Student20

Bedankt voor uw reactie. Dat er mag worden afgeweken had ik wel verwacht, maar hoe gebruikelijk is dat? Is het normaler/logischer/slimmer om het pand te huren 'as is' dus inclusief alle bijbehorende (vaste) zaken zoals cv, airco, plafonds, vloerzeil, etc? Uiteraard is dan normaal periodiek onderhoud voor huurder, grotere problemen en vervanging voor verhuurder. Anders wordt het toch enkel ingewikkelder? Stel dat 'wij' het pand gaan huren met overname van al deze zaken, we tekenen een huurcontract voor vijf jaar en over drie jaar vervangen wij de airco voor veel geld. Vervolgens na einde huurcontract (twee jaar later) verlaten wij (door welke reden ook) het pand en zit er nog een dure airco installatie in waarvan wij maar moeten hopen dat een eventuele vervolghuurder deze wilt overnemen. Daarbij kan het ook zo zijn dat het pand gesloopt wordt en/of langere tijd leeg zal staan... en dan? Met welke partij moeten wij dan nog zaken doen? Kan het ook een optie zijn dat we bovenstaand probleem ondervangen door een clausule in te bouwen dat bij einde huurcontract de verhuurders de vaste installaties overnemen tegen een vooraf opgestelde vergoeding (afschrijvingsmethode bijv)? Hoe dan ook lijkt het mij omslachtig om een pand te huren met daarbij al geruime tijd vaste zaken/installaties, die over te nemen, en later weer 'gesteggel' te krijgen om hiervan af te komen. Alles in ons zegt dat het logischer is dat de verhuurder hiervoor gewoon zorg draagt en dit eventueel verwerkt in de huurprijs, eens? Is het gebruikelijk dat er bij overname betaald wordt voor o.a. het vloerzeil en het systeemplafond? En voor mij een punt van zorg: heb ik het juist dat als wij de inventarislijst met daarop cv-ketel, airco, etc. accorderen en hiervoor betalen het niet meer uitmaakt hoe het huurcontract wordt opgesteld op dit punt? Oftewel: we zijn dan eigenaar van de vaste installaties en ook al zou er in het huurcontract staan dat dit een zaak is voor de verhuurder, juridisch zijn wij eigenaar van de cv-ketel en airco op dat moment en kan dat dan niet meer voor rekening van verhuurder komen. Klopt dat?

