zodanig verminderen dat de werkgeverslasten verminderen tegen hetzelfde bedrag van de declaraties. Hierdoor betaalt de belastingdienst daarvan de BTW èn van het overige 42% (uitgaande van het voorbeeld waarbij het gaat over iemand die in de 42%-schijf zijn hoogste inkomen heeft zitten). Super interessant! Rekenvoorbeeld: je rijdt vervolgens met de auto 10.000km. Het is een benzine-auto en je rijdt bijvoorbeeld 1 op 20. Dat houdt in dat je 500 liter benzine verbruikt. Gemiddeld kost een liter € 1,80. Dat is € 900 inclusief BTW (dat zou je normaliter privé kwijt zijn). De BTW krijgt de onderneming terug. Dat is € 156,20. Resteert er nog € 743,80. Je verlaagt het brutoloon zodanig dat de werkgeverslasten met € 743,80 dalen. Zoals reeds gezegd daalt het brutoloon dan met minder dan € 743,80. Van € 743,80 zou je normaal gesproken € 431,40 overhouden. Dus de € 900 die je normaal gesproken in privé uit zou moeten geven worden nu verlaagd naar minder dan € 431,40.

I beg to differ: Wet inkomstenbelasting 2001 Artikel 3.20. Bijtelling privé-gebruik auto 1. Indien aan de belastingplichtige ook voor privé-doeleinden een auto ter beschikking staat, wordt op jaarbasis ten minste: a. 25% van de waarde van de auto als onttrekking in aanmerking genomen indien de auto niet meer dan 15 jaar geleden voor het eerst in gebruik is genomen; (Vervolgens komen er allerlei regels waardoor o.a. het percentage veranderd, maar het gaat er even om dat ik laat zien waar onttrekking op terugslaat) ... 9. De onttrekking wordt in aanmerking genomen voorzover zij uitgaat boven de bedragen die de belastingplichtige ter zake van de kosten en lasten van de auto voor eigen rekening heeft genomen. Dus, i.m.h.o. kan iedere euro (of deze nu ziet op het privégebruik of dat je het zo met je baas hebt afgesproken omdat jij graag een eigen bijdrage betaalde omdat je uitsluitend voor je werk graag een duurdere auto wilde rijden) afgetrokken worden van de bijtelling.

Ik wil ook graag gissen naar de reden om het zo te doen. Ik bedacht dat het wel eens om het volgende zou kunnen gaan (mogelijk is dit de uitwerking van wat Norbert bedoelde, dan gaan de credits naar hem - ik werd door zijn post in ieder geval wel op het idee gebracht): Er wordt een auto geleased voor € 189 excl BTW per maand. Dat is € 2268 per jaar. Als deze auto privé geleased zou worden zijn de kosten € 2744,28. De catalogusprijs van de auto is € 10951. De auto valt in de 14% bijtelling. Het bijtellingsbedrag is dan € 1533,14. De berijder wenst geen bijtelling dus deze betaalt de werkgever hetzelfde bedrag als eigen bijdrage. De werkgever moet deze € 1533,14 eigen bijdrage zien als een vergoeding voor een geleverde prestatie dus € 1533,14 x 0,21/1,21 = € 266,08 aan BTW afdragen, tenzij het forfait* BTW correctie privé gebruik auto tot een hogere af te dragen BTW komt. Het forfait van de BTW correctie privé gebruik auto is in de eerste 4 jaar van ingebruikname 2,7% en daarna 1,5% van de consumentenprijs inclusief BTW en BPM. Voor dit voorbeeld ga ik even uit van het eerste jaar en dus bereken ik het forfait tegen 2,7%. 2,7% van € 10951 is € 295,68. Gevolg: de € 266,08 aan BTW hoeft niet afgedragen te worden, maar de € 295,68. Deze BTW vormt kosten voor de ondernemer. De kosten van de lease minus de eigen bijdrage plus de BTW-kosten zijn € 2268 excl BTW - € 1533,14 + € 295,68 = € 1030,54. In het geval van een IB-ondernemer bij een belastingdruk van 42%, rekening houdend met de 14% MKB-winstvrijstelling, gaat het besteedbaar inkomen van de ondernemer door de € 1030,54 aan kosten met € 658,31 omlaag. De berekening: € 1030,54 - € 1030,54 x (1-0,14) x 0,42 = € 658,31. Voor de ondernemer en de berijder samen (TS geeft aan dat dat niet dezelfde persoon is, maar zou het theoretisch ook kunnen zijn) zijn de totale privékosten geen € 2744,28 maar € 1533,34 + € 658,31 = € 2191,45... Klinkt interessant... Maar mogelijk kan mijn berekening helemaal niet of zitten er fouten in. Maar als het kan... Aan iedere euro die de ondernemer vervolgens aan brandstof uitgeeft betaalt de belastingdienst ook weer € 0,36 mee... *=Ik ga er in het voorbeeld vanuit dat geen kilometeradministratie wordt bijgehouden waardoor alleen nog maar gebruik gemaakt kan worden van het forfait.

