Electronische veiling: voor wie het onderste uit de kan wil

Ha, ha, dit is wel weer een hele eigen invulling van een knock out criterium. Kostelijk en triest tegelijk, maar oh zo herkenbaar. Ik kijk uit naar de volgende column.

Ha, ha, dit is wel weer een hele eigen invulling van een knock out criterium.

Da's een aardige vondst :), had ik eigenlijk zelf aan moeten denken

Frans

Hai Frans74, wel een beetje laat, maar toch. Ik heb een tijdje een E-veiling bedrijf ondersteund. Maar erg komt wel een ander verhaal uit dan jij nu vertelt.

Zo was het wel degelijk mogelijk om de uitkomsten van de E-veilingen te checken: men had namelijk natuurlijk al veel langer ingekocht & uitbesteed. Men wist dus wat de eigen afdeling Inkoop allemaal kon. En toen ging men toch de E-veiling in. En daar kwam een substantiele besparing. Die op sites staan en die geverifieerd is door klanten zelf.

Ik begrijp wat je zegt over potentiele leveranciers: daar zat ik ook mee. Maar daar kijken we denk ik gewoon anders tegen dingen aan. Ik denk: "ik ben niet mijn broeders hoeder". Jij wilt leveranciers tegen zichzelf verdedigen.

Ja, mensen kunnen zich laten meeslepen door het proces van een veiling. Maar kunnen ze dat ook niet doen in een eenvoudige "lever uw enveloppen maar in, heren"-procedure ? Bovendien: men weet hoe het proces gaat, hoeveel leveranciers meedoen en wat de wensen van de klanten zijn.

Voor een partij die nog nooit aan een uitbesteding heeft gedaan, kan ik mij je gevoel voorstellen. Voor partijen die vaker met dit bijltje hebben gehakt, moet de E-veiling verslaving toch echt wel over zijn.

Als laatste hoop ik dat elke leverancier weet wanneer hij wel en wanneer hij niet een contract profijtelijk kan binnehalen en zich hiervoor doelen heeft gesteld. Doe je dat niet, dan kan je ook zonder E-veiling ruimschoots de boot in gaan.

Misschien is het wel een onverwachte bonus voor leveranciers: dankzij de E-veiling gaan ze goed nadenken wanneer ze iemand wel als klant willen en tegen welke prijs, en wanneer niet meer. En misschien gaan ze dan ook berekenen welke kosten daarbij horen.

Hoi Ewout,

Leuk dat er ook iemand 'aan de andere kant' zit.

Ik heb het even nagezocht via de website van TED, maar (correct me if i'm wrong) van de 12000 gepubliceerde aanbestedingen de afgelopen 2 jaar zijn er een stuk minder dan 100 gebaseerd op een electronische veiling. Algemeen bekend is het gebeuren dus niet, en vaker met het bijltje hakken komt vrijwel niet voor.

Vandaar dat ik vanuit mijn persoonlijke perspectief daar een column aan gewijd heb.

Daarnaast is het gros van de veilingen toegepast bij een aanbesteding op 'laagste prijs' waarbij ik me die veiling nog wel iets meer kan voorstellen, dan ingeval er sprake is van een 'economisch meest voordelige aanbieding' waar ik me meer op richt en waarbij zaken als kwaliteit, service, aanbiedingsomvang, soort produkt en dergelijke meer van belang zijn.

Aangezien veel leveranciers (in mijn branche althans) huiverig zijn voor het principe maak ik mee dat ze ervoor kiezen niet in te schrijven waardoor je wellicht goedkoper inkoopt, maar ook een groot gedeelte van de markt mist.

Zo'n 1,5 jaar geleden heb ik er als leverancier aan meegedaan. 4 percelen, waarvan ik bij 3 heb meegedaan om ervaring met het fenomeen op te doen, en had niet de illusie de opdracht te krijgen voor die 3 percelen omdat er minimaal 10 leveranciers zijn die in die producten beter zijn dan ik.

Wat blijkt? Was de enige inschrijver voor die drie percelen. Klant baalt omdat ze niet de producten aangeboden krijgen die ze hadden verwacht, en omdat er niets te veilen valt, terwijl ik had ingeschreven met nog wat marge om weg te kunnen geven in de veiling.

