Georges Plat

Dat weten we toch eigenlijk wel. ;) Ik weet niet wie jullie zijn, maar Merkava heeft deze gecondenseerde theorie duidelijk niet begrepen. Dat wat we toch eigenlijk wel weten uit bovenstaand citaat, is wat in de hypothese wordt genoemd: "algemeen aangenomen beperkingen voor de overlevingskans van uitvindingen." En met "ingrijpen in de communicatie van uitvindingen" bedoel ik natuurlijk niet dat diegene die dat nu doen gewoon wat beter hun best moeten doen. Ja, dat weten we inderdaad wel. >:( En zolang alleen uitvindingen worden gemaakt die door de uitvinder zelf op een goede manier worden gepresenteerd aan fabrikanten die denker er iets aan te kunnen verdienen, blijft alles zoals het is. Het is natuurlijk niet bijzonder wetenschappelijk om de conclusies van een hypothese te behandelen zonder deze eerst te toetsen. Daarom zal ik enige toelichting geven voor diegenen die mijn voorgaande posts niet hebben gelezen. Een goede uitvinding lost een probleem op. Geld verdienen aan die oplossing is ondergeschikt aan of zelfs strijdig met het succes waarmee het probleem wordt opgelost. Een hypothetisch voorbeeld: 1- Verf die 100 jaar beschermt en mooi blijft. Wie heeft daar belang bij? In de eerste plaats natuurlijk de huiseigenaren omdat onderhoud een grote zorg is. Maar ook de maatschappij als geheel omdat de huiseigenaar ontdaan van de zorg voor zijn huis, beter van nut kan zijn voor de maatschappij, en omdat schilderen een ongezonde en gevaarlijke bezigheid is die een zware belasting geeft op de zorg en op de sociale voorzieningen. Stel dat de verf twee keer zo duur zou zijn om te maken, en materiaal en kwartdeel uitmaakt van de begroting van een schilderklus, dan wordt de klus dus slechts een kwart duurder. Maar de huiseigenaar is niet op de hoogte van het bestaan van deze verf, en vertouwt op het advies van de schilder. Zou hij wel op de hoogte zijn dan zou hij er zeker voor kiezen. En de enkele krent die het nog te duur vindt kan over de streep getrokken worden met subsidie, of simpelweg worden gedwongen door een verbod op andere verf. (huisschilders mogen nu al niet met verf werken die is verdund met terpentine) Tussen belanghebbenden en uitvinder zitten in dit geval twee marktpartijen die er samen voor zorgen dat de verf niet eens in productie wordt genomen. De fabrikant zou het goedje best willen maken, mits hij deelt in de winst. Hij berekent dat hij door deze innovatie op termijn acht keer minder verf zal verkopen, en doet marktonderzoek op basis van een verzesvoudiging van de huidige verfprijs. Zijn klanten, de schilderbedrijven, zien natuurlijk ook de bedreiging van minder werk, maar zien ook mogelijkheden om zich te onderscheiden. Maar met zes keer zo dure verf zijn schilderbedrijven ook bang om zich uit de markt te prijzen. Een schilderklus zou namelijk meer dan twee keer zo duur worden. Het marktonderzoek geeft onvoldoende resultaat, en de verf wordt niet gemaakt. 2- Het bestaan van de verf wordt bekend gemaakt in een televisieprogramma. Leden van de Vereniging van Huiseigenaren zien dit en er wordt een artikel geplaatst in hun blad waarin de uitvinder wordt geïnterviewd en wordt opgeroepen de verf te maken. Ondernemers staan op en onderhandelen met de uitvinder over een licentie. De ondernemers die er in slagen een licentie te bemachtigen laten offerte maken bij diverse chemische bedrijven. De fabriek die inderdaad voor twee keer de prijs van normale verf kan leveren krijgt de opdracht, en de verf wordt met reële winstmarges in de markt gezet. De beschikbaarheid wordt via het blad van de vereniging bekend gemaakt en de huiseigenaren dragen hun schilders op de verf te gebruiken. Het grote verschil met de onder 1- genoemde situatie is dat de uitvinding direct wordt gecommuniceerd met de werkelijke belanghebbenden. Als deze twee partijen elkaar weten te vinden dan hebben de tussenliggende partijen zich slechts te voegen naar de wensen van deze twee partijen. Dezelfde tussenliggende partijen die in de normale gang van zaken de bestaansgrond van een uitvinding weten te ondermijnen.

