De ellende die ondernemen heet...

[ironny]

De eerste dialoog met één van je beste vrienden of vriendinnen. Jij: ik ga voor mezelf beginnen. Ander: o wat dapper. Ik zou dat nooit durven. Wat ga je doen?

Je doet je verhaal

Ander: goh, ja dat moet je doen joh, daar liggen kansen!

Je zoekt de benodigde steun in de rug van iemand waarvan je zeker niet verwacht dat er een lijst met kritische kanttekeningen komt. Je zocht en kreeg enthousiasme. En zo stap je vol positief gevoel het KvK- kantoor binnen.

De eerste èn laatste keer dat het gewoon leuk is om een nummertje te trekken..

 

Een uur later sta je weer buiten. 18 Euro lichter voor een papiertje met een nummer en een flesje champagne wat al breekt als je het tegen een opblaasboot gooit. Maakt niet uit, je dag kan niet meer stuk want….

JE BENT ONDERNEMER!!!

 

Trots bel je onderweg naar huis een paar mensen om te vragen hoe het met ze is? Helemaal niet, je wilt vooral een antwoord kunnen geven op de retourvraag, namelijk hoe het met jou is!

En dan ga je los!

( op z’n brabants) KEIGOED!! BEN NET VOOR MEZELF BEGONNEN!!

 

Je komt thuis met je fles champagne.

Vrouw: waar is dat voor?

Jij: Ik ben ingeschreven net bij de kvk en dus vandaag officieel voor mezelf begonnen.

Ze doet alsof ze blij is maar de angst in de ogen is duidelijk. Je ziet het nieuwe tv programma voor je: Help mijn man is ondernemer!

Even goed belooft ze steun zolang je maar om 17.00 thuis bent voor het eten…

 

Je gaat naar je kantoor en daar zit je dan…

HELL’S OFFICE!!

Kopje koffie uit meegenomen senseo apparaat, radiootje aan en knallen!

Waar zullen we eens beginnen? Klanten werven?

Nee dat moet later, eerst het materiaal op orde. Als er dan een klant komt is dat tenminste voor elkaar.

Even wat mappen aanmaken in de computer. Maar…die verrekte pc is echt te traag. Er moet een andere komen. En ook een printer en een fax en mappen en…. Ach ja….GELD!!

 

De privé spaarrekening….

Jij: Euhhhh schat, ik moet even naar de pc specialist. Ik pak geld van de spaarrekening.

Zij: dat dacht ik niet. Dat is voor de vakantie en de autoreparatie weet je nog?

Shit….

Maakt niet uit, ik ga naar de bank!

Snel een pak aangedaan, want de bank is de enige plaats waar je bedelt in pak.

Bankbediende: Ah u bent voor u zelf begonnen en nu heeft u al geld nodig?

Jij: euhh ja eigenlijk wel!

Heeft u een ondernemingsplan?

Jij: nee eigenlijk niet.

Bankbediende: nou meneer, ik adviseer u een goed en volledig onderbouwd financieel plan bij ons aan te leveren, waarop wij kunnen beoordelen of we eigenlijk wel en lening kunnen verstrekken (tegen een enorme rente).

Shit!

 

Naar huis, ondernemingsplan schrijven. Hoe doe je dat?

Je stelt de vraag op HL

Antwoord HL: gebruik de zoekfunctie!

Shit, je moet ook alles zelf doen als ondernemer!!

 

Enfin. Eindelijk via de website van de Rabobank het ondernemingsplan gedownload. Ingevuld met behulp van je zogenaamd bevriende accountant. Het financieel plan een beetje aangepast zodat de factuur van deze bevriende accountant ook kan worden betaald en daar stap je de bank mee binnen.

De helpende dame is lief, het komt goed.

Ach nee. Eerst moet je even, zonder koffie te morsen van de zenuwen, aan 3 personen proberen uit te leggen waar je je in vredesnaam mee bezig gaat houden…

Gelukkig! Een dame heeft vaker van mijn dienst gehoord en steunt me.

Na lang beraad krijg ik het geld. Het valt allemaal niet mee in deze crisistijd, want ze willen natuurlijk zeker weten dat je het kunt terugbetalen. Te beginnen met de € 300 afsluitprovisie en de verplichte verzekering. Want ja, daar konden ze natuurlijk niet omheen.

