Er zijn vele vormen van burn-out en voor iedereen zal wat anders werken.
Ik kan alleen mijn eigen verhaal delen. Bij mij ging de burn-out samen met een depressie, waardoor ik niet goed kan scheiden wat het een en het ander is, maar het heeft sowieso veel raakvlakken. De belasting langzaam afbouwen was slim geweest als ik mijn grenzen eerder gevoeld en serieus genomen had. Ik ben doorgegaan (ach, over drie maanden is het weer rustiger, even doorbijten (geen aanrader)) totdat ik helemaal instortte.
Wat mij geholpen heeft is een combinatie van rust en leuke dingen doen. Ik had veel tijd nodig om bij te komen, bij te slapen, even niet teveel prikkels om me heen. Dagenlang alleen thuis zitten was het andere uiterste, ik moest er ook regelmatig uit, contact hebben met vriendinnen, positieve dingen doen, merken dat ik weer plezier kon hebben.
Daarnaast ben ik naar de huisarts gegaan en heb ik medicatie gekregen. Ik gebruik nog steeds anti-depressiva, maar dat heeft vooral met mijn genetische aanleg voor depressie te maken. Omdat ik in die tijd nauwelijks kon slapen heb ik tijdelijk slaapmedicatie gehad. De huisarts heeft mij doorverwezen voor psychologische behandeling om de onderliggende problematiek aan te pakken. Het is niet zo simpel als 'teveel werken'. Waarom werk je teveel? Wat is het werk dat je echt wil doen en waar je energie van krijgt? Hoe voel je je grenzen en neem je deze op tijd serieus? Hoe ga je je leven vormgeven op een manier die goed voor je is?
Financieel, daar zou ik over in gesprek gaan met zowel de gemeente als het UWV. Zij kunnen daarin adviseren wat er aan mogelijkheden zijn en wat zij bieden aan ondersteuning.