In NRC vandaag een stukje over "je eerste baan, maar wat trek je aan?"

 

http://www.nrcq.nl/2014/05/24/je-eerste-baan-maar-wat-trek-je-aan

 

Het stuk (en de bijeenkomst waar het op is gebaseerd) is enorm conventioneel en truttig, en beperkt tot maar een paar beroepsgroepen. Je moet die adviezen zeker niet volgen als je bij mij naar je eerste baan solliciteert.

 

Maar het stuk roept bij mij de vraag op, je hebt als vrouwelijk ondernemer je eerste klant, een eerste afspraak: wat trek je aan?

 

 

Dat ligt ook aan of het een man of een vrouw is ;D, sorry kon het niet laten.

Ik zou zeggen kijk eens hoe de Engelsen zich kleden in business omstandigheden, en poets je schoenen.

Ik zou zeggen kijk eens hoe de Engelsen zich kleden in business omstandigheden

 

En wat betekent dat precies? Hoe kleden 'de Engelsen' zich dan, heb je voorbeelden van wat je bedoelt? :)

http://mindmapsa.files.wordpress.com/2011/06/wpid-web_modern_woman_s25_38_part.jpg

 

 

Die neem je blindelings aan ....

http://mindmapsa.files.wordpress.com/2011/06/wpid-web_modern_woman_s25_38_part.jpg

 

In de link die ik gaf wordt die juist niet aangenomen: broekpakken zijn uit den boze. Ben ik het ook mee eens, die kun je alleen dragen als je de baas bent en het een heel mooi pak is.

 

Maakt het verschil of je solliciteert voor een loondienstbaan, of dat je als freelancer komt? Maakt het wat uit of je marketing consultant bent, of programmeur? Laat je het afhangen van hoe de mensen bij de klant zich kleden?

 

Zelf vind ik dat ik "senior" genoeg ben om mijn eigen keuzen te maken qua kleding. Ik draag regelmatig dingen die niemand anders draagt in vergelijkbare omstandigheden :-)

 

 

ik weet niet of het veel uitmaakt of je een vrouwelijke of mannelijke ondernemer bent, ik denk dat het meer afhangt van de klant. Mijn vriendin die hier wél kijk op heeft, heeft mij geleerd "when in doubt, overdress".

Ik heb dat voor mezelf vertaald naar "val op, maar val niet uit de toon, en blijf jezelf". Bij een afspraak met iemand die zichzelf 'consultant' noemt en over ingewikkelde constructies met Grote Bedrijven wil praten, kleed ik mezelf een tikje formeler dan bij de kunstenaar die in een bevroren loods werkt. Maar gelukkig heb ik niet zo bar veel keus in mijn kledingkast.

 

Daarnaast haalt het amper uit hoe ik me kleed, door mijn lange haar krijg ik toch altijd "goh, je ziet er helemaal niet uit als een belastingadviseur." Dan is het stukje 'val op' alvast geregeld.