Geen probleem natuurlijk en je hoopt dat ze het geld snel inpakken en met een mooie strik er om heen meegeven alvorens ze zich bedenken.

Eenmaal buiten de deur maak je een dansje en ben je er klaar voor!

 

Met een zak geld stap je het Officecenter binnen en alsof je een prijs gewonnen hebt dat je 1 minuut gratis mag winkelen begin je te graaien.. mappen, pennen, papier,pennen, tabbladen, tippex en een nutteloze geodriehoek mag zeker niet ontbreken.

Snel afrekenen en naar de paradigit een pc halen. De service is matig en aan de prijs kan niets worden gedaan. Het kan je niet schelen, want alles was op voorraad en volgepakt en met goede zin ga je naar huis. En o ja, ook met een flink verminderd banksaldo, maar dat mag de pret niet drukken.

Wederom moet het eten worden opgewarmd in de magnetron.

 

Alles aangesloten, geordend alles op zijn plaats. Laat de klanten maar komen! Maar… de telefoon blijft stil. En je denkt na..

 

Een website? Natuurlijk is dat nodig! Snel een offerte op laten maken, wat teksten schrijven, wat meepikken op HL over seoproof want daar was wel eens iets over geschreven en een paar weken verder, je website is in de lucht! Je saldo weer gekort, want die website bouwers vragen enorme bedragen; maar je hebt dan ook een website! Snel wat mensen bellen om te vragen hoe het met ze gaat.

 

Af en toe probeer je je magnetron maaltijd af te wisselen met vers eten aan tafel. Niet te veel natuurlijk, want lang werken hoort bij ondernemen. Tenminste dat is wat ze zeggen.

Anderen: ga je voor jezelf beginnen? Nou knap hoor. Maar dat wordt dan 100 uur per week werken. Zullen je kinderen fijn vinden.

Niet echt. Maar met de nieuwe dvd van madagascar II pikken ze het wel weer even.

 

Maar dan gebeurt het. De eerste potentiële klant belt op en de schrik slaat toe. Jjjjjjjjjjjja, nnnnnnnatuuuuuuurlijk kkkkkunt u bbbbbij mmmmij terreecht voor een vvvvvvlotte aaaafhandeling. Tuuuut tuuuut tuuuuut

Een voetbalwedstrijd, plotseling verschijn je alleen voor de keeper en je wordt nerveus. Je schiet niet naast. Nee je struikelt en valt. En dat doet zeer!

 

Maar er komen meer kansen. En je scoort ook nog. Je krijgt de smaak te pakken. Je weet wat klanten te binden en te houden.

Je pakt nog wat geld van de rekening aan het eind van de maand, want er moet “salaris” binnenkomen en je beseft, het gaat hard! Maar het kan, want je weet nog een paar dagen en dan..

Het is de eerste van de maand! Joehoe! Je mag gaan factureren! Na 30 pagina’s te hebben geprint en verprutst ziet de factuur er dan eindelijk representatief uit.

Maken, uitdraaien en posten. Nu zal het geld wel binnen stromen. De pagina van internetbankieren is bijna je startpagina geworden. Je kijkt en je wacht.

Maar na een week wachten,niets…

Na 2 weken, niets

Na 3 weken, niets en er moet weer bijna iets naar je privérekening worden overgemaakt…

De klanten misschien eens gaan bellen waar het geld blijft?

Dat is inhalig? Misschien was het werk niet goed? Misschien misbruiken ze me?

Wel of niet achter je geld aan? Het is nog allemaal niet zo gemakkelijk in het begin.

Je moet je ei kwijt en belt een vriend.

Jij:Hoe is t?

Hij: Goed, en met jou? Loopt je bedrijf een beetje?

Je doet je verhaal.

Antwoord: ja dat hoort er bij hè, eigen baas willen zijn. Succes ermee kerel….

En bedankt.

