kuifje

Ik doe de meeste betalingen buiten de Eurozone (China, Turkije, UK, US, Canada, Japan, Australie) via Wise. Nooit een probleem en goede tarieven. Eenmaal per jaar (of misschien per 2 jaar) moet je wat documenten uploaden, maar dat is alles. Nu moet ik wel zeggen: het gaat maximaal om een paar duizend Euro per betaling, en misschien 10K per jaar maximaal, dus geen enorme bedragen.

Ik gebruik Thunderbird als email client en die kan redelijk omgaan met meerdere accounts. Het is allemaal redelijk intuitief en je vergist je bijna nooit. Wat ik in het verleden ook al wel gedaan heb ik dergelijke situaties is: een verschillende client voor de verschillende accounts (bijv: Outlook, Thunderbird, eM client). Dan heb je een heel verschillende client/visueel interface voor elk van de accounts, en na 1 of 2 dagen weet je intuitief waar je zit.

I (partly) don't agree with the previous responses. Yes, you should (probably) register the trade mark as a natural person, but not because you have an 'eenmanszaak'/zzp. That is completely unrelated. If you did have a legal entity (which you don't, apparently) you would have a choice. The owner of the trade mark will be whomever you indicate when registering the trade mark (the legal entity, yourself, or your grandma if you want). As long as the operating entity has permission from the owner (and this can be implicit permission), the operating entity can use the trade mark. There is simply no relation between how you do your business and who is the owner of the trade mark.

Natuurlijk moet je kiezen hoe je optimaal je product beschermt tegen namakers, en dat kan voor de een een patent zijn en voor de ander een CE of geheimhouding of een merk. Maar voor een technisch product gaat er, qua kwaliteit, weinig boven een patent: een door de overheid gegarandeerd (!!!) monopolie(!!!), wat wil je nog meer. Het enige nadeel aan een patent is dat het best wel wat geld kost. Maar dat moet je natuurlijk zelf afwegen of je dat over hebt voor een monopolie. En wereldwijd.... dat is extreem zelden nodig. Met een 4-6 tal goedgekozen landen kom je in de praktijk een heel eind (en sowieso: het ligt er natuurlijk aan waar je markt ligt). Uiteindelijk komt het allemaal neer op de vraag: denkt de ondernemer MET een patent (of met een andere vorm van bescherming) meer te verdienen dan zonder patent, en hoeveel meer? En dan weet je vanzelf of de kosten van een octrooiaanvraag (of andere vorm van bescherming) te verantwoorden zijn. Een adviseur (octrooigemachtigde) kan inderdaad de aantallen niet inschatten, en dat is ook zijn rol niet. Die info zou de ondernemer moeten hebben (ik durf zelf te stellen: als de ondernemer daar geen flauw idee van heeft, dan is hij te vroeg om bescherming aan te vragen). Dat vermarkten is inderdaad de sleutel. Mijn mantra is eigenlijk altijd: een patent is een instrument in een businessplan. Je moet eerst een businessplan (in je hoofd) hebben MET bescherming en een businessplan ZONDER bescherming, en dan kun je inschatten of het een geschikt instrument voor jou is. Het mag, inderdaad, maar het is heel onverstandig. Je mag ook je eigen blindedarm verwijderen, toch zal niemand dat overwegen. Ik heb nog NOOIT een octrooiaanvraag gezien die door een niet-deskundige is opgesteld die goed was. En dat ligt vooral aan het feit dat een octrooi aan een heel aantal juridische eisen moet voldoen. Dat lukt je niet, tenzij je daar een specifieke opleiding voor gehad hebt. Als je een octrooi overweegt (en ik weet echt niet of dat het beste voor jou is, en of het zelfs maar mogelijk is) zul je bij een octrooigemachtigde langs moeten. Die ziet in 10 minuten of het iets is wat onder het octrooirecht valt of niet. Die architect die bedoelt het ongetwijfeld goed, en die heeft inderdaad gelijk dat ALS het octrooieerbaar is en je maakt het openbaar, dat het dan niet meer octrooieerbaar is, maar die kan niet beoordelen of een octrooi uberhaupt mogelijk zou zijn (daar is de octrooigemachtigde voor) en of het verstandig is ( dat is een zakelijke keuze die je zelf als ondernemer moet maken).

Ik weet niet precies hoe het bij merkenbureaus zit, maar als ik als octrooigemachtigde er met een idee van mijn klant vandoor zou gaan, raak ik mijn bevoegdheid om mijn werk uit te voeren kwijt en kan ik voor de rechter eindigen. Dat risico gaan ze nooit nemen. Daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Ik denk niet dat ze met NDA's werken: teveel gedoe. Het lijkt me dat 500€ wel moet lukken, maar je zult misschien wel een paar offertes moeten vragen, en ook navragen dat je betaalt voor de ondersteuning die je wenst, en niet meer dan dat.