Dus ik doe het fout door hierop: (Wat ik uitleg als een verwijt dat ik irritante acties uitgevoerd heb ("Pfff"). Ik moet op mijn blote knieën dat ik nog een reactie krijg ("vooruit dan maar") dat "we elkaar niet begrijpen" hoeft niet aan mij te liggen, kan ook aan de ander liggen (maar dat komt volgens mij niet bij de ander op) om vervolgens nog de superieure uitspraak te doen "jij begrijpt het dan niet"; nee, dat klopt, daarom startte ik deze post. Stom van mij dat ik dacht dat het forum daarvoor bedoeld was...??) netjes te reageren Waarmee ik zelfs verontschuldigingen aanbiedt ("Het is niet verkeerd van me bedoeld") voor iets waar puur aan de verkeerde interpretatie van de ander ligt, maar om mijn nederigheid aan te geven. Vervolgens wijs ik op de optie om niet meer te reageren. En vervolgens geef ik aan dat we elkaar volgens mij wel begrijpen. Graag iemand z'n toelichting want ik begin te twijfelen aan mijn sociale vaardigheden...

Gaan we weer... kan iemand me uitleggen waarom hier nou weer een slot op moest? https://www.higherlevel.nl/forum/index.php?board=14;action=display;threadid=52441 Misschien dat iemand er nog wel iets aan toe te voegen had... Graag hoor ik wat ik fout doe...

Het is niet verkeerd van me bedoeld. Je bent natuurlijk nergens toe verplicht. Maar goed, het speelt ook niet. Nu begrijp ik natuurlijk wat je zegt, maar dan blijft de vraag nog wel overeind: Juridische goederenstroom gaat van A naar C. Combineert niet met wat Mr. A.P. Wenting schrijft "De tussenpersoon is ... verplicht om ... in eigen naam te leveren aan een koper"? Het leveren wat Mr. A.P. Wenting beschrijft is toch juridisch?

Ik denk namelijk dat je dit bedoelt: Fysieke Goederenstroom(Houder)Juridische GoederenstroomFactuurB Eigenaar?Titel voor overdrachtKoopovereenkomst opgesteld door Direct - Contractuele VerleningA -> B, B -> C of A -> CA -> B, B -> CA -> B, B -> CNee1 EnkelvoudigeB, tussen B en C

Zou je misschien het schema eens aan willen passen, want volgens mij begrijpen we elkaar wel goed...

Heel erg bedankt dat jullie er ook zo diep op ingaan! Het overzicht was zo: Fysieke Goederenstroom(Houder)Juridische GoederenstroomFactuurB Eigenaar?Titel voor overdrachtKoopovereenkomst opgesteld door Direct - Contractuele VerleningA -> B, B -> CA -> B, B -> CA -> B, B -> CNee1 EnkelvoudigeB, tussen B en C In eerste instantie dacht ik dat je bedoelde dat de Juridische goederenstroom hierin niet klopte. Als ik goed lees wat je schrijft klopt die wel, maar is bij de fysieke goederenstroom naast de geschreven mogelijkheid ook nog de mogelijkheid A -> C, waarin A dus juridisch (maar dat hoort niet thuis in deze kolom) optreedt voor B. Of heb ik je dan verkeerd begrepen? Als ik je goed begrepen heb, dan blijft mij vraag eigenlijk overeind... (sorry)

Wederom bedankt voor jullie reacties. De juridische goederenstroom is hier onjuist weergegeven. Deze gaat van A --> C, niet eerst naar B (dat zou impliceren dat B ook eigenaar wordt). Sluit dat dan aan met wat Mr. A.P. Wenting met betrekking tot de "Contractuele Verlening" schrijft "De tussenpersoon is dan niet alleen verplicht om de roerende zaken in eigen naam te verkopen, maar ook in eigen naam te leveren aan een koper"?