 

De buren aan de overkant van de straat hebben natuurlijk al lang gezien dat je niet veel thuis bent en regelmatig de fiets pakt. En je hoort de omgeving fluisteren: Hij is voor zich zelf begonnen. En dat in deze crisistijd… Tja, dat is vragen om problemen. Hij had bij zijn vorige baas moeten blijven. Zekerheid, Nu kan hij zijn auto niet eens elke dag meer rijden. En kijk die kleren…

 

Onverstoord ga je door met ondernemen. De druk komt iets van de ketel, want er komen plotseling wat betalingen binnen. Er moeten ook meer klanten binnen komen, dus je bedenkt een plan en besteedt flink wat euro’s aan marketing. De aanval is immers de beste verdediging toch? Maar helaas. Geen resultaat. Daar waar je kunt trek je lering uit je fouten en probeer je je roze bril terug te zoeken uit het zwarte gat waar je in bent beland. Het zweet breekt je uit en de nachten zijn een hel.

De netwerken blijken ineens niet zo sterk. De adwordscampagne kost meer dan het oplevert. En de klanten die je hebt, betalen niet of later dan je zou wensen. Het enige lichtpuntje is je belasting kwartaal aangifte, omdat je nog geld terugkrijgt aangezien je kosten vele malen hoger waren dan je inkomsten.

 

Er wordt nog steeds gefluisterd: ik ben benieuwd hoelang hij het nog volhoudt. Tja, ik hield mijn hart al vast toen hij zei dat hij voor zich zelf ging beginnen. Is zijn vrouw nog wel bij hem?

Je hoort het en je ziet het en denkt: wacht maar! Mijn tijd komt nog wel!

Dan komt de zon door! Een niet verwachte klant dient zich aan. De internet campagnes draaien beter en je krijgt vertrouwen. Op HL word je niet naar de zoekfunctie verwezen, maar krijg je een persoonlijk antwoord waar je op kunt bouwen.

Langzaam kruip je uit het dal. De zon schijnt en het wordt warmer. Je pakt wat vaker de auto. En ojee, je koopt zelfs een nieuwe auto!

Het fluisteren van de omgeving neemt een andere wending aan: ja hij werkt voor zichzelf. Dan komt geld natuurlijk met bakken binnen. En dan lijken alle buren nu ook daadwerkelijk te kunnen praten! Het gaat goed met de zaak he?

Tja, denk ik: daar droom, tussen de nachtmerries door, toch van.

 

Komt er een eind aan de ellende die ondernemen heet? Ik denk het niet! Maar zolang de zon wat harder brandt bij mooi weer, is het voor mij nog steeds de moeite waard!

[Zorgservice]

Geweldig geschreven :D :D

[Marije Miggiels]

Geweldige blog! Een feest van herkenning..

Of er iets uit te leren valt.. Ik weet niet of dat er iets toe doet. Ik lees dat er mensen zijn die eruit leren dat je goed moet voorbereiden. Ik ben van mening dat je je nooit helemaal op het ondernemerschap kan voorbereiden. Ik had wel een ondernemingsplan geschreven, een financiering van de bank had ik niet nodig omdat de investeringen voor mij niet zo groot zijn en ik nog wel wat geld achter de hand heb. Ondernemerschap is dealen met opstakels, vallen en opstaan, 3 stappen vooruit, 2 stappen terug etcetera, etcetera.

Ik heb smakelijk gelachen om de blog en alleen daarom al heeft ie voor mij toegevoegde waarde.

[Pieter Reitsma]

Gezien de reacties hierboven ben ik de blog maar even gaan lezen.

Grappig geschreven, maar voor mij wat minder herkenbaar.

 

Ik heb eerst een opdracht gezocht.

Contract getekend.

Ontslag genomen.

Met het getekende contract naar de bank.

Met een administratiekantoor een plan gemaakt.

Geld van de bank.

Lease auto overgenomen.

Verzekeringen afgesloten.

Natuurlijk een laptop gekocht en nog wat zaken. Makro pasje natuurlijk ;D

En aan de slag.

 

En vooral aan niemand vertellen dat je voor jezelf bent begonnen, vooral niet je ouders. Je geeft toch je zekerheden niet op ?

 

Hoe dan ook, ieder heeft z'n eigen ervaring met het opstarten van een onderneming.

Wel leuk om te lezen dat veel mensen zichzelf herkennen in het blog ! 8)