Mijn vriendin is bezig met de overname van de fysiotherapie praktijk (samen met haar collega) waar zij nu al een aantal jaren werkt en heeft mij gevraagd onderstaande uit te zoeken. Betreffende de huur van het bedrijfspand waar zij in gevestigd zitten is er wat onduidelijkheid, met name over wie er verantwoordelijk is voor onderhoud en vervanging aan van andere de airco installatie en cv-ketel. Het betreft een bedrijfspand die in het bezit is van de huidige eigenaren van de fysiotherapie praktijk, oftewel: mijn vriendin haar twee 'bazen'. Zij dragen de zaak dus over, maar blijven eigenaar en dus verhuurder van het pand. Het pand bestaat uit twee verdiepingen, boven zit een fitness en beneden zit de fysio praktijk met behandelkamers en oefenzaal. Er ligt nog geen concept huurovereenkomst op tafel en/of er is nog niet gesproken over welk soort bedrijfspand dit zou zijn (230a of 290 bedrijfsobject). Wel is er een indicatie huurprijs bekend (obv afspraken die met de fitness boven zijn gemaakt) en is er een inventarislijst als onderdeel van de waardebepaling bekend. Onderdeel van de overname is nu, behalve de goodwill en overname van oefenapparaten/behandeltafels etc, ook de airco, cv-ketel en zelfs systeemplafond en vloerzeil. Even los van of het gebruikelijk is voor elk van deze zaken te betalen bij een bedrijfsovername ging er op juridisch vlak bij mij een belletje af.. immers: op het moment dat mijn vriendin en haar compagnon deze inventarislijst akkoord bevinden en hiervoor betalen worden zijn eigenaar van al deze zaken. Op het moment dat na overname van de zaak de airco ermee stopt is dat dus een probleem voor hen. Terwijl in de gesprekken die ik met mijn vriendin en nieuwe compagnon heb gevoerd wij van mening waren dat zulke zaken (cv ketel, airco) de verantwoording van de verhuurder zou moeten zijn en blijven, mede omdat de airco installatie in de nabije toekomst veel onderhoud nodig heeft en/of vervangen dient te worden. Deze mening is ons toebedeeld door ons gevoel, eerdere ervaringen met huurwoningen en beperkt zoekwerk via Google en wat juridische websites. De vraag is dus: wat is er juridisch geldend en wat is er gebruikelijk wanneer er hiervan afgeweken wil worden door verhuurder of huurder? E.e.a. mag naar mijn idee niet conflicterend zijn; een huurovereenkomst kan niet dusdanig zijn opgesteld dat de verhuurder aansprakelijk is voor (groot/onvoorzien) onderhoud en vervanging aan cv ketel en airco etc. maar de huurders deze zaken hebben overgenomen (of vice versa). Dan krijg je gekke taferelen. Tijdens het vorige gesprek tussen de twee partijen is dit, nog niet in detail, ter sprake gekomen en gaven de verhuurders/huidige eigenaren VOF aan dat zij dit met de fitness vorig jaar ook zo hebben afgesproken. Zodoende zijn de huidige eigenaren van mening dat het gewoon klopt dat eerder genoemde zaken worden overgenomen door de nieuwe eigenaren. Ik ben overigens niet op de hoogte van de huurovereenkomst met de fitness, ook heb ik nog geen concept gezien van 'ons' huurcontract. Naar mijn idee valt een fysiotherapie praktijk onder een 230a bedrijfsruimte. Daarvan lees ik dat het gebruikelijk is dat een 230a bedrijfsruimte wordt verhuurd in de huidige staat, oftewel: met airco, vloerzeil, systeemplafond, etc. Waarbij normaal (periodiek) onderhoud voor de huurder is en groot (onvoorzien) onderhoud (en vervanging) voor de verhuurder. Klopt dit? Kan/mag hier van afgeweken worden, en zo ja: hoe gebruikelijk is dat? Is het gebruikelijk dat er een vergoeding is voor een systeemplafond, vloerzeil en dat soort zaken? Alvast bedankt voor jullie reacties!

Ja, daar zit dus precies nu het euvel: in de boeken moet staan zoals het is, en geen verdraaiing van bedragen of anderszins. Overigens is het ook nog de vraag of de VOF moet worden opgeheven, of dat ik uittreed per 01-01-2019. Dat laatste is praktisch gebeurd, hij heeft mij ook op 31-12-2018 te kennen gegeven dat ik vanaf een dag later geen eigenaar meer zou zijn. Dus moet er per die datum, is althans altijd ons (en de boekhouder) idee geweest om op die peildatum te gebruiken om af te wikkelen. Volgens mij kan ik niet eenzijdig de VOF opheffen. Sterker nog, begin 2019 heeft mijn compagnon geprobeerd dat te doen. Ik werd toen door de KvK gebeld met de vraag of ik op kantoor de opheffing van de VOF wilde komen ondertekenen. Ik heb toen aangegeven dat daar geen sprake van kan zijn, mits er duidelijk is over enige afwikkeling. Hij heeft vervolgens bij de KvK de handelsnaam gewijzigd van onze initiatalen naar die van hemzelf, dat kon hij wél eenzijdig doen. Echter blijft de naam van het samenwerkingsverband ongewijzigd onze naam houden. Ook daarmee geeft hij aan, samen met de mededeling dat ik geen eigenaar meer zou zijn, dat hij de VOF overneemt en alleen wilde doorgaan. Het is een kronkel, want waarom proberen op te heffen en daarna de naam wijzigen? Vraag het mij niet... Klopt dat wel? Wat ik toen van de KvK heb gehoord, maar ook van onze boekhouder en wat Google mij leert, is dat je prima een datum in het verleden kunt pakken voor opheffing. Zoals je ook met terugwerkende kracht een VOF kunt starten bij de KvK (hebben wij nota bene gedaan). Er is immers sinds begin 2019 ook geen enkele activiteit meer in de onderneming. Natuurlijk moeten de cijfers correct zijn, maar daar gaat dus nu ook precies mijn vraag over: Hoe moet de waardering van de voorraad plaatsvinden? Zoals eerder gevraagd: hoe kan een inkoopwaarde op 15 december twee weken later op 31 december gehalveerd zijn? Waarna hij tegen half geld dit zou kunnen overnemen, dat kan toch niet? Of moet ik die vraag in een ander gedeelte van dit forum stellen?