Lieve dames en heren, Heel erg bedankt voor jullie serieuze en intelligente behandeling van het onderwerp. Ik ben echt zeer onder de indruk. Helaas ontbreekt het me eventjes aan tijd om op dit niveau te blijven posten. Ik was al wel vier keer een reactie aan het voorbereiden, maar voordat deze goed en wel af waren hadden anderen mijn kernpunten vaak beter verwoord. Meestal overigens als reactie op een andere post dan waarop ik wilde reageren. Ik volg dit met groot plezier, en hoop binnenkort weer aan te schuiven. Deze draad gaat nu vooral over wat uitvinden is. Razend interessant en logische verdieping van de vraag of uitvinden een kunstvorm is. Mijn motief om dit te bespreken is dat ik wil weten hoe het komt dat belangrijke vindingen hun doel niet treffen. Ik stel daarbij de hypothese dat: 1- Belanghebbenden niet op de hoogte zijn van wat er in hun belang wordt uitgevonden. 2- De algemeen aangenomen beperkingen voor de overlevingskans van een uitvinding dermate opportuun zijn dat zij vanzelf naar de achtergrond verschuiven zodra belanghebbenden wel op de hoogte zijn. Als dit waar is dan betekent dit dat het innovatieproces radicaal kan verbeteren door in te grijpen in de communicatie van uitvindingen.

Waarom denk je dat? Interessante aanname, please elaborate... :) 1. Stel je gaat solliciteren en je zet op je CV: Ik ben architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, sterrenkundige, natuurkundige, beeldhouwer, schrijver en schilder, oftewel Homo Universalis'. Wie neemt je in dienst? Waar is überhaupt nog een Homo Universalis gewenst, behalve als ondernemer? Zou L.d.V. als Homo Universalis ook over ondernemersvaardigheden hebben beschikt? Niet alleen materiaal is verloren gegaan. In vele oorlogen is het intellect stelselmatig uitgeroeid. Een demoncratische overheid kan alleen iets voor elkaar krijgen als het volk dat ook echt wil. Bedrijfsleven gebruikt innovatie alleen als het toevallig even nodig is, maar anders liever niet.

Er zal iets moeten gebeuren waardoor de vraag naar goede ideeën het aanbod overstijgt. Let wel: goede ideeën. Of die nu komen van pasieve dagdromers of van drukke baasjes. En als we voor dit probleem al willen aankloppen bij de overheid, dan mag zij wat mij betreft eerst eens zelf met een goed product komen. En dat kan natuurlijk niet, want Europa dit, en G8 dat. Maar als ik goed heb opgelet dan zijn alle partijen het erover eens dat het aantal regels moet worden teruggedrongen. In het bijzonder in het belang van bedrijvigheid. En moeten we ook nog kenniseconomie worden. Als het eens de tijd is om octrooiwetgeving ter discussie te stellen dan is dat dus nu!

