Of het oplichting is hangt af van het stelselmatige karakter van de misleiding. Hoogleraar Franken zegt daar iets over in het artikel: "Ervan uitgaande dat de bevindingen kloppen, komt het dicht in de buurt van oplichting; naast eventuele aanvullende delicten, zoals valsheid in geschrift en/of deelname aan een criminele organisatie.
Dan moet er sprake zijn van een stelselmatig patroon van gedragingen die er uitsluitend op zijn gericht om de klanten van het Invorderingsbedrijf zoveel mogelijk te laten betalen; van toezeggingen of afspraken die stelselmatig niet worden nagekomen (bijvoorbeeld brieven aan schuldenaars die stelselmatig niet worden verstuurd) en het onjuist informeren van de klanten van het Invorderingsbedrijf (of niet: bijvoorbeeld door relevante brieven niet in het on line klantportaal beschikbaar te stellen); gebruik van valse namen; telefonische mededelingen, zoals in het artikel beschreven, waarin medewerkers stelselmatig aan de klanten van het Invorderingsbedrijf een ander beeld voorspiegelen dan in de algemene voorwaarden is opgenomen. Dat lijkt me ernstig genoeg voor het OM om naar te kijken."
Hij zei mij ook (niet geciteerd) dat het OM niet happig is op dit soort zaken, ook omdat het lastig te bewijzen is.
Ik denk overigens dat de ACM (Autoriteit Consument en Markt) een veel betere partij is om hier korte metten mee te maken. Die kunnen handhaven (boetes opleggen) vanwege misleidende handelspraktijken. https://www.acm.nl/sites/default/files/old_publication/publicaties/7211_brochure-ca-oneerlijke-handelspraktijken.pdf
Let wel: ACM kan alleen handhaven op gedrag jegens consumenten, niet jegens bedrijven.
Ik heb zelf wel eens een handhavingsverzoek ingediend bij de ACM, waarna is gehandhaafd. Slagingskans neemt in mijn ervaring toe als je zelf met uitvoerig bewijs komt en een sluitend dossier.