Ik zit zelf in een andere tak van intellectuele eigendom, dus ik weet er wel iets vanaf, maar niet genoeg. Het BOIP moet wettelijk een aantal dingen controleren (onder andere of het niet te beschrijvend is, zoals Hans zegt), maar het probleem is dat als ze besluiten dat ze het merk niet kunnen registreren, dat je dan je geld al kwijt bent en een nieuwe aanvraag moet doen (en ervoor betalen). Bovendien spelen er nog een aantal andere dingen, zoals beeldmerk of woordmerk (of gemengd), kleuren of niet, etc. Als je een merkenbureau raadpleegt, kunnen zij je correct voorlichten welke manier van aanvragen voor jou het beste is, welke keuzes te maken met betrekking tot categorieën, en kunnen zij je waarschuwen dat je gewenste merk een grote kans heeft afgewezen te worden en hoe je dat kunt voorkomen. Tenzij je weet wat je doet (supermoeilijk is het niet om de basics te begrijpen, maar nu ook niet zo makkelijk dat iedereen het in een half uurtje kan) is het dus best te overwegen een merkenjurist/merkengemachtigde in te schakelen. Die leveren best wel toegevoegde waarde, vooral op het gebied van dure fouten voorkomen, niet alleen om te kijken of er inbreuk is. Maar uiteindelijk is het je eigen keuze of je de extra kosten van een specialist wilt betalen. Wel is het zo dat er grote prijsverschillen tussen de diverse bureaus zitten. Vraag dus een paar offertes en ga niet zomaar met de eerste de beste in zee, en vraag vooral wat je voor die offerte krijgt (en of dat past met wat je wilt).

Bedankt voor de uitleg. Ik kan nergens die wettekst vinden, maar gezien de toelichting dat de essentie is dat opdrachtgever en opdrachtnemer afspraken maken, met name over een gezagsverhouding, lijkt me dat een 'heiliger dan de paus' houding van de opdrachtgever. De topicstarter schrijft letterlijk 'Omdat ik niet voor een baas wil werken en dus onafhankelijk wil blijven'. Dan is het van zijn kant duidelijk, en moet het alleen nog even met de opdrachtgever vastgelegd worden. De wet DBA biedt daartoe expliciet de mogelijkheid, dus vanwaar de nervositeit bij de opdrachtgevers? Lijkt niet logisch, zeker niet in deze tijd van personeelsgebrek. Als de overeenkomst met een rechtspersoon, niet een natuurlijke persoon, is, en als er dan ook nog in het contract staat dat er geen gezagsverhouding is, dan is er toch geen vuiltje aan de lucht? Dan zal het knap lastig worden voor een externe partij, ook de BD, om een gezagsverhouding aan te tonen.

Misschien denk ik teveel vanuit een Belgische context, maar ik snap dit niet. Een zzp-er die vanuit een (zijn eigen) BV werkt is toch ook een medewerker van een leverancier? De BV is de leverancier, en de zzp-er/DGA is de medewerker van die leverancier. Het lijkt me niet aan de opdrachtgever om de contractuele relatie tussen de opdrachtnemer en de ingezette persoon te beoordelen, dus om zich te bemoeien met de interne werking van de opdrachtnemer.

Ik heb gelijkaardige problemen in het verleden wel gehad. Google past inderdaad soms zijn algoritme aan om (volgens hen) relevantere resultaten aan de zoekers te kunnen presenteren. Of dat inderdaad zo is, laten we maar even in het midden. Soms scoor je slechter na zo'n aanpassing, (maar soms ook beter), en je hebt eigenlijk geen idee waarom. Het enige dat erop zit is om gewoon terug te gaan naar de basics van SEO: relevante content leveren (wel, wat volgens Google relevant is, natuurlijk) voor de betreffende zoekopdracht. Ik ben zeker geen SEO expert (maar ben er wel mee bezig geweest), maar ik heb even je 'tiller' site bekeken. Die lijkt me, grosso modo, correct om een fatsoenlijke ranking te behalen, maar in combinatie met je opmerking dat je vooral gevonden werd/wordt op mensen die problemen googlen, heb ik wel de indruk dat je in de text relatief weinig op die problemen focust. Ik kan me voorstellen dat als je de problemen (in bewoordingen die je klanten ook gebruiken) wat nauwkeuriger en vaker benoemt, dat je hoger scoort voor die zoekopdrachten van je klanten. En kleine aanpassingen kunnen grote gevolgen hebben. Het kan zomaar zijn dat jij maar een klein beetje slechter scoort dan anderen, maar dat dat kleine beetje een hoop plaatsen in de ranking vertegenwoordigt.

Ik wil nu niet in een welles-nietes discussie verzanden, maar die vijver is ongeveer leeg. Bijvoorbeeld: De opdrachtgever is een detacheerder van IT-ers, de klanten zijn organisaties die IT-ers nodig hebben, TS ('uitvoerende partij') is een IT-er. De vijver bestaat dan uit organisaties waar de IT-er gewerkt namens de detacheerder EN die tevens zelf detacheerder zijn van IT-ers ('die actief zijn op hetzelfde werkgebied als de opdrachtgever'). Dat zullen er niet veel zijn. Hoogstens toevallig bij uitzondering eens een keer eentje. Het zal niet de bedoeling geweest zijn om het zo te formuleren, maar zo staat het er wel.

