Hoe combineren jullie werk & privé?

[P.J.]

Eigenlijk is er een duidelijke link tussen dit mooie topic en dat andere mooie topic van Annedien. Als er geen goede balans is tussen je werk en ontspanning, kom je automatisch in de problemen. Het kan je je relatie kosten of je kunt jezelf inwendig "opblazen". Maar eigenlijk is het nooit helemaal OK. Als je je voor 100% inzet en de resultaten blijven achter, krijg je ook problemen. Ondernemen is dus ook balanceren op een smalle virtuele strook, waarvan je nooit alles kunt beheersen. Naast doorzettingsvermogen en ondernemerschap zul je dus ook niet zonder een gezonde dosis geluk kunnen. Als je ouder wordt kun je je geluksbepalers beter lokaliseren en besef je maar al te goed dat die evenveel aandacht verdienen als de onderwerpen waarmee je oorspronkelijk dacht te scoren.

[anna82]

dat schrijf je leuk...balanceren op een smalle strook...zo voelt het vaak wel. Vooral ook qua werk omdat er zoveel verschillende dingen bij komt kijken, zodra je het ene weer goed heb aangepakt loop je alweer achter met het volgende....dus als iemand tips heeft hoe je dat het beste kan doen dan hoor ik dat graag. ;) Heb al geprobeerd vaste ochtenden vrij te houden voor bepaalde dingen, maar doordat er toch vaak dingen met hoge prioriteit tussen komen hou ik me daar nauwelijks aan....

[P.J.]

Hmmm een tip.... Er zijn genoeg tips en als iedere betrokken ondernemer zich voor zichzelf even in de schijnwerpers zet, kan hij/zij wel vaststellen wat er nodig is om de balans te herstellen. Maar als je met een partner samenleeft is regel nr.1 dat je alle zaken die ook op die persoon van invloed hebben, ook met hem/haar bespreekt en bespreekbaar houdt. De belevingswereld van je partner is meestal een geheel andere. Daar kun je nog een tweede tip aan toevoegen. Probeer ook ontspanning te vinden in de belevingswereld van je partner. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Onze jachtigheid en ons beslissingsgedrag kan je partner wel eens kwetsen zonder dat je er erg in hebt. Je partner is ook een mens en heeft ook innerlijke behoeften en ook een verwachtingspatroon. Vergeet dat nooit en probeer regelmatig terug te gaan naar de basis.

Zet ook op tijd een lekkere plaat op en dans er op los. Dan laat je vanzelf weer dingen los. Dat is nodig om er later weer fris naar te kunnen kijken. ;)

[ironny]

Daar kun je nog een tweede tip aan toevoegen. Probeer ook ontspanning te vinden in de belevingswereld van je partner. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Onze jachtigheid en ons beslissingsgedrag kan je partner wel eens kwetsen zonder dat je er erg in hebt. Je partner is ook een mens en heeft ook innerlijke behoeften en ook een verwachtingspatroon. Vergeet dat nooit en probeer regelmatig terug te gaan naar de basis.

 

dat is een goede tip en helemaal waar! Ik ben daar zelf ook min of meer de fout mee ingegaan, vandaar ik er in mijn nieuwe onderneming veel meer aan heb gedaan, om juist hier beter mee om te gaan en niet alles vanuit eigen perspectief te benaderen. Maar ja, ik blijf nu eenmaal een eigenwijze dominante... dus het valt nog steeds niet altijd mee de juiste balans te houden :).

[P.J.]

Elke ondernemer is eigenwijs en zal op eigenwijze manier naar dat doel blijven streven. Dat kunnen we niets aan doen, maar we kunnen wel proberen ermee te leven en ons leven toch leefbaar te maken. Als je niet in "de andere kant" investeert, investeer je uiteindelijk ook te weinig in je zelf en ontneem je jezelf levensgeluk en liefde. Ga je daarmee in de fout moet je heel veel jaren hard werken om enig herstel te bewerkstelligen. Soms heeft een ondernemer het ook moeilijk met zichzelf. ;)

[Jorrit_J]

Privé, wat is dat ???