Ik zie het, maar dan? De fiscus zal uitgaan van cijfers die de boekhouder heeft vastgesteld in ons jaarverslag en/of afrekening die hij op papier heeft gezet. Juist over die cijfers is nu grote twijfel, die moeten dan toch eest op de juiste wijze zijn vastgesteld? Daarbij kan ik niet eenzijdig de VOF uitschrijven, daar heb ik hem ook voor nodig. Toch?

Maar dit is toch precies wat ik probeer te doen en bereiken? Het opheffen van de VOF en uit elkaar gaan. Daarvoor moet eea verrekend worden en is het jaarverslag 2018 leidend, die moet dan wel kloppend zijn voordat eea verrekend kan worden op de juiste wijze. Daarom vraag ik jullie daar advies over, inhoudelijk, wat wel en niet klopt aan wat er nu op tafel ligt. Adviezen als 'je moet uit elkaar' en 'zo snel mogelijk' zijn voor mij vanzelfsprekendheden, maar de vraag is: op welke manier?

We zijn een paar maanden verder en er zijn wat ontwikkelingen in deze zaak. Het concept jaarverslag 2018 waarover ik sprak in mijn eerste post in dit topic is voor mijn compagnon niet aanvaardbaar geeft hij aan. Hij vind de waardering van de voorraad (auto's die wij in voorraad hadden en/of zelf in reden) te hoog. Aan de hand van zijn waardebepaling heeft de boekhouder mij nu een nieuw concept gestuurd. Wij hebben elk jaar in de jaarcijfers de voorraad vastgesteld aan de hand van de inkoopwaarde van het voertuig, zo ook dus voor de jaarcijfers 2018. Dit lijkt mij een gezonde en normale methode. Echter: nu geeft mijn compagnon dus aan dat hij die bedragen niet vind kloppen (precieze argumentatie ontbreekt) en heeft de boekhouder dus aan de hand van mijn compagnon zijn idee een nieuw concept jaarverslag 2018 gemaakt. Dat scheelt 30% over de waarde van de totale voorraad, minder dus dan wat in het eerste concept stond. Flink nadelig dus voor mij en onder aan de streep scheelt dat veel voor mijn kapitaal. Mijn inziens kan dat helemaal niet in de jaarcijfers, daar kan op die manier toch niet mee gerommeld worden? De cijfers zijn wat het is, de waarde van de voorraad dient op een juiste manier te worden bepaald. In dit geval zoals wij al jaren deden: obv de inkoopwaarde. Een naar mijn idee hele normale methode. Als toevoeging: het grootste verschil zit in een auto die half december 2018 is aangekocht voor bedrag X en op 31 december (twee weken later) nu door hem is gewaardeerd voor minder dan de helft. Verkoopwaarde van die auto lag toen op ca. 20% hoger dan de inkoopwaarde, dus een enorm verschil met zijn waardebepaling. Overigens is dat de auto waar zijn dochter is in gaan rijden. Ik mis dus al de omzet en winst van die auto en nu zou hij dan tegen half geld een auto kunnen overnemen die hij in theorie een dag later kan verkopen voor een veelvoud, hoe krom en rechtmatig is dat? Wat is jullie mening hierover? Bijkomend is nog dat wij eind 2017 / begin 2018 (dus een jaar voordat onze ellende begon en wij nog koek en ei waren) samen (ik, mijn vriendin en hij) geïnvesteerd hebben in crypto. Hij meer dan mij, maar ik heb het voor hem geïnvesteerd en 'beheerd'. Vaak wel in overleg wat te doen, maar ik had daar toegang toe en 'kennis' van. Hij stortte mij een bedrag op mijn rekening, ik stortte dat over naar de crypto broker en stuurde hem daarvan ook bewijs. Meteen maakte ik, als hij een nieuwe storting wilde doen, een nieuwe berekening hoe de verdeling was van onze portfolio en liet hem dit ook weten. Heel overzichtelijk dus. Nu geeft hij, via onze boekhouder, aan dat ik dus van hem betalingen heb ontvangen en daarmee zeggend: dat moet dus als verrekend worden met de vordering van onze afhandeling vennootschap. Lijkt mij ook van geen kanten kloppen, dat is een totaal andere zaak. Daarbij is er weinig van de investering in crypto meer over, dat risico was er altijd en hebben wij ook altijd geweten en besproken. Wat moet ik hier nu weer mee?