Ik lees het als iets onbegrijpelijks. 'cliënten waarvoor zij werkzaamheden heeft uitgevoerd in opdracht van de contractpartij' zijn de clienten waar jij gewerkt hebt namens de opdrachtgever. ' en die actief zijn op hetzelfde werkgebied als de contractpartij' zijn de concurrenten van je opdrachtgever. Volgens mij staat er dus: je mag niet niet werken voor cliënten van je opdrachtgever waar je in het verleden neergezet bent en die tevens concurrent van je opdrachtgever zijn. Dit is volledig onlogisch, want dat zullen er niet veel zijn, maar zo staat het er in normaal Nederlands. Ik ben maar een amateurjurist, maar volgens mij is dit koeterwaals.

Ben ik nu de enige die hier over valt, of begrijp ik het verkeerd? Als je klant een ander onderdeel besteld heeft (bij een ander bedrijf of bij jou, dat maakt niet uit) en toen de camera wel kon repareren, dat lijkt het mij dat hij in eerste instantie het verkeerde onderdeel besteld heeft bij jou. Dat is natuurlijk niet leuk voor hem, maar daar kun jij niets aan doen (tenzij jij natuurlijk iets anders hebt geleverd dan hij besteld heeft)

Jij weet er ongetwijfeld meer van dan ik, maar toch de volgende opmerkingen: 'Niet gehouden' wil ik wel geloven, maar dat sluit niet uit dat de werkgever dat om zakelijke redenen (goede werknemer die ze graag willen houden) wel doet terwijl het wettelijk niet strict genomen hoeft. En ja, de werknemer moet blijkbaar wel om zakelijke redenen in Nederland zijn. Hij zegt het zelf: 'Als engineer is het praktisch voor mij om veel op kantoor te zijn.' Als de werknemer vanaf den beginne al ver weg woonde (of dat nu binnenland of buitenland is) mag de werkgever toch ook reiskosten vergoeden? Waarom dan niet als de woonsituatie van de werknemer, buiten de invloedssfeer van de werkgever, op een gegeven moment verandert?

Maar kan TS niet stellen tegenover zijn holding (waarmee hij een arbeidcontract heeft) : Om prive-redenen doe ik mijn werkzaamheden het komende jaar grotendeels online vanuit land X. Ik zal 1 keer per maand in NL zijn. Als jullie willen dat dat vaker is, zul je de vluchten moeten betalen. De holding zegt natuurlijk ja, en deelt dat vervolgens aan de werkmaatschappij mee, en samen regelen ze wie de kosten betaalt. Het feit dat TS een tijdje hoofdzakelijk in het buitenland zit is zijn privekeuze (of misschien wel geen keuze, bijvoorbeeld een zeldzame medische behandeling), hoe de holding en de werkmij met dat vaststaande feit omgaan en de gevolgen proberen te beperken, is hun zakelijke keuze.

In mijn beleving (je vraagt om feedback en hier is de mijne) los je een probleem op dat er niet is. We hebben het hier over volwassen mensen die heel goed hun eigen keuzes kunnen maken, en het slapen achterin de zaal is misschien wel hun bedoeling. Zij zien dat niet als probleem. Ze zijn waarschijnlijk blij dat ze eens uit hun dagelijkse sleur zijn. De organisator zie dat ook niet als probleem (wat een deelnemer doet nadat hij heeft ingeschreven en betaald zal hen worst wezen). Dus welk probleem, van wie, los je op? Ik heb zelf ook best mijn deel conferenties, congressen, symposia en beurzen gedaan. Als jonge persoon ga je daar naartoe omdat je baas dat nuttig vind, en zelf vind je de professionele, maar vooral de sociale contacten, het meest interessant. En als die sociale contacten zo interessant waren dat je de volgende dag niet helemaal fit bent en een beetje moe bent, well, so be it. Dat nachtje uit in San Francisco heb je dan toch maar lekker gehad. Naarmate je ouder wordt/meer controle over je eigen carrière krijgt ga je natuurlijk meer en meer omdat het interessant is (of lijkt, dat kan soms donders tegenvallen, en daar helpt dan geen audio course aan). En zelfs als het gemiddeld interessant is, dan zijn er presentaties waarvan het onderwerp je niet interesseert, of waarvan de presentator echt enorm saai is. En dan ga je een beetje rusten, netwerken, of emails bijwerken. Maar dat wil zeker niet zeggen dat je een probleem hebt dat opgelost moet worden door een audio course. Eerlijk: Ik zie het probleem niet, en daarom ook geen klanten die willen betalen om dat probleem opgelost te zien.