een eigen zaak runnen met je partner

[susan]

Ik heb samen met mijn partner een eigen horecaonderneming, maar de combinatie zaken en prive is zeer lastig. We zijn nog geen 2 jaar bezig en moeten eigenlijk al in therapie.... :-\ Wie heeft er goede feedback over dit onderwerp? Boeken, cursussen, forums??

Bedankt alvast!

[Maarten]

Ik denk dat het een van de lastigste dingen is, zowel een relatie hebben als met elkaar een bedrijf draaien.

 

Waar gaat het precies fout? Kom je tijd tekort voor elkaar, is de taakverdeling niet duidelijk, heb je meningsverschillen waar je niet uit komt?

 

Therapie kun je overigens beter te vroeg mee te beginnen dan te laat :).

[susan]

tja, wat gaat er fout...

de taakverdeling is op zich wel duidelijk, ik de gasten en reserveringen, m'n partner de verbouwingen, onderhoud en de bar. Maar dat betekent voor mij niet dat ik me niet met de ander z'n stuk mag ' bemoeien'. M'n partner vindt dat niks, vindt dat ik me overal tegenaan bemoei. Wellicht ook een typisch man-vrouw issue. Tenslotte is voor vrouwen praten een manier van leven, en niet noodzakelijkerwijs een vorm van kritiek. Ik weet niet of dit het belangrijkste is. In praktijk zijn we nu zover dat we proberen beleefd en professioneel te blijven, maar dat de irritaties om de haverklap naar boven komen. Dat je dan 24 uur per dag bij elkaar bent, helpt niet echt. Gelukkig hebben we een seizoensbedrijf, dus na het zomerseizoen krijgen we bijna 3 maanden om weer zover te komen dat we een winterseizoen aan zouden moeten kunnen..

[Maarten]

Ik kan me wel voorstellen dat dat irritatie geeft. Ik denk dat je jezelf ook moet afvragen waarom als je weet dat je partner het niet prettig vind, waarom je je er dan toch tegen aan bemoeit. Als hij zijn eigen ding heeft, moet je hem daarin denk ik ook laten gaan en je niet verschuilen achter het feit dat je een vrouw bent, en dat het dan natuurlijk is om je overal mee te bemoeien.

 

Ik zou je in ieder geval wel adviseren om alles goed uit te praten, communicatie is erg belangrijk. Het beste kun je dat onder begeleiding doen van iemand die je daar mee kan helpen, bijvoorbeeld een mediator of relatiecoach of iets dergelijks.

[Mikky Vrolijk]

Hij irriteert zich aan het feit dat jij je overal mee bemoeit en jij irriteert je omdat je je nergens mee mag bemoeien?

Kort door de bocht zou ik bijna zeggen... Als de taken verdeeld zijn moet je je gewoon niet overal mee bemoeien. EAn daar komt het eigenlijk toch op neer?

 

Zijn de irritaties alleen bedrijfsmatig of ook in de relatiesfeer. Hiermee bedoel ik te vragen... zouden jouw partner en jij je ook zonder bedrijf aan elkaar irriteren? Wel belangrijk om te bedenken of je het uberhaupt samen uithoudt.

 

Terug naar je origine bericht. Bemoeienis. Althans... jij vermoedt dat het door bemoeienis komt. Of is het gewoon dat jullie het standaard niet met elkaar eens zijn.

Dan hebben we het hier dus over bemoeienis in de negatieve zin van het woord. Dat komt dus over als kritiek op wat de ander doet. En zelfs als het op sommige momenten goed bedoeld is, dan wordt dat niet meer zo gezien. En denk je snel "daar heb je hem/haar weer".

 

Wat is de algemene basis van jullie irritatie. Dat jullie niet luisteren naar elkaars meningen en daar door irritatie ook niet meer voor open staan. Uit gemak zal de 1 dan zijn/haar schouders ophalen en iemand gelijk geven. Terwijl bij de ander het in het achterhoofd door blijft woekeren omdat die het er eigenlijk niet mee eens is. Dan is niets uitgesproken en begin je op een willekeurig tijdstip er weer over. Want je wil je gelijk/zin hebben........ irritatie geboren !