Een soort beurs van potentiële ideeën voor potentiële gebruikers is onder het huidige octrooistelsel onmogelijk. Er zal een aanpassing moeten komen waarmee onbeschermde ideeën kunnen worden gedemonstreerd aan een groot publiek zonder dat daarmee de mogelijkheid op octrooi komt te vervallen. De reden dat dit nu niet kan is omdat een concurrent bij het in het wild aantreffen van een goed idee, omdat het in het wild voorkomt, zou kunnen denken dat iedereen het idee kan toepassen. Dus waarom hij niet? Dit kan worden ondervangen door een waarschuwingsteken in te voeren. Een duidelijk zichtbaar teken dat kan worden gevoerd door prototypes. Om misbruik te voorkomen mag dit teken alleen worden gevoerd op prototypes. D.w.z. het is verboden dit teken te voeren op seriematig vervaardigde artikelen. Een ideaal octrooisysteem ziet er totaal anders uit, maar ik denk dat deze simpele aanpassing een opening kan maken voor ondergestoft gedachtegoed. Mijn motief om hier te preken is dat ik hoop hier vernieuwers te vinden die willen meedenken. Zolang ik hier gehoor krijg zal ik mij blijven inspannen. Onze eigen positie als uitvinders. In afwachting van bovengenoemde wetswijziging moeten we een platform bedenken waarop ideeën, en de toepasbaarheid daarvan inzichtelijk worden gemaakt voor het grote publiek. Het ligt voor de hand om dit via internet te doen. En met een televisieprogramma.

Nogmaals: Kunstsubsidie noem ik slechts om te laten zien dat het niet per sé alleen de markt is die bepaalt wat er hier gebeurd.

Helemaal mee eens. Vooral met de nuance "geld OF waardevermeerdering" In mijn openingsbetoog heb ik overigens de rol van de muzikant tegenover die van componist geplaatst. Ik pleit niet voor subsidie. Ik noem dit alleen om aan te geven dat er zoiets bestaat als bestaansrecht zonder economisch kader. Okay. De bevolking groeit. De bronnen drogen op. En de welvaart moet groeien. De enige kans om deze gegevens met elkaar in harmonie te brengen is door een gigantische technologische ontwikkeling. Als dit gaat lukken dan hebben we straks de situatie dat alles gemaakt kan worden van alles, zonder gebruik te hoeven maken van eindige bronnen en arbeid. Het enige dat er dan in materieel opzicht nog toe doet is de productie van ideeën en ruimte. Als dit niet gaat lukken gaan we dood. En dat willen we niet. Daarom moeten we ervoor zorgen dat we het potentieel aan denkkracht voor vernieuwing optimaal benutten om met de primitieve middelen die we nu hebben het maiximaal haalbare te bereiken. Met de levensstandaard die wij ons hier aanmeten hebben we ons verbonden met dit lot. Ecologisch gezien komen de grenzen van de welvaart zichtbaar dichtbij. Het enige excuus om vast te houden aan deze groei, is het geloof dat juist door die groei oplossingen worden gevonden voor de problemen die we op ons afroepen. Dat betekent dus dat we niet kunnen volstaan met modellen die winst opleveren ten koste van vernieuwing. We moeten heel veel winst gaan maken. Pure winst. En dat kan alleen als alle ideeën over hoe iets beter kan ook worden toegepast. Technisch gezien is het bovenomschreven utopia dichterbij dan velen denken. Enige beperkingen in acht genomen kan vrijwel alles wat men bedenkt werkelijk worden gemaakt. De grootste beperking is de benodigde inspanning om iets te maken. En als deze inspanning moet worden geleverd door dezelfde partij die het bedenksel gaat verkopen, dan zullen alleen die ideeën worden uitgevoerd die direct profijt opleveren uit de omzet van het product. Het voordeel dat het product de gebruiker oplevert wordt buiten beschouwing gelaten. Dit contraproductieve mechanisme kan bestaan omdat de grote verliezer in dit spel geen idee heeft wat hem door de neus wordt geboord. En dat wil hij ook niet weten. Denkt hij. En ik denk dat hij op andere gedachten kan worden gebracht. Er is dus een cultuuromslag nodig om te kunnen overleven. En dan moet je niet bij de gevestigde orde aankloppen. Dergelijke omslag is alleen mogelijk van ondedruit. Vanuit het volk. Koning Klant. Het komt erop aan dat koning klant invloed krijgt op de selectie van ideeën. Er moet een kanaal komen tussen bedenkers en potentiele belanghebbenden. Als deze twee partijen elkaar weten te vinden dan kan de industrie gewoon aanschuiven en haar graantje meepikken. Haar staat zelfs niets in de weg om deel uit te maken van deze twee partijen. Er hoeven dus ook geen koppen te rollen. Marktwerking is natuurlijk prima. Zolang men maar weet wat er te koop is. En dat is heel wat meer dan er nu in de schappen ligt. Wijzen heeft hier geen zin. Ik denk dat uitvinders uiteindelijk besluiten helemaal niets met hun idee te doen omdat het te ingewikkeld en te duur is om het idee te beschermen. Het komt mij voor dat de octrooiwetgeving is toegesneden op het schaakspel van de grote spelers. Als simpele uitvinder heb je er weinig aan. Vergelijking met het auteursrecht leert dat het veel eenvoudiger kan. Het auteursrecht is dan ook toegesneden op de rechtspositie van individuele auteurs. Een eenvoudige ondertekening, voorzien van datum, volstaat om het intellectuele eigendom vast te leggen. De verantwoordelijkheid om dit recht niet te schenden ligt geheel bij de eventuele schender. Bij uitvindingen ligt het natuurlijk wel iets ingewikkelder omdat nu eenmaal hetzelfde idee op verschillende plaatsen tegelijk wordt gedaan. Maar dit kan echt veel eenvoudiger. En als dit beter wordt geregeld dan zullen echte uitvinders met echt goede ideeën veel makkelijker naar buiten treden. Hartelijk dank voor deze warme aanmoediging, maar dat is natuurlijk niet te ondernemen. Verandering van status kan tegenwoordig alleen worden bereikt door een combinatie van collectieve prestatie en media-aandacht. Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Om deze titel te verdienen moet je natuurlijk echt zinvolle echt nieuwe dingen bedenken. Externe erkenning als referentiepunt gaat me te ver omdat deze erkenning veel te weinig wordt gegeven. Naar buiten toe geeft dat meestal niet het gewenste resultaat. Bewustzijn van je scheppende kwaliteit is wel nodig om de kracht te vinden er iets mee te doen.