 

Ik heb zelf een erg gescheiden weekend (privé) en door-de-weeks leven (werk!).

 

Mijn bedrijfje is nog redelijk klein, dus ik werk samen met mijn zakenpartner en het personeel wat op twee vingers te tellen is vanuit een groot luxe appartement waar ik door de weeks ook min of meer woon. Dat is eigenlijk wel zo'n beetje "48 uur per dag" hard werken voor mij en mijn compangon, alhoewel we wel twee avonden per week een paar uur geforceerd gaan ontspannen en/of borrelen (ze moeten me wel echt wegtrekken van de PC op die momenten).

 

'S weekends is een ander verhaal. Dan verlaat ik het pand en reis af het zuiden, naar mijn vriendin en familie. Tenzij er echt iets heel dringends is, wordt er nimmer gewerkt in het weekend! De zakenmobiel? Ook die ligt 's weekends op mijn bureau in het werkpand. Vrouwlief zou slaag gaan uitdelen als ik die meenam ;)

 

Verder kan ik me erg vinden in wat Joost zegt over de "aandachtsverslaving". Dat is een van de redenen dat mijn werkmobiel dus ook op kantoor blijft buiten werktijd. Mail? Mijn privé computer heeft de accounts niet, en ik heb dat IP adres geblokkeerd voor de webmail. Als het echt echt echt moet, dan kan ik zonodig wel met een VPN verbinding leggen met het kantoor, maar ook dat heb ik expres een stuk moeilijker gemaakt dan nodig - een beetje met de gedachte dat ik opgeef uit frustratie voor ik toch weer aan het werk ga.

 

Het blijft problematisch, zeker als je veel plezier beleeft aan je werk - ik heb het gevoel dat ik het zo 24/7 zou kunnen doen. Maar toch denk ik dat de balans op dit moment redelijk is, vanwege bovenstaande. Tenslotte gebeurt het uiteindelijk heel zelden dat iets werk-gerelateerd niet het weekend kan wachten, en op deze manier heb ik toch twee-en-een-halve dag die ik met vriendin, vrienden, en familie doorbreng. Al moet ik wel zeggen dat vakanties niet langer dan een week kunnen zijn, ik trek het echt niet om langer dan een week niet te werken (wat erg eigenlijk :D)

[Gast]

Werk je om te leven (inkomen hebben)? Of leef je om te werken (doctrine)?

Hoe ben je opgevoed? In wat voor soort samenleving verblijf je?

Kun je je onttrekken uit de sleur?

Wat wil je bereiken in je leven?

 

Is het scheiden van werk en privé goed of niet?

 

Iemand die volledig gelukkig is in zijn vrije tijd, uitdagende hobbies heeft, actief in het verenigingsleven of bezig met goede doelen, zo iemand ziet wellicht zijn werk als werk, van 9 tot 5 uur (of in deeltijd). Dat lijkt me prima.

 

Iemand die werk en privé volledig in elkaar laat overgaan, bijvoorbeeld een familiebedrijf heeft en waar iedereen meehelpt en samen opgroeit. Ook dat lijkt me prima.

 

Iemand die niet bewust leeft en geen bewuste keuzes maakt, zo iemand kan na verloop van tijd bedrogen uitkomen. Had ik maar ...

 

Maar het is best lastig. Rekening houden met jezelf, je passie, je drive. Rekening houden met je omgeving (partner, kinderen, familie, vrienden), wat willen die, in welk tempo. Werken is dan slechts een deel van het spectrum voor je leven en het samen leven. Dus doe je wat, leert ervan, verandert wat, leert ervan, enzovoort. Het leven is heerlijk, na ieder dal een hogere berg. Wat zou het verschrikkelijk zijn als het leven vlak zou zijn, geen verdriet, maar ook geen plezier.