 

Bedenk samen goed over welke issues jullie meningsverschillen hebben. Ligt het in zijn taakveld, dan is hij degenen die uiteindelijk de beslissing mag nemen of hij er wel of niet iets mee doet. Liggen ze in jouw taakveld, dan geldt uiteraard hetzelfde.

Als de taken verdeeld zijn moet je je gewoon niet overal mee bemoeien, maar met elkaar meedenken. En je er ook bij neer leggen als het uiteindelijk niet gedaan wordt zoals jij of hij wilt. Dat is vaak het moeilijkst !

 

En het allermoeilijkst in het stadium waar jullie nu zitten is om alle irritaties eerst weg te halen, voordat je weer met een big smile verder kan.

Lukt dit niet, dan ben ik het eens met Xolphin... benader dan een onafhankelijk (vooral niet-bevriende) mediator (de zogeheten relatietherapeuten).

 

Houd sowieso in gedachten dat je elkaar niet kan veranderen. Het aard van het beestje blijft. Maar je kan wel leren, evt. d.m.v. een mediator, om rekening met elkaar te houden.

[retail]

Ik heb 4 jaar een winkel gehad samen met me vrouw en moet toegeven dat dat ook niet altijd soepel ging.

Als eerste werd ik eerder boos op me partner dan op het personeel omdat het eigen was weet niet of dit een trekje van mij is maar neem aan dat anderen daar ook wel last van hebben.

 

Wij hebben het probleem opgelost door de taken duidelijk te verdelen en ons ook totaal niet met elkaars taken te bemoeien alleen bij werkoverleg dan net zoals het personeel dat ook kon doen.

Dit werkte goed en misschien een optie om dat ook zo in jullie zaak te doen.

 

Succes.

[Karel Stromph]

Ik heb al 15 jaar een bedrijf met mijn vrouw en ofschoon wij beiden tamelijk dominant zijn hebben wij nog nooit ruzie gehad (weleens een lang gezicht).

 

De ellende is in deze verhoudingen - je hebt de symmetrische, op straat lopen ze naast elkaar, en de complementaire, hij loopt een halve stap voor. Bij onmin: symmetrische, ze overschreeuwen elkaar, complementaire: hij wordt baziger, zij slaafser. Of je hier veel aan hebt weet ik niet. Je kunt hoogstens je verhouding in kaart brengen.

 

Mijn vrouw en ik hebben de taken verdeeld en welke fouten de andere ook mag maken (weinig overigens), daar heeft ie "recht op". We mogen geen perfectie van elkaar eisen. Maar een, hopelijk waardevolle tip: als je kwaad bent, wees kwaad op het object (het gebeurde), maar nooit op de andere. Wees heel erg boos op die vaas die net gebroken is, niet kwaad op hem, als hij het gedaan heeft. Hij is tenslotte je (lieve) levenspartner, die vaas niet. Als wij fouten maken dan zijn we wel boos op onszelf, de andere probeert dat weg te nemen.

 

Succes en sterkte, Karel

[R.I.P. - Fred Wiersma]

...

Maar dat betekent voor mij niet dat ik me niet met de ander z'n stuk mag ' bemoeien'. M'n partner vindt dat niks, vindt dat ik me overal tegenaan bemoei.

...

 

Jij kunt jezelf afvragen waarom je je overal mee moet bemoeien? Laat hem zijn eigen dingen doen.

 

Beiden kunnen jullie je afvragen waarom je elkaars grenzen niet respecteert?

 

Wellicht ook een typisch man-vrouw issue. Tenslotte is voor vrouwen praten een manier van leven, en niet noodzakelijkerwijs een vorm van kritiek.

...

 

Lijkt me onzin. Zat vrouwen die dat anders doen.

 

Als jij gewoon eens een tijdje zeer bewust eens niet met zijn zaken bemoeit? Wat zou er dan gebeuren?

 

Succes!