Een gang naar de rechter is voor mij, en ik weet voor mijn compagnon ook, bijna ondenkbaar. De aansprakelijkheid snap ik, daarom moet de boel ook worden opgeheven. Dat zal niet veel verschil maken, is mijn mening. Exact. Zijn handelen voor 1 januari 2019, dus mij 'buitensluiten' maar ook eenzijdig zaken die ook betrekking op mij hadden opzeggen maakt wel iets duidelijk. Ook zijn woorden van 31 december 2018 'de zaak is vanaf morgen niet meer van jou' lijken mij toch wel iets zeggen? Daarbij de naamwijziging die hij heeft doorgevoerd begin januari '19. Zijn intentie was dus duidelijk, daar komt mijn gevoel ook vandaan dat ik dan ook vind dat hij verantwoording moet pakken en dingen dan ook netjes moet oplossen. Dat is niet helemaal juist. De zaak is voor 1 januari 2019 al doodgebloed, daar doelde ik op. Vanaf toen was de onderneming in feite leeg en gebeurde er niks. Vanaf juni 2019 ben ik wel degelijk bezig om alles op te lossen door de jaarcijfers en eindafrekening op tafel te krijgen. Geloof het of niet, maar ondanks vele toezeggingen van de boekhouder zijn die pas recent bij mij binnen gekomen. Ik schuif hem dus zijn handelen vanaf medio 2018 in de schoenen. Niet perse het laatste (anderhalf) jaar.

Een advocaat inschakelen heeft niet mijn voorkeur en is in dit stadium sowieso nog niet aan de orde. De status is nu zo dat het jaarverslag bij mij ligt, maar een dezer dagen ook naar mijn compagnon gestuurd wordt. Onze boekhouder zal hem dan de cijfers toelichten, niet anders dan normaal, en aangeven dat de bedragen onder aan de streep wat hem betreft de makkelijkste manier is om alles snel af te ronden. Ik heb nu natuurlijk de keus om een ander voorstel te doen of de boekhouder het op deze manier te laten aanpakken. De boekhouder is een bekende van ons beide (komt uit de buurt) en al heel lang ook de boekhouder van mijn compagnon, hij heeft in deze dus een beetje de mediator rol op zich genomen. Indien mijn compagnon op geen enkele manier zou meegaan in het voorstel, dan zou er naar mijn idee pas nagedacht moeten worden over verdere stappen. Zie hierboven. Zoals eerder, ik snap jullie zorgen. Maar zoals ik hierboven net aangeef is een advocaat op dit moment nog niet de oplossing naar mijn idee, niet voordat er een eerste voorstel is gedaan tenminste. Dit wat jij schetst is precies de afweging waar ik mee worstel. Zoals aangegeven in mijn eerste post is het niet mijn bedoeling om mijn hand te overspelen of gekke bedragen te vragen. Maar ergens zou ik, gevoelsmatig, een bepaalde compensatie/genoegdoening willen krijgen. Boekhoudkundig heb ik nu recht op bedrag X, maar dat dekt natuurlijk niet de waarde die het eigenlijk waard is. Laat staan een compensatie voor in de loop der jaren geïnvesteerde tijd en energie en/of misgelopen inkomsten nadien. Mijn idee is dus om naast de jaarcijfers een overzichtelijk uiteengezet voorstel te doen van mijn kant, zonder gekke eisen te stellen. Mijn vraag aan jullie blijft: stel dat een zaak als deze voor een rechter komt, die gaat niet diep in zo'n zaak duiken en zal waarschijnlijk gewoon naar de jaarcijfers kijken en de eindafrekening van de boekhouder volgen. Is dat een juiste gedachte? Oftewel: het minimale waar ik recht op heb en toegewezen zou krijgen, is wat nu door onze boekhouder op papier is gezet? En puur juridisch: zou er nu sprake moeten zijn van uittreden van een van de vennoten (ikzelf) per 1 januari 2019, en dus dat hij mij per die datum moet uitkopen (met terugwerkende kracht). Of is er sprake van opheffing van de VOF door ons beide nu? Praktisch gezien is er sprake van het eerste, dat hij later in 2019 ook gestopt is met alle werkzaamheden is aan hem geweest. Maar hoe zit dit juridisch?