Inderdaad. En wel de productie die grootschalig en complex is georganiseerd. En laat dat nu net de branches bestrijken waar techniek belangrijk is: Vervoer, ICT, electronica, energie. Bovendien branches die een enorme kostenpost vormen in het moderne leven. Deze bedrijven hebben een eigen agenda en zitten niet te wachten op radicale veranderingen. Patenten worden gekocht om te voorkomen dat de concurrentie er iets mee gaat doen. Ja, maar je kunt je afvragen hoe lang nog. En als je dat serieus doet dan stuit je vanzelf op de vraag waar dat van af zal hangen. Enig idee?

Omdat de geldstroom zo loopt ja. En dit werkt dus niet. Innovatie is juist bedreigend voor productie. Reken maar dat de molenaars zich aanvankelijk hebben verzet tegen de komst van de stoommachine. Terwijl juist zij de kennis en vaardigheden in huis hadden om bewegingsenergie te benutten voor productiedoeleinden. Ik bepleit hier dat innovatie in dienst moet staan van het algemeen belang. En als je het belang van innovatie centraal stelt, dan is het volkomen onlogisch om degene die de spullen moet gaan maken te laten bepalen wat er wel, en wat er niet gemaakt wordt. Waarom zou die? Zolang de schoorsteen rookt is het toch goed? Productie genereert waarde. Inderdaad onzin om dat te subsidieren. Als je het zo bekijkt is het misschien helemaal zo gek nog niet om innovatie te subsidieren. Gebeurt ook al wel. In regeringskringen hebben ze de mond vol over innoveren. Daar begrijpen ze wel hoe innovatie het BNP kan opkrikken. Ja. Maar als er geen markt is valt er ook niets te vinden. Dat zou best kunnen helpen. Ik denk dat er veel te verbeteren valt in het contact tussen uitvinders en industrie. Maar zoals bij alle relaties: het klikt, of het klikt niet. En als een industrie niet aan vernieuwing toe is, valt er weinig te klikken.