 

Zelf ben ik heel blij nu in het ondernemerschap te zitten, werken vanuit huis, privé en werk in elkaar over laten lopen. Doorhalen wanneer nodig, met elkaar relaxen wanneer nodig. Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, ...

 

[Ferry]

Werken en privé?

Pfoeh, een paar jaar geleden bestond er geen privé. Alles voor de zaak. Ook de vrouw ging voor 200%. Knallen moesten we! Toen we toch een keer 2 weken vakantie gepland hadden zijn we de eerste week goed doorgekomen. Begin tweede week lagen we aan het zwembad, uitzicht op het strand en zee, cocktailtje, goed hotel. De ideale setting. We keken elkaar aan en zeiden tegelijk wat we dachten. “Ga mee terug, we kunnen net zo goed gaan werken”. Dezelfde avond zijn we huiswaarts gekeerd. Onze dochter kreeg er toen niet echt wat van mee.

Pas nadat ik de zaken had weggedaan en weer in loondienst trad kwam er verschil. Langzaam aan werden de weekenden echt quality time. Een paar jaar verder en we hebben nu 2 weken geleden 4 weken vakantie gehad. Op en top genoten en nu weer lekker aan het werk. We blijven gek op werken. Ook nu ik in (tijdelijk) loondienst ben ga ik direct thuis verder met waar ik gebleven was.

Ik vind het nu wel makkelijker om de boel de boel te laten. Mijn vrouw gaat nog steeds door als een jekker.

Soms is het nu de omgekeerde wereld. Als je nu vraagt aan m’n dochter: Ga je mee erop uit? Krijg ik soms het antwoord:”Nee, ik heb nog werk liggen”. (12jr. en gymnasium)

Waar zou dat toch vandaan komen?

Een echte balans is er niet maar we merken wel exact aan elkaar: nu is het even genoeg, tijd voor elkaar! En geven gehoor aan het gevoel. (mobiele telefoons wel mee)

 

[Liesbeth]

Ik ben moeder van drie kinderen (waarvan een schat zoontje met een mentale handicap ...die af en toe voor twee telt), heb een halftijdse baan in de sociale sector en werk daarnaast nu bijna drie jaar hard voor onze webwinkel. Ook vooral 's avonds (tot laat), maar op zich vind ik dat geen probleem.

Alles gecombineerd krijgen is makkelijker wanneer het gaat om dingen die leuk zijn om te doen en die geen gevoel van "moeten" meebrengen, ik wil het gevoel blijven hebben dat ik controle heb over wat ik wanneer doe. Niet dat dat altijd lukt (bij wie wel?), maar toch... mijn werkuren 's avonds laat voelen niet verkeerd aan, ik heb er zelf voor gekozen.

'k Ben een tijdje terug tijdelijk gestopt met mijn dagjob (loopbaanonderbreking), maar ben dat (onverwacht) heel hard gaan missen. Daardoor voelde ik me minder tevreden, alles werd ineens een sleur en dat had onvermijdelijk effect op mijn omgeving. Je zou denken dat meer vrije tijd goed geweest zou zijn voor ons gezin, maar dat was het dus niet, ik werd er nerveus van en kinderen voelen dat perfect aan. Ik heb nu meer om handen, maar het gaat me ook beter af. Ik werk 2,5 dagen per week met schoolgaande jeugd en 2,5 dagen per week thuis. Na schooltijd tot kinderbedtijd ben ik er voor onze kinderen, 's avonds werk ik dus weer door. Manlief ontwerpt onze website en is daarmee letterlijk nooit klaar (hij meent een erg veeleisende klant aan mij te hebben), dus 's avonds (wanneer de kinderen in bed liggen) is ook hij bezig met de winkel. Jolena is ons gezamelijk project, het zou heel anders liggen wanneer één van de twee elke avond zou werken en de andere niet.