Begin 2019 na alle spanningen zat ikzelf niet al te best in mijn vel, richting zomer 2019 heb ik alle administratie (zoals ik dat jaarlijks deed) in orde gemaakt en naar onze boekhouder gebracht. Daar lag het letterlijk vanaf toen tot twee weken terug min of meer te 'liggen'. Af en toe wel wat contact en een keer 1 op 1 gezeten, maar het concept jaarverslag kwam pas recent. Dat is een andere ergernis, maar dat is niet voor nu. :)

Klopt helemaal. Ik snap jullie zorgen, het is niet dat ik die zelf niet heb gehad of niet aan denk, maar ik durf wel te zeggen dat hij geen gekke dingen doet vanuit onze naam. Maar des te meer zaak om nu snel de boel af te ronden, daarom jullie advies gevraagd.

Voor lijken uit de kast ben ik niet bang, maar desondanks een terechte opmerking. Het is inderdaad onderhandelen, maar daarom ook mijn vraag aan jullie: wat is volgens jullie eerlijk en realistisch? Ik wil niet perse meer dan waar ik recht op heb of hem een poot uitdraaien, integendeel. Maar simpelweg genoegen nemen met de cijfers van de boekhouder die door mijn compagnon zijn toedoen lager uitvallen dan nodig was geweest, dat staat mij ook tegen. Stel dat het voor een rechter komt (wat absoluut niet mijn voorkeur heeft), heb ik hoe dan ook minimaal recht op de eindafrekening obv de jaarcijfers?