Ja. En vannuit economisch perspectief is het ook niet wenselijk om drastisch te vernieuwen. Gevolg daarvan is dat de markt voor uitvindingen ook marginaal is. Voilá. En toch zijn er concerten. Om de simpele reden dat we willen dat er concerten zijn. En dat heeft niets te maken met de te verwachten opbrengst uit kaartverkoop. De reden dat wij willen dat er concerten zijn, is dat wij geloven dat cultuur een voorwaarde is voor beschaving. Op de lange termijn zijn er wel degelijk verbanden te leggen tussen aanwezigheid van cultuur en economische groei. Dit is alleen erg lastig, en veel te ingewikkeld voor de platte economische werkelijkheid van wat we {marktwerking} noemen. En precies volgens deze logica heeft de maatschappij belang bij technische vernieuwing. Ook, of mischien juist wel die vernieuwing die door de markt wordt genegeerd. Het lijkt mij dat Joop van den Ende zich is gaan richten op voorstellingen omdat hij daar persoonlijk een toegevogde waarde in ziet. Economisch gezien had hij meer kunnen verdienen aan televisie. Dit mag je gerust visie noemen. Dit begrijp ik niet. Wil je hier beweren dat er nooit iemand een uitvinding uit ontwikkeld, het op de markt brengt, en daar dan geld mee verdient? Nee.Het lijkt me ook geen goed plan om de overheid directe invloed te geven op wie wat waar en wanneer gaat ontwikkelen. Een democratische overheid zal zowieso nooit iets willen dat het volk niet wil. Zij heeft hoogstens een taak om de grotere structuren inzichtelijk te maken en er voor te zorgen dat het algemene belang niet te veel onder druk komt te staan van individuele belangen.

Inderdaad, maar de geëiste coctail van marktonderzoeker, financieel deskundige, onderhandelaar en presentator, past niet echt bij een uitvinder. Er zijn wel uitvinders die deze disciplines kunnen combineren. En deze uitvinders hebben vaak ook wel succes. Maar het valt mij wel op dat het soort uitvindingen van dit type uitvinder niet zo vernieuwend is. Ja. Dat is natuurlijk sneu. Maar ook al zoek je de fout wel bij jezelf, daarmee kan je als individu weinig veranderen aan het klimaat waarin wordt ontwikkeld. Ja dat is wel zo, maar ik denk dat deze blindheid het resultaat is van een gebrek aan feedback. Om zoiets enige slagkracht te geven is een zeer complexe ontwikkelomgeving nodig. Te vergelijken met een T.U. Zolang de ideeën die spontaan komen bovendrijven worden ondergewaardeerd, heeft het weining zin te investeren in zo'n kweekvijver. Mocht er budget beschikbaar komen dan denk ik dat het meer zin heeft om de toepasbaarheid van uitvindingen te beproeven en te demonstreren in zoiets als {huis/auto/werkplek van de toekomst} En daar flink de publiciteit mee bestoken. Want waar ik denk dat het stilvalt is dat de consument geen idee heeft wat hij mag verwachten. Zou hij dat idee wel hebben dan moet de industrie wel over de brug komen. Waar TNO haar bestaansrecht aan ontleent is mij niet bekend. Maar het is juist wel het op zich zelfs staande belang van verbeteringen dat ik hier bepleit. Niet het belang van de uitvinder. Niet het belang van de industrie.

Nee. Ik noem de regeling om aan te geven dat een maatschappij kennelijk belang heeft aan meer of betere kunst dan er zou zijn als kunstenaars helemaal waren overgeleverd aan de grillen van de markt. Nu hebben we de Wet Inkomen Kunstenaars WIK. En er is de éénprocentregeling die voorschrijft dat 1% van de budgetten van overheidsgebouwen moet worden besteed aan kunst.