[Rob van Prooijen]

De les die ik kreeg en ook ter harte heb genomen is dat er maar een de baas kan zijn. Een bedrijf runnen met meerdere personen is, ben ik bang, gedoemd te mislukken. Twee kapiteins......etc

[susan]

Bedankt allemaal voor jullie reacties. Op het 'bemoeideel' reageerden jullie vaak heftig. Wellicht omdat het gewoonweg zo simpel is. Maar van de andere kant is het wel heel zwart-wit gesteld als je zegt dat ieder zijn ding doet en je je dus daar niet mee mag bemoeien. Het gaat vaak ook over grote dingen. Bijvoorbeeld over de verbouwing van een koelruimte waar volgens mij een meetfout is gemaakt waardoor je de koeling niet of nauwelijks meer inkan. Of over de kosten van aangenomen aannemerswerk, dat volgens mij veel goedkoper kan als er offertes opgevraagd worden vantevoren. Overigens: volgens mij breng ik het echt niet chagrijnig of kwaad of zo, maar gewoon als suggestie. Dan wordt er wel wat met mijn input gedaan, maar vervolgens krijg ik toch het verwijt (niet direct erna, maar tijden later) dat ik me met dingen bemoei, waarop ik natuurlijk weer zeg dat dat blijkbaar nodig is. Tja, niet handig, en tegen het tere mannenziel, maar dan ben ik ook gewoon best kwaad.

 

Daarnaast zijn er binnen het bedrijf altijd gebieden die overlappen. Daarvoor moeten we ook een oplossing zoeken.

 

Over dat praten van vrouwen: je kunt wel zeggen dat dat niet altijd en overal geldt, maar echt, ik zie het in mijn eigen omgeving overal. En dat is niet als kritiek bedoeld, voor beide geslachten niet. Maar echt waar, vrouwen (bijna alle) praten graag over wat en hoe we iets doen. Niet om te horen hoe we het moeten doen, maar om onze eigen ideeen te toetsen, om een klankbord te hebben. Mannen zullen een oplossing aandragen en dan is de zogenaamde vraag of probleem dus opgelost . Dat stuk uit het Venus en Mars boek is volgens mij echt zo.

 

Met veel reacties kan ik verder, bedankt! En mocht iemand nog een boekje 'samenwerken voor nerds' of zoiets kennen... :)

[robberttk]

Misschien helpt het om op papier twee functieprofielen te maken, zodat je precies weet wie waarvoor verantwoordelijk is. Als je daarnaast nog 1 keer per week een uur inplant om elkaar op de hoogte te brengen, denk ik dat je wel een eind bent.

 

Ik run zelf ook het bedrijf samen met mijn vrouw, en ook wij hebben er wel moeite mee gehad in het begin. Nu we verder professionaliseren wordt het makkelijker, omdat taken en kwaliteiten van de ander steeds duidelijker worden. Afspraken maken is vooral belangrijk.

[Marielle Winarto]

Misschien helpt het om op papier twee functieprofielen te maken, zodat je precies weet wie waarvoor verantwoordelijk is. Als je daarnaast nog 1 keer per week een uur inplant om elkaar op de hoogte te brengen, denk ik dat je wel een eind bent.

En als je elkaar ook nog eens regelmatig de kans geeft om àlles te zeggen, gaat het helemaal soepel. Dus vrijuit commentaar geven, vragen stellen, opmerkingen maken (en complimenten!). Maar degene die verantwoordelijk is, bepaalt zelf of hij er iets mee doet en kan ook alles gewoon naast zich neer leggen. Ik denk dat het voor niemand goed is als er dingen zijn die je niet mag zeggen of waar je je niet mee mag bemoeien. Ik ben er een voorstander van om je wél met elkaars dingen bezig te houden en betrokken te zijn, maar dan moet je er wel voor zorgen dat er gelegenheid voor is om dat op een prettige manier te doen.

[Mikky Vrolijk]

Gezien de voorbeelden die Susan noemt, heeft ze het hier dus over betrokkenheid.

 

Bijvoorbeeld over de verbouwing van een koelruimte waar volgens mij een meetfout is gemaakt waardoor je de koeling niet of nauwelijks meer inkan. Of over de kosten van aangenomen aannemerswerk, dat volgens mij veel goedkoper kan als er offertes opgevraagd worden vantevoren.

 

En daarmee kun je de vraag ook anders stellen: wat doe je met een eigenwijze buninesspartner? Immers, de voorbeelden zijn bedrijfsmatig niet okay? Dus je kan wel een goede taakverdeling hebben, maar wat als de taken niet goed uitgevoerd worden? Tot hoe ver gaat je betrokkenheid (deze keer vertaald tot bemoeienis) dan?