Beste allen! Allereerst, let niet op mijn naam, dit is een oud account uit de tijd dat ik student was. Hieronder een wat lange schets van de situatie, onderin staat de feitelijke vraag. Situatie: Ik heb samen met mijn compagnon een VOF waarmee we tweedehands auto’s in- en verkochten. Gestart eind 2015, officieel gemaakt op 1 januari 2016 bij de KvK. Geen vennootschapsovereenkomst, natuurlijk stom achteraf. Alles is 50/50 verdeeld al die jaren, hij investeerde vanaf het begin, ik deed de meest verscheidene werkzaamheden en hij liet mij vooral de zaak runnen. Hij maakte niet persé minder uren dan mij, maar hij deed meer praktische zaken (transport van auto’s, klanten ontvangen, etc). Dat was allemaal prima, nooit een issue geweest. Hij had naast onze onderneming nog een bedrijf wat voor hem zijn primaire inkomsten zijn. Ik was daarnaast nog student, wat logischerwijs op een lager pitje kwam te staan. Onze onderneming draaide leuk, we reden allebei een youngtimer auto van de zaak, namen af en toe wat geld op en dat was prima. Doel was om, nadat ik mijn studie zou hebben afgerond, door te pakken en er echt salaris uit te gaan halen. Dat was naar mijn idee mogelijk omdat de statistieken die ik bijhield mij daar het vertrouwen in gaven (gem aantal stadagen, winstmarge, tevreden klanten, etc). Echter kwam er eind 2017 wat gedoe, nog niet echt tussen ons, maar meer aan zijn kant met zijn andere bedrijf. Dat gaf spanningen bij hem, en dus ook bij onze zaak. De druk kwam meer op onze onderneming te liggen, er moest maar ineens ‘snel geld verdiend worden’. Iets wat niet haalbaar was omdat we simpelweg die volumes niet draaide met onze voorraad. Gaandeweg 2018 nam hij steeds meer de touwtjes in handen, dat ging vrij opgemerkt. Dingen waar hij zich voorheen niet of nauwelijks mee bemoeide ging hij nu op eigen houtje regelen. Dus ook zonder overleg met mij of zonder iets goed te overdenken. Halverwege 2018 bleek, door de opgelopen spanningen, wel dat het tussen ons niet helemaal goed ging. Hij ging ook vanuit onze zaak aankopen doen (auto’s) waar hij en zijn gezin vervolgens in gingen rijden. Prima als dat financieel allemaal haalbaar is, maar dat was het niet en het gaf ons bedrijf problemen met de continuïteit. Vanaf dat moment zette hij mij eigenlijk compleet buitenspel en werd ik nergens meer bij betrokken. Alles wat ik nog probeerde of regelde werd genegeerd of hij overrulede dat. Daar de zaak aan zijn huis vast zit en ik daar niet altijd aanwezig was gaf hem dat ook de mogelijkheid om buiten mij weten om auto’s te verkopen en deze contant af te laten rekenen (wat voorheen zelden gebeurde). Zodoende had ik ook weinig zicht meer op wat er precies gaande was. Hij heeft onze voorraad na de zomer 2018 langzaam verkocht en kocht daar auto’s voor hemzelf en het gezin mee terug. Vanaf oktober 2018 heb ik hem niet meer gezien en ging contact moeizaam per app of telefoon. Op 31 december 2018 gaf hij mij te kennen dat ik vanaf de volgende dag geen eigenaar meer zou zijn van onze zaak (die onze beide eerste letters van onze achternaam had) en gaf hij mij de opdracht die dag mijn/onze auto af te leveren en de laptop en wat administratie. Ik heb hem aangegeven dat de afhandeling van zulke zaken niet op zo’n manier gaat, daar wij beide 50/50 eigenaar zijn van een zaak. Hij heeft begin januari de handelsnaam bij de KvK gewijzigd naar zijn eigen initialen. Maar de onderliggende naam van het samenwerkingsverband is nog steeds de oorspronkelijke naam. Ook heeft hij eenzijdig in een eerder stadium mijn tankpas laten blokkeren en in maart 2019 heeft hij zonder dit aan mij te melden mijn auto uit onze bedrijfspolis gehaald, waardoor ik niet meer WA verzekerd was. Gelukkig had ik dit binnen een paar dagen door. Lang verhaal kort, wij moeten dus zakelijk uit elkaar. Onze administratie lag heel lang bij onze boekhouder, maar daar heb ik onlangs de jaarcijfers 2018 van ontvangen. 31 december 2018 is in feite de peildatum om uit elkaar te gaan, omdat hij vanaf toen compleet solo heeft gehandeld en ook de handelsnaam heeft laten wijzigen. Echter heeft hij zelf later in het najaar 2019 een poging gedaan om de VOF op te heffen bij de KvK. Iets wat natuurlijk helemaal niet kan zonder mijn goedkeuren, die ik natuurlijk niet ga geven zonder een overeenkomst tussen ons. Boekhoudkundig is nu wel duidelijk wie wat toekomt. We hebben X resultaat, dat wordt 50/50 verdeeld over ons beide kapitaal en plus minus onze opnames en verrekening bijtelling auto’s komt er een bedrag uit. De vraag is: is dat een terechte wijze en methode om uit elkaar te gaan? Of zou er een vorm van goodwill verrekend moeten worden. Of een vorm van compensatie? In mijn beleving is onze onderneming door zijn handelen doodgebloed en mis ik sindsdien inkomsten die er anders wel geweest waren, getuige de cijfers over onze eerste 3 jaar. Bij opheffing zou ik denken dat we het kapitaal in de eindafrekening moeten volgen. Maar gevoelsmatig ben ik eruit ‘gebonjourd’ en vind ik dat hij mij moet uitkopen per 31 december 2018 tegen een nader te bepalen prijs. Er is nooit iets overeengekomen over verrekening van arbeidsuren of investeringen die hij heeft gedaan. Zou dat nog iets zijn wat meegenomen moet worden? Graag jullie advies over hoe dit het beste aangepakt moet worden.

Hallo, Ik moet de jaarrekening in de bijlage doornemen en 'ontleden', echter ondervind ik wat problemen. Wilt iemand mij helpen en vertellen wat ik hier precies zie? Naar mijn idee gaat het heel slecht, jarenlang een negatief eigen vermogen en hoge kortlopende schulden. Een bedrijf met deze jaarrekening kan naar mijn idee nooit lang meer bestaan, als er op een ogenblik geld door de crediteuren gevraagd wordt is het ineens klaar, lijkt mij. Graag hoor ik jullie reacties. jaarrekeningen.xlsx