Het begrip kunst zal zich nooit helder laten omkaderen. Mijn reden om het verbeeldingsaspect uit te lichten is dat ik daarin overeenkomst zie met een bepaalde vorm van uitvinden waarvoor helaas geen woord bestaat. De vorm van uitvinden waarvan ik hier bepleit dat deze het algemene belang dat zij dient ook kan dienen. Stel nu eens dat iemand een iets heeft bedacht waarmee op eenvoudige manier zand kan worden omgezet in biefstuk. 1- Heeft de bedenker dit bedacht omdat hij geld wil verdienen? 2- Is er iemand op de wereld die er belang bij heeft dat iemand geld verdient aan dit idee als de cosequentie daarvan is dat het niet wordt uitgevoerd? Je kunt natuurlijk zomaar iets uitvinden. Maar elke uitvinding is een reactie op wat er al is en weerspiegelt een idee van hoe iets beter kan. Anders is het gewoon een onzinnige uitvinding. Voor de buitenwereld is het onmogelijk om een vinding aan deze criteria te toetsen. Stel dat de samenleving zou willen bevorderen dat er goede uitvindingen worden gedaan, dan zal, net zoals in de kunst, een groot voordeel van de twijfel moeten worden gegund om talent in de dop de gelegenheid te bieden tot bloei te komen. Maar zover is het nog lang niet! Daarom probeer ik hier een beweging die kant op te stimuleren door mijn visie hierop te delen op een forum waarvan ik verwacht dat het zaad voor dergelijke veranderingen zich uit eigen beweging concentreert. Je hebt gelijk. Innoveren is een breder begrip dan uitvinden. Deze begrippen tegenover elkaar zetten binnen het kader van techniek is pertinente onzin omdat juist dit kader het verschil maakt tussen de begrippen. Sorry. Het was niet mijn bedoeling hem te beledigen hoewel hij dat wel verdient omdat hij mij wel heeft beledigd: "Jij mag gerust over het bestaansrecht van je uitvindingen masturberen" Ik val hem aan op zijn weinig serieuze houding tegenover kunst. Ongewenst gedrag negeren is meestal beter maar zijn reactie geeft m.i. goed weer waarom er zo wordt neergekeken op uitvinders. En dat past wel in deze discussie.

Ik kan een schilderij maken en dat kunst noemen. Het lijkt mij moeilijk voorstelbaar dat iemand die zo rechtlijnig denkt in staat is om te schilderen. Hoezo? Denk je echt dat jouw schilderijen bewaard zullen worden? Juist. En omdat deze maatschappij het belang van het ontstaan van kunst niet helemaal afhankelijk wil maken van de markt is er een aparte staat van burgerschap bedacht waarin iemand zich kunstenaar kan noemen en met steun van de overheid ongehinderd door winstbejag zijn eigen visie kan ontwikkelen. Heeft het plegen van een moord ook waarde? Er zijn genoeg gekken die daar veel voor geven. Wie zegt hier dat ik het over mijn eigen uitvinden heb? Wat is dat, "de realiteit"?

Defenitie van kunst is natuurlijk contreversieel. De begrippen uitvinden en innoveren proberen uit elkaar te trekken wellicht ook, maar zij worden toch heel iets verschillend gebruikt. Dit verschil grijp ik aan om een punt te maken. In de breedste zin is kunst iets dat iemand bedenkt dat bij anderen tot de verbeelding spreekt. Uitvinden is het bedenken van nieuwe techniek waarin commentaar op de bestaande techniek, en visie op toekomstige techniek wordt gegeven. Innoveren is het verfijnen van bestaande techniek, en vooral het efficiënt toepassen van uitvindingen. Alles moet beter. En dan kunnen we niet accepteren dat goede uitvindingen in een kluis blijven liggen. Ik vind het onethisch om ideeën waar veel mensen belang bij hebben als bezit te behandelen. Hier botsen we tegen de grenzen van kapitalisme. Ja. Het volk laat zich verblinden door welvaart. Klaagt zelfs wel eens dat de techniek zo snel vooruitgaat. Daarbij wordt het belang van werkelijke verbeteringen gebagatelliseerd, en ontstaat het beeld van de uitvinder als idioot. Ja. Ja. Kunstwerk van verassende techniek. Het lijkt mij een landingsvaartuig. Techniek met estetische kwaliteit.