Mijn mail wordt dagelijks gelezen, dus ook op verlofdagen, tijdens het weekend... dat kàn ik me gewoon niet laten, maar het is ook iets waar ik zelf voor kies. Alleen heb ik al wel geleerd niet alles meteen te beantwoorden, ik durf de PC al wel eens af te sluiten met een "things to do tomorrow" lijstje. En een dagje compleet niks doen kan ook alweer... vandaag bijvoorbeeld heel de dag met z'n allen in het zonnetje zitten praten, heerlijk rustig :-) (wel eventjes in een catalogus gebladerd, maar ach...)

Op vakantie gaan kan niet, heeft niks te maken met het werk, alles met ons zoontje. Maar we zijn wel bijzonder goed in staat om lekker te genieten van kleine dingen en we proberen daar toch ook wel bewust tijd voor vrij te maken. Af en toe moet de PC toch echt uit... ;-)

[Manon GJ]

 

Maar het is best lastig. Rekening houden met jezelf, je passie, je drive. Rekening houden met je omgeving (partner, kinderen, familie, vrienden), wat willen die, in welk tempo. Werken is dan slechts een deel van het spectrum voor je leven en het samen leven. Dus doe je wat, leert ervan, verandert wat, leert ervan, enzovoort. Het leven is heerlijk, na ieder dal een hogere berg. Wat zou het verschrikkelijk zijn als het leven vlak zou zijn, geen verdriet, maar ook geen plezier.

 

Zelf ben ik heel blij nu in het ondernemerschap te zitten, werken vanuit huis, privé en werk in elkaar over laten lopen. Doorhalen wanneer nodig, met elkaar relaxen wanneer nodig. Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw, ...

 

 

Ik heb een keer voor mezelf alle rollen opgeschreven die ik in dit leven vervul en dat was best schrikken. Toen heb ik daarna alle mensen waar ik om geef op een rij gezet en erbij gezet hoe vaak ik ze zou willen zien (idealiter). Dus de één wil ik elke dag zien (man en kind) en een ander misschien 2 x per jaar.

 

Het kwam er op neer dat ik buiten man en kind om circa 400 afspraken per jaar zou hebben, oftewel ik wil dat dus niet.

 

Mijn eigen conclusie daaruit was dat ik beter op kon houden met bedenken wat ik allemaal zou willen en stoppen met mezelf druk maken over het feit dat ik die niet genoeg spreek, dat ik aan de andere niet voldoende aandacht besteed enzovoort.

 

Ik geniet van hoe mijn leven is ingericht, net zoals Nico mix ik werk en privé meestal en net zoals Liesbeth werken mijn man en ik samen aan onze webwinkel. Dit betekent dat wij weinig tijd doorbrengen in de woonkamer maar vooral samen in ons kantoor achter onze pc zitten (ik ben ook een erg veeleisende klant hihi). We gaan 2 à 3 keer per dag even lekker samen of met ons dochtertje wat eten beneden en dan kletsen we en hebben we echt verbinding met elkaar.

 

Ik ben gelukkig zo :)

 

[P.J.]

En de enige verzekering die je jezlef kunt verschaffen zit verscholen in het geluk..... ;)

[Bo Walta]

Ik heb inderdaad een hulp in de huishouding 1 x per week. Dit is veel goedkoper dan relatietherapie (als je begrijpt wat ik bedoel).

 

Bosi, super interessant!! Ga je een artikel ofzo schrijven hierover? Wat studeer je?

 

Nee mijn afstudeerscriptie gaat hierover ( thesis). Ik studeer Bestuurskunde en Overheidsmanagement. Maar als het goed is nog maar 1 maand te gaan. ;)

 

 

Ik wil in september starten met mijn bedrijf en ik ben benieuwd hoe dat gaat. Nu doe ik nog zelf het huishouden ( echt alles) maar ik denk dat het straks wel lastiger wordt. Maar dan ga ik dus gebruik maken van diensten als een hulp in de huishouding, strijken en uitlaatservice.

[Manon GJ]

Misschien leuk als promo voor je bedrijf om een artikel en persberichtje te schrijven over je scriptie?

[Bo Walta]

Ja dat is geen gek idee.

 

:)