Maar wordt er dan in zo'n advies dan niet gekeken naar de wettelijke grondslag van de vordering.
De vordering die gedaan is klopt namelijk gewoon niet, dit los van het vertragingsdagen verhaal.
Ook komt er vanuit de advocaat geen enkele reactie over het feit dat wij de vordering betwisten.
Sterker nog, zou men rekening houden met de wettelijke regeling, dan is er in 1 geval helemaal geen vordering meer en in het ander geval een minimale vordering.
Nog even contact met de afdeling salarisadministratie van onze boekhouder gehad en ook die kwam met het volgende:
"als er in uw arbeidsovereenkomst geen betalingstermijn is afgesproken, hoeft u volgens de wet pas uiterlijk aan het eind van de volgende maand uw loon betaald te hebben.
De wettelijke verhoging begint in de praktijk dan pas te lopen na afloop van de maand volgend op de maand waarover het loon verschuldigd is".
Hij gaf ook aan dat dit tegenwoordig echter weinig bekent is omdat er bijna altijd sprake is van een arbeidsovereenkomst met datum en een vakgebied waarvoor een CAO is waardoor bovenstaande vervalt
Wat ik mij afvraag waarom de advocaat meteen een fallissiment aanvraag doet, en het bijvoorbeeld niet via een kortgeding procedure opeist?
voor de duidelijkheid het grootste deel van de achterstallige loonbetalingen waren al voldaan voordat wij de aanvraag door de advocaat opgestuurd kregen.
Deze betalingen zijn door hem echter niet meegenomen in de aanvraag waardoor het te vorderen bedrag hoger lijkt dat dat het daadwerkelijk is