StGravenb

Beste Hans, Kortom wat je zegt is dat onder de streep, hoe dan ook wij eruit moeten als we het er niet mee eens zijn. Of we die keus zelf maken of dat die voor ons gemaakt wordt is dan niet meer relevant. Als de verhuurder opzegt, klopt het dat dan de opzegtermijn voor contracten voor onbepaald tijd 3 maanden opzegtermijn is?

Dit hebben wij ook meegemaakt en volgens de ArboNed dient de medewerker beter gemeld te worden als die weer aan het werk gaat of zelfs verlof opneemt. De medewerker is gerechtigd om ontslag te nemen tijdens ziekte.

Als zorgaanbieder doen we het best goed, dachten we. We hebben contracten met diverse gemeentes en ons personeel is zeer tevreden. Ziekte verzuim is 0,01% De omzet hebben we zien groeien. We groeide in een 2020 van 14 fte naar 28fte. een verdubbeling. Maar ook wij kregen te maken met de corona en hebben het aantal FTE terug moeten draaien naar 14fte waar we thans op zitten. De juridische kosten konden we maar net opvangen. Dat scheelde een heleboel. Ook kregen we te maken met een ondeskundige boekhouder waardoor we meer lonen uitbetaalde en dus ook meer belastingen en pensioenen. Nu zitten we met 14 fte in een staat, dat we achter de feiten aan het lopen zijn. We krijgen de situatie niet meer recht en de achterstanden worden groter. Dat we enige hulp nodig hebben is een ding dat zeker is. Maar niet allen zijn deskundig. Zo hebben we een consultbureau benaderd om ons te helpen weer zicht te krijgen in onze situatie maar zijn dankbaar dat we niet met hen in zee zijn gegaan. De adviezen en afspraken waren luchtgebakken. Nu staan we op een kruispunt met de vraag hoe verder. Stoppen of doorgaan. Een ondernemer kent het woord stoppen niet. Althans we stoppen pas als we echt geen andere opties meer hebben. Stoppen heeft consequenties. Denk aan het personeel en de vraag hoe die op te vangen en te begeleiden naar een 2e spoor traject. Ook zijn daarmee de schulden niet weg gepoetst en zullen die blijven staan. De vraag is dan ook of je de Stichting dan nog failliet kan laten verklaren. Doorgaan zorgt ervoor dat de schulden zich blijven opstapelen. Iedere maand keren die terug en worden de belangrijkste kostenposten betaald. Als eerst het personeel en daarna de huur en de rest. De vraag is hoelang kunnen we dit volhouden. Immers hebben we zorg te bieden en hebben we cliënten welke op onze zorg vertrouwen en rekenen. Ook hen willen we niet teleurstellen. De contracten met de gemeenten lopen door en de zorgvraag is hoog. Een krediet aanvragen zou een optie zijn maar dan dienen we stukken te overhandigen. Momenteel hebben we geen boekhouder omdat we onze boekhouder die ons veel geld gekost heeft de laan op hebben gestuurd. De bank verwacht wel een liquiditeitsprognose en zal natuurlijk ook kritisch kijken naar wat wij als Stichting in de toekomst te bieden hebben of welke borgstelling aanwezig is. Kunnen we het bedrijf weer gezond maken of moeten we echt de handdoek in de ring gooien? Heeft iemand een suggestie.

Beste Hans, Het bedrijven verzamel complex (gebouw) werd verhuurd volgens het Regus principe. We hebben een contract gekregen voor onbepaalde tijd om enkel een kamer te huren op de eerste verdieping. Na verloop van tijd hebben we op de zelfde verdieping de naast gelegen 3 kamers erbij gehuurd. Vervolgens is er een nieuwe verhuurder in beeld verschenen welke de BG volledig is gaan verbouwen. Tevens heeft deze verhuurder een nieuw huurvoorstel gedaan welke niet gelijk staat aan het huidige contract. Zo huren we volgens ons contract de ruimte inclusief parkeren op het terrein en op onze eigen plekken. Nu heeft de nieuwe verhuurder opgenomen dat de parkeerplekken betaald gaan moeten worden. Ook is destijds afgeweken van een bemande balie functie waar we wel service kosten voor betalen. Deze is vervangen voor een intercom. De nieuwe verhuurder wil echter de balie functie terug maar wel met die verstanden dat er extra voor betaald moet worden wat reeds in ons contract is opgenomen. De verbouwing welke op de BG plaats vind komt alleen de verhuurder tot zijn recht omdat die zich daar vestigt. Alle huurders hebben op iedere verdieping een gezamenlijke toilet en keuken voorziening. Ook hier wil de nieuwe verhuurder geld voor zien. Deze faciliteiten zijn reeds opgenomen in ons huidige overeenkomst welke de nieuwe verhuurder een op een heeft overgenomen. Het uitgangspunt van de nieuwe verhuurder is, take it or leave it. Dat is naar mijn mening een zeer arrogante houding.

Onlangs hebben we te maken gehad met een inkoper welke zeer onplezierige opmerkingen maakte over onze organisatie. Dan vraag je je af wat moet je daar nou mee? We hebben er lang over nagedacht hoe hier op zorgvuldige en respectvolle wijze mee om te gaan en hebben toen besloten dit in een gesprek samen te bespreken met als uitgangspunt, zorg eerst. Dit bleek niet getolereerd te worden en machtsmisbruik werd als tegen middel in de strijd geworpen. Is dit de nieuwe zorg? Als non-profit Stichting zijn we dienstbaar in de zorg en staan onze medewerkster al om 7 uur bij de cliënt te poetsen en te boenen om hen die hulpbehoevend zijn te ondersteunen. Dan vraag je je af waar het respect voor deze verzorgsters gebleven is als je als inkoper binnen de zorg je laat verleiden om spierballen taal te vertonen en je vervolgens bij een confrontatie daarin niet te herkennen? Als organisatie hebben we een zeer belangrijke taak te vervullen en is de focus gericht op zorg verlenen en niet op het vertoon van haantjes gedrag. Het gaat ten koste van onze tijd en de tijd van de cliënt die zorg nodig heeft. Ook past dit niet binnen de cultuur van de zorg. Zorg gaat om de hulpbehoevenden die juist onze ondersteuning nodig hebben. Zorg gaat om mensen. De zorg sector zit hier niet op te wachten. Als er geen respect is voor zorg organisaties dan moeten we ons echt afvragen waarmee we dan bezig zijn. Er zijn ouderen die op een lange wachtlijst staan en geen zorg kunnen ontvangen omdat besloten is om deze ouderen niet meer door te verwijzen naar een zorgaanbieder. In onze beleving gaat de zorg om mensen die acute zorg nodig hebben en niet om het tonen van machtsmisbruik. Het is karakter arm en betoond niet alleen het niet hebben van respect maar ook het gebrek aan inzicht en kennis. Is zulk een inkoper dan nog wel geschikt binnen de zorg? Dat er lange wachtlijsten zijn binnen de zorg, heeft merendeels te maken met dergelijke beslissingen. Dat is jammer want het treft hen die acute zorg nodig hebben. Hoe ga je om met machtsmisbruik en hoe kun je je daartegen bewapenen? Ik verneem graag van juristen, mede collegas in de zorg en anderen die dergelijke situaties hebben meegemaakt en hoe die daarin een vruchtbare oplossing hebben gevonden.