Uitvinden wordt vaak verward met innoveren, terwijl deze begrippen zoveel van elkaar verschillen als het schrijven van een hit verschilt van het fraai uitvoeren ervan. Tekstschrijver/componist vindt uit, zanger/muzikant/arrangeur innoveert. Vereniging van deze talenten in dezelfde personen is een grote, en zeer succesvolle uitzondering maar verreweg de meeste succesvolle muziek is het product van een ideale combinatie van deze disciplines. In de muziek is deze rolverdeling duidelijk uitgekristalliseerd, maar bij productontwikkeling is de afbakening van de expertise van de uitvinder problematisch. Van een uitvinder wordt verwacht dat hij marktonderzoek en octrooionderzoek doet en een financiële planning maakt. Alleen met deze aanvullende gegevens lijkt het mogelijk om een uitvinding te beoordelen. Maar een goede uitvinder heeft deze aanvullende gegevens al verwerkt in het wezen van zijn vinding. Hij laat zich inspireren door producten die omzet genereren, bedenkt problemen die gebruikers hebben of zouden kunnen hebben, en zoekt bij het oplossen daarvan naar evenwicht tussen de benodigde inspanning en het probleem dat hij daarmee oplost. En pas als hij werkelijk iets (voor hem) nieuws bedenkt, noemt hij dat een uitvinding. Zijn referentiekader is de wereld waarin hij leeft. En om tot originele oplossingen te komen is het belangrijk dat hij de vrijheid houdt om zijn eigen zienswijze te ontwikkelen. Economisch inzicht en goede kennis van de stand der techniek zijn daarbij essentieel, maar exacte kennis van de gebruikelijke modellen kan hem zomaar afleiden van zijn originele, eigen modellen. Zijn belangrijkste en meest kwetsbare gereedschap. En daarom is het niet goed dat hij leert om zijn vindingen achteraf te toetsen volgens het boekje. Bovendien kunnen andere specialisten dat veel beter. De verleiding is natuurlijk groot om te analyseren hoe het komt dat deze disciplines zo moeilijk aansluiting weten te vinden. Wat in ieder geval opvalt is dat er geen evenwicht is tussen vraag en aanbod. Er wordt veel meer uitgevonden dan de industrie nodig heeft. De vraag waarom er dan toch meer uitvindingen zouden moeten worden ontwikkeld laat zich dan ook niet eenvoudig beantwoorden. Wie heeft er nu eigenlijk belang bij dat techniek verbetert? Duidelijk niet de industrie. Maar het is wel de industrie die bepaalt of iets wordt gemaakt of niet. Is hier misschien een rol weggelegd voor handel? Handel in ideeën, zonder dat de industrie deze frustreert? Handel tussen bedenkers en potentiële gebruikers? Dat het ontwikkelen van een product een even vanzelfsprekende dienst wordt als het maken ervan? Als we dat met z’n allen willen, dan krijgen we ook een heel andere kijk op het proces van het bedenken. Als deze handel tot leven komt dan zal de balans omslaan en wordt de vraag naar goede ideeën groter dan het aanbod. Tegelijk zal het besef ontstaan dat om genoeg goede ideeën te krijgen, ruimte zal moeten worden gemaakt voor het ontstaan van slechte ideeën. En daar komt de parallel om de hoek tussen uitvinden en kunst. Het besef dat een beschaving niet kan bestaan zonder kunst zorgt ervoor dat er voorwaarden worden gecreëerd waaronder potentieel talent zich kan ontwikkelen. Als we dat zondermeer aan de markt zouden overlaten is het immers snel afgelopen. Bestaansrecht zonder economisch kader. Het lijkt misschien onzinnig maar dat is het niet. De vergelijking met kunst leert dat het bestaat. Een breed draagvlak zal afhangen van het inzicht dat technologische ontwikkeling ons leven veraangenaamt en bovenal noodzakelijk is om onze omgeving aan te kunnen passen aan onze wensen. Op niet al te lange termijn zelfs broodnoodzakelijk om te kunnen overleven.