Het andere perceel, mijn core-bussiness, gaat naar mijn concurrent die een slechter product heeft aangeboden maar zijn inschrijving kan compenseren door de prijs sterk te laten zakken tijdens de veiling.

Vervolgens heeft de klant kapitalen uitgegeven om de levering zodanig compleet te maken dat ze weer aan de eigen wensen voldoet. Service en levertijden waren slecht (terwijl dat normaal het sterke punt van mijn concurrent is) en alles kostte geld.

Natuurlijk komen dit soort situaties ook voor bij normale aanbestedingen (zie vorige column), echter ik denk dat de veiling dit soort situaties versterkt.

Het wordt in dat geval steeds belangrijker alles in je bestek voor te schrijven, eenduidig te omschrijven, volledig te omschrijven en steeds meer verantwoordelijkheid bij de leverancier neer te leggen, om te voorkomen dat je achteraf met hoge kosten geconfronteerd wordt. En juist aan die kwaliteiten schort het schromelijk.

Als we dan toch de 'economisch meest voordelige aanbieding' willen gaan veilen, laat dan niet alleen de prijs een variabel punt zijn, maar ook de andere beoordelingscriteria. Bijvoorbeeld niet alleen sturen op prijs, maar ook een hogere beoordeling ontvangen als je de garantie verlengt, de levertijden verkort, de montagetijden verkort etc. Zodat je echt de kwalitatief beste aanbieding krijgt

ik weet het, ik weet het : te lang geleden. Maar het onderwerp blijft mij boeien.

Dus als ik jou goed begrijp dan is het essentieel voor leverancier & afnemer om bij een veiling (E- of anderzins) zo goed mogelijk te omschrijven waar een dienst/product kwalitatief aan moet voldoen. Dat kan je voor elkaar krijgen door in de voorfase zoveel mogelijk van de afnemer te horen wat hij/zij specifiek wil op de diverse aspecten van de dienstverlening. Respectievelijk, zou het fijn zijn als de veilingmeesters rondkijken in de markt van de klant & leverancier om daar goede criteria voor kwaliteit vandaan te halen.

Mmm..goed punt. Alleen maar voor de prijs gaan helpt inderdaad niet, tenzij je product dermate generiek is, dat het direct op de veiling kan.

P.S. : ik heb eental veilingsystemen gevonden, die zo werken. Thanks!

@Ewout

Klopt.

Juist in de huidige tijd waarin het opzetten van een aanbesteding steeds meer uit handen wordt genomen door externe partijen zie je een verregaande vervlakking van de productkennis.

De specialisten die bij de inkopende organisatie zelf zitten worden te weinig of helemaal niet betrokken in het proces.

De externe partij ontbeert de kennis en focussed op het raamwerk: de regels, milieu, inkoopvoorwaarden, solvabiliteit en andere kerncijfers.

Waarom denk je dat de gemiddelde 1e nota van inlichtingen ca. 30-40 vragen van ons bevat om maar de eisen en criteria helder te krijgen. Dit schept wel weer kansen natuurlijk, zie mijn 1e column.

Op dit gebied ligt er echt een grote kans voor dit soort externe partijen: Zoek de niche en specialiseer je daarin. Wees het kennisinstituut op het gebied van inkoopprocessen voor een bepaalde productgroep.

Voorbeeld: Het NIC, sinds jaar en dag DE specialist in mijn vakgebied, met langdurig dezelfde contactpersonen, continuiteit etc.

Ander voorbeeld is in Belgie: Een aanbestedende dienst bezoekt ALLE mogelijke marktpartijen, op eigen kosten, in NL, Belgie, Duitsland, Frankrijk. En kijkt , vraagt, vergelijkt en bezoekt referenties.

Dit is alleen nuttig bij de wat grotere contracten.

Over kennisvervlakking heb ik 101 voorbeelden voor jke, maar die zet ik hier niet op het net. Dan moeten we maar eens een kop koffie drinken.

Vanwaar die interesse trouwens?

Frans74

PS. inderdaad, bijvoorbeeld kantoorartikelen lenen zich voor een veiling obv laagste prijs (met een paar mitsen en maren, maar toch).

Ander verhaal is de bouwsector waar sinds jaar en dag op laagste prijs geselecteerd wordt. Waarom denk je dat vrijwel iedere begroting daar vervolgens overschreden wordt ;)