ja Ook als het patent in dat buitenland, buiten mijn toestemming, al wordt gebruikt? Dat hangt er van af of het al gebruikt werd voordat jij je octrooi in Nederland hebt aangevraagd, En als het al wel eerder werd gebruikt, betekent dat dan gelijk het einde van het Nederlands octrooi? Ja, erg nodig en erg duur! Ik ben zeer content met het gratis advies dat ik hier krijg!!

Kan ik op die manier ook het schrijven van het octrooi uitstellen. Ik ben zelf prima in staat om duidelijk op te schrijven waarom ik denk dat mijn vinding uniek is, en deze tekst voor een rechter verdedigen. Maar als ik andere octrooien lees voel ik mij subiet analfabeet.

Ja, ik heb daar wel veel tijd in gestoken, maar vind het erg lastig lezen. Tot nu toe het idee niet ontdekt in een ander octrooi. Verder voldoet het m.i. aan de eisen van uniciteit en verbetering.

Ja, vanzelf. Punt is: Ik beschouw mijzelff als uitvinder en zou daar graag op een positieve manier invulling aan geven. Graag zou ik gewoon met een idee aan de gang gaan. Ik ben uitvinder. Geen zakenman. Daarom heb ik iets uitgevonden dat ik makkelijk zelf kan maken, en bovendien in eerste plaats verkocht kan worden aan exentrieke profs. Met hen durf ik wel zaken te doen.

ja Ook als het patent in dat buitenland, buiten mijn toestemming, al wordt gebruikt?

Dit simpele idee voldoet aan alle voorwaarden voor octrooi, behalve dan dat het idee is toegevoegd aan de "stand der techniek" voordat iemand octrooi heeft aangevraagd.

Als een idee niet technisch is valt het niet te octrooieren. Een unieke combinatie van bestaande technieken, waarbij misschien niet alle componenten technisch hoeven te zijn, kan wel worden gepattenteerd, mits deze combinatie een unieke technische functionaliteit oplevert.

Na de meest fantastische vindingen te hebben gedocumenteerd, zonder daadwerkelijk iets te bereiken, is het me gelukt iets te bedenken dat zo eenvoudig te realiseren en te verkopen is dat ik het met eigen middelen zou kunnen ondernemen. Er is alleen één groot probleem. Het is zo eenvoudig dat het valt te verwachten dat zodra ik het ga verkopen, andere partijen het idee met meer succes kunnen overnemen en mij wegconcurreren. Het idee is waarschijnlijk wel pattenteerbaar, maar ik kan dat niet betalen. En als ik de procedure goed begrepen heb zou ik ook moeten wachten met produceren tot de aanvraag wordt gehonoreerd. Anders zou ik het octrooi kunnen financieren uit de opbrengst. Bestaat er een procedure om zelf een idee te exploiteren, zonder dat anderen ermee vandoor gaan, en zonder eerst de hele octrooiprocedure te doorlopen??

Is het mogelijk om een Nederlands octrooi later uit te breiden? Is het voor anderen mogelijk om buiten Nederland octrooi aan te vragen voor een idee dat alleen in Nederland is geöctrooieerd? Ik las in deze faq lijst dat als tijdens de procedure iemand anders een aanvraag indient voor octrooi op hetzelfde idee, dat dan geen octrooi kan worden verleend. Betekent dat dan dat beide aanvragen worden afgewezen? Is het werkelijk niet zo dat diegene die het eerst aanvraagt in aanmerking komt voor het octrooi?